Johan Buijs met vervroegd pensioen bij Vroom

Acht augustus is officieel zijn laatste werkdag, maar met opgespaarde vakantiedagen erbij was twintig juni zijn echte laatste werkdag, gevolgd door een gezellige avond met de directie en vijftien directe collega’s. Johan: ‘We hebben heel gezellig gegeten op de Koemarkt.’

Van timmerman naar funderingsmedewerker

Johan begon op 20 december 1982 aan zijn carrière bij Vroom. ‘Dat was een maandag en de vrijdag ervoor had ik al een dagje meegereden op een dieplader. In de eerste weken heb ik vooral veel meegelopen bij allerlei werkzaamheden. Het werk zelf leerde ik op de werkvloer. Van huis uit had ik een timmeropleiding en na mijn opleiding ging ik in dienst bij een aannemingsbedrijf dat, door de crisis begin jaren ’80, behoorlijk moest inkrimpen.

Een collega daar stapte over naar Vroom en niet veel later volgde ik ook. Ik was nog jong en wilde sparen voor een huis.

Bij Vroom boden ze me de vastigheid die ik zocht.’ Zijn eerste project was de fundering van een Van der Valk motel in Rotterdam. ‘Plaswijck heette dat, als ik het me nog goed herinner. Er moesten houten damwandplanken gedrukt worden met een mobiele kraan. Dat ging nog niet zo eenvoudig. De planken waren er niet in te krijgen, doordat er veel stenen in de grond zaten.’ ‘‘ Een collega daar stapte over naar Vroom en niet veel later volgde ik ook. Ik was nog jong en wilde sparen voor een huis. In zijn begintijd begon Vroom net met vibropalen. ‘Zo kwam ik daar eerst ook in terecht. Ik kwam samen met mijn oud-collega van het aannemingsbedrijf en machinist Johan Veerman in de ploeg op een werk in Arnhem. Dat heb ik een paar maanden gedaan en daarna kwam ik in de prefab palen. Ik was vaak de vierde man in de ploeg. Ik heb nooit de ambitie gehad om kraanmachinist te worden, al is die kans me wel geboden. Ik had er de feeling niet voor en ik mag graag buiten werken en in beweging blijven. Laat mij maar lekker rondlopen, dat doe ik in mijn vrije tijd ook graag.’

Van huis

Een groot deel van zijn werkende leven was hij de hele werkweek ver van huis. ‘Het langst heb ik bijna een jaar voor hetzelfde project in de kost gezeten. Dan vertrokken we maandagochtend vroeg en kwamen we vrijdagmiddag weer op tijd thuis. Dat was voor een project in de Eemshaven, dik twee uur enkele reis. Mijn vriendin leerde ik kennen toen ik al in de kost zat, dus die wist niet beter en zelf heb ik het ook nooit erg gevonden. Het had onverantwoord geweest om na een lange werkdag nog eens twee uur terug te moeten rijden. En als ik in de kost zat, verdiende ik ook lekker. We konden extra uren maken, doordat we maandag tot en met donderdag langere dagen tot soms wel 19.00 uur maakten. Anders zaten we elkaar toch maar aan te kijken in het hotel of huisje. Daarbij kregen we een overnachtingsvergoeding. Die extraatjes waren mooi meegenomen. Ik heb daarvan zeker een auto bij elkaar gespaard.’ Door de intensieve tijd samen met zijn collega’s in de kost heeft Johan ook veel collega’s met wie hij contact onderhoudt buiten het werk. ‘Die collegialiteit maakt het werk ook leuk. Soms zagen we elkaar op andere werken weer en spraken we af om met een ploeg Chinees te gaan eten. Ook na een operatie aan mijn schouder kwam er een groep collega’s thuis langs met Chinees. Er waren er maar weinig met wie ik niet kon werken. Die collegialiteit ga ik natuurlijk wel missen, maar ik weet zeker dat we contact houden. De eerste plannen zijn al gemaakt.’ Voor meer informatie ga naar sanidump.nl of kuechendump.nl De Keukens van sani-dump! PURMEREND – VOLTASTRAAT 1-3

Blijven leren

Johan heeft op heel wat werken de handen uit de mouwen gestoken. ‘De laatste jaren ben ik veel van ploeg gewisseld. Ik denk dat ik toch zeker met 50 tot 60 verschillende collega’s gewerkt heb. Van vibropalen heien tot in de stad trillingsarm boren: van elke soort paal en van elk systeem heb ik weer wat geleerd. En van collega’s, ook van de jonge jongens, leerde ik. Ik keek handigheidjes en slimmigheidjes af. Natuurlijk hadden we soms eentonig werk, maar meestal was het wel uitdagend, vooral bij projecten met strenger toezicht. Dat heb ik nooit erg gevonden, ik vind het zelf ook belangrijk om veilig te werken. Zo heb ik altijd een veiligheidsbril op en loop ook op warme dagen liever in een overall dan in een korte broek. Juist als je je veiligheidsbril een keer vergeet, gebeurt er wat. Dat zal je altijd zien.’

Opbreken

Het veel van huis zijn, maar vooral het lange reizen brak hem de laatste jaren op. ‘Ik ben nu 64 en had nog 3 jaar tot aan mijn pensioen. Maar dan gingen we op tijd uit Rotterdam weg en bedacht ik wat ik thuis nog allemaal kon doen en dan werd alle energie tijdens het filerijden compleet uit me gezogen. Had ik nergens meer zin in als ik eindelijk thuis was. Ik voel me nu fysiek goed, maar heb ook wel mindere periodes gehad. En ik word er ook niet jonger op. Dit is lichamelijk zwaar werk en mijn lichaam heeft op deze leeftijd meer tijd nodig om te herstellen. De laatste paar weken heb ik gewerkt bij een kraan waar ik al 15 jaar bij gewerkt had. Ik vond het leuk en bijzonder om daarmee mijn loopbaan bij Vroom af te sluiten.’

Toekomst

Doordat hij doordeweeks veel van huis was, werd het privéleven opgeschoven naar het weekend. ‘Nu ik met vroegpensioen ben, heb ik daar weer alle tijd voor. Eerst wil ik thuis nog wat klussen doen, waaronder de zolder verbouwen. Ik ben geen stilzitter, al kan ik me wel verliezen in een puzzelboekje. Ik krijg nu ook meer tijd om eropuit te gaan met mijn vriendin. Helemaal als die over een half jaar ook met pensioen gaat. We gaan in augustus alvast een mooie cruise naar Noorwegen maken en ik wil mijn broer en zus in Canada graag weer opzoeken. Ook kan ik nu meer aandacht aan de kinderen en 3 kleinkinderen besteden en ik heb nu alle tijd om te gaan wandelen en fietsen. Dat doe ik beide graag, maar bij voorkeur met mooi weer. Wat dat betreft ben ik in een goed seizoen gestopt met werken!’, besluit Johan.

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel