Mitchel Michaelis vooral dankbaar voor steun na dramatische botsing

‘In één klap kan het afgelopen zijn’

Zou Michaelis zijn blessure hebben opgelopen in de anonimiteit van een duel bij pakweg de beloften van FC Volendam, dan hadden waarschijnlijk alleen betrokkenen uit zijn omgeving daar weet van gehad. Nu gingen de lugubere beelden van zijn aftocht als een lopend vuurtje rond op sociale media en kon de Helderse doelman rekenen op steunbetuigingen uit heel het land. Het is zomaar een verschil tussen het bestaan van een reservespeler of dat van een gevierde basisklant. ,,Het was niet normaal, van hoeveel mensen ik een lief berichtje heb gehad of mensen die mij in het voorbijgaan beterschap wensten”, is de ruim tweemeterlange Michaelis dankbaar. ,,Ja, dan merk je wel dat mensen je kennen van het voetbal. De impact had waarschijnlijk minder groot geweest wanneer ik nog steeds m’n debuut niet had gemaakt. De mensen in het dorp en de betrokkenen van de club zijn goed voor me geweest. Mijn vriendin Jenny heeft me waanzinnig gesteund, alle berichten; het heeft mij enorm geholpen. Ik kan niet beschrijven hoe dankbaar ik daarvoor ben.”
Michaelis, wonend in een appartement op de Dijk, maakt het naar omstandigheden goed. De zwellingen en verwondingen aan het gezicht zijn grotendeels weggetrokken. Het is vooral de hoofdpijn die hem herinnert aan het ongelukkige ‘knietje’ van FC Twente-speler Rafik Zekhnini. ,,Ik weet alles nog. Er kwam een voorzet vanaf de zijkant. Ik was eerder bij de bal dan de aanvaller en draaide mijn hoofd om te kijken waar ik het spel kon vervolgen. Op dat moment kwam de speler van Twente ingerend en kreeg ik een gigantische beuk. Ik zag een witte waas voor mijn ogen, had gelijk veel pijn.”
,,Ik probeerde rustig te blijven. Toen ik de handen van mijn gezicht haalde zag ik mijn handschoenen vol bloed. Toen kwam pas echt binnen dat het niet goed zat. Er gingen gelijk veel dingen door mijn hoofd. Hoe lang ben ik uitgeschakeld, kan ik überhaupt nog wel alles? Ik wilde opstaan, maar de jongens zeiden dat ik moest blijven liggen en dat er een brancard aan kwam om mij van het veld te tillen.”

‘Artsen vergeleken de ernst
van de breuken met
een scooterongeluk zonder helm’

Gelijk werd de sluitpost naar het ziekenhuis afgevoerd. Eerst naar Purmerend en dezelfde avond nog naar het AMC in Amsterdam. De diagnose: meerdere breuken aan de oogkas en het jukbeen. ,,Er was veel kapot in mijn hoofd. De arts kon niet geloven dat een knietje dit kon veroorzaken. Hij vergeleek het meer met een scooterongeluk waarbij ik reed zonder helm. Ook vertelde hij gelijk wat de mogelijke gevolgen konden zijn. Het deed veel met me. Ik zag aan Jordi van Stappershoef (hij maakte zondag na drieënhalve maand tegen Almere City zijn rentree na een hersenschudding, red.) hoeveel impact een lullig balletje op je kin al kan hebben. Ik kreeg net mijn kans onder de lat bij Volendam en dan gebeurt zoiets. Op dat moment stort je wereld in.”
Uiteindelijk bleek één operatie aan het jukbeen voldoende om het geheel op z’n plek te zetten. ,,Een grote opluchting. De pijn en de zwellingen zouden snel minder worden. Voor botbreuken staat een herstelperiode van tussen de vier en zes weken. Maar na de eerste week was de hoofdpijn al weg en voelde ik mij erg goed. Binnen vier weken sta ik weer op het veld, dacht ik. Maar net voor Kerst was de hoofdpijn helemaal terug. Nog steeds heb ik er veel last van. Pas wanneer dat weg is kunnen we denken aan een terugkeer op het veld. Dat zou morgen kunnen zijn, maar ook over een maand. We moeten voorzichtig zijn. Voorlopig houd ik met keeperstrainer Edwin Zoetebier mijn conditie op peil en bouwen we de weerstand langzaam op.”
Het predicaat ‘talent’ was er met zijn 25 jaar inmiddels wel af bij Michaelis. Maar daar waar velen na een aantal jaren zouden hebben gekozen voor een goedbetaalde club in de top van het amateurvoetbal, daar behield de doelman de droom om het te maken in het profvoetbal. ,,Daar heb ik al die jaren voor geknokt. Op en neer vanuit Den Helder. Toen ik in 2015 voor een jaar naar OFC ging, bleef ik meetrainen bij FC Volendam. Alles om beter te worden. De club heeft me na dat jaar ook terug gehaald omdat zij een potentiële eerste keeper in mij zagen. Vrienden maakten er soms geintjes over, verklaarden me voor gek dat ik op mijn vijfentwintigste nog steeds hoopte op mijn debuut in het betaalde voetbal. Maar ik was ervan overtuigd dat ik het aan kon.”
Met de aanwezigheid van onder andere Hobie Verhulst, Theo Zwarthoed en Sonny Stevens was de concurrentie in de afgelopen jaren niet mals. Na het vertrek van Verhulst besloot Volendam om geen vervanger te halen, maar reservekeepers Michaelis en Van Stappershoef uit te laten vechten wie er promoveerde tot eerste doelman. Bij de start van de competitie viel de keuze op Van Stappershoef. ,,Uiteraard baalde ik daarvan”, blikt Michaelis terug, die vanwege de vernieuwde regels tevens te oud was om uit te komen voor het beloftenteam.

‘Profvoetballers beseffen
misschien te weinig hoe
bevoorrecht hun leven is’

,,In de voorbereiding kreeg ik slechts vier doelpunten tegen en ging het best lekker, maar tegen Dordrecht maakte ik een behoorlijke blunder en verloren we. Dat moment was cruciaal, denk ik. Het enige wat ik kon doen was mezelf laten zien op de trainingen en het Jordi zo lastig mogelijk maken.”
Door de blessure van Van Stappershoef mocht Michaelis in de rust van de wedstrijd tegen Jong PSV voor het eerst opdraven. Vier dagen later tegen Willem II startte de grote sluitpost in de basis. ,,Ik baalde voor Jordi. Op die manier wil je eigenlijk niet eerste keeper worden. En omdat we twee keer verloren, kon ik er ook niet van genieten. Dat kwam later, toen we wedstrijden gingen winnen en een goede reeks neerzetten. Tegen RKC hield ik de nul en dat was voor mij het moment om er even bij stil te staan.”
Michaelis is vastbesloten om het turbulente seizoen te voorzien van een nieuw, positief hoofdstuk. ,,Nu ik geroken heb aan wat het is om als basisspeler in het profvoetbal te keepen, besef ik me dat ik niet meer anders wil. Al die jaren van investeren is het dubbel en dwars waard. Profvoetballers beseffen misschien te weinig hoe bevoorrecht hun leven eigenlijk is. Ik heb nu ondervonden dat het ook in één klap afgelopen kan zijn. Ik wil er alles uit halen. Het klinkt misschien raar voor iemand van 25 die pas net zijn debuut heeft gemaakt, maar ik denk dat het op termijn mogelijk moet zijn om naar het niveau van middenmoot eredivisie te groeien. Voor nu is het belangrijk om volledig te herstellen en weer eerste keeper te worden bij FC Volendam. Ik hoop nog een mooie bijdrage te kunnen leveren op onze weg naar de play-offs.”

Foto's:
Mitchel Michaelis is slechts enkele weken basisspeler, als na een dramatische botsing van het veld wordt gedragen.

Mitchel Michaelis een maand later, als toeschouwer na de uitwedstrijd tegen Almere aanvoerder Kevin Visser feliciterend.