‘Nu kan de jeugd zien hoe mooi deze sport is’

De ultieme beloning voor een gekke keeper

Op zijn beurt wees Eijlers na afloop van de spannende ontknoping – Nederland plaatste zich als één van de vier beste nummers drie uit de acht poules – naar ‘die jonge gasten’, die ,,op nóg jongere leeftijd alles in Nederland hebben achtergelaten om in landen als Duitsland, Frankrijk, Denemarken en Polen te gaan handballen. Stapelgek. Ik was vroeger ook een beetje gek.” Eijlers trok begin twintig naar Solingen en verdiende daar zijn eerste contractje, om uiteindelijk uit te groeien tot één van de beste keepers van de Duitse Bundesliga, de sterkste competitie ter wereld.
Ook zijn vrouw Marleen (en kinderen) brachten de offers om in diverse Duitse steden het handbalavontuur van Eijlers mogelijk te maken. Na veertien seizoenen keerde hij terug naar Volendam, om daar bij de plaatselijke club door te gaan. Voor dat hogere doel: deelname aan het EK, dat voor mogelijk werd gehouden omdat er meerdere landen zouden worden toegelaten.

‘Na mijn terugkeer
uit de Bundesliga ging
mijn lichaam acht keer
zo snel achteruit’

Hij moest wennen aan de verlaagde intensiteit van trainen en in de wedstrijden, wennen aan de andere mentaliteit, want Eijlers wil ten koste van alles winnen en kruipt daarvoor graag in de hoofden van de tegenstanders.
,,De meeste keepers zijn ouder. Maar al die topkeepers spelen wel elke week een topwedstrijd. Met mijn terugkeer naar Volendam, voelde ik dat mijn lichaam acht keer zo snel achteruit ging. Voor een wedstrijd kun je dan nog wel oproepen wat je gewend was in de Bundesliga. In je hoofd ben je nog fit, maar ik ben gaan werken en dan train je minder. Terwijl ik nog wel hetzelfde eis als ik in doel sta. Dat heeft geleid tot rugklachten.”
Eijlers miste het eerste deel van dit seizoen daardoor, maar was op tijd terug. Weliswaar met pijnstillers. ,,Vier pilletjes, zoals in deze wedstrijden, waarvan enkele uit Oost-Duitsland, die werken goed.”
Afgelopen week had Oranje maar één opdracht: twee keer winnen. Dus ook van Letland, met één van de beste spelers ter wereld, de reus Dainis Kristopans, 2.15 meter lang en 135 kilo schoon aan de haak. Hij won de Champions League en gaat straks voor Paris St.Germain spelen. Kristopans speelde zondag bijna de gehele wedstrijd. ,,Maar op zeventig procent, want Letland was ook geplaatst en moest niet meer. Dat is met zijn kwaliteiten nog altijd veel, maar de jongere garde was misschien gretiger geweest.”
Desalniettemin ontplofte Eijlers een paar keer, toen hij de topscorer van scoren afhield en bracht daarmee ook het heilige vuur over op de veel jongere spelers in de verdedigingslinie voor hem. Nederland kwam met 10-6 voor en leidde ook nog bij rust. Vlak voor het begin van de tweede helft sprak de oudste de groep nog even toe. ,,We speelden niet eens ons beste handbal, waren vaak zelfs nog te zenuwachtig, maar we stonden er wel twee voor. Kortom, er was meer mogelijk en bij deze laatste kans moesten we samen álles eruit halen.”
Vlak voor rust was hij gewisseld, wat wel tot verbazing leidde. ,,Omdat de tegengoals voortkwamen uit open kansen voor Letland.” Toen Oranje na rust voor het eerst achter kwam (17-18), keerde Eijlers terug onder de lat. En kreeg de ommekeer gestalte. ,,Tien minuten voor het einde voelde ik dat wij gingen winnen.”

‘Tuurlijk heb ik vlak
voor de wedstrijd wel gedacht:
dit kan mijn laatste zijn’

Na het laatste fluitsignaal bleef het nog even stil, omdat het Nederlands team afhankelijk was van de uitslagen in de andere poules. Uiteindelijk zou Nederland derde van de vier beste nummers drie worden en geraakten de spelers in extase.
,,Dit is een prestatie van het team. En dit is prachtig voor het mannenhandbal. Eindelijk kunnen kinderen straks deze sport op tv zien. Het gaat nóg sneller en is nóg fysieker dan het vrouwenhandbal. Die meiden zijn allemaal al bekend. Ik hoop dat wij straks ook een voorbeeldfunctie kunnen zijn voor de jeugd, dat ze ziet hoe mooi deze sport is.”
,,Tuurlijk heb ik vlak voor de wedstrijd wel gedacht: dit kan mijn laatste zijn. Maar ik had het rotsvaste geloof dat we gingen winnen. Wij móesten.” Tijdens de interviews na afloop deelde Eijlers handtekeningen uit en ging menigmaal op de foto, iets wat hij uit zijn Bundesliga-tijd gewend is.
,,Ik ga meteen aan de slag met een fysio, want ik wil straks op dat EK nét zo fit zijn als in die tijd. Dus moeten er ook wat kilootjes af.” Groot was de kans dat de Volendammer, dan bijna veertig jaar, tegen die tijd op de ijswateren van Noorwegen of Zweden had gevist, of in de Oostenrijkse sneeuw had vertoefd. Maar de lange loopbaan is verlengd met een seizoen bij Kras/Volendam en een Europees Kampioenschap. De groten der (handbal)aarde krijgen begin volgend jaar nog één keer een kluif om langs Gerrie Eijlers te komen.