Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by De redactie

Beleggingscolumn:

Beleggen als alternatief voor sparen?

“Nederland spaart in coronacrisis recordbedrag van €52 miljard bij elkaar”, kopte Het Financieele Dagblad vorige week. De tegoeden op Nederlandse bankrekeningen zijn flink gestegen. Vanwege de lockdown was het moeilijker om geld uit te geven en spaarden we meer. Wanneer je over genoeg spaargeld beschikt, kan beleggen ook een alternatief zijn. In deze column bespreek ik de mogelijkheden van beleggen, de risico’s en alles waar je nog meer rekening mee moet houden.

[ads id=66]

Let op, geld sparen kost geld
In een van onze vorige columns in deze krant las je al dat sparen geld kost. De spaarrente is nagenoeg 0%, terwijl de waarde van je spaargeld door inflatie elk jaar afneemt. Heb je meer dan €50.000,- spaargeld per persoon, dan betaal je ook nog eens vermogensbelasting. Hiermee wil ik niet zeggen dat het onverstandig is om te sparen. Integendeel. Het is noodzakelijk om genoeg spaargeld achter de hand te houden (buffer) voor onvoorziene uitgaven of wanneer je inkomen daalt.

Beleggen als alternatief
Heb je naast je spaarbuffer nog wat extra spaargeld, dan kan beleggen een goed alternatief zijn. Aan beleggen zitten risico’s en kosten verbonden, maar op lange termijn mag je ook een hoger rendement verwachten. Afhankelijk van hoeveel risico je wilt nemen, variëren de gemiddelde jaarlijkse verwachte rendementen van 2,5% tot 6,5%.

Zo werkt beleggen
Zekerheid heb je met beleggen niet. De koersen schommelen van jaar tot jaar en je kunt ook een deel van je inleg verliezen. Met een goede beleggingsstrategie kun je de risico’s beheersen en de kans op een positief rendement vergroten. Allereerst is het belangrijk goed te spreiden. Beleggen in één of slechts een handjevol aandelen is onverstandig. Bij Care IS en Axento spreiden we over duizenden aandelen wereldwijd. Zo beleg je als het ware in de hele wereldeconomie. Daarnaast is het belangrijk om een lange horizon te hebben. Zoals gezegd kunnen de rendementen van jaar tot jaar schommelen. Hoe langer je belegt, hoe meer tijd je hebt om eventuele verliesjaren op te vangen met positieve jaren. Uiteindelijk mag je dan op lange termijn een positief rendement verwachten.

Kort samengevat
Heb je voldoende spaargeld achter de hand voor onvoorziene uitgaven, een deel van je geld langere tijd niet nodig en ben je bereid om risico’s te accepteren? Dan kan beleggen een goede manier zijn om een hoger rendement te maken met je geld. Bij Care IS en Axento beheren we inmiddels 375 miljoen euro voor ruim 2.500 klanten. Bij Axento kun je je geld laten beleggen vanaf €7.500,-. Benieuwd of beleggen iets voor jou is? Kijk dan op www.axento.nl.

Laurens Sombroek
Portfoliomanager bij Care IS en Axento vermogensbeheer

Care IS en Axento vermogensbeheer
Telefoon: +31 (0)299 720 961
Mgr. C. Veermanlaan 1G
1131 KB Volendam
www.care-is.nl

Fotogalerij

We hebben een simpele en betaalbare kaart samengesteld voor Volendammers

Restaurant de Koe heropent na verbouwing voor lokaal publiek

,,Veel mensen in Volendam kennen Restaurant de Koe wel van de buitenkant, maar zelden komt er een dorpsgenoot bij ons naar binnen. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de toeristische doelgroep waar wij doorgaans op focussen, maar de komende periode richten we ons op een lokaal publiek”, begint de eigenaar van het net verbouwde restaurant. ,,We hebben een speciale menukaart samengesteld voor onze nieuwe klanten. Naast lokale gerechten als bijvoorbeeld een broodje bal van Jan Tuf en een sateetje van Arnold, bieden we ook heerlijke broodjes hamburgers aan – goedgekeurd door local BBQ-held Henny Sier (Jappa) – en serveren we verschillende soorten pannenkoeken. En om onze nieuwe opening te vieren zullen we de hele maand augustus onbeperkt pannenkoeken serveren voor maar € 15,- per persoon“
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

,,Een geluk bij een ongeluk wil ik het niet noemen”, reageert eigenaar Pieter Jonk op de recente verbouwing waar wegens de pandemie eindelijk tijd voor ontstond. ,,Maar het feit is dat we de noodzakelijke verbouwing zonder deze crisis voor ons uit hadden geschoven, en dat zou in de toekomst waarschijnlijk een hoop problemen opgeleverd hebben.” Het pand van Restaurant de Koe viert volgend jaar haar honderdste verjaardag. ,,De laatste jaren ontstonden er scheuren in zowel de binnen- als buitenmuren. Vandaar dat we de afgelopen periode een funderingsherstel hebben toegepast en de complete kelder hebben vernieuwd. We zijn ontzettend trots op het resultaat en we kunnen niet wachten het te laten zien aan Volendam.”
Ondanks dat Restaurant de Koe sinds maart 2020 is gesloten, blijft Pieter positief. ,,Ik verwacht dat het uiteindelijk allemaal weer als vanouds wordt. De toeristen uit Azië en Amerika zullen de weg naar de dijk en ons gerenoveerde pand weer terugvinden. Ik kan me niet voorstellen dat dit niet het geval zal zijn, maar tegelijkertijd blijf ik realistisch: Als wij aan het einde van dit jaar weer wat toeristen kunnen ontvangen, dan mogen we onze handen stijf dichtknijpen.” Momenteel is de Koe – net als tal van andere bedrijven – afhankelijk van steun van de overheid. ,,Helaas konden we er ondanks de steun niet omheen mensen te ontslaan. Je probeert dat zo lang mogelijk uit te stellen, maar de continuïteit van de onderneming staat voorop. Naast de onzekerheid over de toekomst is dat een van de ergste dingen die je als ondernemer kan overkomen.”
,,Aangezien de toeristen van buitenlandse komaf voorlopig nog niet naar Volendam komen, moeten wij toch proberen in te springen op de lokale en nationale markt. Als je niets doet, gebeurt er ook niets. Vandaar dat we voor deze omslag kiezen en een nieuwe, tijdelijke menukaart hebben samengesteld. Voorheen wisten wij dagelijks hoeveel gasten we konden verwelkomen. Dat is nu wel even anders. We hebben geen idee wat te verwachten van het aantal gasten en wat de vraag naar onze gerechten zal zijn, het is dus moeilijk inschatten. Vandaar dat wij voor een eenvoudige menukaart hebben gekozen, welke vervolgens uitgebreid kan worden aan de hand van tips en feedback van de gasten.”
,,We zullen ons moeten aanpassen aan de huidige omstandigheden. De afgelopen periode hebben we hard gewerkt om ons restaurant aantrekkelijk te maken voor de lokale bevolking. We hopen dat u een keer bij ons naar binnen komt voor een heerlijk gerechtje. Een broodje bal van Jan Tuf, een sateetje van Arnold, een hemels broodje hamburger of bijvoorbeeld één van onze verschillende soorten pannenkoeken. En uiteraard hebben we ook aan de kinderen gedacht. Om onze nieuwe opening in te luiden zullen we de gehele maand augustus onbeperkt pannenkoeken serveren voor maar € 15,- per persoon. Kom een keer gezellig langs en maak kennis met Restaurant de Koe!”

Restaurant De Koe
Haven 26
1131 ER Volendam
tel. 0299 363 405

Fotogalerij

Willem Bond: ‘complete dorpen verdwenen in het water’

‘Mensen moesten halsoverkop hun woning verlaten’

Waar het journaal al dagenlang verslag doet van overstromingen en waterschade in het zuiden van het land, ontspringt Noord-Holland de (regen)dans. Volendammers Willem Bond en Debby Jonker wonen met hun kinderen in het Limburgse Lomm en hebben direct met de gevolgen van het noodweer te maken. Willem is voor de gelegenheid in de pen geklommen om zijn thuishaven te informeren over de schrijnende situatie.
Door Willem Bond

,,De afgelopen dagen hebben wij in grote spanning het waterpeil van de Maas gadegeslagen. Een heuse zondvloed zorgde eerder al voor ongekende schade en menselijk leed in Duitsland, België en delen van Zuid-Limburg. Een aanzienlijk deel van die onophoudelijke stortregens viel in het stroomgebied van de Maas. De mensen in de heuvelachtige gedeelten van dit stroomgebied hadden amper tijd om zich te verdedigen tegen de enorme watermassa die vanaf de heuveltoppen het laagste punt opzocht. Pittoreske straten veranderden in mum van tijd in kolkende wildwaterbanen en hele dorpen verdwenen in het water. Als docent Aardrijkskunde snapte ik dat al dit water op een zeker moment ook ons deel van de Maas zou gaan passeren.”
,,De volgende dagen bereikte ook ons het nieuws dat wij ons moesten gaan voorbereiden op een hoogwaterscenario, met alle gevolgen van dien. De prognoses voor de verwachte hoogte waren niet gunstig en voor de noordelijker gelegen Maasdorpen was het alle hens aan dek om te voorkomen in een soortgelijke situatie te belanden als bijvoorbeeld Valkenburg, waar de schade in de honderden miljoenen loopt. Zaterdag werd dan ook besloten dat ook de regio waar wij wonen (deels) geëvacueerd moest worden wegens overstromingsgevaar. Ons huis ligt ongeveer 18 meter boven de zeespiegel en het te verwachten waterpeil zou in de eerste instantie op 18,4 meter uit gaan komen.”
,,Vanwege de in de loop der jaren genomen maatregelen voor ‘ruimte voor de rivier’ en onze relatief hoge ligging konden wij uiteindelijk in ons huis blijven en van het beste uitgaan. In de omliggende plaatsen Arcen en Velden was het andere koek, daar moesten honderden mensen halsoverkop hun woning verlaten en het hogerop zoeken, geëscorteerd door de autoriteiten. Maar men gaf zich niet zomaar gewonnen aan het water en zette een verdedigingsoperatie van formaat op. Van dichtbij heb ik gezien hoe het hele dorp Arcen, jong en oud, de schep ter handen nam om de bestaande dijken zo snel mogelijk te verhogen. Als je tussen het scheppen door een blik op de rivier wierp, moest je er niet gek van opkijken als je een weggespoelde caravan zag langsdrijven. Ondertussen bleef het peil stijgen en in de avond stond het water zo’n twee meter hoger dan Arcen zelf, dat op slechts 16 meter hoogte ligt. De spanning was om te snijden.”
,,Tot eenieders grote opluchting kwam het water uiteindelijk iets lager (18,1) uit dan vooraf voorzien. God was dit keer een Noord Limburger, concludeerde ik. Had het waterpeil 20 á 30 centimeter hoger uitgekomen, dan waren grote delen van Arcen, Velden en Lomm genadeloos onder water gelopen. Dom geluk en de gezamenlijke slagkracht van vele mensen hebben het verschil gemaakt tussen droge voeten en een catastrofe.”

Fotogalerij

In de Nivo van vandaag, 21 juli 2021

Wij wensen iedereen veel leesplezier met onder andere de volgende onderwerpen:

• Karina en Miranda: licht op aarde
• Debbie geniet in Tokio
• Beleggingscolumn: Beleggen als alternatief voor sparen?
• Bijzondere klant bij Volendammer vishandel Assendelft
• Kapelaan Goos slaagt voor motorrijbewijs: ‘Hij haalde alles in één keer’
• Petrusschool-leerlingen krijgen dode hoek-les
• Restaurant de Koe heropent na verbouwing voor lokaal publiek
• Gezocht: Slachtoffers cybercriminaliteit die hun verhaal willen doen
• Regionaal voetbalprogramma ‘de Aftrap’ in augustus op de buis
• Drie directeuren over een halve eeuw J.F.Kennedyschool
• Liefde is… Jan en Nel waren al snel gewend
• Kidsclub leden laten hun idolen zien wat ze in hun mars hebben
• De jongens van toen doen iets terug voor hun club
• Bouwteam gymsportcentrum werkt aan gedurfde, unieke groenbekleding
• Nieuwe aanwinsten gemeentepolitiek gaan door tijdens reces
• Tentoonstelling ‘Als beelden gaan spreken’ brengt beeldende kunst en poëzie samen
• Tambourcorps Volendam vraagt om hulp voor voortbestaan

Fotogalerij

Karina en Miranda: licht op aarde

Overal waar ze kwamen, straalden ze licht uit. En aangezien ze op alle continenten van de aardbol een marathon hebben gelopen, liggen niet alleen hun voetstappen verspreid in mondiale metropolen – en zelfs op de zuidpool – maar lieten ze ver van huis en in de eigen omgeving in al hun puurheid ook bij alle ontmoetingen een onuitwisbare indruk achter.
In tweevoud. Karina Bont-Schilder en Miranda Zwarthoed-Schilder. Áltijd samen, áltijd vrolijk, delen, geven en oprecht geïnteresseerd in de ander. Dat blijkt wel uit de verslagenheid en reacties, nadat Karina vorige week op het Griekse eiland Karpathos tijdens een vakantie met haar man Jack bij een ongeval om het leven kwam.
Door Eddy Veerman

[ads id=66]

 

 

Fotogalerij

Basketbal seizoensafsluiting voor de jeugd

Het basketbalseizoen 2020/2021 werd door de jeugdleden op sportieve wijze afgesloten met het traditionele jeugdmixtoernooi. Het toernooi is inmiddels uitgegroeid tot een sportief en gezellig evenement.

 

Na het sportieve deel volgt een gezellig samenzijn in de kantine met als hoogtepunt een mooie bingo! De jongens en meiden uit de teams X12, V14, M14 en de jongste leden die nog geen competitie spelen kwamen naar sporthal de Seinpaal om op gezellige wijze met de vereniging het seizoen af te sluiten.

Fotogalerij

‘Mensen achter Nicodemus’ nemen belang in Het Mirakel

‘De ruimtes worden ingericht als huiskamers’

Uitvaartcentrum Het Mirakel wordt binnenkort grondig aangepakt. Na de bouwvak wordt begonnen met de verbouwing en inrichting van drie nieuwe familiekamers. Daarnaast maakte begrafenisfonds Jozef van Arimathea, met toestemming van het kerkbestuur en de raad van toezicht en met instemming van de klankbordgroep, afspraken met de mensen achter uitvaartonderneming Nicodemus. Zij worden mede-eigenaar van Het Mirakel. Het fonds hoopt door dit akkoord een vaste inkomstenstroom te creëren, in het belang van de deelnemers van het begrafenisfonds en de Volendamse (geloofs)gemeenschap. Met de verbouwing speelt het fonds in op de ontwikkelingen in de uitvaartbranche, die vragen om meer familieruimtes.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

Drie-eenheid
Nicodemus Uitvaartverzorging, begrafenisfonds Jozef van Arimathea en de parochie zijn al tientallen jaren een soort van drie-eenheid, zo maakt Nico Karhof duidelijk. ,,Deze verhouding is niet officieel beschreven”, vertelt de begrafenisfonds-voorzitter. ,,Maar we weten van elkaar dat het van belang is om deze eenheid te bewaren. Voor de gemeenschap is dit een groot goed. De samenwerking die we al lang hebben met elkaar, gaan we nu op een andere manier voortzetten. Op een zodanige wijze dat we voor een lange reeks van jaren onze Volendamse begraafcultuur kunnen voortzetten.”

Begraafplaats naar gemeente
Onlangs zette het kerkbestuur en Jozef van Arimathea, samen met de gemeente, al stappen om de toekomst van het graf voor Volendam te waarborgen. Ontwikkelingen in de wensen van nabestaanden, beduidend meer crematies en wettelijke eisen maakten het noodzakelijk om in te grijpen. ,,We beseften dat het eigenlijk niet meer te doen is voor een organisatie gebaseerd op vrijwilligers. Daarom besloten we te gaan samenwerken met een partij die altijd blijft en dat is onze gemeente. Gesprekken leidden ertoe dat deze het beheer van het gemeentelijke deel van de begraafplaats vanaf 1 januari overnam. Dat nam voor het fonds een belangrijk risico weg.”
De Volendamse begraafplaats is ogenschijnlijk één geheel, maar bestaat op papier uit een deel dat eigendom is van de gemeente en een deel dat eigendom is van de parochie. Het eerstgenoemde terrein ligt achter het Noordeinde en zal, volgens verwachting van de gemeente, voldoende zijn voor alle begravingen in de toekomst. De parochiebegraafplaats zal, behoudens voor jong geborenen, jeugdigen en priesters, niet meer gebruikt worden voor nieuwe begravingen. De oorzaak daarvan is het toenemende aantal mensen dat kiest voor crematie. Zes jaar geleden koos 25,4% van de Volendammers nog hiervoor, inmiddels is dit percentage opgelopen tot 48,6%. Landelijk ligt het aandeel dat aan crematie de voorkeur geeft al op 65%. Volendam is bezig aan een inhaalslag die nog niet ten einde lijkt. Deze snelle verandering zette het begrafenisfonds ertoe aan om bepaalde risico’s te willen afdekken. Kerkbestuur en begrafenisfonds willen daarom in overleg met de gemeente en het bisdom onderzoeken of het wenselijk is om ook de parochiebegraafplaats aan de gemeente over te dragen.

Wensen van nabestaanden veranderen
Eind jaren negentig stichtte Jozef van Arimathea nabij de begraafplaats ‘Uitvaartcentrum Het Mirakel’. Dit gebeurde met het geld van haar leden. ,,Het doel van dit gebouw was het geven van gelegenheid aan nabestaanden om hun dierbaren te kunnen opbaren in een mooi gebouw, met twee aparte zalen. Nu zijn we inmiddels twintig jaar verder en zie je dat de wensen van nabestaanden veranderen. Een steeds kleiner deel daarvan maakt nog gebruik van Het Mirakel. Vanaf de bouw van Het Mirakel heeft Nicodemus voor het fonds de verzorgende taak op zich genomen om het uitvaartcentrum te beheren. Nicodemus is nog steeds marktleider op het gebied van uitvaartverzorging in Volendam. Met het oog op de toekomst zijn we daarom enkele jaren geleden al in gesprek gegaan met de mensen achter deze onderneming, met als streven dat Nicodemus van het pand gebruik zou gaan maken, op basis van een vaste huurovereenkomst. Dit in plaats van een bedrag per opgebaarde overledene, zoals altijd gebruikelijk was. Op die manier zou er dan voor het begrafenisfonds voor de toekomst een vaste stroom van financiële middelen ontstaan.”

‘Alles wordt eruit
gesloopt, vernieuwd
en krijgt een heel
andere indeling’

Dit plan werd niet door iedereen met gejuich ontvangen. Binnen het bestuur van het begrafenisfonds waren er verschillen van inzicht en ook Nicodemus had zijn bedenkingen. Veranderingen op het wereldtoneel zorgden ervoor dat de ontwikkelingen op dit gebied in een stroomversnelling kwamen. ,,Door het coronavirus ging de wereld er anders uitzien dan voorheen. Nicodemus twijfelde vanaf het begin van de pandemie nog meer over het sluiten van een huurcontract. Daarbij zag de uitvaartorganisatie een verandering in de manier van opbaren van overledenen. Als zij al tot huur van Het Mirakel zou overgaan, dan zou een verbouwing en herinrichting ervan noodzakelijk zijn.”
Johan Schokker is al sinds jaar en dag het gezicht van Nicodemus. Door zijn functie van uitvaartverzorger is hij een dorpsfiguur geworden. De laatste jaren zag hij in de uitvaartwereld ontwikkelingen optreden waar de onderneming niet meer omheen kon.

Familiekamers in plaats van zalen
Johan: ,,Wij komen natuurlijk in allerlei uitvaartcentra. Daar kom je vaak familiekamers tegen, ongeveer ter grootte van een niet al te groot kantoor. Het zijn plekken waar je met drie of vier mensen even naartoe kunt, om daarna weer te vertrekken. Daarom besloten we de gok te nemen om van onze voormalige showroom voor grafmonumenten een familiekamer te maken. We dachten: we zien wel of het aanslaat. Nu kunnen we zeggen dat hier veel vraag naar is en dat nabestaanden de huiskamer als zeer prettig ervaren. Zij krijgen de sleutel en kunnen bezoeken plannen wanneer zij dat willen. Als uitvaartonderneming hebben wij er eigenlijk niks mee te maken.”
De nieuwe familiekamer ‘De Thuiskomst’ bleek in een grote behoefte te voorzien. Daardoor begon Nicodemus na te denken over hoe meer van dit soort plekken zouden kunnen worden ingericht. Daarnaast ving men van nabestaanden op dat zij Het Mirakel als gedateerd begonnen te zien.
,,Het gebouw is natuurlijk ook al meer dan twintig jaar oud. Daarbij willen mensen af van de condoleancevorm zoals die er altijd was. Ze willen er langer bij zijn en als je één ruimte hebt, dan kan dat gewoon niet. Je zit altijd vast aan anderhalf, twee uur en dan houdt het op. Daarom vroegen wij in de gesprekken over de mogelijke huur van Het Mirakel of we daar misschien dezelfde invulling aan zouden kunnen geven als die van de familiekamer. Daarna kwamen we in een heel traject van: hoe moet je daar gestalte aan geven en gaan het begrafenisfonds, het kerkbestuur en haar adviseurs daarin mee? We vroegen aan een specialist om een voorbeeld te maken van hoe de nieuwe situatie eruit zou kunnen komen te zien. De uitkomst daarvan was voor ons een schot in de roos.”

‘Met dit alles
kunnen we de
toekomst van de
Volendammer
begraafcultuur
in eigen hand
houden’

Het begrafenisfonds wist niet meteen wat ze met dit voorstel aan moest. De moeilijkheid is dat Het bestuur behartigt de belangen van circa 12.000 deelnemers van begrafenisfonds Jozef van Arimathea. Het bestuur neemt daarvoor de besluiten en begrijpt dat het daar niet lichtzinnig mee moet omgaan. Het besef dat het fonds, de uitvaartonderneming en de kerk uiteindelijk van elkaar afhankelijk zijn, opende uiteindelijk de deur voor het plan.
Nico: ,,Wij zijn er ook bij gebaat dat de samenwerking met Nicodemus blijft bestaan. Als zij dan komen met zo’n vraag, dan is het dus niet meteen zo van: dat doen we niet. Dan ga je kijken hoe je tot elkaar kunt komen. We zijn tot een constructie gekomen waarbij de mensen achter Nicodemus het pand voor de helft kopen. Daarna verhuren het begrafenisfonds en de investeerders het uitvaartcentrum aan Nicodemus, dat het dagelijkse beheer gaat uitvoeren. Het zijn mensen waarvan we weten dat we ze kunnen vertrouwen. We weten dat zij achter onze filosofie staan, achter de manier waarop wij al tientallen jaren samenwerken. Daarnaast is er voor het fonds ook nog een financieel belang om dit te doen. En Nicodemus is nodig om het uitvaartverzorgingswerk uit te voeren.”
Een andere optie kwam ook ter sprake, namelijk een volledige koop van Het Mirakel door de investeerders. Het bestuur van het begrafenisfonds zag daar geen heil in. ,,Onze deelnemers zijn niet gebaat bij een groot geldbedrag dat we op een rekening zetten. Ik vertrouw het kerkbestuur dat er nu zit volledig. Alleen weet je niet wat er daar de komende tijd gaat gebeuren. We weten dat het steeds moeilijker is om de kerken open te houden. Fuseren met andere parochies, het zou zomaar kunnen gebeuren. Wij vinden dus een doorlopende stroom van inkomsten beter dan één grote som geld. Die inkomsten kunnen we gebruiken om ook in de verdere toekomst korting te geven aan onze deelnemers voor bijvoorbeeld het gebruik van Het Mirakel.”
De mensen achter Nicodemus willen de benedenverdieping van Het Mirakel ingrijpend laten verbouwen. Johan: ,,We kunnen wel zeggen dat alleen de vier muren blijven staan. Alles wordt eruit gesloopt, vernieuwd en krijgt een heel andere indeling. Er komen vier verschillende ruimtes waar condoleances en bijeenkomsten na afloop van de uitvaart kunnen plaatsvinden. De ruimtes worden ingericht als huiskamers in verschillende stijlen. Indien gewenst kunnen meerdere kamers tegelijk worden gehuurd.”
Door deze inrichting zullen meer mensen gebruik kunnen maken van Het Mirakel. De nieuwe situatie wordt zo ingericht dat nabestaanden van de verschillende overledenen elkaar niet tegenkomen. Bijvoorbeeld looprichtingen en nieuwe uitgangen gaan daarvoor zorgen. Het idee om te zorgen voor meer capaciteit komt niet uit de lucht vallen. De betrokkenen gaan ervan uit dat die in de toekomst nodig zal zijn.

‘Door de familie-
kamers van Sereen
en Nicodemus
zagen we onze
inkomsten teruglopen’

Nico: ,,We gaan op een gegeven moment zien dat de grote groep die na de oorlog geboren is zal overlijden. Dus we weten dat het aantal overledenen toe zal nemen. Misschien kunnen de nieuwe voorzieningen er ook voor zorgen dat nabestaanden deze optie verkiezen boven het thuis opbaren. De bedoeling is dat Het Mirakel voor de gemeenschap weer een eigentijdse plaats wordt om overledenen op te baren en familie en condoleance-bezoekers te ontvangen. Als het met de voorbereidingen volgens plan verloopt, dan zal de verbouwing na de bouwvak gaan beginnen.”
Het begrafenisfonds wil een zo gedragen mogelijk besluit nemen en heeft daarom uitvoerig overleg gepleegd met alle ‘stakeholders’. Het bestuur heeft inmiddels toestemming gekregen van het kerkbestuur en de raad van toezicht. Ook de klankbordgroep, die is ingesteld als vertegenwoordiging van de Volendammer gemeenschap, heeft ingestemd met de plannen.
,,Wij willen onszelf in de spiegel kunnen aankijken en kunnen zeggen dat we dit op een goede manier hebben gedaan. Wat wij willen is de belangen van onze deelnemers zo goed mogelijk behartigen en hen korting kunnen geven door de vaste inkomstenstroom die er zal ontstaan. Die komt voort uit de kosten die nabestaanden betalen om van de voorzieningen gebruik te maken. Daarnaast kunnen niet-deelnemers van de faciliteiten gebruikmaken. Met dit alles kunnen we de toekomst van de Volendammer begraafcultuur in eigen hand houden. Alles wordt daarom ook officieel op papier gezet.”
Het Mirakel zou mogelijk ook een interessante plek voor niet-Volendamse uitvaartondernemingen kunnen zijn. Nico stelt dat bewust niet is gesproken met andere partijen dan de mensen achter Nicodemus. ,,Na de realisatie van familiekamers door Sereen en Nicodemus zagen we onze inkomsten teruglopen. Wij zijn er als fonds bij gebaat dat nabestaanden gebruik blijven maken van Het Mirakel en moesten daarom iets doen met deze ontwikkeling. Wij werken al vijfentwintig jaar uitstekend samen met de mensen achter Nicodemus en zij verzorgen ook de meeste uitvaarten. Het lag daarom voor de hand om daarmee iets soortgelijks in gang te zetten.”
,,Wij schieten er niets mee op als we zoiets door grote bedrijven als Dela en Yarden laten regelen. Er zit dan altijd een andere manier van werken achter die niet in het belang is van onze drie-eenheid. De gemeenschap wordt daar niet beter van. Dat zou niet slim zijn. Kennelijk zijn wij in het dorp tevreden over de manier waarop Nicodemus werkt.”
Een belangrijke vraag die bij de verbouwplannen kan worden gesteld is: waar kunnen mensen die normaal gesproken gebruik willen maken van Het Mirakel terecht tijdens de verbouwing? Guido Woerlee van Nicodemus ligt toe welke plaatsen mogelijk als alternatieve locatie worden ingericht. Guido: ,,We hebben plannen om van de Mariakerk en Vincentiuskerk een uitvalsbasis te maken. Verder zou de ontvangkamer van de pastorie daarvoor een mogelijkheid zijn. Daarover zijn we nog in overleg. Dit gaat dan alleen over een bepaald tijdstip, bijvoorbeeld voor de avondgebeden uit. We zouden dan drie uitvalplekken hebben totdat de nieuwe opzet klaar is. Hopelijk zijn het maar drie maanden die we moeten overbruggen. Daarna kunnen we met de nieuwe faciliteiten op een betere manier de toekomst in.”

 

Fotogalerij

Streven De Vooruitgang is om appartementen ‘Oude Seinpaal’ in mei 2023 op te leveren

,,Er staan ruim 1200 mensen op de woningzoekendenlijst in Volendam. Uit onderzoek blijkt dat er momenteel meer behoefte is onder de jongere doelgroep. Daarom wordt het nieuwe appartementencomplex – bestaande uit 54 huurappartementen van verschillende afmetingen – toebedeeld onder de leeftijdscategorie tussen achttien en 55 jaar”, verklaart Fred de Boer, directeur-bestuurder van De Vooruitgang. ,,We hebben nog een lange weg te gaan, maar we hopen de appartementen in de zomer van 2023 op te kunnen leveren.”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

Fred de Boer en manager vastgoed Bernard Eeltink van Stichting Woningbeheer De Vooruitgang zagen in 2015 dat het bod dat De Vooruitgang op de grond van de ‘oude Seinpaal’ deed geaccepteerd werd. ,,Nadat het bod van de Vooruitgang ook door het college en de raad bekrachtigd werd, kwam het project een tijdje in de wachtkamer te staan”, herinnert Fred. ,,Vanwege een aantal gerelateerde zaken – waaronder de bouw van de nieuwe Seinpaal – hebben we een tijdje geduld moeten hebben.” Die wachttijd hebben Fred en Bernard optimaal benut door een uitgebreid participatietraject op te zetten met de omwonenden van de ‘oude Seinpaal’.
Bernard: ,,Het eerste idee was om een kopie te bouwen van het appartementencomplex dat al op de Wester Ven staat. Het enige verschil zou zijn dat het bestaande gebouw voor senioren is en het nieuwe gebouw voor starters. Maar omdat we benieuwd waren naar de ideeën en suggesties van buurtbewoners hebben we voor een andere aanpak gekozen.” De omwonenden van de Wester Ven werden uitgenodigd in de kantine van de tennisvereniging. ,,We hadden drie tafels klaarstaan met piepschuimblokken. De bewoners mochten aan de hand van de blokken zelf aangeven hoe ze het appartementencomplex het liefste zouden zien. Onze enige vereiste was dat we de 54 benodigde appartementen wel zouden moeten kunnen realiseren. We hebben echt ontzettend goede input van de buurtbewoners ontvangen. Uiteindelijk hebben we drie ontwerpen gekozen om verder uit te werken en aan de gemeente te presenteren.”

‘We hebben echt
ontzettend goede
input van de
buurtbewoners ontvangen’

,,Normaal gesproken wordt de omgevingsvergunning pas aangevraagd nádat het bestemmingsplan is goedgekeurd, maar omdat het participatietraject zó goed verliep, hebben we er voor gekozen om de twee gelijktijdig aan te vliegen. Op 16 juli aanstaande wordt de vergunning verleend, daarna is het nog gedurende acht weken mogelijk om te reageren. Als na die periode de vergunning onherroepelijk is, starten wij pas met slopen. We hopen dus begin oktober te kunnen starten met de sloop. Daarbij verwachten we binnenkort de gegevens klaar te hebben om naar de aannemers te versturen voor de aanbesteding. Als alles volgens plan verloopt zullen de appartementen in mei 2023 opgeleverd kunnen worden.”
,,De sloop is inmiddels al aanbesteed aan M. Havik B.V. Zij zullen volgens het zogenaamde circulair slopen principe te werk gaan. Als gevolg van de historisch hoge staal- en houtprijzen heeft Havik het pand beoordeeld op recyclebare materialen. Alle nog bruikbare materialen die het pand te bieden heeft zullen worden hergebruikt. De werkzaamheden die de slooppartner zal gaan verrichten zullen dus meer weghebben van demonteren dan van slopen.”
Woningzoekenden die geïnteresseerd zijn in een huurappartement in het nog naamloze complex zullen nog even geduld moeten hebben. ,,Men moet hoe dan ook ingeschreven staan als woningzoekende bij De Vooruitgang”, verklaart Fred de Boer. ,,Ongeveer drie maanden voor oplevering zullen wij alle ingeschreven woningzoekenden in de doelgroep van achttien tot en met 55 jaar via de mail informeren over de toewijzingsprocedure.”

Fotogalerij

Slechtzienden hopen op spoedige komst meer ‘geleidelijnen en tikkers’

‘Vier jaar wachten is veel te lang’

Volendam telt meer dan honderdvijftig slechtziende mensen. Het is voor hen niet altijd makkelijk om te navigeren door het dorp. Zo oogt het nieuwe Europaplein bijvoorbeeld voor velen mooi, maar voor slechtzienden is het er niet makkelijker op geworden. Het ontbreekt er aan herkenningspunten en er zijn geen stoepen die aangeven waar de rijweg begint. Enkele eenvoudige voorzieningen zouden voor blinden en ouderen een grote verbetering betekenen. Namelijk het aanleggen van geleidelijnen bij oversteekplaatsen en het installeren van ‘tikkers’ bij stoplichten. Wellicht zal de nieuwe Julianaweg hierin voorzien.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

Wat kan er beter voor slechtziende mensen in de gemeente? Charles Steijger weet er antwoorden op. Om te beginnen zijn bepaalde vernieuwingen niet altijd een verbetering gebleken.
Charles: ,,Ik snap uiteraard dat van alles vernieuwd moet worden. Maar vaak veranderen situaties niet ten goede voor blinde mensen en ouderen. Kijk maar naar het nieuwe Europaplein. Dat is voor ons dramatisch. Er is daar nu sprake van ‘shared space’. Dat betekent dat alle herkenningspunten en drempels zijn weggehaald. Maar als je met een stok loopt, dan leef je bij herkenningspunten. Dit herkenningspunt betekent dat ik hier ben, dit betekent dat ik dáár ben. Hier is het een stoepje, daar is het een lantaarnpaal, daar een bankje, enzovoorts. Mijn geleidehond leidt mij overal langs en zorgt ervoor dat ik nergens tegenaan loop. Doordat ik nu minder ankerpunten heb, kan hij alle kanten opgaan terwijl ik het niet voel.”
De situatie op het Europaplein staat niet op zichzelf. Voor de PX loopt alles in een kromming, zoals Charles het zegt. Niets is voor hem moeilijker om door te navigeren dan dat. Daarbij mag zijn geleidehond niet in de buurt komen van de nabijgelegen glasbak. Die zou zijn poten daar kunnen bezeren. Het zijn deze vernieuwde plekken in Volendam waar mensen als Charles moeite mee hebben. Geleidelijnen kunnen hier een oplossing bieden.

‘Rond de zeven doe
ik mijn stok naar
voren en dan ga ik
er blind voor. Dit
is best wel beangstigend,
zeker in het begin’

Hij woont al zevenendertig jaar in de gemeente en is als belangenbehartiger gewend om te praten met overheidsinstanties. Toen de constructie van het nieuwe Europaplein gaande was, sprak Charles een aannemer aan over wat hij signaleerde. ,,Hij zei: ‘dit is shared space, dus dat is geen enkel probleem’. ‘Maar hoe kom ik dan van A naar B?’ vroeg ik hem. ‘Je kan overal lopen’, zei hij. ‘Maar zijn er dan geen auto’s?’, reageerde ik. ‘Ja, tot 11.00 uur zijn hier auto’s. En tot dat tijdstip kun je hier dus beter niet komen’, was zijn reactie. Dat vond ik dus al gek en ‘geleidelijnen’ kwamen er ook niet, omdat die niet nodig waren. Dit zijn bijvoorbeeld ribbeltegels die je bij bushaltes ziet. Deze kunnen een belangrijk herkenningspunt zijn en ervoor zorgen dat je van A naar B kunt komen.”
Dan de situatie bij de Julianaweg. Deze weg wordt in de komende jaren vernieuwd en het betrokken bouwteam informeerde hiervoor bij bijvoorbeeld bewoners en bedrijven om hun wensen kenbaar te maken. Zo ook bij Charles. Hij stipte verbeterpunten aan die men vervolgens noteerde. Als ze worden doorgevoerd, dan gebeurt dit pas bij de wegvernieuwing. De bestaande situatie blijft dus nog jaren voortduren, terwijl eenvoudige aanpassingen volgens Charles voor velen al een hoop kunnen uitmaken. Hij licht de situatie rond Volendams belangrijkste verkeersader toe.
,,Bij de meeste oversteekplaatsen ervan staan stoplichten. Sommige hebben een tikker die aanslaat als het groen is. Die bij de Mariakerk heeft er bijvoorbeeld een en die bij de Meergracht. In totaal zijn er in Volendam ongeveer zes met zo’n geluidsignaal. Voor slechtzienden is dat gewoon weinig. Als er geen tikker is, dan weet je als blinde na het indrukken van de knop niet wanneer het groen is. Ik heb dus maar geleerd om te tellen. Rond de zeven doe ik mijn stok naar voren en dan ga ik er blind voor. Dit is best wel beangstigend, zeker in het begin.”

Trilsignaal
Daarom is het Charles’ wens dat bij elk stoplicht in Volendam een akoestisch signaal te horen moet zijn. Het installeren van zo’n tikker is niet zomaar voor iedereen een uitkomst. Omwonenden klagen over het geluid ervan. Vanwege die reden wordt de installatie soms ’s avonds uitgezet.
,,Bij de Meergracht wordt hij bijvoorbeeld om 20.00 uur uitgeschakeld. Alsof blinden dan niet meer op straat komen. ‘Dan is het donker’, zeggen ze dan. Normaal is het bij mij ook al donker, reageer ik dan gekscherend. Dan moet ik dus maar blind gokken en de Julianaweg is nou niet een weg waar je dat graag doet. Een trilsignaal aanbrengen zou wat dit betreft de oplossing kunnen zijn. Ook voor de mensen die daarbij nog slechthorend zijn. Als dan het akoestische signaal uit is, kun je het toch nog voelen. Soms kun je overdag het geluid ook al niet horen vanwege de verkeersdrukte. Heel duur hoeft dit niet te zijn. En vier jaar wachten is veel te lang voor blinden en slechtzienden.”
Niet alleen dergelijke technische oplossingen zouden voor Charles veel kunnen betekenen. Wellicht zou er ook wat meer bewustzijn mogen komen bij de bevolking dat er mensen zijn zoals hij, die meer moeite hebben met bijvoorbeeld oversteken. Het verkeersgedrag van sommigen maakt het in zijn dagelijks leven soms lastig. ,,Bijvoorbeeld bij de Edammerweg is het heel moeilijk om over te steken. Het is nog wel te doen. Maar sommige mensen zetten ook rustig hun auto midden op de weg als ze iets bij Foe moeten halen. Laatst stak ik over bij het zebrapad bij de Amvo. Stond daar aan de overkant op het pad keurig een bestelbusje geparkeerd. Dat gebeurt dus wel gewoon.”
Charles werd pas op latere leeftijd blind. Hij lijdt aan de aandoening Retinitis pigmentosa (RP). Deze ziekte komt voor bij 1 op de 4000 mensen. Dat zou betekenen dat ongeveer zes Volendammers ermee zijn behept. Volgens Charles ligt dit getal veel hoger, het zijn er namelijk rond de honderdvijftig.

‘Slechtziende mensen
willen ook graag als
volwaardige burgers
kunnen functioneren’

,,Het is een erfelijke aandoening en toevallig zijn er in Volendam een aantal families waar de ziekte in voorkomt. Daardoor zitten op de basis- en middelbare scholen ook kinderen met RP. Maar een beperkt aantal mensen loopt met een hond, een aantal met een stok. Daarnaast zijn er nog mensen die daarbij nog een gehoorprobleem hebben. Dit heet het ‘Usher syndroom’. In Volendam komt een RP-variant voor waarbij het centrum van het gezichtsveld wordt aangetast. Daar merken kinderen dus snel wat van als ze eraan lijden. Bij mij ging eerst de buitenkant weg. Het stond jaren ogenschijnlijk stil, totdat ook in het midden mijn zicht minder werd. Nu zie ik meestal niks. Soms wel iets, in de schemering ’s ochtends en ’s avonds. Bij mij werd het laat ontdekt. Het begon achteraf als nachtblindheid. Maar ja, iedereen ziet ’s nachts slecht, denk je dan.”
Op zijn negentiende zei Charles zonder aanleiding: het zou zomaar eens kunnen zijn dat ik later blind word. Soms weet je lichaam meer dan je hersenen, zegt hij daarover. Een jaar of tien daarna werd zijn vrees helaas bewaarheid. Daardoor werd Charles meer afhankelijk van anderen en dat was wennen. Hij waakte ervoor om in isolement te belanden en bleef zelfstandig. Met zijn stok reisde hij de hele wereld over, zijn toenmalige partner drong daar ook op aan. Als voorzitter van de RP-vereniging Nederland was een reis naar bijvoorbeeld Turijn voor hem geen uitzondering. ,,Dat doe je dan gewoon.” Met het ouder worden, wordt die hoge mate van zelfstandigheid lastiger vol te houden. Al bieden de vele moderne technische snufjes hem uitkomst. Een afstandsbediening waartegen je kunt praten bijvoorbeeld. De inhoud van e-mails kan ook worden voorgelezen.
Er is dus daarnaast nog een wereld te winnen voor slechtzienden en ouderen in de gemeente. ,,Slechtziende mensen willen ook graag als volwaardige burgers kunnen functioneren. Ze willen ook graag meedoen, maar moeten daar wel de kans voor krijgen. Ik vrees dat velen van hen nu veelal thuisblijven en dat is natuurlijk jammer. Als we die voorzieningen realiseren, dan wordt het voor veel mensen makkelijker om deel te nemen aan de wereld van alledag.”

Werkgroep Mobiliteit valt slechtzienden bij:
‘Het excuus is dat er wordt gewacht op de nieuwe Julianaweg’

Volendammer Thoom Steur bekommert zich al jaren om het lot van ouderen en slechtzienden in de gemeente. Dit doet hij als voorzitter van de ‘Werkgroep Mobiliteit’. Het is een kwestie van een lange adem hebben om dingen voor elkaar te krijgen, zegt hij erover. Intussen kreeg de werkgroep al enkele kleine zaken voor elkaar, zoals een verbetering voor rolstoelgebruikers.

Thoom vertelt: ,,Lang waren we hierover aan het steggelen met de gemeente. Meestal hebben we rechtstreeks contact met de wethouder om de situatie voor slechtzienden te verbeteren. Er wordt altijd netjes geluisterd. En door steeds een druppel op de gloeiende plaat aan te brengen, worden dingen toch langzaamaan beter. Vaak worden punten die je aandraagt niet meteen opgelost, maar dat is ook wel te begrijpen. Als werkgroep kiezen wij ervoor om niet steeds naar de media te stappen. Het lijkt ons het beste om bijvoorbeeld brieven te sturen naar de gemeente, die we niet publiceren. Het is een kwestie van een lange adem hebben.”
Thoom was samen met Charles Steijger bij het overleg met het bouwteam van de Julianaweg. Hij vertelt dat er eerder al een afspraak werd gemaakt over het installeren van meer ‘tikkers’ bij stoplichten. ,,Het was de bedoeling dat er bij alle oversteekplaatsen in en rond de Oude Kom van die ratels zouden komen. Ook voor slechthorenden zouden ze een apart signaal maken. Daar werd over gezegd dat deze te duur zijn. Terwijl de pot voor dit soort voorzieningen is opgelopen tot 60.000 euro. Dat is trouwens alsnog niet veel voor het aantal mensen dat hier baat bij kan hebben. Ze installeerden het dus tot nog toe niet. Het excuus is nu dus dat er wordt gewacht op de nieuwe Julianaweg. Maar op andere plekken in het dorp zijn de ratels er ook nog niet.”

‘Door steeds een
druppel op de
gloeiende plaat
aan te brengen,
worden dingen toch beter’

De werkgroep van Thoom hamerde eveneens op de komst van een andere soort lantaarnpalen. Deze zouden voor een bepaalde groep slechtzienden uitkomst kunnen bieden. ,,We zouden graag palen willen met een grijs-zwarte tint. Sommige mensen zien namelijk toch nog een beetje licht. De stoep is grijs en als de lantaarnpalen zwartig zijn, dan zijn ze beter zichtbaar. Dan hebben deze mensen meer oriëntatie. Voor degenen die niks meer zien, zijn de geleidelijnen natuurlijk een oplossing. Bij de Van Baarstraat kregen we voor elkaar dat deze er kwamen. Deze zijn alleen helaas niet helemaal naar de zin van slechtzienden, omdat ze op een gegeven moment schuins aflopen. Daardoor raken ze in de war. Dat zijn vreemde dingen die moeilijk te begrijpen zijn voor zienden.”
Thoom ziet dat er steeds meer slechtzienden bijkomen in het dorp, ook onder de jongeren. Hij vindt het goed dat er nu al meer mogelijkheden voor hen zijn dan vroeger. Toch is het voor hem teleurstellend dat er bij het Europaplein niks gedaan is met de aangedragen punten. ,,Toen het plein en de hele Zeestraat openlagen, zeiden we steeds: leg nu gelijk die lijnen neer. Je bent nu toch bezig. Vier keer werd daarna nog de straat opengehaald. Dan vroegen we steeds: is dit voor de lijnen? ‘Nee’, was het antwoord steevast. Er werden bij het plein ook opstapjes gemaakt. De eerste de beste slechtziende die daar langskwam, viel eroverheen. Dan is het gewoon niet voor elkaar, terwijl het wel in orde zou komen.”
Het is volgens Thoom niet zo dat de voorzieningen voor slechtzienden in Edam-Volendam minder goed zijn dan in andere regio’s. Alleen maakt het verschil dat er hier naar verhouding een groter aantal mensen ze nodig heeft. De werkgroep van Thoom is van plan om door te gaan met het aankaarten voor de bovengenoemde punten. Een van de successen die ze bereikten, laat zien dat geduld en volharding dingen kunnen bewerkstelligen. Men kreeg het voor elkaar dat stoepen in de toekomst beter begaanbaar worden gemaakt voor rolstoelgebruikers. Ondertussen blijft de werkgroep meedenken over verbeteringen van de openbare ruimte voor onder meer ouderen, invaliden, slechthorenden en slechtzienden.

 

 

Fotogalerij

FC Volendam wint ook van Heracles

Een goed spelend FC Volendam heeft ook de oefenwedstrijd tegen eredivisionist Heracles gewonnen. De Volendammers zetten gelijk druk, het spel was enthousiast en Heracles had eigenlijk niets in te brengen.

 

In de 18e minuut werd een prima aanval in tweede instantie afgerond door Van Mieghem; nadat de keeper de inzet had gestopt kon Daryl de bal alsnog van dichtbij binnenschieten.

Volendam bleef de bovenliggende partij en dat resulteerde in de extra tijd van de eerste helft voor de tweede treffer. Boy Deul speelde zich schitterend vrij op de rand strafschopgebied en met zijn linker zag hij de bal in de kruising verdwijnen. Heracles maakte in de 82e minuut nog de aansluittreffer maar verder kwamen zij niet.

 

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?