Simone beweegt zich tussen patiënten en studenten

,,Wat mij echt bijgebleven is, is hoe de situatie in één keer kan omslaan. Van niks naar grote uitbraken”, zegt Simone, die op de revalidatie-afdeling van een verpleeghuis werkt. ,,Op de drukste dag waren er veertig besmettingen tegelijk. Op die dagen was het dan zo druk, dat je binnenkwam op een afdeling en daar meerdere mensen aan de zuurstof of morfine zag liggen. Daar moet je helemaal ingepakt naar binnen”, vertelt Simone.
,,Bij mensen met bijvoorbeeld dementie kun je dan niet uitleggen waarom je helemaal ingepakt zit. Op z’n afdeling met dementerende ouderen is er ook kans op een uitbraak, waarbij bijna iedereen besmet raakt doordat ze de maatregelen steeds vergeten.”
Simone heeft veel moeilijke dingen van dichtbij meegemaakt: ,,Er was een keer een man die heel snel achteruit ging, ik kwam binnen in het verpleeghuis en werd meteen naar de man gebracht. Ik kende hem helemaal niet, maar moest hem wel vertellen dat hij waarschijnlijk doodging. Toen vertelde hij me dat hij tevreden was met zijn leven en de dood voelde aankomen. De familie was gebeld, maar toen zij aankwamen, was hij al overleden. De familie vond het heel waardevol dat ik op dat moment nog zo’n gesprek heb kunnen voeren met hem.”
Ze vond het zelf ook bijzonder, dat ze nog iets heeft kunnen betekenen. ,,Ik heb veel gesprekken met de mensen die ik onder mijn hoede heb. Zo vraag ik bijvoorbeeld aan mensen hoe ze op hun leven terugkijken. Veel van hen zijn positief, maar één man zei dat hij minder zou gaan werken als hij het mocht overdoen. Eén vrouw is me echt bijgebleven, want zij zei: ‘De jeugd van tegenwoordig zit te veel binnen, wij fietsten vroeger naar Zandvoort, zwommen daar en dan weer terug op de fiets.’ Toen ik thuiskwam bij mijn man, heb ik dat verteld. Een paar weken later hebben we het zelf gedaan. Als mensen dit soort dingen vertellen, probeer ik dat mee te nemen in mijn eigen leven, het maakt niet uit met wat.”

‘Longen beluisteren
bijvoorbeeld, dat
gaat lastig online’

Binnen haar revalidatie-afdeling krijgt Simone te maken met verschillende mensen, ook met bejaarde mensen van 102 jaar, maar ook van de helft van die leeftijd. ,,Dat maakt dat je anders moet kijken. Een 50-jarige vrouw wil graag terug naar haar familie en wil graag nog geholpen worden, maar als 102-jarige hoef je niet meer gereanimeerd te worden”, vertelt ze. ,,Dat wordt bij ons besproken als mensen het verpleeghuis binnen komen. Van sommige mensen weet je dat ze pijn lijden en zij zien de dood als een verlossing. Dan is het voor jezelf als verzorgende ook gemakkelijker om iemand te laten gaan.”
Aan het begin van de coronaperiode was Simone zwanger. ,,En mocht er helemaal geen bezoek komen. Dat is een rare situatie.” Inmiddels heeft zij zich laten vaccineren. ,,Bij ons was het je eigen keuze of je wel of niet gevaccineerd wilde worden, gelukkig wilde tachtig procent van de collega’s het wel.”
Naast haar haar werk in het verpleeghuis geeft Simone om de week, een halve dag, les aan Geneeskunde-studenten. ,,Ik heb mijn diploma behaald in september 2019, het lesgeven begon vanaf het laatste jaar van die studie. Nu met corona is het lesgeven online, maar longen beluisteren bijvoorbeeld, dat gaat lastig online. Daarvoor mogen we gelukkig wel naar de VU toe.”