Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by De redactie

Elk kind speciaal op nieuwe Vincentiusschool

Een mooier compliment konden het bouwteam, de leiding en de leerkrachten van wat nu nog de Vincentiusschool heet, niet ervaren. Na de laatste schooldag in juli begon de verhuizing uit het oude pand aan de Meidoornstraat, waar tientallen generaties hun onderwijsreis begonnen. Een maand geleden namen de kinderen hun intrek in het nieuwe gebouw aan de Willem Tholenstraat. Als er één groep kinderen is, die moeite hebben met het verwerken van ook maar de kleinste verandering, dan zijn dat de kinderen van het speciaal onderwijs als die van de ‘Vincentius’. Maar het tegenovergestelde gebeurde. ,,Het is de kinderen heel goed bevallen, het was goed zo”, zeggen de leerkrachten. Volgende week vrijdag is de officiële opening en dan zullen de kinderen met trots de nieuwe naam van hun school uitdragen.
Door Eddy Veerman

[ads id=66]

,,We krijgen ook goede reacties van de ouders en tevens van mensen uit de buurt”, zegt ook directeur Evert Kroon met gepaste trots. ,,Vooraf hebben we de architect meegegeven dat het een school met een gezicht moest worden. Er moest iets komen wat identiteit uitstraalt en daar zijn ze in geslaagd. Ze hebben de moeite genomen om in de omgeving te gaan kijken, naar de bouwstijlen en kleurstelling. Dat zie je terug in het resultaat.”
,,Er heeft zich een bouwteam gevormd, dat drie jaar bezig is geweest”, zegt Martine Karregat-Bond, die samen met haar collega’s Ada Tol en Mandy van Nierop een rondleiding geeft. Ada: ,,We hebben ook als team nagedacht en onszelf verdiept in welke inrichting voor onze leerlingen het beste zou zijn. Zo kwamen we op het idee van tussenlokalen en dat werkt tot dusver super.” Martine: ,,We zijn met groepjes op meerdere plaatsen in Nederland geweest om te kijken hoe ze het daar hadden ingericht en hoe les wordt gegeven. Dat gaf echt enkele eyeopeners. Alle informatie is verzameld en daarmee is men aan de slag gegaan.”

Identiek
In álles is rekening gehouden met de leerlingen: kinderen met leer- of gedragsproblematiek. Kinderen die het onderwijs en de faciliteiten behoren te krijgen die bij hen past. Ada: ,,Ik had zelf voorafgaand aan die eerste schooldag een filmpje van de nieuwe school gemaakt voor mijn klas, de kleutergroep. Zodat zij een idee kregen van wat ze zouden gaan zien. En kreeg terug van ouders dat ze het bekeken hadden en het interessant vonden.” Martine: ,,De lokalen zijn identiek aan elkaar en dat is fijn voor de kinderen.”
,,Ze zijn gespiegeld aan elkaar, er is veel licht en we kunnen zo naar buiten. Aan elk lokaal grenst een tuin. Wat de mogelijkheid geeft tot bewegend leren of bijvoorbeeld een dictee of lezen bij mooi weer buiten. Dat is echt het verlengde van het lokaal.”
,,Qua opzet zijn het ruime lokalen, met zo weinig mogelijk spullen er in. Eén kast, zodat kinderen zich aan zo weinig mogelijk voorwerpen kunnen storen. In elk lokaal bevindt zich een time-in ruimte, voor als kinderen een rust nodig hebben, als ze even niet blij zijn, of bezig zijn met een opdracht en het lukt niet of er is frustratie. Of wanneer ze even stil willen lezen. Dan kunnen zij zich ín de klas even afzonderen. En kan de leerkracht ook alles in de gaten houden.”

‘De time-in-plek
geeft kinderen de
gelegenheid zich
in de klas even
af te zonderen’

Tussen elke twee lokalen zit een tussenlokaal. ,,De één wat groter dan de ander. We werken op niveau, dus ik geef bijvoorbeeld rekeninstructie op groep 5 niveau in het klaslokaal, maar in het tussenlokaal zit een kind uit mijn klas dat al op groep 8 niveau rekent. Zij zit dan met anderen kinderen die ook op dat niveau rekenen in het tussenlokaal. Zo krijgt ieder kind onderwijs op eigen niveau, onder toezicht van een onderwijsassistent. Qua opstelling is van alles mogelijk, we kunnen er een kringgesprek houden, of inzetten wanneer iemand niet lekker gaat en in het rood zit. Alles is overal hetzelfde ingedeeld. Elke klas heeft een eigen wc. Doordat we klasoverstijgend werken en we hier veel kinderen met autisme hebben, willen we zo weinig mogelijk verschil in de aankleding van het lokaal hebben.”
Ook op de gang zijn er nauwelijks obstakels. ,,De karren met de chromebooks zitten verzonken in de kasten van de kapstokken. We hebben inbouwkasten. Het geeft kinderen rust.” Her en der zijn vertrekken ingeruimd voor de specialisten. Zoals een kamer voor de ambulante begeleiders als een logopediste, kindertherapeute. Die worden, als een aanvraag is ingediend bij de verzekeraar, ingehuurd door ouders. Ada: ,,Niet alle kinderen hebben de kans om na schooltijd daar naar toe te gaan – of ze redden het simpelweg niet qua inspanning – en dan kunnen wij met onze ruimte tijdens onze schooltijd faciliteren. We hebben goed contact met die specialisten.”
Er is ook een speciale ‘time-out plek’. Ada: ,,We streven ernaar dat kinderen het zelf voelen en gaan aangeven wanneer het niet gaat en die rustplek nodig hebben. Dat is een proces voor kinderen, waarbij we weten dat sommige dat nooit zullen bereiken en we dat ook niet kunnen vragen.” Martine: ,,Zo is er ook een ruimte voor de interne begeleider. Die kan wel de kamer inkijken waar het kind echt even op zichzelf zit, maar andersom niet. De IB-er is de zorgregisseur van onze school. Zo’n ruimte is voor ons van meerwaarde.”

Kinderkeuken
Er is een observatieruimte voor de ambulant begeleider of schoolpsycholoog. ,,Dat gebeurde tot voor kort in de klas en dat vinden kinderen minder fijn.” De remedial teacher heeft een centrale plek gekregen en in het verlengde van de gymzaal zit de nieuwe aula. ,,De aula is tegelijkertijd een bibliotheek en een domein dat multifunctioneel kan worden ingezet. Het is een plek waar kinderen kunnen werken, lezen, maar ook waar wij mensen kunnen ontvangen en waar je een bespreking kunt houden.”
Aangrenzend bevindt zich de kinderkeuken. Ada: ,,Dit is een stukje ontwikkeling dat we de kinderen mee willen geven.” Martine: ,,De regels om bij een SBO-school te komen, zijn verzwaard. We zien dat steeds meer kinderen binnenkomen waarvan we weten dat ze later het praktijkonderwijs in zullen stromen, dus willen we ze de praktijkvakken aan gaan leren, zoals wetenschap en techniek maar ook koken en verzorgen.”
,,Dan komen we hier bij het paradepaardje: het speellokaal van de Jong Kind-groep”, zegt Ada. ,,Hier geven we instructies, maar zijn ook alle speelplekken waarmee we iets kunnen creëren zoals het er in de echte wereld aan toe gaat.” Martine: ,,Dit is echt heel bijzonder, er is een huishoek. Dan kunnen ze echt in een huisje zitten, dat maakt het levendig voor de kinderen.” Ada: ,,We merken dat kinderen ondersteuning nodig hebben om tot spel te komen. Als je moeite hebt om met fantasie te werken en tot spel te komen, dan maakt deze opstelling alles veel duidelijker. We hebben nu bijvoorbeeld een thema met agent en boef, dan zie je een bureau, ze maken zelf tralies van karton, en zo kunnen we het themagericht aanpassen.” Mandy: ,,Er komt ook een winkel, waar ze echt leren iets te kopen en dan te betalen.”

‘Elke leerkracht
weet wat welk kind
heeft, houdt rekening
met de behoefte en
de prikkels om
het kind heen’

Zoals dat ook in de Meidoornstraat gold, is de kamer van directeur Evert Kroon direct bij de entree. Ada: ,,Dat vindt Evert prettig. Dan heb je van alle kanten zicht en als je binnenkomt is de eerste die je tegenkomt de directeur. En andersom.” Momenteel volgen 79 – minder dan normaliter – kinderen les in de nieuwe school. Martine: ,,Kinderen worden wat langer binnen de reguliere basisscholen gehouden. Daarbij is er tevens een wachtperiode bij het samenwerkingsverband, daar voelen wij de gevolgen van.” Evert Kroon sluit zich aan bij de rondleiding: ,,Ik verwacht dat er tussentijdse instroom komt.”
De directeur merkt nog regelmatig dat er een stigma rust op de Vincentiusschool. De leerkrachten beamen dat. Martine: ,,Ouders weten niet goed wat ze kunnen verwachten. De school heeft in de loop der jaren een ontwikkeling doorgemaakt en als je nu ouders hoort vertellen van wie het kind hier zit of heeft gezeten, die zijn zó dankbaar. We scheppen hier de goede voorwaarden en maken het veilig voor kinderen. Elke leerkracht, van de kleuterjuf tot groep 8, weet wat welk kind heeft, houdt rekening met de behoefte en de prikkels om het kind heen. Dat is het mooie van deze school. Je wordt gezien en gehoord.”

Vrijdag 1 oktober onthulling, zaterdag Open Huis
Volgende week vrijdagmorgen is de onthulling van de nieuwe – kindvriendelijke – naam van de school, daar zijn de kinderen en ouders bij. Om 14.30 uur is de officiële opening door de wethouder en vervolgens zijn medewerkers van het SKOV uitgenodigd. Op zaterdag 2 oktober is het Open Huis voor de omwonenden en andere geïnteresseerde burgers.

 

Fotogalerij

3JS zetten kermistent op zijn kop

Wat een feest was het zaterdag voor en tijdens het optreden van de 3JS. Hossende groepen mensen, een uitverkochte tent en de sfeer was fantastisch. Vanaf het eerste akkoord gingen de honderden fans uit hun dak en leek het allemaal weer als vanouds.

 

Aan de oproep om op de fiets te komen werd massaal voldaan en het scannen van de QR code en de entreebewijzen ging heel vlot en zonder problemen. De pompen draaiden op volle toeren, overal waren blije gezichten te zien en eindelijk was er weer een concert op de oude manier.

Fotogalerij

Enige overlevende volgt de onthulling vanuit zijn woonplaats Chicago n

Namen 21 Edamse Joden opgenomen in Holocaust Namenmonument

Onder grote belangstelling werd zondag na jarenlange voorbereiding eindelijk het Holocaust Namenmonument in Amsterdam onthuld. Aan de Weesperstraat, in het hart van de oude Jodenbuurt, was Koning Willem-Alexander de eerste die het adembenemende monument mocht betreden. Samen met initiatiefnemer Jacques Grishaver wandelde hij langs de 102.163 in steen gebeitelde namen. 21 van die geëerde namen zijn afkomstig van toenmalige ingezetenen uit Edam. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog werden 22 Joodse Edammers gedeporteerd. Slechts één wist het te overleven. Vanuit zijn woonplaats Chicago volgde Mike Lowenthal (84) de onthulling van het monument waarin zijn ouders vereeuwigd zijn.
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

,,Dit monument zegt 102.000 keer ‘nee’”, stelt demissionair premier Mark Rutte. ,,Wij staan niet toe dat jullie naam wordt uitgewist. Vandaag krijgen zij hun naam terug.” Voor de bezetting woonden er 140.000 Joden in Nederland, waarvan 80.000 in Amsterdam. Slechts 15.000 van hen hebben de Shoah overleefd. Ruim 75 jaar later beschikt de hoofdstad over een waardig monument om die tienduizenden slachtoffers, Joden, Sinti en Roma, te memoreren. In het labyrint van bakstenen staan hun namen geschreven, de geboortedatum en de leeftijd waarop zij stierven. Vooral die leeftijden kunnen confronterend zijn. Kinderen zo jong als twee maanden vonden de dood in de gaskamer. Die tienduizenden kinderen, broers, zussen, vaders, moeders, opa’s en oma’s zullen niet meer terugkeren, maar hun namen zullen nooit meer verdwijnen. ,,Hun namen zijn nu terug. Dat is belangrijk. Want volgens de Joodse traditie ben je pas vergeten als je naam niet meer genoemd wordt”, sprak ceremoniemeester Jeroen Krabbé bij de onthulling.

‘Glurend door een
kleine opening,
heb ik mijn moeder
voor de laatste
keer gezien’

Vanuit hun woning aan de Voorhaven in Edam werd de familie Levy door de Duitse bezetter gedwongen naar Amsterdam te verhuizen. Kort daarna werden alle Joden naar de verschillende concentratiekampen gedeporteerd. Mike Lowenthal werd geboren als Heinz Michael Levy. Ondanks dat hij bijna drie jaar in kampen in Vught, Westerbork en Bergen-Belsen doorbracht, wist hij de oorlog als enige van de 22 Edamse Joden te overleven. Zijn ouders wisten de erbarmelijke omstandigheden in Bergen-Belsen niet te doorstaan. ,,In december 1944 stierven ze twee weken na elkaar”, schrijft Mike als veertienjarige in zijn autobiografie, die in de vierde druk van ‘Rachel’s Kinderen’ van auteur Erik Besseling te vinden is. ,,Mijn vader stierf waarschijnlijk aan de schok en door het afmattend werken in combinatie met de uithongering. Het overlijden van mijn moeder kwam heel plotseling. Op een nacht sliep ik bij haar en ’s morgens lag ik op de vloer en was mijn moeder dood. Toen ze ’s morgens kwamen om haar mee te nemen werd ik naar de kamer ernaast gestuurd. Glurend door een kleine opening, heb ik mijn moeder voor de laatste keer gezien.”
Het zijn slechts enkele van de traumatiserende situaties die Mike als kind heeft doorstaan. Na de bevrijding werd hij, na een korte periode bij zijn oma in Zwitserland, geadopteerd door zijn Amerikaanse tante. Na zijn traumatische jeugd wist Mike zich knap te herpakken. In de Verenigde Staten bouwde hij een rijk leven op. Als vader van drie zoons en grootvader van negen kleinkinderen zou hij uitgroeien tot een gelukkig man.

‘Een dergelijk
monument had
eerder moeten
worden gerealiseerd’

Vanuit zijn woonplaats in Chicago volgde Mike de ontwikkelingen rondom het Holocaust Namenmonument in Nederland. Vertellend over hoe hij de onthulling ervaarde en welke gevoelens het monument bij hem oproept: ,,Erik Besseling (docent politicologie aan de Universiteit van Amsterdam, red.) heeft me op de onthulling van het Holocaust Namenmonument geattendeerd”, begint Mike. ,,Ik heb het prachtige bouwwerk online opgezocht en moet zeggen dat ik zeer onder de indruk ben. Het is goed voor de Nederlandse gemeenschap dat deze mensen een plekje in de hoofdstad krijgen. Maar tegelijkertijd vind ik dat een dergelijk monument eerder had moeten worden gerealiseerd.” Ruim 75 jaar na de bevrijding erkent Mike dat hij geen sterke connectie meer voelt met zijn verleden. ,,Ondanks dat ik vanzelfsprekend grote waardering voor het Holocaust Namenmonument heb, moet ik bekennen dat ik geen sterke gevoelens bij de onthulling heb. Ik woon al tientallen jaren aan de andere kant van de wereld, waardoor ik me wat minder betrokken voel, maar dat neemt het belang van het onderwerp en het memoreren van de slachtoffers niet weg.”
In maart dit jaar stuurde Mike een mail naar de gemeente Edam-Volendam om zich als enige overlevende uit te spreken over ‘de kwestie burgemeester Van Baar’, helaas nog zonder resultaat. ,,In mijn mail sprak ik mijn steun uit voor het initiatief om oorlogscrimineel C. van Baar van zijn zelfbenoemde straatnaam te strippen. De man heeft bijgedragen aan de moord van 21 mensen, waaronder mijn ouders. Het minste dat we kunnen doen is om hem postuum zijn zelffelicitatie te ontnemen.”
Het is mogelijk om voor een bedrag van 50 euro een naam van het Holocaust Namenmonument te adopteren. Tot dusver zijn er tussen de 70.000 en 80.000 namen geadopteerd. De gemeente Edam-Volendam heeft de 21 namen van de Edamse-Joden geadopteerd. Het is een mooi en vooral belangrijk gebaar van het gemeentebestuur. De significantie van de adoptie werd heel duidelijk in beeld gebracht tijdens de live uitzending op de nationale televisie. Ontroerende beelden van een 84-jaar oude man die huilend bij de steen van zijn moeder staat, raakten de kijker in het hart. Hij is slechts één van de vele bezoekers die verlangen naar een tastbare herinnering aan hun dierbaren.

In zijn leven heeft Mike de woning waar hij opgroeide, aan de Edamse Voorhaven, meerdere keren bezocht. Vorig jaar was hij van plan om samen met zijn vrouw de herdenkingen in Bergen-Belsen en in Nederland bij te wonen, maar de coronasituatie maakte dat onmogelijk. Het is niet de eerste keer dat de namen van Mikes ouders en de andere 19 Edamse Joden vereeuwigd werden. Met de gedenksteen aan het Oorgat in Edam werden de 21 ingezetenen al eerder uit de vergetelheid gehaald.

Fotogalerij

Gemeente kapt zonder bericht monumentale BZN-boom

‘Als we ook ons ereburgerschap bij de gemeente in moeten leveren dan hoor ik het wel’

Ter ere van het 25-jarig jubileum kregen de BZN-leden en hun manager Dick de Boer (Brit) in de vorm van een herdenkingsboom een eigen monument aangeboden. De prachtige boom werd in 1991 geplant in het grasveldje langs de Populierenlaan, pal tegenover de AMVO. Naast de ‘BZN-boom’ werd een plaquette bevestigd met daarop de tekst: ‘Herdenkingsboom ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum B.Z.N. 1966-1991. Door gemeente Edam-Volendam aangeboden’. Na verloop van tijd verwierf de boom de monumentale status en leek daarmee onaantastbaar te zijn geworden, maar in juli jongstleden bewees de gemeentelijke plantsoenendienst het tegendeel.
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

,,Begin juli werd ik gebeld door een onbekend nummer”, herinnert voormalig BZN-manager Dick de Boer zich. ,,Nadat ik opnam zei de stem aan de andere kant van de lijn: ‘Hey, nou heb ik die boom van jullie gekapt, maar er staat hier ook nog een bordje met informatie bij. Kan ik die in de container naaien of wil je die in je tuin zetten of zo?’. Ik wist niet wat ik hoorde. ‘Zou de gemeente de BZN-boom écht hebben gekapt zonder ons er van tevoren over te informeren?’, dacht ik.” Na zich herpakt te hebben reageerde Dick: ,,Ik vroeg of hij helemaal gek geworden was. Ik begrijp dat die jongen ook maar opdracht van hogerhand krijgt, maar ik vond de hele situatie schrijnend. Achteraf ben ik hem dankbaar dat hij, in tegenstelling tot de opdrachtgever binnen de gemeente, wel het fatsoen heeft gehad om aan ons te denken. Dankzij zijn meedenken hebben we in ieder geval de plaquette van een troosteloos lot kunnen redden.”
Het is Dick en andere BZN-leden tot op heden nog onduidelijk waarom de boom gekapt is. ,,Of de boom ziek was weten we niet. Ik heb de gemeente ruim twee maanden de tijd gegeven, maar een verklaring is uitgebleven. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat de boom niet gekapt is om ruimte te maken voor de oliebollenkraam, aangezien hij rond dezelfde periode verwijderd werd als dat de aangrenzende rotonde ter voorbereiding op de kermis plat gestraat werd.” Dick zucht: ,,Als dit nou de manier is waarop onze gemeente met monumenten omgaat, dan is wat mij betreft het einde zoek. Al is het ‘maar’ een boom, het is een aandenken. Een boom kan verrot zijn, maar dan is het een simpele kwestie van herplanting. De boom werd dertig jaar geleden door burgemeester Westendorp tijdens het jubileumconcert op het Europaplein tegenover 40.000 man publiek groots aangekondigd, en nu wordt hij zonder boodschap omgekapt. Dit is een grote vorm van minachting. Als we ook ons ereburgerschap bij de gemeente in moeten leveren dan hoor ik het wel. Ik kom die oorkonde zo brengen.” Ook wethouder Vincent Tuijp, tevens zoon van een BZN-lid, reageerde geschokt op het nieuws omtrent de BZN-boom. Kennelijk is de kwestie niet binnen het college afgestemd.
Reactie gemeente:
In een reactie laat de gemeente weten dat ‘de boom in slechte staat was en bij bepaalde weersomstandigheden een gevaar voor de omgeving. Het planten van een nieuwe boom ligt in de lijn der mogelijkheden en wordt meegenomen als wordt begonnen met de herinrichting van de Julianweg’.

Fotogalerij

Bedrijf in Beeld

Met de juiste kennis en informatie kan iedereen succesvol beleggen in duurzame bedrijven

De meeste lezers van de Nivo hebben Loege Schilder in andere rollen voorbij zien komen. Als vermogensbeheerder of als bestuurslid van handbalvereniging Kras/Volendam en Sportkoepel. Veel mensen weten nog niet dat hij sinds maart samen met Jaap Plat en Sabine Pronk een nieuw bedrijf is begonnen: Duurzaam Beleggen Academie.

[ads id=66]

,,De Duurzaam Beleggen Academie helpt mensen die duurzaam vermogen willen opbouwen met cursussen, actuele beleggingsinformatie en aandelenanalyses. Deze informatie wordt gedeeld via ons dashboard waarmee je gemakkelijk kansrijke duurzame aandelen kunt vinden. Op die manier kan iedereen beleggen in maximaal 1 uurtje per maand.”
Loege is zelf begonnen met beleggen in de jaren ’90. ,,In die tijd gingen de beurzen snel omhoog en begonnen veel mensen met beleggen in aandelen en ook in opties. Door de stijging van de beurzen was het vrij eenvoudig om een hoog rendement te halen, maar er was weinig aandacht voor de risico’s. Dat kwam na 2000 toen de IT-bubbel barstte. De winsten draaiden in snel tempo naar verliezen.

Risicobeheer
In die tijd ging Loege ook werken op de optiebeurs, waar collega Jaap al tien jaar succesvol was als handelaar. ,,Daar leerden we dat het voorkomen of beheersen van dalingen belangrijker was voor de groei van je vermogen dan een hoog rendement. Als je vermogen namelijk 10% daalt, moet je 11% maken om het verlies goed te maken. Maar als je vermogen 50% daalt, moet je al 100% rendement halen. Als je vermogen 90% daalt, dan moet je 900% rendement halen en meestal komt het dan dus niet meer goed. In de volgende 20 jaar als vermogensbeheerder speelde risicobeheer en vermogensbehoud ook een belangrijke rol. Het rendement moet goed zijn, maar bovenal wil de klant dat zijn vermogen niet wegraakt.”
Jaap Plat is één van de andere initiatiefnemers van de Duurzaam Beleggen Academie. Jaap was vanaf 1993 ruim 24 jaar actief als professioneel handelaar in aandelen- en indexopties. Hij heeft bij verschillende bedrijven gewerkt waaronder het beursgenoteerde AOT dat later opging in Binck en heeft veel ervaring op de financiële markten. Jaap houdt dagelijks de markten in de gaten op kansen en risico’s.
De andere initiatiefnemer is Sabine Pronk. Sabine komt van oorsprong uit Oostenrijk, maar kwam jaren geleden naar Edam. Ze werkte bij onder andere bij Microsoft in de opleiding van de medewerkers. Sabine zorgt voor de kwaliteit en de verbetering van de beleggingscursussen van de academie.
,,De huidige periode lijkt op de jaren ’90. Net als destijds gaan nu ook veel mensen beleggen. Door de lage rente krimpt je vermogen op de spaarrekening. Helemaal als de inflatie en belasting wordt meegeteld. Huisjes kopen en verhuren was lang een alternatief, maar de huidige huizenprijzen en de weerstand bij de politiek maken dat minder interessant. Je komt dan al snel uit bij beleggen.”

ZZP’ers
,,Uit onderzoek van de AFM bleek dat in 2020 het aantal beleggende huishoudens is toegenomen met 17% tot 1,75 miljoen. Daarnaast gaf 12% aan in 2021 te starten met beleggen. Wij zien dit ook terug bij ons bedrijf. Vooral voor ZZP’ers is er een noodzaak om te beleggen. Voor een redelijk pensioen moet je minimaal 300.000-400.000 euro opzij zetten. Als je geen rendement maakt op je vermogen is dat voor veel mensen niet te doen. De groei van het vermogen door het beleggingsrendement zorgt dat het plaatje vaak wel haalbaar wordt.”
,,Wij merkten dat er een behoefte was bij beleggers om meer kennis op te bouwen. Als beleggers beter weten wat ze doen, dan maken ze minder fouten. Die fouten kunnen bij beleggen veel geld kosten. Daarnaast krijgen ze meer vertrouwen, waardoor ze minder snel in paniek raken en op het verkeerde moment in emotie hun aandelen verkopen. In het verleden is de beurs namelijk altijd nog hersteld van een beurscrash. Maar als je dan in paniek hebt verkocht, profiteer je niet van dat herstel.”
,,Verder helpen we mensen om hun beleggingen duurzamer in te richten. Daarbij kijken we verder dan alleen milieu en klimaat. We kijken ook naar gelijke kansen, (het voorkomen) van kinderarbeid en het tegengaan van slechte producten zoals wapens en tabak. Verder is goed ondernemingsbestuur een belangrijk onderdeel van duurzaam beleggen. Frauderende bestuurders hebben beleggers veel geld gekost.
In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, is het rendement van duurzame bedrijven beter dat van niet-duurzame bedrijven. Terwijl het risico van duurzame bedrijven lager is. Daarmee snijdt het mes dus aan twee kanten. De belegger een beter rendement met minder risico en de wereld wordt een beetje mooier.”

Introductieactie
,,De afgelopen maanden hebben we hard gewerkt om onze kennis toegankelijk te maken voor een grote groep beleggers. Net voor de vakantie was de automatisering klaar. Nu iedereen weer aan het werk is, hebben we besloten om een grote introductieactie te doen.”
,,Deelnemers aan de introductieactie krijgen gedurende 1 maand toegang tot onze aandelen-informatie. Daarnaast geven we een online cursus die bestaat uit 3 groepslessen (wekelijks). Verdere krijgt iedere deelnemers een privé coaching sessie om persoonlijke vraagstukken zoals een beleggingsplan te bespreken. De kosten voor dit pakket zijn € 19,-. Meer informatie en voorwaarden vind je op onze website: 
www.duurzaambeleggenacademie.nl/introductieactie.”

Fotogalerij

Verlate editie Edammer kermis van start

Donderdag was de eerste van de vier dagen feest in de tent op het parkeerterrein langs de Singelweg.Op deze eerste dag liep het nog niet storm maar de aanwezigen hadden best wel zin in een feestje. Tientje Vast speelde een paar stevige sets en ook later zouden Boney M en Disconijnen nog optreden.

 

Tot en met zondag zal er een keur van Nederlandse artiesten optreden in de prachtige tent. I.v.m. de aangepaste coronomaatregelen zullen er zaterdag en zondag meer mensen op het terrein mogen omdat dan de anderhalve meter opgeheven is.

Wel moet een ieder een geldig coronatoegangsbewijs (via Testen voor Toegang of vaccinatiebewijs) kunnen tonen, anders wordt er geen toegang verleend tot het evenement.

 

Fotogalerij

Liefde is...

Jan en Gerda werken samen als de beste

,,We zaten elke dag bij Kippie”, begint Gerda ‘Stamper’ Veerman. ,,Er was verder niets anders te doen. Jan werkte daar en ik kwam daar met mijn vriendinnen. Meteen verliefd? Ja, denk het wel. Probleem was alleen dat-ie nog verkering had. Alhoewel; probleem. Twee dagen later had-ie z’n verkering uitgezegd, haha.”
Door Jan Koning

[ads id=66]

En zo begint het avontuur van Gerda en haar Jan (Plat). ,,Ouwe Kippie was toen nog de baas. De schoonvader van Jaap Kippie”, vertelt Jan. ,,Die meiden zaten er iedere avond. Ze werden ook wel eens weggestuurd, want ze waren soms oervervelend.” Gerda: ,,Dat ben je nog wel eens als je vijftien bent.”
Op het moment dat het stel verkering krijgt, is Jan zeventien en Gerda vijftien. ,,Dat is al weer een tijdje geleden”, gaat Gerda verder. ,,56 jaar om precies te zijn. Wat wij deden in die tijd? Helemaal niets. Nou ja, zondagmiddag naar de bioscoop hier op Volendam. De oude bioscoop van Swartje en Hein Keijzer.” Jan: ,,Wij zaten met de vrienden iedere zaterdag in De Jozef en op zondag in de Oude Brug. Daar mochten de vrouwen niet in. Dat was alleen voor mannen.”
Gerda: ,,Doordeweeks dus alleen Kippie en dan liep je nog wel eens een rondje. Over de brug via de AMVO weer terug naar Kippie en dan gingen we daar weer zitten. We deelden samen een zakje patat, want meer hadden we niet te besteden toen .” Jan: ,,Een zak patat kostte toen een kwartje met een stuiver mayonaise. Dat was heel veel geld in die tijd.”

‘We hadden namelijk
‘geskuilevinkt’
voor het huwelijk’

Na drie jaar verkering besluiten Jan en Gerda te trouwen. Of besluiten… ,,We moesten trouwen”, geeft Gerda eerlijk aan. ,,We hadden namelijk ‘geskuilevinkt’ voor het huwelijk. Dat deed iedereen, alleen wij hadden pech. Of pech? Ik heb het nooit zo gezien, want vanaf het moment dat we op onszelf woonden, mocht ik alles. Daarvoor mochten we niets. 22.00 uur in huis of als we naar De Jozef gingen 23.00 uur. Dus toen ik trouwde, ging er een wereld voor me open. Ik was vrij.”
Het echtpaar moest wel als een malle op zoek naar een huis. Dat werd er eentje op het Noordeinde. ,,Nummer 88”, gaat Jan verder. ,,Daar is eerst Dennis geboren en later Petra. Twee kinderen was heel gangbaar in die tijd. We komen zelf uit een gezin van zes en vijf, maar mijn schoonvader zei altijd ‘niet meer nemen dan twee’.”
Gerda: ,,We hadden zeker toen we net samenwoonden geen stuiver te makken. Je was ook met weinig tevreden en omdat bijna iedereen in hetzelfde schuitje zat, had je het niet zo erg in de gaten. Er was ook geen jaloezie.”
Jan: ,,We leefden van vrijdag van vrijdag, van loonzak tot loonzak. Soms als er dan iemand geld kwam halen op vrijdag, dan gingen we onder tafel zitten en deden we net alsof we er niet in waren. Dan betaalde ik hem wel met het geld dat ik op zaterdag verdiende.”
Het huis op het Noordeinde wordt gekocht voor 6000 gulden. En op het moment dat ze het vier jaar later verkopen voor 16.000 gulden, gaat de zon in huize Plat weer een beetje schijnen. Jan: ,,We wilden eigenlijk helemaal niet weg, maar ik was ingeschreven bij de woningbouw en toen ze me dit huis aanboden, kon ik dat met het geld van de verkoop meteen inrichten met alles nieuw. Ik was even schatrijk. Uiteindelijk ben ik ontzettend blij dat we hier zijn gaan wonen, want we hebben het hier altijd geweldig gehad. Met allemaal leeftijdsgenoten en vrienden van ons. Ab Binken, een goede vriend van me, woont zelfs naast ons.”
Gerda: ,,Inmiddels wonen we hier ook al weer bijna 50 jaar. Er is een hoop gebeurd in die tijd. Ze zeggen wel eens dat je niet moet werken met je man samen, maar wij hebben altijd het tegendeel bewezen. We hebben altijd samen in De Jozef en later bij de voetbal samengewerkt met zoveel plezier. Voordeel was ook dat we op zondagochtend altijd een praatje hadden over de avond ervoor en wat je mee had gemaakt.”

‘Dat is iets waar
je als ouders nooit
overheen komt’

Jan: ,,We hadden in De Jozef ook altijd een geweldige ploeg. Met Huibje ‘Kwast’ toen nog. Daar hebben we nog jaren mee gewerkt. Geweldige tijd.” ‘De voetbal’ was ook nog wel eens een puntje van discussie in huize Plat. Gerda: ,,Jan is al vanaf 1983 als vrijwilliger op het voetbalveld en alle vijf minuten die hij vrij had, zat hij daar. Dat botste wel eens, maar toen ik later ook bij de voetbal ging werken, was dat ook voorbij. Ik vind dat ze tegenwoordig wel erg snel opgeven. Als er eentje een verkeerde scheet geeft, gaat de ander weg. Dat is echt ongelooflijk. Weet je wat het is, alles hoort erbij. Goede en slechte tijden. Daarom zou ik ook helemaal niets anders doen. Het leven is vallen en opstaan en samen door. Kijk, als je geslagen wordt of er is sprake van alcoholisme, dan is het een ander verhaal, maar Jan heeft me nooit geslagen. Zelfs niet op mijn gat, haha.”
Jan: ,,Uiteindelijk hebben we gewoon een mooi leven gehad, samen. Al is het niet zonder ‘bedakke’ gegaan.” Gerda: ,,Het overlijden van onze dochter Petra op 46-jarige leeftijd was echt vreselijk. Dat is iets waar je als ouders nooit overheen komt.” Jan: ,,Ik heb het er nog moeilijk mee, maar je moet samen verder. Je hebt elkaar hard nodig en dat was ook zo toen Gerda het aan haar hart kreeg. Dan pas weet je hoeveel je van elkaar houdt en om elkaar geeft.”

Fotogalerij

In de Nivo van vandaag, 22 september 2021

Wij wensen iedereen veel leesplezier met onder andere de volgende onderwerpen:

• Volendam, nog altijd ’n dorp om te koesteren
• Het Filantropisch Orkest Back Again in de Jozef!
• Bedrijf in Beeld: Met de juiste kennis en informatie kan iedereen succesvol beleggen in duurzame bedrijven
• Gemeente kapt zonder bericht monumentale BZN-boom
• Nieuwe Vincentiusschool biedt nog meer kansen voor leerlingen
• Team van vakleerkrachten popelt om te beginnen in SKOV-scholen
• Jan en Gerda werken samen als de beste
• VD34 voor even terug in Volendammer haven
• Genezen Jan Kies weer met ‘the Stones’ op podium
• Glasaal Volendam zet deuren voor één keer open
• Namen 21 Edamse Joden opgenomen in Holocaust Namenmonument
• Vast Countenance & Friends brengen uitmuntende vertolking van Cohen-songs
• Kees ‘Sjor’ Steur: reservedrummer van alle grootheden
• Geen Sinterklaasshow in Opperdam

Fotogalerij

Tiende editie Zuiderzee Klassieker: kom in beweging voor een gezonde spijsvertering!

Op zaterdag 25 september 2021 kunnen we eindelijk weer écht samen fietsen! De Zuiderzee Klassieker (ZZK) gaat door en ook dit jaar klimmen er weer honderden fietsliefhebbers, patiënten, artsen, familieleden en vrienden in de pedalen om samen met de Maag Lever Darm Stichting (MLDS) meer grip op spijsverteringsziekten te krijgen. Uiteraard staat de veiligheid van alle deelnemers voorop en volgen wij de richtlijnen van het RIVM.

Henk Klok (87) uit Putten is een icoon op zich voor de ZZK. Hij stapt dit jaar voor de 10e keer op de fiets om geld op te halen voor onderzoek naar vroege opsporing van darmkanker. Zo houdt hij de herinnering aan zijn beste vriend en fietsmaatje Gerard levend. Henk is een zeer sportieve, fitte en innemende persoonlijkheid met een gulle lach, die na deze editie zijn wielrenfiets in de stalling zet. Hoe vergaat hem deze laatste keer ZZK? Het verhaal van Henk is hier te zien.
Ook Erwin uit Den Haag fietst mee. Hij heeft colitis-ulcerosa, een onstekingsziekte van de dikke darm. Gelukkig is hij er dankzij aanpassingen in leefstijl en een goed werkend medicijn weer bovenop. ‘Ik heb de controle terug over mijn leven. Ik fiets de Zuiderzee Klassieker als bewijs van mijn eigen kunnen én om geld op te halen voor nog meer onderzoek naar spijsverteringsziekten.’
Mijn schoonzus heeft ook colitis ulcerosa, vertelt Janneke (39) van Team La Vida uit Duiven. ‘Ik zie wat het met zich meebrengt als je zo’n ziekte hebt. Zelf heb ik darmkanker gehad. Samen met mijn man, kinderen, moeder en vrienden vormen we Team La Vida, wat ‘leven’ betekent.’ Janneke gaat met haar moeder voor de 120 kilomer. Kids Jalou (9), Ben (7) en Daan (6) stappen met hun vader op de tandem voor de 50 kilometer.
Zes jaar geleden kreeg Lisa Sauer (26) uit Wierden na jarenlang ernstige buikklachten te hebben gehad, te horen dat ze de Ziekte van Crohn heeft. Speciaal voor de Zuiderzee Klassieker heeft Lisa een wielrenfiets gekocht. Samen met haar vader Berno (59) fietst zij dit jaar de 80 kilometer. ‘We hebben wekelijks getraind en zijn er helemaal klaar voor. Tijdens het fietsen voeren we vaak goede gesprekken, dan heb je daar tenminste tijd voor.’ Samen hebben ze al ruim €6.600,- ingezameld!
Inschrijven kan nog!
“Het is geweldig dat we weer met elkaar op de fiets kunnen om de mooie traditie van de ZZK voort te zetten. De reacties zijn overweldigend en er zijn weer zoveel teams die meedoen dit jaar met nieuwe én oude gezichten. Een dag van verbinding en om in beweging te komen voor het belang van een gezonde spijsvertering. En deze boodschap is nu belangrijker dan ooit’, aldus Bernique Tool, directeur van de MLDS.
Net als voorgaande jaren biedt de ZZK ook dit jaar vier afstanden waar je aan kan deelnemen; 50km, 80km, 120km en 180km. De routes lopen langs mooie natuurgebieden tussen Amersfoort en Hardewijk en natuurlijk, de Zuiderzee! Met als vernieuwde start- en finishlocatie de WV Eemland te Amersfoort. Deelnemen kan op elke type fiets: van een eenwieler, loopfiets, elektrische stadsfiets tot een bakfiets. Inschrijven kan nog tot en met woensdag 22 september via www.zuiderzeeklassieker.nl. Doneren aan de fietsers kan ook via deze link (ook nog de komende weken).
Covid-19 protocol
Tijdens de Zuiderzee Klassieker wordt gebruikt gemaakt van de Corona Check App om bezoekers en medewerkers toegang te verlenen tot het start- en finishterrein. Tijdens de start en finish is er geen publiek en entertainment toegestaan. Deelnemers starten in deelgroepen; zogenoemde startwaves. Lees hier meer over ons Covid-19 protocol.
Over de Zuiderzee Klassieker
De Zuiderzee Klassieker is de sportieve fietsuitdaging van de Maag Lever Darm Stichting voor de geoefende en minder geoefende fietser. Met de opbrengst van de Zuiderzee Klassieker financiert de MLDS wetenschappelijk onderzoek en voorlichting. In de onderzoeken richten we ons op vroege opsporing van spijsverteringsziekten en een betere kwaliteit van leven voor spijsverteringspatiënten. Het is de tiende keer dat de Zuiderzee Klassieker live plaatsvindt. Voor meer informatie over de missie en het werk van de Maag Lever Darm Stichting www.mlds.nl

Fotogalerij

‘Ik had precies de ‘Cats-sound’ die ze zochten'

Jordy leerde volledig Cats-repertoire in één week

Een week van tevoren werd hij gevraagd om in te vallen als gitarist bij ‘The Cats in the House’. Jordy Tuip leerde binnen enkele dagen een repertoire van 32 Cats-liedjes uit zijn hoofd. Natuurlijk kende hij net als de meeste Volendammers al een groot deel daarvan. Maar spelen is toch wat anders. En helemaal het noot voor noot kopiëren van solo’s als die in ‘Where Have I Been Wrong’. Dat Jordy in zijn opdracht slaagde, bleek uit de glimlachende gezichten van de vaste bandleden op het podium in het Twentse Ootmarsum. En dat zonder een enkele repetitie.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

The Cats in the House is een band uit het oosten van het land die liedjes van de legendarische Volendamse band vertolkt. De leden kwamen bij Jordy terecht via twee Volendamse connecties. Jordy vertelt: ,,Dennis Sier (Drum) is geluidsman van deze band en Ab Schilder (Van Madoet) de manager. Ze zaten ermee dat hun vaste gitarist een dubbele boeking had. Dennis zei toen: ik weet nog wel wat. Hij had een filmpje van mij gemaakt tijdens een optreden op een buurtfeest. Dat liet hij zien aan de jongens van de band, die gelijk verkocht waren. Ik had precies de ‘Cats-sound’ die ze zochten. Zo kwam het dat ze mij vroegen om mee te doen.”

‘Brede lach’
Jordy wilde dat wel en daarmee kon het uitzoekwerk beginnen. Daarbij werd hij geholpen door zijn muzikale opvoeding. ,,Ik kende veruit de meeste liedjes natuurlijk al. Die had ik al zo vaak gehoord, omdat mijn vader die vaak opzet op feestjes of op zondagochtend op ‘standje duizend’. Maar nummers als: Where Have I Been Wrong, Trying to Explain, One Way Wind enzvoorts, die moet je echt ‘copy paste’ uit je hoofd leren. Dat zijn de liedjes waarmee het valt of staat. Daar had ik dus veel aan gewerkt en daarom zag ik op het podium zeven gezichten met een brede lach. Zo van: ja, hij heeft het voor elkaar. Dat was geweldig.”
The Cats in The House is niet het enige muzikale project waar Jordy mee bezig is. Zo zou hij onlangs een aantal keer invallen voor de gerenommeerde gitarist Marcel Fisser in de begeleidingsband van Jan Smit. Het was aan de coronamaatregelen te wijten dat dit uiteindelijk niet doorging. Gelukkig heeft de Volendammer nog genoeg te doen. Binnenkort speelt hij onder andere mee in de band van Jan Mühren en presenteert hij zijn debuutalbum met uitsluitend eigen composities.

 

× Hoe kan ik je helpen?