De redactie Algemeen | 7-9-2019 | 4 min. leestijd

John Jonk vertelt over zijn ongebruikelijke huisdier: Boris de kraai

Van pechvogel naar luizenleventje

Met z’n kaalgeplukte kont lijkt Boris de kraai op het eerste gezicht nogal een vreemde vogel, maar op dit moment is het zonder twijfel het populairste beestje van Volendam. Op Facebook heeft Boris 357 vrienden. Daarnaast heeft hij een heuse carrière opgebouwd als ‘acteur’. Zo nu en dan heeft hij een mooie rol in een Nederlandse film of reclame. Sinds kort ontvangt hij zelfs fanmail. Volgens zijn baasje John Jonk is Boris bovendien de liefste vogel van het dorp.
Door Leonie Veerman

In het dagelijks leven werkt John als ICT-er en is hij actief voor de lokale omroep. In zijn appartement in de Broeckgouw staan verpakkingen van games metershoog op elkaar gestapeld. Naast de zithoek staat zelfs een echte racestoel. ,,Voor het spelen van racespelletjes”, zegt John. Het gaat hier duidelijk niet om een doorsnee appartement. Dat blijkt al helemaal als John de deur naar het balkon open doet: Daar staat een gigantische vogelkooi die bijna 90% van het balkonoppervlak in beslag neemt. ‘Kraaa’, klinkt het zachtjes vanuit de kooi. Hier woont Boris de kraai.

‘Kraaien hebben
het brein en denkvermogen
van een kleuter’

Toen John Jonk (36) zeven jaar geleden verhuisde naar zijn nieuwe appartement in de Broeckgouw viel zijn oog op een klein vogeltje dat op zijn balkon zat. ,,Eerst dacht ik nog, die vliegt vanzelf weer weg, maar hij bleef de hele tijd zitten. Het viel me op dat het een kraai was, een jonkie nog maar.” Toen John het beestje op een dag zag bibberen in de sneeuw besloot hij het te voeren. ,,Ik begon met stukjes brood, achteraf is dat eigenlijk helemaal niet goed voor vogels, maar ik wist destijds niet beter.” Het werd een dagelijks ritueel voor John, die langzaam steeds gekker werd op het beestje. ,,Ik noemde hem Boris.”
Pas in de lente durfde de kleine kraai het appartement binnen te lopen. ,,Het werd me duidelijk dat hij niet kon vliegen, dus ik heb hem toen meegenomen naar een vogelarts.” Daar bleek dat iemand alle pennen (de grote veren) uit Boris z’n kleine lijfje heeft getrokken. De arts zei dat het mensenwerk geweest moest zijn. ,,Ik kan me er nu nog steeds echt boos om maken”, zegt John. ,,Bij Boris zullen de pennen nooit meer aangroeien, dat betekent dat hij nooit zal kunnen vliegen. Toen ik dat hoorde heb ik meteen besloten om hem in huis te nemen en voor hem te zorgen.”
Sindsdien zijn John en Boris onafscheidelijk, en het ziet ernaar uit dat daar niet snel verandering in komt. ,,Kraaien kunnen wel 35 jaar oud worden”, zegt John, ,,Boris is nu ongeveer 8 jaar, dus als we mazzel hebben, dan hebben we nog flink wat mooie jaren samen.”
Op dit moment hebben Boris en John ook een logeetje. Diva, de jonge kauw van vrienden die met vakantie zijn. John heeft het er maar druk mee. ,,Zoals je ziet is Boris is erg rustig en kalm”, zegt John terwijl hij de grote kraai uit zijn kooi haalt en binnen op een metalen rekje zet. ,,Maar Diva is echt een ander verhaal.” De jonge kauw fladdert wild heen en weer. Nieuwsgierig prikt ze met haar snavel op de schoenen van John, om vervolgens zijn veter los te trekken. Dan landt ze op zijn arm en sjort met haar zwarte snaveltje wild aan zijn mauw. Boris de kraai zit roerloos op zijn rekje terwijl hij de situatie gadeslaat. De glazen water op tafel trekken de interesse van Diva en binnen de kortste keren weet ze wat slokjes te nemen. Een moment later landt ze op John z’n hoofd. ,,Kauwtjes zijn veel brutaler dan kraaien”, legt John uit.

‘Onlangs heeft hij ook
meegespeeld in een
grote productie,
maar daar mag ik helaas
nog niet veel over vertellen’

Sinds hij Boris in huis heeft genomen heeft John zich verdiept in vogels. ,,Ik zie mezelf niet als vogelaar, maar ik weet inmiddels wel vrij veel van die beesten. Met name van kraaiachtigen.” John grijpt naar een groot boek dat op z’n bijzettafeltje ligt. ,,Kijk hier bijvoorbeeld, wist je dat kraaiachtigen een van de meest intelligente diersoorten zijn? Ze hebben het brein en denkvermogen van een kleuter.” De zwarte oogjes van Diva turen aandachtig naar de bladzijden terwijl John vluchtig door het boek heen bladert.
,,Kraaiachtigen zijn in staat om hun eigen tools te maken om bijvoorbeeld meelwormen te vangen”, vertelt John enthousiast. ,,Verder hebben ze ook een erg goed geheugen en zijn ze zelfs in staat om met elkaar te communiceren. Als iemand een kraai of kauw lastig valt, kunnen ze die informatie delen met hun soortgenoten, dus binnen de kortste keren weten ze precies met welke personen in de buurt ze moeten oppassen.”
Er valt een kledder vogelpoep op de vloer en in een vloeiende beweging grijpt John naar een tissue en veegt de bende weer op. Met enige nadruk legt John uit dat deze vogels eigenlijk geen huisdieren zijn. ,,Ik zie mezelf niet als een baasje, meer als verzorger. Er zit flink wat werk aan, maar het blijft bijzonder.”
Als tamme kraai heeft Boris een heuse acteercarrière opgebouwd. John vertelt trots: ,,Hij zat in de ‘Hel van 63′, maar bijvoorbeeld ook in videoclips. Onlangs heeft hij ook meegespeeld in een grote productie, maar daar mag ik helaas nog niet veel over vertellen.”
Benieuwd naar Boris z’n nieuwe rol of de laatste avonturen van deze bijzondere kraai? Op de Facebookpagina van Boris de kraai kun je de carrière en avonturen van Boris op de voet volgen.