Rob Cerneüs jr. geeft in atelier vader talentvolle kunstenaars een podium
Zijn stem, zijn humor, de creaties van zijn ambacht: beeldend kunstenaar Rob Cerneüs was een markante man. Een jaar geleden stierf hij – van wie een beeldentuin bij het terras van Smit-Bokkum staat – in het harnas. Zoon Rob junior trad als veelzijdig beeldend kunstenaar in zijn voetsporen. Hij nam het atelier van zijn vader over en bedacht iets bijzonders. De expositie ‘Ode aan de Meester’ wordt vanaf volgend weekeinde – als Fotograaf des Waterlands Bob Doets als eerste exposeert – een eerbetoon aan de overleden beeldhouwer. Tegelijkertijd wordt op heilige grond een kans geboden aan jong talent. ,,Het moet een springplank worden om jonge mensen, beginnend kunstenaars, een podium krijgen, waarbij ze hun artistieke talent kunnen ontplooien”, zegt junior over de nalatenschap.
Door Eddy Veerman
In de stenen vloer van het atelier aan de Groote Noord in Monnickendam is de naam van Rob Cerneüs in het steen vereeuwigd. ,,Mijn vader heeft een grillig pad moeten bewandelen, met vallen en opstaan werd hij succesvol. Dat was geenszins een vanzelfsprekendheid”, haalt zoon Rob herinneringen op. Bob Doets portretteerde ‘Vader en zoon’ een maand voor het overlijden van senior. Rob junior kijkt om zich heen in het net schoongemaakt en nu nog lege atelier, het levenswerk van zijn vader. ,,Bob is dankbaar dat hij de kans krijgt om hier te exposeren. Het is moeilijk om voet aan de grond te krijgen bij gevestigde galeries en hier in de buurt zijn ze niet. Het moet ook zo zijn dat Bob een maand voor de dood van mijn vader ons twee heeft vastgelegd. ’Vader en zoon’. En dat mijn vader op die foto, zonder dat ik het wist, naar mij wijst. Dat heeft iets symbolisch.”
‘Vind je het mooi?’, was een zin die Rob senior vaak bezigde. ,,Er zat onzekerheid en kwetsbaarheid in mijn vader. Tijdens de oorlog geboren – 1943 – op het Fokker-terrein in Amsterdam-Noord. Als één van de veertien kinderen. Dankzij de Stichting Cenootschap ontstond er een kring van mensen die als het ware om mijn vader heen ging staan. Daar putte hij zelfvertrouwen uit.” In 1991 onthulde Prinses Juliana bij het nieuwe kinder-AMC het beeldje van moeder met kind van de hand van Rob Cerneüs senior. In 1996 werd zijn beeld van de accordeonist Johnny Meijer op de Elandsgracht in Amsterdam geplaatst. Eveneens aan de Elandsgracht staat sinds 2003 het standbeeld van Manke Nelis. ,,Maar hij heeft altijd gevoeld dat hij moest knokken voor erkenning. ‘Moge de twijfel blijven bestaan, anders dooft de creativiteit’, schreef iemand van het Cenootschap eens aan mijn vader.”
,,Hij had geen opleiding. Ik wel. De opleiding van de maker interesseert mij echter niet zoveel, juist wel de authentieke verbeeldingskracht. En als mijn vader íets bezat, dan was het wel authenticiteit. Hij was origineel in wat hij maakte. Is niet ingedeukt door het volgen van de Kunstacademie, ik wel. Ik begin zelf nu pas de bevrijding te voelen, zoals bij het maken en het onthullen van Het Meisje aan de Markermeerdijk: iets wat uit mijn eigen ziel geboren is, dat dat mag bestaan en ook nog op een plek die iedereen omarmt.”
,,Om dit atelier als podium voor jonge kunstenaars open te stellen is een ongewis avontuur, maar dat was het voor mijn vader ook. Er zitten opvallende parallellen in ons leven. Mijn ouders waren boogschutter en tweeling en dat zijn dezelfde sterrenbeelden als mijn vrouw en ik hebben. Met de kinderen ging het hetzelfde en net als hij sta ik nu – op dezelfde leeftijd als hij fulltime beeldhouwer zou worden – op een kruispunt in mijn leven. Ik heb er nooit over getwijfeld om dit pand in de verkoop te doen. Dit pand ademt kunst uit. Ik hoop het rendabel te maken, gewoon alleen de kosten te kunnen betalen. Hier in de buurt zijn geen galeries als deze mogelijkheid. Ik heb fotograaf Marco Bakker gevraagd of hij hier wil exposeren en dat vindt hij ontzettend gaaf. Dit hier is uniek.” En dat was zijn vader ook. ,,Ik hoop dat mensen, als ze hier zijn geweest, met een hoopgevende ervaring rijker naar huis gaan.”
Uw reactie