All posts by De redactie

De redactie Algemeen | 30-6-2021 | 3 min. leestijd

PUUUR Interiors opent Experience Center in Purmerend

Wat in 2015 begon als een meubelspuiterij, is uitgegroeid tot een begrip in de landelijke interieurindustrie. Ray van Zaanen en Mitchell Adema streven met hun prachtige maatwerkmeubelen naar perfectie. Het indrukwekkende Experience Center van PUUUR Interiors in Purmerend is de belichaming van dat streven. De volmaakte mix van luxe, modern en maatwerk is ook bekend Nederland niet ontgaan. Maar ondanks dat de BN’ers in de rij staan om een samenwerking aan te gaan met de hippe onderneming, blijft het PUUUR-team bescheiden: ,,Iedereen is van harte welkom. Kom eens gezellig langs voor een vrijblijvend totaaladvies voor jouw interieur.”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

Afkomstig uit de aannemerswereld richtte Mitchell Adema in 2015 samen met compagnon Ray van Zaanen een eigen meubelspuiterij op. ,,We waren gespecialiseerd in het spuiten van meubels en keukens en werkten alleen in opdracht van zakelijke partners”, licht Mitchell toe. ,,Twee jaar later startten we zelf met het ontwerpen van meubelen. De spuiterij werd gerund door vaklieden en draaide inmiddels perfect, dus Ray en ik besloten onszelf verder uit te dagen en onze technische achtergrond nóg meer te benutten. Het idee was om zelf meubelstukken als eettafels, salontafels, dressoirs en tv-meubels te ontwerpen en daarmee zelf de grootste klant van de spuiterij te worden. Uiteraard onder de voorwaarde dat we ook in dit geval uitsluitend hoogwaardige kwaliteit zouden leveren.” Die voorwaarde hebben de heren achter PUUUR Interiors dubbel en dwars waargemaakt.
Het PUUUR-imperium bestaat inmiddels uit een meubelspuiterij, een meubelfabriek én het Experience Center. ,,Met toevoeging van de meubelfabriek leverden we nog altijd alleen aan zakelijke relaties”, vult Rays vrouw Kelly aan. ,,Maar sinds een paar weken terug is daar verandering in gekomen. Na de opening van het Experience Center aan de Einsteinstraat 57 in Purmerend leveren we ook officieel aan particuliere klanten. Het Experience Center is speciaal ingericht om de bezoeker kennis te laten maken met onze high end-meubelen. Onze interieurstyliste Simone heeft in het pand verschillende huiskamersferen gecreëerd, waardoor we een totale woonbeleving kunnen bieden.”

‘Eén ding is zeker:
mensen die hier
binnenlopen krijgen
het wauw-effect’

De groei die PUUUR Interiors in korte tijd heeft doorgemaakt, heeft geresulteerd in een aanzienlijk team van medewerkers. ,,Er werken onderhand dertig mensen voor PUUUR, waardoor we over ontzettend veel specialistische vaklieden beschikken. Van ervaren, bekwame meubelspuiters tot de meest ambachtelijke interieurbouwers. Ons fantastische team zorgt dat alle meubelen die in het Experience Center te zien zijn in iedere gewenste afmeting en kleur geleverd kunnen worden. En uiteraard is PUUUR Interiors ook leverancier van alle prachtige designbankstellen, de unieke wallcoverings, de stijlvolle vloeren en alle woonaccessoires die het Experience Center te bieden heeft. Ook voor deze disciplines geldt dat we uitsluitend met hoogwaardige, Nederlandse materialen werken.”
Interieurstyliste Simone staat graag klaar om bezoekers van passend woonadvies te voorzien. ,,Eén ding is zeker: mensen die hier binnenlopen, krijgen in tenminste één van de sfeerkamers het wauw-effect”, lacht ze. ,,We hebben hier een heel relaxte, laagdrempelige sfeer gecreëerd waarin de bezoekers op hun gemakje kunnen ervaren wat hun voorkeur precies heeft. Als daar een duidelijke smaak in naar voren komt, gaan we samen – onder het genot van een kop koffie of een glaasje bubbels – de geschikte items en perfecte materialen en kleuren uitzoeken. Wat het extra leuk maakt, is dat we vanwege onze eigen meubelspuiterij kleuren kunnen bieden die nergens anders verkrijgbaar zijn. De kans is dus groot dat je een unieke eyecatcher in huis haalt wanneer je hebt geshopt bij PUUUR Interiors.”
,,We hebben alles onder één dak – onze meubelspuiterij, de meubelfabriek én alle kennis en ervaring – en kunnen alles daarom binnen zes tot acht weken leveren. In de tussentijd is de klant altijd van harte welkom om een bezoekje te brengen aan onze meubelfabriek en te kijken hoe de hoogwaardige meubelen vakkundig geproduceerd worden.”

Op tien minuten rijden van Volendam bevindt het Experience Center van PUUUR Interiors zich op Einsteinstraat 57 te Purmerend. Neem vrijblijvend een kijkje en ontmoet de mensen achter het prachtige merk. Voor het beste advies kun je het beste op dinsdag tot en met zaterdag binnenlopen, dan is interieurstyliste Simone aanwezig. De officiële webshop van PUUUR Interiors komt in augustus online. Volg het PUUUR Interiors Instagram account voor meer informatie.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 30-6-2021 | 1 min. leestijd

In de Nivo van vandaag, 30 juni 2021

Wij wensen iedereen veel leesplezier met onder andere de volgende onderwerpen:

• PUUUR Interiors opent Experience Center in Purmerend
• ‘Grotere en mooiere’ kerstboom op Europaplein
• Vereenzaming in aanleunwoningen Meermin
• Marian Buijs ruimt al zes jaar zwerfafval op in Volendam
• Wilde haren, gouden jaren: Anny Schilder zette verdriet om in muzikaal geluk
• Liefde is… Ab en Gerie zijn echte maatjes
• Nieuwbouw oude Seinpaal is een schoolvoorbeeld van participatie
• GroenLinks: Je gaat het pas zien als je het door hebt
• Christine Mansour start internationaal Beachhandbal team
• Pauline helpt eenzame jongeren aan vrienden
• Haven-Noord ondernemers willen betere bereikbaarheid en parkeren Parallelweg
• Pauselijke onderscheiding voor Ria Tol-Baart
• RKAV stelt vertrouwenscommissie aan voor grensoverschrijdend gedrag

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 29-6-2021 | 3 min. leestijd

Fort Edam eindelijk weer geopend

Na bijna anderhalf jaar noodgedwongen gesloten te zijn geweest, keken de vrijwilligers van het Fort bij Edam reikhalzend uit naar afgelopen weekend. ,,We hebben het ontzettend gemist. Het fort is eigendom van Staatsbosbeheer en dus hebben wij ons te houden aan de maatregelen die zij voorschrijven”, doelt Theo van Baar op de desbetreffende COVID-restricties. ,,Vandaar dat we echt volledig gesloten zijn geweest sinds maart vorig jaar. Maar zondag mochten we de deuren gelukkig weer openen.”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

Het Fort bij Edam werd eind 19e eeuw als deel van een langgerekte verdedigingslinie gebouwd uit voorzorg voor een mogelijk binnenvallende vijand. De waterlinie is destijds zo opgesteld dat Amsterdam en omstreken beveiligd werden door een onder water gezet gebied met verschillende forten. De indrukwekkende vestiging is één van de meest intact gebleven forten van de honderdvijftigjaar oude waterlinie.
,,We zijn ontzettend blij dat we straks weer rondleidingen in het fort mogen geven”, aldus Theo van Baar. ,,Achter de schermen zijn onze vrijwilligers alleen bezig geweest met het onderhoud van het fort, maar publiek hebben we al sinds maart 2020 moeten missen.”

‘De winter heeft
altijd veel invloed
op zo’n oud bolwerk’

De vrijwilligers van Fort bij Edam kunnen beamen dat een historisch fort gepaard gaat met enorm veel onderhoud. ,,We hebben afgesproken om telkens met twee of drie mensen op de woensdagen onderhoudsklusjes op te pakken. We komen dan werkelijk van alles tegen, van lekkage tot klemmende deuren en van schilderwerk tot groenvoorziening. De winter heeft altijd veel invloed op zo’n oud bolwerk, dus we zijn blij met alle vrijwilligers die de tijd nemen om zich belangeloos in te zetten voor de instandhouding van het Fort bij Edam.”
Theo lacht: ,,Ik loop hier inmiddels elf jaar en vroeg me in de beginfase af of dat klussen wel wat voor mij zou zijn, maar ik moet zeggen dat ik niet meer zonder kan. Het is gewoon hartstikke gezellig om met een groepje gelijkgestemden de mouwen op te stropen. Daarbij zie je vaak ook direct resultaat van het verzette werk. Dat werkt hartstikke bevredigend.”
,,Zaterdag vond de Hollandse Waterlinies Fietstour plaats. Deze tour kent verschillende startpunten in Nederland en één van die punten bevindt zich in Purmerend. De fietsers die daar vandaan vertrekken komen onder meer langs het Fort bij Edam. Hun kaart wordt afgestempeld en de deelnemers hebben eventueel de mogelijkheid om de kamers van het fort even te bekijken.”

‘Het oorlogsmonument
is absoluut een
bezoekje waard’

Na deze eerste beproeving vond een dag later de officiële heropening van het Fort bij Edam plaats. ,,We zagen zondag als een soort testopening. Het plan is om voorzichtig aan te kijken hoe het zal verlopen, uiteraard zullen we hierbij de huidige COVID-maatregelen in acht nemen. Om te zorgen dat er niet teveel mensen tegelijk in dezelfde ruimte komen, wordt met stickers op de grond aangegeven in welke richting men moet lopen. Aangezien we een zogenaamde doorstroomlocatie zijn moet dit geen problemen opleveren. De schaarse plekjes in het fort waar doorstroming niet mogelijk is gaan we waarschijnlijk afsluiten.”
,,We hopen van harte dat er binnenkort nieuwe versoepelingen mogelijk zijn, zodat we weer volledig open kunnen zoals we dat voorheen gewend waren. Het plan is nu om in ieder geval de eerste twee zondagen van de maand én iedere woensdag open te gaan. Los daarvan staat op 4 en 28 juli de Mini Junglesafari ingepland. Kinderen kunnen hiervoor opgegeven worden op de website van Staatsbosbeheer.”
,,Het wordt een gezellige en educatieve dag waarop de deelnemende kinderen met hun onderzoekkit speuren naar zogenaamde kriebelbeestjes. De aanwezige boswachter geeft nadien tekst en uitleg over de gevonden insecten.” Afsluitend nodigt Theo geïnteresseerden graag uit: ,,Iedereen is welkom bij het Fort van Edam. Kom een keer gezellig langs, het oorlogsmonument is absoluut een bezoekje waard!”
Fort bij Edam
Oorgat 10, 1135 CR Edam

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 29-6-2021 | 30 sec. leestijd

Vormselviering Petrusschool in Mariakerk

Vorige week kregen de kinderen van de Petrusschool het Heilig Vormsel toegediend. Ook dit keer was bisschop Jan Hendriks weer aanwezig om tezamen met pastoor Stomph en Anton Goos de vormelingen het Heilig Chrisma toe te dienen.

Door de coronaversoepelingen waren er dit keer iets meer familieleden aanwezig bij deze plechtigheid, zodat het voorste deel van de kerk aardig was gevuld.

De muziek werd verzorgd door de ervaren zangeressen Aletta en Petra en hun optreden werd na afloop beloond met een welgemeend en verdiend applaus.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 28-6-2021 | 1 min. leestijd

Gerard Schilder veranderde doemscenario in een betekenisvol leven n

Herseninfarct, hartfalen en dan afstuderen tot registeraccountant

Nietsvermoedend zat Gerard Schilder (32) op woensdag 20 januari thuis naar de inauguratie van Joe Biden te kijken, toen hij licht in zijn hoofd werd. ,,Ik werd opeens moe, duizelig en kreeg het warm”, herinnert de Volendammer zich. Een paar dagen later vocht Gerard op de Intensive Care van het Dijklander ziekenhuis en AMC voor zijn leven. Na de gevolgen van een herseninfarct en een agressieve bacterie die zijn hart aanviel, leek een goede afloop ver uit het zicht. Maar alsof het een script van een Hollywood-tranentrekker betrof, schudde Gerard een paar maanden later de hand van zijn examinator en studeerde hij af als registeraccountant.
Door Kevin Mooijer

,,Vanwege de coronamaatregelen werkte ik als accountant al sinds maart vorig jaar thuis”, begint Gerard zijn verhaal. ,,Tijdens mijn thuiswerkperiode heb ik een vaste routine ontwikkeld waar ik me trouw aan hield. Zo eindigde ik mijn dag bijvoorbeeld altijd met een avondloopje door Volendam.” Op woensdag 20 januari startte Gerard zijn dag zoals hij inmiddels gewend was. ,,Na mijn ontbijtje zette ik de laptop aan en las mijn nieuw binnengekomen mailtjes door. Ik ging lekker aan het werk, tot ik rond 12 uur ’s middags een beetje licht in mijn hoofd werd. Ik kreeg het warm, werd moe en had nergens fut voor. Ik moest iedere regel tekst op mijn scherm drie keer lezen voordat ik had opgeslagen wat er stond. Vanwege mijn klachten besloot ik dat ik ‘s middags niet verder zou kunnen werken.”

[ads id=66]

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 27-6-2021 | 6 min. leestijd

‘Je kunt veel meer bereiken dan je in eerste instantie denkt’

Afgestudeerd | Mark Veerman HBO Engineering: Mechatronics and Robotics

Toen Mark Veerman nog op het VMBO zat, had hij nooit kunnen voorspellen dat hij later iets met robots zou gaan doen, laat staan dat hij op zijn vijfentwintigste een volleerd robot engineer zou zijn. Hij keek eigenlijk nooit zo ver vooruit, maar richtte zich van jongs af aan op wat hij echt leuk vond. Op de middelbare school volgde hij al de richting elektra en op het MBO4 verdiepte hij zich verder in de elektrotechniek. Zijn interesse voor de elektrotechnische wereld bleef na zijn afstuderen groeien en hij besloot daarom vervolgens om ook de HBO opleiding Engineering, Mechatronics and Robotics te volgen. Drie weken terug rondde hij ook deze studie met succes af en inmiddels heeft hij zijn eerste twee werkweken als Robot engineer erop zitten.
Door Leonie Veerman

[ads id=66]

,,Bij robots denken mensen vaak aan ontzettend ingewikkelde technologie”, zegt Mark. ,,En ja, eigenlijk moet ik ook toegeven dat het best gecompliceerd is om zo’n robot te bouwen en te programmeren, maar zoals met alle andere ingewikkelde dingen is het ook gewoon een kwestie van doen. Ik had zelf van te voren nooit verwacht dat dit me zou lukken, maar als je eenmaal begint, leer je langzaam maar zeker steeds meer, en voor je het weet kun je dingen die je daarvoor nooit voor mogelijk hield. Je moet er natuurlijk wel voor gaan en daarnaast ook een flinke portie doorzettingsvermogen hebben.”
Tijdens zijn MBO-opleiding elektrotechniek liep Mark veel stage bij Smit Elektra. ,,Daar heb ik een erg leuke tijd gehad en ook ontzettend veel geleerd op het gebied van elektrotechniek. Dat soort dingen leer je toch het beste in de praktijk. Ik ben in die periode ontzettend gegroeid en tegen de tijd dat ik afstudeerde, werkte ik als werkvoorbereider op het niveau van middenkader engineering.”
Hoewel hij het erg naar zijn zin had bij Smit Elektra, besefte Mark dat hij nog niet uitgeleerd was. ,,Ik merkte bij mezelf dat er nog meer in het vat zat. Op school werd dit ook beaamd door meerdere docenten. Zij zagen mijn potentie en vooral ook mijn liefde voor het vak en adviseerden me daarom om me verder te blijven ontwikkelen. Ook mijn vrienden en familie stimuleerden mij om na mijn MBO ook nog een HBO opleiding te volgen. Dat heeft me uiteindelijk het zelfvertrouwen gegeven om daadwerkelijk die stap te zetten.”

‘In plaats van
dat er op de
boot deskundigen
meegingen om alle
grachtenwanden te
controleren, kon ons
zelflerend algoritme
de beelden met schade
er automatisch
tussenuit pikken’

Mark koos voor de HBO opleiding engineering. Een zeer veelzijdige opleiding waarbinnen studenten in het tweede jaar een meer specifieke afstudeerrichting kiezen. ,,Dat eerste jaar is echt heel breed, met een aantal uiteenlopende vakken die elk nog zeer oppervlakkig een bepaald onderwerp behandelen, zoals product design, bedrijfskunde en robotica. Zo kun je een beetje proeven van alle richtingen, voordat je in het tweede jaar begint met je specialisatie en echt het diepe induikt.”
Na dat eerste jaar wist Mark zeker dat hij voor de richting Mechatronics en Robotics moest kiezen. ,,In het eerste jaar vielen er voor mij al snel een paar richtingen af, vakken als Product Design waren niets voor mij. Ik ben erg analytisch ingesteld, dus de creatieve werkwijze die ze in dat vak hanteerden, met bijvoorbeeld het maken van moodboards en nadenken over kleuren en emoties die ze oproepen, dat was niets voor mij. Maar robotica vond ik prachtig, en ik keek er enorm naar uit om me daar verder in te verdiepen.”
Zoals hij zelf al had verwacht, genoot Mark de jaren daarna enorm van de uitdagende analytische vakken op het gebied van robotica. ,,Ik weet nog goed dat robotica voor mij eerst nog erg mysterieus en ontastbaar voelde, maar als je er eenmaal mee bezig bent, valt langzaam aan alles op z’n plek. Bij het vak Artificial Intelligence leerden we bijvoorbeeld een algoritme ontwikkelen, waardoor de computer zelf Pacman leerde spelen, en daar middels herhaling ook steeds beter in werd.”
,,In het vak Computervision leerden we ook visuele modellen voor robots te maken, en in een ander vak maakten we weer een compleet functionerende robotarm met zuignappen. Daarnaast volg je binnen de opleiding verschillende programmeervakken. Het is best pittig om zoveel verschillende programmeertalen te leren, al gaat dat na de eerste taal gek genoeg steeds makkelijker.”

Praktijk
Vooral de combinatie van analytisch denken en tastbare resultaten trekken Mark aan in het vakgebied van robotica. ,,Ik ben echt een man van de praktijk, en was daarom blij dat ik ook veel stage heb mogen lopen tijdens de opleiding.” Op een van zijn stageplekken werkte Mark met een studiegenoot aan een slimme camera die de grachtenwanden van Amsterdam kon scannen op schade. ,,Deze camera werd op een boot geïnstalleerd, welke vervolgens door alle grachten werd gevaren, maar in plaats van dat er op die boot deskundigen meegingen om alle grachtenwanden te controleren, kon ons zelflerend algoritme de beelden met schade er automatisch tussenuit pikken. Er was zelfs niemand meer nodig om daarna urenlang alle beelden te bestuderen.”
Voor zijn afstudeeropdracht liep Mark stage bij NLR (het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum). ,,Dat is een soort van Nederlandse NASA”, vertelt Mark, ,,waar onderzoek gedaan wordt naar uiteenlopende lucht- en ruimtevaarttechnieken. Denk daarbij bijvoorbeeld aan onbemande ruimtevoertuigen, maar ook drones en helikopters. Hier heb ik, ook weer samen met een studiegenoot, een robot gemaakt die volledig geautomatiseerd helikopterbladinspecties kan uitvoeren. Om de veiligheid van helikopters te garanderen moeten de helikopterbladen namelijk na een bepaald aantal vlieguren gecontroleerd worden op schade en oneffenheden. Daarbij is het erg belangrijk dat het helikopterblad tijdens deze inspectie geen schade oploopt, dus het is zeer precies werk.”

‘Ik heb samen met
een studiegenoot
een robot gemaakt
die volledig geautomatiseerd
helikopterbladinspecties
kan uitvoeren,
daar ben ik wel trots op’

Dit soort inspecties worden tegenwoordig altijd nog uitgevoerd door hoogopgeleide technici, die dan vaak uren bezig zijn per blad, maar dat proces hebben Mark en zijn studiegenoot nu volledig geautomatiseerd. ,,Dat is toch wel iets waar ik ontzettend trots op ben”, zegt Mark. ,,Mijn studiegenoot was verantwoordelijk voor de mechanische constructie van de meetopstelling, zeg maar het bouwen van de robot. Ikzelf heb het elektrische ontwerp en de programmering van de motion control van de robot gemaakt, waarbij het erg belangrijk was om alle assen, of in zekere zin de gewrichten van de robot, precies op elkaar af te stemmen, zodat de robot exact de juiste bewegingen maakt.”
Het valt op dat de twee projecten waar Mark aan gewerkt heeft tijdens zijn opleiding, in beide gevallen een grote hoeveelheid mensenwerk overbodig hebben gemaakt. Maar als het aan Mark ligt, hoeven mensen zich geen zorgen te maken dat de robots al hun banen gaan inpikken. ,,Robots hebben altijd nog mensen nodig om hen te besturen”, zegt Mark. ,,Zonder een operator blijft een robot namelijk gewoon stilstaan. Dat neemt niet weg dat er waarschijnlijk een grote verschuiving zal plaatsvinden in het soort werk dat door mensen gedaan wordt.”
Mark kan zich voorstellen dat dit voor veel mensen beangstigend kan zijn, vooral omdat mensen robots vaak zien als erge complexe en ingewikkelde machines. ,,En zo dacht ik er vroeger zelf eigenlijk ook over. Maar als je je eenmaal in robotica verdiept is het een ontzettend leuk en boeiend vakgebied. Dat neemt niet weg dat de techniek je wel moet liggen, maar ik kan het iedereen met een praktische instelling aanbevelen.”
Al voordat Mark goed en wel was afgestudeerd had hij al een baan gevonden als hardware engineer bij een industrieel automatiseringsbedrijf in Beverwijk. ,,Ik had mijn contract al getekend onder de voorwaarde dat ik succesvol zou afstuderen, en inmiddels heb ik mijn eerste twee werkweken er opzitten. Ik houd me hier bezig met de elektrische ontwerpen van schakelkasten, waarmee de assen van robots aangestuurd worden. Het is een bijzonder leuke baan, en ik heb het er ontzettend naar mijn zin. Het is serieus werk, maar tegelijkertijd hangt er ook een positieve sfeer op de werkvloer. Ik voel me hier dan ook helemaal op mijn gemak en kijk ernaar uit om de komende jaren aan veel interessante projecten te mogen werken.”

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 26-6-2021 | 4 min. leestijd

Convenant voor meer ‘volwassenheid’ in contact tussen dorpsraden en gemeente

‘Elkaar opzoeken als iets een beetje stroef loopt’

Een nieuw convenant tussen de dorpsraden en gemeente zet de afspraken tussen beide partijen zwart op wit. Vorige week woensdag ondertekenden alle betrokkenen dit. Met een gemeente die steeds groter wordt, was er behoefte aan meer ‘volwassenheid’ in het contact tussen de lokale overheid en de bewonerscollectieven. Het nieuwe verdrag geeft daar gestalte aan en de rol van beide partijen is nu vastgelegd voor de toekomst.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

Het convenant werd getekend tijdens het ‘Grote Dorpsraden Overleg’ (GDO). Dit vond voor het eerst sinds lange tijd weer plaats in de raadszaal van de gemeente aan de Edamse Schepenmakersdijk. Vanwege de pandemie was tot dusver alleen online vergaderen mogelijk. Wethouder Hans Schütt vertelde over de totstandkoming van het verdrag.
,,Ooit is een keer bedacht: er moet een samenwerking tussen dorpsraden komen. Er was toen al een convenant van drie A4’tjes. Daarin stond iets in met de strekking van: we zijn lief voor elkaar en je krijgt nog wat koffiegeld erbij. We hebben het daar een hele tijd mee kunnen doen. Intussen is Wijkraad Oude Kom erbij gekomen en is de Purmer aan het voorsorteren. De gemeente wordt daarmee steeds groter en met die grotere omvang moet het ook steeds volwassener worden.”
Schütt merkt daarbij op dat de nieuwe landelijke omgevingswet bijdroeg aan de komst van het herziene convenant. Deze stimuleert vroegtijdige participatie van burgers bij projecten als de aanleg van nieuwe wijken, parken en wegen. Daarom is het volgens de wethouder zinvol om de bestaande banden met dorpsraden een meer officieel karakter te geven. Maar wel met behoud van de goede harmonie die er volgens hem altijd al bestond in het contact tussen het bestuur en de bewonerscollectieven.

‘Ooit stond er iets
in met de strekking
van: we zijn lief
voor elkaar en je
krijgt nog wat
koffiegeld erbij.
We hebben het daar
een hele tijd
mee kunnen doen’

,,Er was altijd al zoiets van: het is belangrijk dat een wethouder met burgers bij elkaar zit en goede gesprekken met hen voert. Maar er is nu steeds meer behoefte aan een soort volwassenheid daarin. Mijn streven is daarbij altijd geweest: het mag best volwassener worden, maar het moet wel een samenzijn blijven. Ik hoop dat het karakter van de overleggen niet zal veranderen. We moeten het allemaal met elkaar doen. Het mag best af en toe wat scherper worden, maar er moet ook ruimte zijn voor een lach en dat we elkaar opzoeken als iets een beetje stroef loopt. Ik spreek namens het college de hoop uit dat we zo met elkaar om blijven gaan.”
De wethouder stelt dat het nieuwe convenant tevens belangrijk is voor de toekomst. Na de gemeenteraadsverkiezingen van komend jaar zou het college anders van samenstelling kunnen worden. Nu de gemaakte afspraken zijn ondertekend en zwart op wit staan, zou voor nieuwe bestuurders duidelijk moeten zijn hoe dorpsraden en gemeente zich tot elkaar verhouden. ,,Inmiddels duurt mijn wethouderschap al tien jaar, maar bestuurders zijn ook vergankelijk. Je kan erop wachten dat ik eens een stokje moet overdragen aan iemand anders. Dan is het heel belangrijk dat we op een goede manier afspraken maken en deze op papier gezet hebben. Het nieuwe papierwerk is meer juridisch en dikker geworden. Maar de intentie ervan blijft hetzelfde, alleen zijn er betere afspraken gemaakt.”
In het convenant erkent het college het belang van overleg en communicatie met dorpsraden. ‘Advisering van het college door een dorps- of wijkraad kan meerwaarde hebben voor het gemeentelijk besluitvormingsproces en een bijdrage leveren aan het vergroten van het draagvlak voor gemeentelijk beleid’, is een van de uitspraken. Daarna volgt het meer juridische gedeelte met een groot aantal algemene bepalingen. Deze gaan bijvoorbeeld over contactpersonen van dorpsraden en de communicatie daarmee. Andere afspraken maakte men over de aard van de overleggen en hoe de wederzijdse advisering plaatsvindt. Ten slotte gaat het over de duur van het convenant, dat voor onbepaalde tijd gaat gelden. Wel wordt het elke twee jaar geëvalueerd.

‘Het principe ervan
is dat we gevraagd
en ongevraagd advies
kunnen geven aan de
gemeenteraad en
het college’

Volendammer Theo Burger was namens Wijkraad Oude Kom aanwezig bij het overleg. Na het tekenen van het convenant, werd hij tijdens het bespreken van een ander punt verrast. De gang van zaken daarbij sloot volgens hem niet aan bij de net gemaakte afspraken. Theo: ,,Wethouder Schütt stelde voor om de kosten voor een beeld te betalen uit de GDO-pot voor de dorpsraden. Dit, omdat daar nog 67.000 euro in zit en dat moet voor het eind van dit jaar zijn besteed. Het nieuwe beeld kost 35.000 euro. Ineens moesten we die avond beslissen, want de dag erna moest het al worden gegoten. We hadden dus totaal geen zeggenschap daarover, want ze waren er al mee begonnen. Dat hoort niet. Ik heb er een mail over gestuurd. Het is te begrijpen dat ze dit uit die pot willen betalen, maar dat doe je dan niet zo.”
Ook Ep Blankborn van Dorpsraad Kwadijk tekende het verdrag. Volgens hem moet de toekomst uitwijzen hoe de nieuwe afspraken in de praktijk zullen uitwerken. Ep: ,,Het zal allemaal moeten blijken of het gaat werken. Het principe ervan is dat we gevraagd en ongevraagd advies kunnen geven aan de gemeenteraad en het college. Samen met Dorpsraad Hobrede dienden wij er amendementen voor in die allemaal zijn aangenomen. Ik denk dat we nu een heel werkbaar stuk hebben. We hadden al een convenant, maar dat was alleen toegespitst op de Zeevang-dorpen. Nu is het aangepast aan de nieuwe situatie met Volendam en Edam erbij. Het is als met de meeste contracten: het liefst heb je het nooit nodig, laat ik het zo zeggen.”

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 26-6-2021 | 2 min. leestijd

Aftellen richting Olympische Spelen is begonnen

Zaterdag wordt duidelijk of er na handbalster Debbie Bont en kogelstootster Jessica Schilder nog een derde topsportster uit onze gemeente een retourticket naar Tokio weet te bemachtigen, waar van 23 juli tot en met 8 augustus de Olympische Spelen worden gehouden. Het wordt in Rotterdam tijdens het olympisch kwalificatietoernooi (OKT) turnen erop of eronder voor Sanna Veerman, die de bondcoaches moet zien te overtuigen dat ze tijdens de nog resterende maand richting de Spelen zich nog voldoende kan verbeteren.
Door Ringen om Volendam

[ads id=66]

De 19-jarige turnster leek hard op weg om een vaste kracht binnen de olympische ploeg te worden, toen ze door corona geveld werd. De gevolgen waren voor Sanna Veerman rampzalig, want wekenlang was ze fysiek nergens toe in staat. Pas sinds kort is ze bezig de enorme trainingsachterstand te verkleinen en zich via wedstrijden te verbeteren. Veerman: ,,Hoewel ik twee weken geleden tijdens het eerste OKT niet bij de eerste drie eindigde, had ik wel voor het eerst sinds tijden het gevoel dat ik op niveau aan het turnen was. Ik had gewoon weer zin om mijn beste ik te laten zien; een gevoel dat een tijdje weg is geweest.”
Intussen is ze zich ervan bewust dat plaatsing voor de Spelen nog zwaar genoeg zal worden, maar zo kansloos als Sanna Veerman zich een paar maanden geleden voelde, zo positief kijkt ze nu de toekomst in. ,,Ik voel dat ik aan het groeien ben, ik voel dat het komt.”
Terwijl Sanna Veerman nog in de wachtkamer zit, is de focus van Jessica Schilder al maanden op Tokio gericht. Een aanloop die tot nu toe pieken en dalen kent. Na haar spectaculaire vijfde plaats bij het EK, waar ze met een worp van 18.69 meter moeiteloos de olympische limiet haalde, kampt ze met een terugval. Ook zij kreeg te maken met corona maar, in tegenstelling tot Sanna Veerman, leek Jesscia daar weinig hinder van te hebben. Ze kon zelfs gewoon volgens schema doortrainen.
Alleen heeft dat nog niet tot opvallende verbeteringen geleid. Sterker, er lijkt zelfs sprake van een terugval. Jessica Schilder zei eerder hierover: ,,We hebben de trainingsintensiteit opgevoerd, om zo een buffer voor de Spelen te creëren. De bedoeling is om de nu opgebouwde kracht om te zetten in souplesse.”
Hoewel ze zowel tijdens de Fanny Blankers Koen Games als de wedstrijd om de Gouden Spike als eerste eindigde, kwam ze toch niet in de buurt van de 18 meter. Het afgelopen weekeinde tijdens het EK Landenteams in het Roemeense Cluj wist ze haar prestatiecurve opnieuw niet om te buigen en eindigde teleurstellend als vijfde. Dit voelde als een enorme domper. Jessica: ,,Ik moet dit even verwerken. Het is net of ik er helemaal doorheen zit.”
Een maand voor de Spelen is er voor de 22-jarige Volendamse nog flink wat werk aan de winkel. Maar ook dat is topsport. Het nemen van hobbels en verwerken van teleurstellingen vormen uiteindelijk ook de basis voor succes. Kortom, de volgende stap in de toch al spectaculaire verlopende carrière van Jessica Schilder.

Foto: Jessica Schilder tijdens training in Roemeense Cluj.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 25-6-2021 | 8 min. leestijd

Ber Runderkamp publiceert tweede boek over waarde ‘veiligheid en bescherming’

‘Kwetsbaarheid is helemaal niet erg’

Een voor Volendammers ongebruikelijke levenswijze leidde bij Ber Runderkamp (33) alweer tot zijn tweede publicatie. Hij verliet het dorp en koos ervoor om ongeveer de helft van zijn werkweek te reserveren voor het schrijven. Lange tijd kon hij moeilijk een keuze maken tussen de muziek en het auteurschap. Totdat er door een vervelende aandoening geen keuze meer mogelijk was. Hij legde zich toe op het schrijven. Zijn nieuwe boek ‘Het Lichtbaken’ is daar het volgende resultaat van. Daarin onderzoekt hij de waarde van veiligheid en bescherming in de opvoeding. Het leverde een boek op met situaties die voor velen herkenbaar zullen zijn.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

Ber is sinds enige tijd weer in Volendam. Zijn ouders komen er vandaan en hij groeide er op. Toen hij op zichzelf ging wonen, koos hij voor een onderkomen buiten de dorpsgrenzen. ,,Het is wel apart om hier weer te zijn. Ik krijg er tegenstrijdige gevoelens van. Natuurlijk heb ik hier het grootste deel van mijn leven gewoond en ken ik alles hartstikke goed. Maar ik wilde vanwege persoonlijke redenen toch erg graag weg. Het liefst wilde ik zo dicht mogelijk bij de kust wonen. Het strand, het bos en de duinen, die trokken mij ontzettend aan. Ik vond een woning in Velsen-Noord bij IJmuiden. Daar woon ik nu met mijn vriendin”, vertelt Berry.
Ber heeft een bijzondere band met de zee. Hij is zijn ouders dankbaar dat zij hem er al op jonge leeftijd mee naartoe namen. ,,De weidsheid ervan trekt mij aan. En het gevoel van openheid en vrijheid dat ik ervan krijg. Als je over de zee staart, krijg je een besef van het grotere plaatje, het grotere geheel van de wereld. En ik laad daar ook op, ik krijg er energie van. Dit gevoel kreeg ik al van jongs af aan mee door bezoeken aan de kust. Dat stuk miste ik hier in Volendam.”
Afgelopen maandag verscheen Bers nieuwe roman Het Lichtbaken. Het is zijn tweede uitgave tot nu toe. Zijn eerste boek uit 2017 heet ‘Als ik terugkijk’. In zijn pas gepubliceerde werk wilde hij een belangrijk thema doorgronden. ,,In de kern gaat het over de veiligheid die we als kind allemaal nodig hebben. Het gedrag van een mens wordt voor een groot deel bepaald door de hoeveelheid veiligheid en bescherming die iemand kreeg in zijn jeugd. Dat geloof ik. Het boek gaat over: wat als die geborgenheid er niet is geweest of in mindere mate? Elk personage in het boek groeide op in een minder veilige situatie. In het verhaal lees je wat de gevolgen daarvan zijn. Dan kom je er dus achter hoe belangrijk het is voor ouders om die veilige basis te bieden.”

‘Ik was erg gauw
overprikkeld, had
last van zenuwpijnen.
Daarop volgde
de diagnose:
ziekte van Lyme’

Het idee voor Het Lichtbaken ontstond bij Ber in een periode dat hij veel keek naar ‘ID’, Investigation Discovery. Dit is een tv-kanaal dat programma’s uitzendt waarin politiemensen, slachtoffers en daders aan het woord komen. Ze gaan over waargebeurde verhalen. Ber kreeg het voornemen om te gaan schrijven over een rechercheursduo dat een oude zaak weer heropent. Het verhaal draait om deze twee politiemensen die erachter komen dat iemand onterecht vastzit voor een ontvoering. Nieuw bewijs leidt tot een zoektocht naar de echte dader.
In 2010 begon Ber met schrijven. Eerst met gedichten en later legde hij wat hersenspinsels vast in een soort dagboek. Van daaruit volgden er steeds uitgebreidere teksten. In die tijd begon de geboren Volendammer ook met gitaarspelen, wat resulteerde in eigen liedjes. ,,Ik ging teksten schrijven bij de melodieën die ik bedacht. Daarna vormde ik samen met mijn broer het duo ‘Still Minors’, waar we die nummers mee speelden. Later ging ik ook verhalen en korte verhalen schrijven, zo is dat dus ontstaan.”
Lange tijd vochten twee interesses om Bers aandacht: de muziek en zijn schrijverschap. Dit zorgde voor een zekere onrust bij hem. Totdat hij door zijn gezondheid werd gedwongen om een van de twee achter zich te laten. ,,Ik was erg gauw overprikkeld, had last van zenuwpijnen. Daarop volgde de diagnose: ziekte van Lyme. Nog steeds ondervind ik daar de gevolgen van, dagelijks. Muziek maken gaat op zich wel, het vasthouden van de gitaar. Maar optreden en op podia staan zit er niet in. Je krijgt dan ook geluidsprikkels en dat is te veel van het goede. Al vijf jaar ging ik niet meer naar een concert. Deze ziekte was een zware klap voor mij.”

Leefbaarheid
Ber moest uit het muzikale duo, dat hij met zijn broer Michael vormde, stappen. Terwijl hij er op dat moment veel en serieus mee bezig was. Er was genoeg muziek om te gaan opnemen in de studio. Een EP was daardoor op komst. ‘Het mocht niet zo zijn’, zegt Ber erover. Hij weet niet waardoor de ziekte bij hem ontstond. Stoppen met muziek was moeilijk, maar hij had nog wel zijn schrijven als uitlaatklep. Dat kan hij doen in een rustige kamer, zonder de drukte die bij optredens komt kijken. Vanaf dat moment werd schrijven bij Ber de hoofdmoot.
Hij had altijd een baan naast zijn creatieve werkzaamheden. Nog steeds, al moest hij ook van werk veranderen vanwege zijn kwaal. ,,Gelukkig kon ik wel bij hetzelfde bedrijf blijven werken. Ik werk bij Werkom. Voorheen was dat Baanstede in Purmerend. Binnen die organisatie kreeg ik een andere functie. Zestien uur per week werk ik daar om daarnaast ook nog te kunnen schrijven. Meer uren werken zou kunnen, maar dan is wel een stuk leefbaarheid bij mij weg. Want ik haal ontzettend veel voldoening uit het schrijven. Dat geeft mij ook energie. En werk kóst negen van de tien keer energie. Ik heb ruimte nodig om creatief te kunnen zijn.”
Elke schrijver heeft zijn eigen routine om tot werken te komen. Hij is het meest gefocust als hij alleen thuis is. ,,Voorheen werkte mijn vriendin nog weleens op zondagen. Dan voelde ik dat ik pas echt onbelemmerd kon schrijven. Alsof de aanwezigheid van een ander persoon in huis een bepaalde remming veroorzaakt. Dat is heel apart.”
Vaak wordt gezegd dat een auteur zichzelf verwerkelijkt in een roman. Personages zijn soms een deel van degene die ze bedacht. Ber erkent dat het schrijven van fictie een kwetsbaar proces is. ,,Ik heb er wel tegenaan gehikt. Schrijven voelt voor mij zo intiem. Misschien is het daarom ook wel dat je je bekeken voelt als er iemand thuis is terwijl je het doet. Het is alsof ik de meest diepe delen van mijn ziel op papier vastleg. Als je dat gaat publiceren, deel je dat uiteindelijk ook met de wereld. Dat is jezelf kwetsbaar opstellen. Ik denk wel dat we inmiddels zover zijn dat die kwetsbaarheid ook herkenning oproept. Gelijkgestemden zullen misschien zeggen: ‘Daar herken ik mezelf in’. En: ‘Zo heb ik mij ook gevoeld’. Die kwetsbaarheid is dus helemaal niet erg en juist mooi om te verbinden.”

‘Als jouw innerlijke
stem iets anders
aangeeft dan
gebruikelijk is,
dan zou ik niet
mijn best doen om
toch in dat
plaatje te passen’

,,Tegenwoordig horen we veel over allerlei taboes. In de literatuur worden die besproken en benoemd. Ik denk dat deze kunstvorm daarom zo ontzettend belangrijk is, ook voor het bewustzijn van de mens. Bepaalde zaken worden op een andere manier gepresenteerd dan in een theorieboek. Bij een verhaal kunnen lezers zich identificeren met een personage of situatie, maar er toch afstand van houden. Je beleeft het en toch blijft het een fictief boek.”
De publicatie van Het Lichtbaken beleeft Ber heel anders dan die van zijn eerste roman. In 2017 zat hij in een mindere periode door zijn ziekte. Het verschijnen van zijn boek was toen een van de weinige lichtpuntjes in zijn leven. ,,Dat was toen nog het enige dat een beetje troost bood. Het was het jaar dat ik ziek werd. In die periode voelde ik mij ontzettend machteloos. Doordat ik een boek kon uitgeven, voelde ik nog een soort kracht in me. Nu voel ik mij anders en veel sterker dan toen. De uitgever ‘Palmslag’ waar ik nu mee samenwerk, heeft een andere werkwijze dan mijn eerste uitgeverij. Nu met voortschrijdend inzicht had ik de uitgave van mijn eerste boek misschien wel anders gedaan. Door de situatie waarin ik zat, wilde ik het zo snel mogelijk gepubliceerd hebben. Ik wilde iets van mezelf in de wereld zien. Nu hebben we meer tijd genomen. Er vond een interactieve wisseling plaats tussen auteur en uitgeverij. Zo zag ik dat ooit al voor ogen.”
Nogal wat schrijvers gebruiken hun plaats van afkomst en de cultuur die daar heerst als inspiratiebron voor hun werk. Ber groeide zoals gezegd op in Volendam. Dat biedt hem een ideale mogelijkheid om een roman te maken die zich afspeelt in het dorp. Het zou een inkijkje kunnen geven in de plaatselijke cultuur. Ber sluit niet uit dat hij er ooit over gaat schrijven. ,,Dat is zeker een optie voor de toekomst. Alleen, als een auteur die verhuisde schrijft over de plek waar hij vandaan komt, dan leidt dat soms wel tot scheve gezichten. Maar het kan zomaar gebeuren dat ik ooit iets met Volendam ga doen.”
‘Het Lichtbaken’ is al te bestellen bij vrijwel alle boekwinkels in het land. Ber is trots op het eindresultaat. Het geeft hem veel voldoening dat er weer een publicatie ligt die volledig van zijn hand is. Tot in lengte van jaren wil hij nog doorgaan met schrijven. Hij beseft dat zijn levenswijze afwijkt van die van andere oorspronkelijke Volendammers. En toch kan hij iedereen aanbevelen om zijn of haar innerlijke roeping te volgen. ,,Doe je dat niet, dan ontstaan daar alleen maar problemen door, denk ik. Maar dan alleen als je iets van nature echt wilt. Als jouw innerlijke stem iets anders aangeeft dan gebruikelijk is, dan zou ik niet mijn best doen om toch in dat plaatje te passen. Daar word je ongelukkig van. Ik hoop dat iedereen die iets dergelijks wil ook zo’n stap gaat zetten. Dat kan je zo ontzettend veel opleveren.”

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 25-6-2021 | 1 min. leestijd

‘Een plekkie voor een stekkie’

Met deze slogan stond de ‘Werkgroep Groen’ afgelopen zaterdag op de weekmarkt in Volendam. Ruim 200 stekjes vonden hun weg naar een nieuw plekkie.

De recente enorme hoosbuien, die leiden tot veel overlast in Noord Holland. Zo stonden in Alkmaar de straten blank, omdat het water niet weg kon. Door de negatieve gevolgen van de verstening kan het water niet weg en dus kan het riool het niet aan. Vergroenen is belangrijk.

Gezamenlijk kunnen we maatregelen nemen om deze problemen te voorkomen. Zijn al die tegels echt nodig? Maak een plekkie voor een stekkie. Groen neemt water op, groen verbetert de luchtkwaliteit, groen geeft schaduw en verkoeling.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!