Steenwerpen, ringsteken en saamhorigheid

In Volendam trekken tijdens de kermis mannen in spijkerbroeken die je in termijnen moet afbetalen, en vrouwen met meer juwelen en glitters dan wettelijk is toegestaan, massaal richting de Dijk om hun bestaan voor een paar dagen te verdrinken in bier en shotjes. Aan de andere kant van het Derde Klaphek staat een echtpaar in alle kalmte dobbelstenen van paaltjes te gooien. Ben en Astrid Gunther: geen stel dat bij de eerste Hazes-medley arm in arm in een plas lauw bier belandt, maar keurige Edammers die er oprecht blij van worden als er weer een nieuwe generatie jongeren zich inschrijft voor het steenwerpen. Terwijl in Volendam de kermis een luidruchtige veldslag tegen de lever is, blijft Edam vasthouden aan spelletjes die ogen alsof ze in 1843 door een notaris tijdens zijn lunchpauze zijn bedacht. En toch lichten de ogen van Ben op: ,,Je zou denken dat die oudhollandse spelletjes allang uitgestorven waren, maar ieder jaar melden zich nieuwe jongeren. Het is gewoon hartstikke gezellig – en blijkbaar precies waar mensen behoefte aan hebben.”