All posts by De redactie

De redactie Nieuwvolendam | 22-9-2022 | 1 min. leestijd

Partner content

De beste strategie om Patience te winnen

Klondike Solitaire, is het klassieke solitaire oftewel Patience. Klondike is waarschijnlijk het bekendste solitaire-spel ter wereld. De regels van dit spel zijn bij bijna iedereen bekend, maar toch lukt het lang niet iedereen om te winnen. Daar gaan we nu verandering in brengen door je een aantal handige tips te geven.

Niet alle patience spellen zijn altijd op te lossen. Het hangt er maar net van af hoe de kaarten gedeeld zijn. Toch kun je met deze tips Patience makkelijke uitspelen.

Met deze 7 tips wordt het spelen van Patience een stuk makkelijker

1. Draai de eerste kaart van de stapel om voordat je andere zetten doet. Het verhoogt het aanvankelijke aantal mogelijke zetten en geeft je gelijk de mogelijkheid om een betere keuze te maken.

2. Verplaats altijd een aas of twee naar de basis wanneer dit mogelijk is. Deze regel lijkt overduidelijk maar er zijn genoeg spelers die liever een hele rij afsluiten met een Aas dan de aas weg te leggen.

3. Keer gesloten kaarten gelijk om wanneer dit mogelijk is. Als je de keuze hebt uit meerdere gesloten kaarten, kies dan altijd eerst de langste rij.

4. De beste zet is er een die je de mogelijkheid geeft om andere zetten te doen of gesloten kaarten om te draaien. Nutteloze zetten kun je beter niet maken.

5. Maak geen lege kolom als je geen koning hebt om deze op de vrije plaats te leggen. Je wint niets met een lege stapel. Omdat je alleen koningen of series die beginnen met een koning op een lege cel kunt plaatsen, houd je beter al je opties open tot je een koning,

6. Als je de keuze hebt tussen een zwarte koning en een rode koning om een veld mee te vullen, wees dan voorzichtig in je beslissing. Kijk naar de kleur van de overige open kaarten om vervolgens een kleur te kiezen. Als je bijvoorbeeld een rode boer hebt die een aantal verborgen kaarten blokkeert, moet je een rode koning selecteren en dan wachten op een zwarte koningin.

7. Wanneer je de versie speelt waarbij je drie kaarten tegelijkertijd uit de trekstapel pakt, let dan altijd goed op de kaarten die onder de bovenste kaart liggen en gebruik deze informatie bij het bepalen van de juiste volgorde.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 22-9-2022 | 8 min. leestijd

‘De feiten over Van Baars actieve betrokkenheid bij de Jodenvervolging liggen op tafel’

Houdbaarheidsdatum Burgemeester van Baarstraat is verstreken

Enkele weken geleden zijn Piet Koning en ondergetekende naar het Nationaal Archief in Den Haag geweest, om zelf het zuiveringsdossier van oud-burgemeester Van Baar nogmaals te bestuderen. Aanleiding was de publicatie van het rapport Berispt, maar niet openbaar, het onderzoeksverslag van dr. Lennert Savenije, uitgevoerd in opdracht van het gemeentebestuur van Edam-Volendam. Voor ons beiden was het een hernieuwde kennismaking met het zuiveringsdossier. Voor Rachels Kinderen (2002) heb ik het archief in 2001 bezocht, Koning was er een klein decennium later voor zijn Wereldoorlog in het dorp. Volendam 1939-1945 (2010).

Door: Dr. Erik Besseling

Tot medio 1944 was Van Baar pro-Duits
Wij wilden met name weten, waarom een belangrijk document uit het zuiveringsdossier in het onderzoek van Savenije geheel ongenoemd blijft. Het gaat om de Vragenlijst Binnenlands Bestuur, een formulier dat na de bevrijding naar de gemeenten is gestuurd om burgemeesters te screenen. Over Van Baars betrokkenheid bij de Jodenvervolging is tijdens de zuivering (van overheidspersoneel) weinig geschreven. Uitzondering zijn de twee verslagen van de plaatselijke illegaliteit over Van Baar.
In een eerste rapport uit september 1944 wordt een algemeen beeld gegeven hoe de burgemeester tijdens de Duitse bezetting (die dan nog niet is beëindigd) heeft gefunctioneerd. Het is niet mis wat daarin over Van Baar te lezen staat. Hij was tot halverwege 1944 pro-Duits. Het nauwgezet uitvoeren van de Duitse verordeningen was zijn stelregel. Ook bij ‘de opgave van Joden’ eiste Van Baar stipte medewerking op het stadhuis. Een citaat uit het rapport: ‘De Sicherheitspolizei behoefde slechts te kikken en zij werden op hun wenken bediend.’ Het tweede document is de al genoemde Vragenlijst Binnenlands Bestuur. Het is een lange lijst met vragen, een van de onderwerpen is de Jodenvervolging. Gevraagd wordt of de burgemeester in zijn gemeente Joden heeft laten arresteren, vervolgens of hij daartoe opdracht heeft gegeven aan de plaatselijke politie, ten slotte of hij het arresteren van Joden heeft gesaboteerd (verhinderd). De antwoorden voor Van Baar luiden dat hij en de plaatselijke politie hebben meegewerkt aan het arresteren van Joden in de gemeente en dat er van sabotage geen sprake is geweest.

Een onderzoek met vraagtekens
Wij hebben geconstateerd dat de Vragenlijst Binnenlands Bestuur, met zijn ernstige beschuldigingen over Van Baars actieve betrokkenheid bij de Jodenvervolging, zich wel degelijk nog steeds in Van Baars zuiveringsdossier bevindt. Waarom dit cruciale document in het geheel niet wordt genoemd of geciteerd in het onderzoek van Savenije, is voor ons een raadsel. Savenije behandelt wel het rapport van de illegaliteit uit september 1944. Hij noemt dit rapport ‘onevenwichtig’, en ‘dat moet ook de zuiveringscommissie zijn opgevallen.’ Deze veronderstelling over de zuiveringscommissie blijft geheel zonder argumenten.
Savenije leest vervolgens dat Van Baar als burgemeester twee kanten liet zien: én hij was dienstbaar aan de Sicherheitsdienst bij de Jodenvervolging, én hij stond klaar voor getroffenen. Dit is voor ons in de eerste plaats een vertekening: Van Baar legde als burgemeester een pro-Duitse gezindheid aan de dag, de Duitse verordeningen waren voor hem heilig. Het doet ook geen recht aan het feit dat Van Baar in de zomer van 1944 (na D-day op 6 juni) zijn knopen begon te tellen en toenadering zocht tot de illegaliteit. Maar is daarmee het verslag over Van Baar onevenwichtig? Een verslag over iemand die – zo kunnen we lezen – ‘niets heeft nagelaten om zich in zijn positie te handhaven.’ Vervolgens betoogt Savenije dat ondanks de onevenwichtigheid het rapport toch als uitgangspunt gebruikt wordt voor Van Baars zuivering. Savenije schrijft: ‘Dat valt in de eerste plaats op te maken uit het verweerschrift dat Van Baar na zijn schorsing in het vroege najaar van 1945 schreef.’ Wat gebeurt hier? Het lijkt erop dat het verdedigingsgeschrift van Van Baar voor Savenije de maatstaf is in diens eigen zuivering – een typisch geval van de slager die zijn eigen vlees keurt. Het laat zich raden dat Van Baar niet blij was met wat de plaatselijke illegaliteit over zijn collaboratie met de Duitsers (de Jodenvervolging en de Arbeitseisatz) had aangekaart. Overigens maakt Savenije daarbij, zo moeten wij helaas constateren, ook nog een fout: Van Baar verwijst in zijn verdedigingsgeschrift naar de Vragenlijst Binnenlands Bestuur (die Savenije zoals gezegd tot onze verbazing geheel buiten beschouwing laat). Savenije meent ten onrechte dat Van Baar reageert op het ‘onevenwichtig’ rapport uit september 1944, en niet op de Vragenlijst. Daardoor komt het hele betoog van Savenije in de lucht te hangen, met name waar het gaat over de Jodenvervolging.

Excuses minister-president voor falende overheid
Savenije geeft in zijn onderzoeksrapport weer dat Van Baar lang als burgemeester in de oorlogstijd heeft gediend, en daarom verschillende fasen van de bezetting heeft meegemaakt. Savenije schrijft: ‘Als verantwoordelijk bestuurder heeft Van Baar zodoende verordeningen rondom de openbare orde en Jodenvervolging in zijn gemeente laten doorvoeren: zoals vrijwel al zijn medeambtgenoten.’ (Onderstreping van mij.) Deze opmerking over mede-ambtgenoten past niet in de onderzoeksopdracht van het gemeentebestuur om naar één zuiveringsdossier (dat van Van Baar) te kijken. Maar het staat er wel als verontschuldiging voor Van Baar. Dat er ook andere burgemeesters in Nederland zijn geweest die aan de Jodenvervolging hebben meegedaan, is zeker waar, maar dat verontschuldigt Van Baar niet. Er zijn ook burgemeesters geweest die zich heel wat minder meegaand hebben opgesteld. Ja, het is een feit dat de Nederlandse overheid heeft meegewerkt aan het uitvoeren van de Duitse anti-Joodse maatregelen die tot de moord op meer dan 202.000 Joden hebben geleid. Dat is precies waarvoor minister-president Mark Rutte bij de Nationale Holocaust Herdenking op 26 januari 2020 in Amsterdam excuses heeft gemaakt aan de Joodse gemeenschap. Excuses voor het falend overheidshandelen bij de vervolging van de Joden in Nederland.

Het vorige College van B&W van Edam-Volendam heeft mij op 14 april 2022 in een brief laten weten, dat het geen stappen zal ondernemen om de eerbewijzen aan de omstreden oud-burgemeester in de gemeente teniet te doen.
Bij de eerbewijzen gaat het om de Burgemeester van Baarstraat en zijn ereburgerschap (uit 1959) van de stad Edam. Het college volgt daarbij wat in Savenije’s rapport te lezen staat. Van Baar zou een exemplarische ‘burgemeester in oorlogstijd’ zijn geweest, hij is niet proactief geweest in de Jodenvervolging.
Exemplarisch, dat klinkt bijna als een compliment! En proactief, wat is dat voor een criterium, is actief niet genoeg om Van Baars betrokkenheid bij de Jodenvervolging te beoordelen en vraagtekens te zetten bij het eren van deze man? De langdurige zuiveringsprocedure van Van Baar alleen al laat zien dat hij allesbehalve een ‘doorsnee’ of ‘standaard’ burgemeester in de oorlogsjaren is geweest.

NSB-rapport over Van Baar onder tafel verdwenen
Ons hernieuwde bezoek aan het Nationaal Archief heeft bevestigd dat Van Baar als Duitsgezind te boek stond en dat de naoorlogse zuiveringscommissies (zowel de provinciale als de centrale zuiveringscommissie) in 1945 en 1946 bij herhaling en aanhoudend hebben gesteld dat Van Baar moet worden ontslagen.
Hij zal er uiteindelijk met een ‘genade-veroordeling’ vanaf komen, zodat hij kan terugkeren naar Edam: ‘Berisping zonder openbaarmaking’.
De Commissaris van de Koningin in Noord-Holland De Vos van Steenwijk (verzetsman) heeft zich tegen deze veroordeling gekeerd. Van hem bevindt zich een brief (1 november 1945) in het archief, gericht aan de voorzitter van de centrale zuiveringscommissie. De Vos van Steenwijk laat er geen twijfel over bestaan hoe hij over Van Baar denkt. Economische collaboratie (hulp bij aanleg van vliegvelden voor de Duitsers) is daarbij hoofdthema, de rapporten in de zuiveringsprocedure van Van Baar zijn daar hoofdzakelijk op gericht.
De burgemeester was commissaris bij een familiebedrijf dat in de oorlog werkzaamheden voor de Duitsers heeft uitgevoerd, waaronder het aanleggen van vliegvelden. Wat betreft de strafmaat schrijft de Commissaris van de Koningin dat met een berisping niet kan worden volstaan. Hij ziet ontslag als de juiste straf. En precies dat zal de centrale zuiveringscommissie ook tot het allerlaatst blijven adviseren: ontslag. Minister van Binnenlandse Zaken Beel heeft het advies genegeerd en het ontslag van Van Baar (een KVPpartijgenoot van Beel) verhinderd. Eén beschuldiging uit het dossier verdwijnt op het ministerie geheel onder tafel. Het gaat over de pro-Duitse houding van Van Baar, zoals die uit een NSB-rapport uit 1944 is gebleken. De tweede beschuldiging wordt afgezwakt, zijn economische collaboratie als commissaris van een familiebedrijf wordt een jaar na de bevrijding als minder ernstig ervaren.

Houdbaarheidsdatum Burgemeester Van Baarstraat is verstreken
Correspondentie van burgemeester Van Baar over de uitvoering van anti-Joodse maatregelen in de eerste oorlogsjaren bevindt zich in de verschillende archieven (zie ook Rachels Kinderen). Uit de twee documenten van de illegaliteit in het zuiveringsdossier wordt duidelijk dat Van Baar actief was bij de vervolging van Joden in de gemeente. Onder Van Baars verantwoordelijkheid zijn ondergedoken Joden (van twee van hen zijn de gegevens bekend) in Edam gearresteerd en zijn eveneens eenentwintig Joodse ingezetenen uit Edam op transport gesteld en in concentratiekampen vermoord.

De feiten over Van Baars betrokkenheid bij de Jodenvervolging liggen op tafel. Ook in het rapport van Savenije – het wordt als vooronderzoek gepresenteerd – staat te lezen dat Van Baar de Duitse verordeningen over de Jodenvervolging in zijn gemeente heeft uitgevoerd. Wat wil het gemeentebestuur nog meer weten? De raad heeft in 1958 ingestemd met de Burgemeester Van Baarstraat, een voorstel dat nota bene van Van Baar zélf afkomstig was. De raad wist toen niets van de veroordeling waarmee Van Baar in 1946 als burgemeester naar de gemeente was teruggekeerd.
Nu Van Baars aandeel in de Jodenvervolging vaststaat, dient in mijn ogen de raad opnieuw te beoordelen of het eren van Van Baar met een naar hem genoemde straat nog gewenst is. Naar mijn mening is de houdbaarheidsdatum van die straatnaam sinds de excuses van Mark Rutte van 26 januari 2020 verstreken. Ik ben graag bereid de raad nader te informeren.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 22-9-2022 | 30 sec. leestijd

Opbouw Singelfestival Edam in volle gang!

Op dit moment wordt er hard gewerkt om van het terrein rondom de Singel te Edam een prachtig festivalterrein te maken. De tent krijgt al vorm en diverse obstakels worden verwijderd. Het 40ste (en dus jarige) Singelfestival belooft vrijdag en zaterdag een waar spektakel te worden, met als headliner de band Son Mieux! Voor vrijdag zijn er nog kaarten, de zaterdagavond is geheel uitverkocht.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 17-9-2022 | 11 min. leestijd

In de kleur van je hart'

Wiljo Oosterom zet zich al halve eeuw – hier en in Afrika – in voor kwetsbaren

Tijdens de Waterdag in Edam, eind augustus, ontmoette ik ‘Woodi’ Wiljo Oosterom. Op de stoep van haar huis in de oude binnenstad waar rieten strandtassen stonden uitgestald. ,,Ze komen uit Afrika”, vertelde Woodi Wiljo mij, net als de kleurige jasjes aan het rek. Haar dochter ging even het biljet van vijftig euro wisselen bij de winkel om de hoek en Woodi Wiljo begon spontaan te vertellen. Over haar dubbele naam, een Afrikaanse en een Nederlandse, over haar werk in Afrika, over dove kinderen en gebarentaal. Aan het eind van de straat zag ik mijn zus ongeduldig staan wachten, haar lichaamstaal sprak boekdelen. Maar ik wilde nog veel meer horen van Woodi Wiljo. We maakten een afspraak, want zij heeft een boeiend en inspirerend verhaal.

Door: Gudy Koning – van den Hogen

Op de vraag hoe zij wenst te worden aangesproken – Woodi of Wiljo of Woodi Wiljo – geeft zij geen eenduidig antwoord. In Afrika is haar naam Woodi, na haar huwelijk, na het ‘knopen’ zoals ze daar zeggen, met de Mauritaniër Demba Abou Bah. In Nederland heette ze vanaf haar geboorte Wiljo Oosterom. Maar gedurende ons gesprek blijkt al gauw dat Woodi het onderscheid niet meer kan of wil maken. Of je haar nu Woodi of Wiljo noemt, het is haar om het even. En zo schakelt ze net zo gemakkelijk van verhalen over haar huidige werk als communicatietherapeut en projectcoördinator in Afrika, naar vertellen over hoe het begon, op een zorgboerderij in Nederland en over haar pionierswerk in de gebarentaal.

Behoefte
Als prille twintiger begon Woodi in 1971 met Cor, haar toenmalige echtgenoot, in Broek in Waterland een woonvorm voor geestelijk en lichamelijk gezonde kinderen, die om wat voor reden dan ook niet bij hun eigen ouders konden wonen. Waaronder ook dove kinderen met een verstandelijk beperking. In 1986 verhuisden zij naar de Middenbeemster in een dubbele stolpboerderij. Het was misschien wel een van de eerste zorgboerderijen van heel Nederland, met in het voorste gedeelte elf slaapkamers en in het achterdeel ruimte voor een dagprogramma, een fietsenmaker, kaasmakerij, atelier. Woodi, toen nog Wiljo, was 19 jaar oud toen ze haar eerste biologische kind kreeg, ‘uit eigen buik’. En op de leeftijd van 24 jaar was zij (pleeg) moeder van maar liefst negen kinderen. Iedere keer als er een kind in de loop der jaren vertrok, om te gaan studeren bijvoorbeeld, kwam er weer een nieuw pleegkind bij. In die tijd, zo’n vijftig jaar geleden, was Wiljo al werkzaam met dove kinderen en kregen deze kinderen voornamelijk nog les in liplezen en lag de focus op het echt, hardop leren praten. ,,Gebarentaal bestond nog niet, of nauwelijks. Er leefde bij ouders en opvoeders een zekere angst dat bij gebruik van gebarentaal een dove nooit echt zou leren praten. Met de kennis van nu kunnen we wel stellen dat communiceren voor een doof iemand toch veel belangrijker is dan met horten en stoten, en met heel veel moeite, leren praten”, zegt ze.
Samen met Wim Emmerik (1940-2015), de beroemde Nederlandse gebarentaaldichter, ging Wiljo aan de slag om woorden te vertalen in gebaren. Op mijn suggestie dat Wiljo misschien wel één van de grondleggers van gebarentaal in Nederland genoemd mag worden, antwoordt zij stellig: ,,Nee! De doven zijn de grondleggers van de gebarentaal! Dat moet er met hoofdletters in! De behoefte om in gebaren te spreken, om te kunnen communiceren, komt immers vanuit de dove zelf. Een doof persoon kan niet alleen niets horen, hij leeft ook in een isolement en in een aparte cultuur. Als (pleeg)ouder wil je dolgraag een band met je kind aangaan, contact maken en emoties delen. Maar daarvoor heb je taal nodig, woorden en gebaren om uitdrukking te geven aan wat je voelt, boosheid, angst of blijdschap. Voordat gebarentaal voor doven geaccepteerd werd, was de dove volledig afhankelijk van in hoeverre de horende bereid was om zich te verdiepen in de dove. Een dove krijgt alleen informatie tot zich als de horende er echt voor gaat zitten. Gelukkig gaat het nu steeds beter, zoals het nieuws op tv met tolken met gebarentaal.”

‘We hadden een pleegzoon die al in elf verschillende gezinnen en inrichtingen was geplaatst en alleen zijn vuisten kon laten spreken’

,,We hadden toen een pleegzoon, een jongen van een jaar of vijftien, die al in elf verschillende gezinnen en inrichtingen was geplaatst en alleen maar kon slaan, alleen zijn vuisten kon laten spreken. Hij had in zijn jonge leven geen andere manier gevonden om zich te uiten. Ik leerde hem een aantal scheldwoorden te articuleren.” Welke moeder leert haar kind nu scheldwoorden? ,,Maar daarmee kon hij uiting geven aan zijn woede en frustratie. En ik leerde hem om te praten met zijn handen. Dove kinderen konden vaak ook niet lezen en schrijven. Niet zo vreemd natuurlijk, als je geen woorden tot je beschikking hebt. We begonnen toen heel provisorisch met visualiseren, het vertalen van gedachten en woorden naar beelden. Ik had toen een grote ladekast op de boerderij die ik vulde met op kaartjes geplakte foto’s en knipsels uit tijdschriften. We maakten pictogrammen die een situatie, bijvoorbeeld een bezoek aan de tandarts, verbeelden. We gebruikten kleuren en vakken en vormen, alles zoveel mogelijk visueel ingesteld. De boerderij was een plek vol kleur, alles duidelijk en herkenbaar voor de dove bewoners.”
In 1990 – Wiljo was toen 43 jaar – overleed haar man Cor. Ze bleef achter in de stolpboerderij met de zeven kinderen die toen nog thuis woonden. ,,Later werd de zorgvoorziening op de stolpboerderij overgenomen in een nieuwbouwproject met behulp van het Christelijk Instituut voor Doven in Zoetermeer, wat nog later is overgenomen door Odion.”
Wiljo zette er eind jaren ’90 een nieuwe woonvorm voor zo zelfstandig mogelijk wonen op, met zes dove jongeren met een verstandelijke beperking, met financiering van het toen geïntroduceerde Persoonsgebonden Budget (PGB). Toen kon zij ook de door haar ontwikkelde methode van visualiseren-lezen-schrijven verder doorzetten en konden de bewoners continu met elkaar communiceren via gebarentaal. ,,Heel fijn”, geeft Wiljo aan, ,,want als je drie doven en zeven horenden in een gezelschap hebt, dan wordt er al heel gauw gewoon weer gesproken en wordt de gebarentaal vergeten.” Haar oudste pleegzoon werd destijds coördinator. ,,Zo hadden de jongeren een vertrouwde persoon in hun nieuwe omgeving, bekend met gebaren en visualisatie die zij van (ons) huis meebrachten. Deze woonvorm sloot naadloos aan op het werken in de zorgboerderij.”
Een kijkje op de website van Silent Work (www.silentwork.org) in Afrika – het gezamenlijke levenswerk van Woodi en haar tweede echtgenoot Demba Abou Bah – leert dat in de laatste twintig jaar het echtpaar in Mauritanië en Senegal bezig is met dovenonderwijs en met het opzetten en begeleiden van tal van projecten voor de Afrikaanse gemeenschap. Wat is de sleutel tot het succes van al die kleine en grotere projecten? Woodi hoeft niet lang na te denken. ,,Als jonge vrouw op die zorgboerderij in Nederland, met al die kinderen van klein naar groot, heb ik al geleerd om te denken in mogelijkheden en oplossingen. En later leerde ik dit van het volk van de Peuhl, waartoe mijn man behoort. Een creatief en optimistisch volk waar in hun taal geen woord voor probleem bestaat. Ze zoeken altijd naar een oplossing en als die er niet blijkt te zijn, dan accepteren ze dat en gaan verder met hun leven. Niet in je eentje, maar samen de oplossing zoeken! En die oplossingen voor problemen worden in Afrika voor het merendeel aangedragen door de bevolking zelf. De eerste watertoren die wij in een project realiseerden, was maar liefst twintig meter hoog, een enorm gevaarte in die droge woestijn. Het probleem was dat de mannen en de vrouwen van het dorp, toen het water uit de pijp spoot, het niet vertrouwden. Water pompen, vanuit zo diep onder de grond, dat kon niet goed zijn, daarmee greep je in, in het respect voor Gods land. Demba wees de meisjes van het dorp aan om met kalebassen, vol kostbaar door God geschonken water, iedereen een slokje te laten drinken. Niemand ging dood, het was goed.”

‘Peuhl is een creatief en optimistisch volk, waar in hun taal geen woord voor probleem bestaat’

,,En voordat we daadwerkelijk met een project starten, moet er eerst voldoende geld zijn, een doortimmerd projectplan en betrouwbare partners. Mijn man Demba zoekt uit de gemeenschap drie mannen: één die goed met de overheid overweg kan, één die verstand van zaken heeft en de talen spreekt en één die goed ligt binnen de gemeenschap. Vervolgens gaan we het gesprek aan met de mannen, daarna met de vrouwen en dan met de kinderen. Uiteindelijk is iedereen mede-eigenaar van het project. Wat bovendien heel belangrijk is: de behoefte en de vraag komt vanuit de bevolking zelf.”
,,Ik beschouw mezelf slechts als een schakeltje in het geheel. Ik noem mezelf altijd een zilveren kraaltje in een gouden ketting. Niet het slotje, of een hangertje, maar een kraaltje dat daar zit omdat het anders niet rond komt. En als het project eenmaal rond is, dan kan dat zilveren schakeltje eruit en is het een gouden ketting. Het voor elkaar krijgen dat het project loopt, dat is mijn aandeel. Mijn kennis zit erin, mijn betrokkenheid, energie en liefde. Maar het is niet van mij. Wat ook bijdraagt aan het succes van onze projecten is dat we de startklare projecten vijf jaar lang blijven volgen en begeleiden. En mocht het mislopen, door wat voor interne of externe oorzaken dan ook, dan beginnen we gewoon opnieuw.”
Woodi kwam voor het eerst als hulpverlener in Afrika terecht tijdens de genocide van 1994 in Rwanda, tussen de bevolkingsgroepen Tutsi’s en Hutu’s, waarbij in een periode van 100 dagen naar schatting 500.000 tot 1 miljoen Tutsi’s en gematigde Hutu’s werden vermoord. Wat moest zij als 47-jarige vrouw met zo’n druk bestaan op de zorgboerderij en met zoveel (pleeg)kinderen in godsnaam op dat gruwelijke strijdveld doen, zo ver van huis? Woodi: ,,Ik was gevraagd door een Rwandese Vluchtelingenorganisatie in België om daar te komen helpen met mijn achtergrond als communicatietherapeut voor doven, samen met twee lokale pastoors (Hutu en Tutsi). Wilde Ganzen wilde eerst wachten op een vredesakkoord voordat er geld geïnvesteerd werd in de wederopbouw. Maar daar konden we niet op wachten! Die 850 kinderen tussen 2-16 jaar leefden zonder ouders daar op die heuvel, aan hun lot overgelaten. Die hadden per direct hulp nodig. Later is dat via een tv-uitzending Heilig Vuur toch een plezierige samenwerking geworden. Ik weet nog goed hoe we met de pastoors en de oudere mensen die daar achtergebleven waren, een begin maakten om de vernielde schoolgebouwtjes te renoveren. Alles lag in puin en toch lag de focus vooral op het timmeren van schoolbanken. Is dat niet een beetje gek, vroeg ik de pastoors. Moeten we niet eerst het dak repareren? Maar die schoolbanken waren van groot belang, een vorm van status voor de oudere kinderen om ze naar school te ‘lokken’. Nu heetten ze studenten in plaats van dakloze en ouderloze jongeren.”

Genocide
,,En de pastoors lieten de ouderen oppassen op de kleine kinderen. Mannen werden uit de gevangenis gehaald om te timmeren en te metselen. En de vrouwen, die zoveel ellende hadden meegemaakt, kregen de taak om met een geweer om hun schouder, deze ex-gevangenen te bewaken. En als je naar Afrika gaat om te helpen, denk dan vooral niet dat jij weet hoe te helpen. De Afrikanen weten zelf heel goed waar de oplossing ligt, niet wij in het Westen, een heel andere wereld. Ik vroeg wat ik kon doen, ik wilde helpen. En ik heb drie weken schoongemaakt. Botten en beenderen en schedels, hele stapels. Gevonden in latrines, in strontputten en massagraven. We moesten tonen aan de wereld: dit kan zo niet. Jullie moeten ons helpen hier uit te komen. Het schoonmaken van die botten en beenderen, dat betekende respect tonen. De geur en het bewijsvolle besef, zoveel mannen, vrouwen en kinderen gedood, het was vreselijk.”
Woodi bleef in de daaropvolgende jaren nog herhaaldelijk terugkeren naar Rwanda, waar ze projecten opzette, onder andere speciaal onderwijs voor doven en kinderen met een beperking. In februari van dit jaar is in Mauritanië het Centre Commerical des Sourds voor doven feestelijk geopend, een kleinschalig winkelcentrum, gebouwd en opgezet voor en door doven. ,,Dit winkelcentrum is een leerplek voor zestig doven, met alleen doven als vakdocenten, maar belangrijker nog: een werkplek met toekomstmogelijkheden. Er staan vijf winkels met daarachter vijf werkplaatsen. Een broodbakkerij, een meubelmakerij, een kunstgalerie, een kledingatelier, een informatica-opleiding en een loodgietersbedrijf samen met elektra.” Woodi vertelt erover, met lichtjes in haar ogen en een grote glimlach. Ze trekt mij mee in haar enthousiasme en even geloof ik weer in het goede van de mens. Toen God de mens schiep had hij zijn evenbeeld in gedachten. Met Woodi Wiljo en Demba Abou Bah is Hij een flink stuk in de goede richting gekomen.
Wiljo Oosterom schreef meerdere boeken: Sterren van Rwanda, Kleur bekennen, Een sluier van Zand en Dromen van water. De boeken zijn in de boekhandel uitverkocht maar nog te bestellen bij: silentwork.nl@gmail.com

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 16-9-2022 | 2 min. leestijd

Vijftien jaar Zorgboerderij ‘de Vier Jaargetijden’

Wat een bijzondere dag hebben we mogen beleven! Een feest met een lach en een traan. Een traan voor onze lieve begeleidster Ilse, die ons ontvallen is na het afschuwelijke ongeval een jaar geleden. Ze is niet meer bij ons, maar leeft voort in ons hart, om nooit meer te vergeten. Haar foto met een biertje erbij – waar ze zo van hield – op een tafel in het feestgedruis, wat zou ze hebben genoten van dit feest. En een lach omdat we dit met elkaar hebben mogen vieren. De zon scheen niet alleen in de lucht maar ook in onze harten!

De bewoners hebben genoten samen met hun families, met de voeten in het gras. De ene bewoner van een afstandje, zittend op de grond de eigen voeten kriebelend, de ander dicht bij de muziek, de trillingen ervaren van de contrabas. De ander weer samen met zijn moeder genietend van het eten en weer een ander even een paar keer rond lopen en dan samen nog even een fietstocht maken.
De twee bewoners die zo een heftige tijd hebben gehad in het ziekenhuis na het ongeluk, een daarvan pas geleden nog geopereerd en daar goed doorheen gekomen, zij waren er ook. En hoe. De een genietend van de mensen om haar heen, meelezen met de toespraak, in alle rust de namen noemend van iedereen op het feest. De ander betoverd door de muziek, op een stoel in het feestgedruis, kijkend en luisterend naar de klanken van de verschillende instrumenten.
Astrid kijkt samen met haar eigen gezin, bewoners, ouders, familie, begeleiders, extra naar beiden. Een traan en een knuffel volgen. We beseffen dat dit zomaar anders had kunnen zijn.
Het team wordt natuurlijk extra in het zonnetje gezet. De begeleiders, de mensen van kantoor, de stagiaires, de vrijwilligers en hun families. Zij zijn naar voren geroepen, zonder hen geen goede zorg, geen liefde en aandacht. De betrokkenheid is groot. Zij hebben als cadeau allen een beeld gekregen. Uitgebeeld een volwassene die een kind koestert, zoals zij de bewoners koesteren tijdens het werk en daarbuiten. We hebben met elkaar een diepe buiging voor hen gemaakt. Drie begeleiders vijftien jaar in dienst, zij hebben een zilveren armband gekregen met de boom van de Vier Jaargetijden in een bedeltje. Astrid werd tot haar grote verrassing ook in het zonnetje gezet. Naast vijftien jaar zorgen voor de boerderij werd juist de zware periode waarin zij in het ziekenhuis voor één van de bewoners heeft gevochten belicht. Zij raakte erg geëmotioneerd door de prachtige woorden van dank en het prachtige schilderij waarbij zij met de bewoonster staat afgebeeld op een bijzondere manier, gemaakt door Angelique van den Hogen uit Volendam.

We hebben genoten van de heerlijke ijsjes, een live gipsyband, een springkussen en heerlijk eten verzorgd door de familie van Janneke; heerlijke soep en poffertjes! Wij willen iedereen bedanken voor het prachtige feest. In het bijzonder willen wij de donateurs bedanken voor hun bijdrage aan de waterspeeltuin en het vijftienjarig bestaan! We hebben al heel veel opgehaald, onze dank is groot.
We zijn er nog niet helemaal en hopen dat er nog enthousiaste mensen of bedrijven zijn die de waterspeeltuin willen sponsoren via ‘Waterspeeltuin 15 jarig bestaan’ op www.doneeractie.nl. Alle lieve wensen en vermeldingen van bedrijven maken wij zichtbaar op een bord bij de waterspeeltuin. We hopen volgende zomer samen met de bewoners te kunnen genieten van het water, de fontein en de waterbak om met de handen door het water en zand te gaan. Verkoeling én plezier tijdens de warme dagen, dat is dubbel genieten!

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 15-9-2022 | 2 min. leestijd

Gemeente Edam-Volendam steunt campagne 113 Zelfmoordpreventie

De landelijke campagne van 113: ‘1K ZIE J3’ is deze week van start gegaan. Het laat zien hoe we door met elkaar in gesprek te gaan, oog houden voor elkaar en juist voor die mensen waar het even niet zo lekker mee gaat. Door openbare bankjes te verheffen tot plek voor een gesprek, roepen we mensen op om even stil te staan, om je heen te kijken en te zien hoe het met de ander gaat. Dan volgt er vanzelf een eerlijk gesprek. Vanaf nu zijn er binnen de gemeente Edam-Volendam meerdere bankjes te vinden voor een open gesprek. Deze bankjes worden een plek om even de tijd te nemen om elkaar te zien en te horen hoe het werkelijk met iemand gaat. Op de bankjes is een goudkleurige plaque bevestigd met de campagnetekst: “een goed gesprek begint met iemand écht zien”.

Door: Klaas Smit

Wethouder Vincent Tuijp steunt de landelijke campagne, waaraan meer dan 50 gemeenten mee doen. De wethouder nam met Anita Zwarthoed van Stichting 113 Zelfmoordpreventie als eerste plaats op het bankje bij het Stadskantoor in Volendam. Zaterdag 10 september was het World Suicide Prevention Day. Ruim 50 gemeenten doen vanaf deze week mee aan de vervolgcampagne van ‘1K Z1E J3’. Dit jaar wordt de boodschap van 113 Zelfmoordpreventie uitgedragen op openbare bankjes. In de Gemeente Edam-Volendam zullen meer dan vijftig bankjes van een plaque worden voorzien.

In 2021 overleden 1.859 mensen door zelfdoding, dat zijn er gemiddeld vijf mensen per dag. Elke zelfmoord raakt gemiddeld 135 mensen. Dit betekent dat er in 2021 meer dan 250.000 mensen geraakt werden door het verdriet van een zelfdoding. Er rust nog steeds een taboe op het onderwerp zelfdoding. Een gesprek over het zware onderwerp kan enorm opluchten en kan zelfs het begin zijn van een oplossing. Iedereen kan zo’n gesprek voeren, het is spannend maar niet moeilijk. 113 heeft speciale trainingen om een dergelijk gesprek te leren voeren en hoopt dat via de ‘1K Z1E J3’ bankjes campagne dat veel Nederlanders deze ‘Eerste Hulp bij Suïcidale Gedachten’ onder de knie krijgen.

‘Als je lijdt aan het leven, dan moet je hopen dat er mensen zijn die de signalen oppikken.’ De ‘1K Z1E J3’ boodschap zal de komende maanden via de openbare bankjes in gemeenten en lokale campagnes gecommuniceerd worden. Op de plaque staat een QR code die leidt naar de campagnepagina, waar je gratis een korte online training kunt volgen om te leren hoe het gesprek over zelfdoding te voeren.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 14-9-2022 | 3 min. leestijd

Bouw -en Handelsonderneming M. Havik BV: Méér dan alleen een circulair sloopbedrijf

Sinds Martien Havik meer dan 50 jaar geleden – aan de Fortweg 3 in Kwadijk – zijn Bouw- en Handelsonderneming M. Havik BV oprichtte, heeft het bedrijf een spectaculaire ontwikkeling doorgemaakt. Nadat Havik grote regionale bekendheid vergaarde als houthandel, (circulaire) sloper en grondbedrijf, brengt het bedrijf graag haar grote mogelijkheden in bouwmaterialen, buitenverblijven en staalconstructies onder de aandacht. ,,We blijven onbeperkt slopen, maar willen graag laten zien wat we allemaal nog meer kunnen”, zegt Chiel Havik, zoon van Martien, en huidig directeur.

Vrijwel iedereen in de regio kent het kenmerkende groene materieel van Havik dat veelvuldig wordt ingezet bij groot- en kleinschalige grond en sloopwerkzaamheden. Iedereen die Havik inschakelt, is er van verzekerd dat dit zoveel mogelijk circulair gebeurt. Duurzaam slopen is sinds enkele jaren speerpunt van Havik. Chiel beaamt dit. ,,We hebben de oude Seinpaal in Volendam stap voor stap ontmanteld. De materialen hebben we gedemonteerd, gepakketteerd en vervolgens naar Borculo gebracht. Daar worden ze weer opgebouwd tot een evenementenhal. Sowieso vinden veel bouwmaterialen uit sloopobjecten bij ons een tweede leven. Als je voor een aanbouw bijvoorbeeld een stalen balk nodig hebt, kan je die natuurlijk nieuw laten maken voor relatief veel geld. Wat slimmer is: je kan ook hier even komen kijken of wij er nog eentje gebruikt hebben liggen. Dan ben je voor aanzienlijk minder geld klaar.’’

‘Niet iedereen weet het, maar we helpen ook vaak particulieren uit de brand’

Havik hanteert overigens zeker niet alleen de sloopkogel, maar heeft tegelijkertijd ook een sterke drang tot creatie. Chiel vertelt: ,,Iedereen weet wel dat we veel slopen. Maar we maken ook veel gevel- en staalconstructies. Daarin zijn we behoorlijk groot en in heel Nederland actief. We zijn niet alleen goed, maar vaak ook voordeliger. We hebben alleen hier al 100 ton gebruikt staal liggen waar we uit kunnen putten. Als iemand wel nieuw staal wil: geen probleem. Ook dan zijn we voordeliger in prijs. We verkopen en monteren duizenden tonnen staal per jaar en zijn daarom altijd concurrerend in de prijs. Daarnaast kunnen aannemers en particulieren gewoon langskomen voor het afhalen van hout, plaatmateriaal. De groothandel is OSB spaanplaat en MDF platen. Die worden desgewenst op maat gezaagd. Ook hier geldt: we kopen gigantische partijen op bij de grotere fabrikanten. Daarom zijn we echt 30- tot 40% goedkoper dan andere partijen. Daardoor weten veel aannemers, handelaren en particulieren al de weg naar Havik te vinden.’’

‘We zijn vaak met onze partijhandel met twee vingers in de neus de goedkoopste’

Havik staat logischerwijs al jaren onder de sneltoets bij vele aannemers. Niet alleen vanwege de scherpe materiaalprijzen, maar ook omdat Havik ze vaak uit de brand helpt. ,,We hebben containerauto´s, kraanauto´s, diepladers en opleggers. Als een aannemer een sloopklus in – bijvoorbeeld – de binnenstad van Amsterdam heeft, dan scheelt het gigantisch als wij even meehelpen. Anders moeten ze honderd keer het trappetje op en af. Tegen al die aannemers zou ik willen zeggen: aarzel niet, bel ons. Wij komen mét kraan en mét container. Niet iedereen weet het, maar we helpen ook vaak particulieren uit de brand. Die kunnen ons ook altijd bellen voor slopen van vloeren, badkamers, keukens, noem maar op. We slopen namelijk alles! Van complete fabrieken, en huizen, tot aanbouwtjes en keukentjes. Geen probleem!’’
Over particulieren gesproken. Chiel heeft sinds enkele jaren een nieuwe tak aan zijn al omvangrijke onderneming toegevoegd en is inmiddels ook erkend dealer van Trendhout buitenverblijven. ,,We zijn door Trendhout -een topmerk- gevraagd om exclusief dealer voor deze regio te worden. Bij bijvoorbeeld Hotel van der Valk in Katwoude hebben we zo’n mooi buitenverblijf gerealiseerd. We leveren niet alleen alle materialen, maar kunnen desgewenst ook voor plaatsing zorgen. Iedereen die binnenkomt, kan zelfs binnen een uurtje weer met een volledig uitgewerkte 3D impressie én een offerte de deur uitlopen.’’

De energieke Chiel heeft onbeperkt stof om over te praten. Niet zo gek: Havik is een dynamisch bedrijf waar veel gebeurt en nog meer gedaan wordt. De aankomende jaren hoopt hij gestaag door te kunnen groeien. ,,In januari 2023 is onze nieuwe loods klaar en houden we een open dag op het terrein. Door het aantrekken van de juiste mensen, hopen we rustig door te kunnen groeien. We blijven een familiebedrijf waar je ook een leuke boterham kunt verdienen. Voor goede timmermannen hebben we iedere dag weer andere uitdagende renovatieprojecten. Vakslopers zijn ook altijd welkom. Geen dag is hetzelfde bij Havik!”

www.mhavik.nl

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 14-9-2022 | 5 min. leestijd

Groothandel én abonnement voor sanitaire voorzieningen blijkt unieke combinatie

Sanaja: een nieuw Volendams succesverhaal

Succes Schoonmaak is een bekend succesverhaal en geldt al decennia als belangrijk nationaal uithangbord voor de Volendamse ondernemersgeest. De nieuwe generatie binnen Succes laat blijken óók een scherp oog voor innovatie en kansen te hebben. Hun drang naar vernieuwing leidde twee jaar geleden tot de oprichting van zusterbedrijf Sanaja: een groothandel voor de professionele schoonmaak. ,,We verkopen schoonmaakmiddelen, vuilniszakken, pbm’s, allerlei typen schoonmaakmaterialen en nog veel meer. Daarnaast bieden we ook een full service abonnement voor de volledige sanitaire voorziening van bedrijven. Dat is wat ons uniek maakt.’’ Aldus Jan Kes en Edwin van den Broek over hun baanbrekende concept.

Jan Kes is inmiddels al jaren actief bij Succes Schoonmaak, waar ook vader Piet nog altijd een actieve rol vervult. Jan vertelt bevlogen over het ontstaan van Sanaja. ,,In feite was het vroeger zo dat we alleen kwamen om schoon te maken. Als we toen werden gevraagd om schoonmaakmiddelen, dan stuurden we dat verzoek door naar één van onze onderaannemers. Edwin is afkomstig uit die hoek en hij wees ons op de potentie. We hadden als Succes zijnde al honderden klanten, dus er lag in feite een stuk markt voor het oprapen. Die wc rol moeten we toch vervangen, dus waarom zou je die dan niet ook zelf leveren? Toen Sanaja eenmaal geboren en actief was zag je bij ieder bedrijf wel mogelijke verbeteringen. Een voorbeeld: veel bedrijven gebruiken veel te dik wc-papier. Dat kun je ze overigens niet kwalijk nemen. Vrijwel niemand heeft een idee wat ze moeten hebben, waar ze dat moeten halen en hoe duur dat zou mogen zijn. Precies in dat gat duiken we met Sanaja. Elke maand rijden we langs onze klanten en vullen alle handzeep, handdoekjes en toiletpapier aan tot de ideale maandgrootte. Daarbij vervangen we alle hygiëne boxen en luchtverfrissers. De klant heeft er geen omkijken naar en bespaart vaak ook nog eens ten opzichte van de oude situatie. Bovendien hoeft zij niets te regelen. Ze krijgen namelijk een kalender, waarop precies staat wanneer we komen. En dat doen we dan op maandbasis voor een vaste prijs.’’

‘Elke maand rijden we langs onze klanten en vullen alle handzeep, handdoekjes en toiletpapier aan tot de ideale maandgrootte’

Edwin vult hem aan ,,We proberen onze klanten ook bewust te maken van kosten die ze wél maken maar niet zien. Als iemand van kantoor even langs de supermarkt gaat om wc-papier en handzeep te halen, dan is diegene zomaar een uur weg. Vaak zie je ook wanneer een bedrijf meerdere vestigingen heeft, dat die allemaal een aparte inkoop voeren. Sanaja regelt het centraal, waardoor de klant onbetaalbaar veel tijd bespaart. Bovendien bieden we altijd overzicht op de kosten, door het verbruik in kaart te brengen. We zagen bijvoorbeeld bij een scholengemeenschap dat één school drie keer zoveel wc-papier gebruikte als de andere scholen. Bleek dat ze daar wc papier gebruikten om papier maché te maken voor de knutselwerkjes. Ook als bijvoorbeeld de handdoekjes drie keer zo snel gaan als normaal, dan melden we dat even. Na een paar maanden heb je zo een goed beeld van het verbruik. Met een bepaalde safety marge kom je altijd goed uit. Vooral met wc papier wil je namelijk niet misgrijpen…’’

‘De klant heeft er geen omkijken naar en bespaart vaak ook nog eens ten opzichte van de oude situatie’

Iedereen weet dat hygiëne belangrijk is. Toch blijkt het vaak een ondergeschoven kindje. Jan deelt daarom een stukje praktijkervaring. ,,Het lijkt iets kleins, maar als het zeeppompje op is dan straalt dat toch op jouw bedrijf af. Behalve voor je personeel, is het ook voor je gasten goed als alles klopt. We merken vaak bij potentiële klanten dat ze geen enkel idee hebben wie hun schoonmaakmiddelen levert. Vaak zien we ook dat ze veel te veel betalen of dat er trucjes worden uitgehaald. Sanaja houdt dat transparant en het contract is ieder jaar aan te passen. Om dit nog eens extra inzichtelijk te maken doen we vooraf bij ieder bedrijf een contractscan. De klant heeft direct duidelijkheid over de actuele status en wij komen direct met een plan. Iedereen vanaf 25+ medewerkers kan voordeel halen uit ons full service concept. We brengen de wensen in kaart en zoeken naar een ideale invulling. Dat lijkt heel wat, maar het valt in de praktijk allemaal wel mee en levert áltijd besparing op. Dat kan in zowel tijd, geld als duurzaamheid zijn. Soms zelfs in alle drie.’’

‘Bleek dat ze daar wc papier gebruikten om papier-maché te maken voor de knutselwerkjes’

Het full service contract is de belangrijkste pijler van Sanaja, maar in het kader van volledige ontzorging faciliteert het bedrijf ook nog schoonmaaktrainingen voor professionele schoonmakers. Het kan namelijk altijd efficiënter en duurzamer. Jan legt uit. ,,Als je schoonmaakt kan dat op honderd verschillende manieren. We hebben bijvoorbeeld een vakantiepark als klant, waar 150 bungalows voortdurend moeten worden schoongemaakt. Door de training aan hun schoonmaakmedewerkers is de kwaliteit van reinigen omhoog gegaan terwijl de werkdruk en lichamelijke belasting is afgenomen. We kijken verder altijd naar methodiek, ergonomie en materialen. Daarnaast heeft iedere klant andere doelstellingen. Voor de ene is dat puur besparing van tijd en geld en voor de ander is dat duurzaamheid. Ons streven is in ieder geval wél altijd om zoveel mogelijk groen in te kopen. We scannen alle leveranciers op hun wijze van produceren en betrouwbaarheid. Een groot deel van ons borstelassortiment wordt bijvoorbeeld voor 98% hergebruikt.’’

Over de ambitie van Sanaja zijn beide heren glashelder. Jan vat het mooi samen in een quote van Conor McGregor: ,,We’re not just here to take part, we’re here to take over!” We willen winnen en de beste van Nederland worden. We hebben natuurlijk Sanaja de groothandel waarmee we heel Nederland kunnen bestrijken en door de combinatie met het full service stukje zijn we redelijk uniek. We krijgen trouwens vaak de vraag waar de naam en het logo vandaan komen. Het is een combinatie van Sanitair en de namen van beide Succes oprichters: Nas van Velden en Jaap de Bok. In het logo is subtiel een olifant zichtbaar, dat staat voor degelijk en betrouwbaar.’’

Voor meer informatie: www.sanaja.nl

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Nieuwvolendam | 13-9-2022 | 2 min. leestijd

Partner content

De badkamer wordt steeds gezelliger: 5 trends

We brengen steeds meer tijd door in onze badkamer. Haasten doen we niet (meer) graag, we pakken uitgebreid ons momentje om te douchen, tanden poetsen, scheren, föhnen, of gewoon om urenlang te relaxen. Daarom wordt ook deze ruimte gezellig ingericht. Vijf trends die een badkamer sfeervoller maken.

Samen genieten: de dubbele wasbak
In elk blog over badkamerinspiratie zien we het terug. De dubbele wasbak was eigenlijk in het leven geroepen zodat twee mensen tegelijk hun tanden konden poetsen, hun haar in model brengen of zich scheren. Door het toegenomen thuiswerken is het allerminst noodzakelijk meer om tegelijk in de badkamer te vertoeven, maar twee wasbakken naast elkaar installeren is vanzelfsprekend geworden. Overigens is het nog steeds gezellig om samen in deze ruimte te poedelen, zoals dat heet. Je optutten en elkaars outfit keuren, het verhoogt de voorpret van een avondje uit.

Houten badkamermeubels
In een ruimte die verder vrij steriel aandoet breng je meer sfeer aan met houten accessoires en badkamermeubels. Hout is weer mateloos populair in interieurs vanwege de warme uitstraling en de duurzaamheid. In het sanitair trekken we die beweging door. Kastjes, handdoekenrekken, plankjes, het hout steekt mooi af tegen de tegels. Er zijn zelfs zeeppompjes van bamboehout verkrijgbaar. Neem de proef op de som en zie hoe dit soort details een badkamer leuker maken.

Sfeervolle verlichting inclusief dimmer
Lekker een avondje in bad doorbrengen: anno nu heet dat #metime, aan de mate van ontspanning is weinig veranderd. Hoe stijlvoller we dit doen, hoe meer we ’s avonds bijkomen na een drukke dag. De verlichting moet zacht zijn, liefst regelbaar met een dimmer. Dat geeft rust aan de overprikkelde ogen, die soms de hele dag op een scherm gericht zijn. Extra ontspanningstip: pak er in bad een boek bij in plaats van je telefoon.

Kaarsen en (vet)planten
Vetplanten en ander groen dat niet veel licht nodig heeft, maar wel veel vocht kan verdragen, doen het prima in de badkamer. Zo’n avond in de badkuip wordt helemaal ‘zen’ wanneer er her en der ook nog kaarsen staan opgesteld. Zo creëer je je eigen veilige ontspanningsruimte, dus veel meer dan een plek waar je haastig je tanden poetst.

Radio of bluetooth-speaker
Wat is er heerlijker dan tijdens het douchen je stembanden te trainen? Er bestaan hele douche-top 10-lijstjes van nummers die we (mee)zingen. Van het aloude O sole mio tot Alles kan een mens gelukkig maken. Een doucheradio of bluetooth-speaker stimuleert het zingen in de badkamer. Het galmt ook zo lekker!

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 12-9-2022 | 4 min. leestijd

Kermis op het circuit'

Volendammer racefans ruilen Dijk even in voor duinen

Terwijl iedere raceliefhebber in de wereld Zandvoort kent, is dat helaas met Volendam niet het geval. Anders had de Formule 1 natuurlijk nooit de Grote Prijs van Nederland in hetzelfde weekeinde gepland als de Kermis. En had het grootste reuzenrad van Nederland niet aan het strand, maar bij de haven gestaan. Kortom, Volendam was duidelijk geen factor toen het weekeinde van 2, 3 en 4 september door Formula One Management (FOM) op de wedstrijdkalender van 2022 werd geprikt.

Door Jaap de Groot

Dus werden veel Volendammers gedwongen te kiezen tussen de botsauto’s of de snelste bolides op aarde. Het was even slikken, maar met militaire precisie werden de kermisschema’s zo aangepast, dat de Grand Prix buitengewoon effectief in het Kermisdraaiboek van vrijdagmiddag tot maandagavond kon worden opgenomen.
Neem Sanne Kemper, Max Verstappen-fan tot op het bot. Ze had alles zo berekend, dat ze zondag binnen 12 uur weer een duik in het kermisgedruis kon nemen. Sanne Kemper: ,,Rond negen uur ging ik van huis om in Purmerend de trein van half tien te halen. Om elf uur liep ik al op het circuit rond, vertrok daar weer om kwart over vijf en was om negen uur op de kermis. Een topdag, met dubbel feest.”
Er was in Zandvoort sprake van een feest dat niet voor de Kermis onderdeed. En niet alleen vanwege dat reuzenrad. Iedere dag passeerden ruim 100.000 bezoekers de poorten van het CM.com Circuit van Zandvoort, om daar onder te duiken in de grootste party van ons land. Overal activiteiten, overal zingende en dansende artiesten en overal eten en drinken.
Wat dat betreft had het Volendamse legioen, dat voor duinen in plaats van de Dijk had gekozen, zich geen beter alternatief kunnen wensen. Maar alle gezang en biertjes ten spijt, onze dorpsgenoten kwamen natuurlijk niet voor een uitvergrote versie van de Kermis, maar voor Max Verstappen. Van de vriendinnen Sanne Kemper, Manon Schilder en Romy Ottevanger tot de complete familie Tol, waar van vader Jan tot jongste zoon Thom iedereen bevangen is door Max Mania. Veroorzaakt door een fenomenale sportman die altijd levert als daar om gevraagd wordt.
Dus ook voor de tweede achtereenvolgende keer op Zandvoort.

‘Het voelde als één grote familie. Zo positief allemaal’

Een mentaliteit die bij Volendammers aanslaat. Door iemand met een voor ons dorp heel herkenbaar karakter. Max Verstappen is een keiharde werker, extreem gedisciplineerd in waar hij mee bezig is en blijft onder alle omstandigheden zichzelf. Neem zijn reactie, nadat hij donderdag tot Officier in de Orde van Oranje was benoemd. Toen zijn teambaas Christian Horner hem vroeg: ‘Is it now Sir Max, Lord Max or Max?’, antwoordde de coureur: ‘Just call me Max. Like always.’
De reactie van iemand die volkomen in balans is. Dat heeft hij trouwens van jongs af aan gehad. Ik weet nog toen ik in 2015, vlak voor de start van de Grote Prijs van Hongarije, op de grid met de toen 17-jarige Max Verstappen stond te praten en hij ineens vroeg: ‘Jaap, waar is het toilet? Ik moet nodig pissen.’
Omdat ik zelf vlak daarvoor een liter was afgevallen, kon ik hem meteen de goede kant opsturen. Intussen tikten de minuten weg en raakte zijn team meer en meer in paniek. Exact vier minuten voor de start kwam Max Verstappen aanlopen alsof de ketting van zijn fiets was gelopen, stapte in de auto en eindigde als vierde. Zijn beste resultaat tot dan.

Deze enorme evenwichtigheid is daarna alleen maar versterkt. Het stelt Max Verstappen in staat om op bijna onwerkelijke wijze met druk om te gaan. Daardoor was hij het hele weekeinde in Zandvoort goed aanspreekbaar en straalde vooral rust uit. Essentieel om later foutloos naar zijn tweede overwinning te rijden.
En zo ook alle Volendammers de dag van hun leven te bezorgen. Niet alleen zagen ze hun favoriet winnen, ook was de sfeer onder de ruim 100.000 toeschouwers ongekend. Sanne Kemper: ,,Dat begon al in de trein. Iedereen begroette elkaar alsof ze mekaar al jaren kenden. Het voelde als één grote familie. Zo positief allemaal.”
Zoals de Grote Prijs van Zandvoort toch het bewijs werd van hoeveel goeds Nederland nog te bieden heeft. Dat zou je met alle politieke gedoe van de laatste tijd bijna zijn vergeten. De organisatie van het fiets-, bus- en treinverkeer en de hele logistiek rond het evenement waren van een ongekend hoog gehalte.
Zo kwam 0% (!) van de bezoekers met de auto naar het circuit. Trein en bus (42%) en de fiets (37%) bleken als vervoermiddel het meest populair en verder werden er voor het eerst op het circuit generatoren gebruikt die op HVO100 brandstof draaien. De meest duurzame optie die momenteel beschikbaar is, waardoor 80% CO2-uitstoot op de energievoorziening werd bespaard.
De wijze waarop de private organisatie van de Grote Prijs van Nederland het grootste evenement van ons land zou managen staat daarom in schril contrast met de manier waarop ‘Den Haag’ functioneert. Daarom was het in Zandvoort niet alleen genieten van het fantastische succes van Max Verstappen, maar ook van hoe ‘Nederland’ weer in staat bleek de beste Grand Prix van de kalender te organiseren. Een evenement waarbij sport en veel maatschappelijke facetten samenvloeien. Terwijl ik een week eerder in het Belgische Francorchamps tienduizenden bezoekers urenlang op de snelweg in files zag staan, dartelde Sanne Kemper drie uur na de huldiging van Max Verstappen alweer rond op de Kermis. Wie had dat gedacht? Kermissen to the Max!

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!