‘Succesverhaal van Tinder’ brengt Jasper Jonk in Finland
‘Ik had niet gedacht dat ik dit ooit zou gaan doen’
Vijftien maanden geleden hakte Jasper Jonk (30) de knoop door: hij verhuisde naar Finland, het geboorteland van zijn vriendin Sini. Spijt heeft de Volendammer daar zeker niet van. Al had hij zich wel voorgesteld om vaker terug te gaan naar Nederland voor een bezoek. Dat zat er het afgelopen jaar niet in vanwege alle reisbeperkingen. Van een afstand keek hij naar hoe ons land op slot ging, terwijl de situatie in Finland heel anders is. Restaurants en zelfs nachtclubs zijn er nog open, hetzij niet zoals voorheen. Als Jasper weer eens naar Volendam kan, is zijn oma bezoeken het eerste dat hij zal doen. Om daar dikke koek met een kom snert te eten. Tot die tijd is hij aangewezen op videobellen. Ondanks dat is hij gelukkig in Finland en blij dat hij zijn keuze voor emigratie maakte.
Door Laurens Tol
[ads id=66]
Ik hoorde dat de coronamaatregelen bij jou soepeler zijn dan in Nederland. Hoe zit dat?
,,Ik heb hier los van het feit dat ik thuis werk weinig te maken met corona. De barren en restaurants zijn open en de treinen zitten vrij vol. Alleen de grotere zalen zijn dicht. Voor de rest is alles gewoon open. Het enige is dat de horeca vanaf 22.00 uur geen alcohol meer mag schenken. Mensen houden hier van nature al afstand van elkaar. Een volle bus 316 naar Amsterdam bestaat hier niet, om het zo maar te zeggen. Dan wacht men liever tot de volgende bus. Uit pure noodzaak zou men naast elkaar gaan zitten, maar liever niet. Finnen zijn dus altijd al vrij afstandelijk. Als ik met de hond loop en iemand tegenkom, doet diegene nog net niet een muts op of maakt zich uit de voeten. Men doet eerder zijn best om sociaal contact te vermijden. Dit is niet corona-gerelateerd, zo is de cultuur hier. Met mijn buren spreek ik dus nauwelijks, op een buurvrouw na. Zij heeft een hond van hetzelfde ras als die van ons. Dit afstand houden heeft nu met corona wel een voordeel. Het gaat hier als vanzelf.”
Hoe is het om vanaf maart nauwelijks iemand uit Nederland in levenden lijve te hebben gezien?
,,In september vonden mijn vader en broer op de valreep nog een weekend waarin zij konden langskomen. Dit was tussen de eerste en tweede coronagolf in. Twee dagen waren ze hier en dat was het laatste beetje fysiek contact met mensen uit Nederland. Al die tijd heb ik wel het NOS-nieuws in de gaten gehouden.”
‘Van een afstand
krijg ik het idee
dat de omgang met
het virus in Nederland
best wel laks is’
,,Het contrast met Finland is heel groot. Hier komt het kabinet bijeen als er een uitschieter is van 350 besmettingen op een dag. Dan is meteen de nood aan de man en wordt er gekeken naar wat men kan doen. Van een afstand krijg ik het idee dat de omgang met het virus in Nederland best wel laks is. Of dat nu cultureel bepaald is of door beleid komt, weet ik niet. Misschien is mijn beeld van de Finse situatie niet compleet. Omdat ik de mensen niet goed ken, weet ik niet of er hier studentenfeesten zijn. Ik lees maar in beperkte mate het lokale nieuws, omdat er daarvan weinig in het Engels wordt bericht.”
Zijn de relatief lage besmettingscijfers ook niet het gevolg van de aanzienlijke lagere bevolkingsdichtheid in Finland?
,,Dat zal ook een rol spelen. Je kunt de oppervlakte van Nederland vijf keer in het Finse grondgebied kwijt. En de populatie hier bestaat uit zo’n 5,5 miljoen mensen. Zelfs de metropoolregio hier waar grofweg een derde van de bevolking leeft, heeft ongeveer dezelfde bevolkingsdichtheid als Volendam. Dat kun je dus niet echt dichtbevolkt noemen. Ik woon in een rijtjeshuis in de gemeente van hoofdstad Helsinki. Ik woon aan de rand van de stad, dichtbij het vliegveld. Daar is ook veel ruimte en natuur in de buurt. Je hebt dus sowieso minder kans om elkaar hier te ontmoeten. Daarbij luistert de bevolking goed naar de overheid. Als die adviezen geeft, dan volgen mensen deze op en corrigeren elkaar. Het Finse kabinet geeft ook persconferenties om dingen aan te kondigen. Wanneer de cijfers oplopen, schakelt de overheid digitaal snel en stuurt een mail waarin ze maatregelen aankondigt. Daar zit dan tevens een uitleg bij. De bevolking past zich hier over het algemeen meteen op aan.”
Het Fins wordt als een van de moeilijkste talen beschouwd. Hoe gaat het met het leren daarvan?
,,Het spreken van de taal is een kunst op zich. Wij gebruiken voorzetsels als: in, op, achter enzovoorts. In het Fins komt dat niet voor, daar vervoegen ze de woorden. Je kunt niet iets achter een woord zetten en dan komt het goed. Ze hebben ook nog het idee dat het harmonieus moet klinken. Er zijn letterlijk zeventien verschillende manieren waarop je een bepaald woord kunt zeggen of schrijven. Bijvoorbeeld: ‘autossa’ is in een auto. ‘Autolla’ is óp een auto. Dit is nog niet alles en een simpel voorbeeld. En dan heb je nog uitzonderingen. Als je schrijft, kun je nog nadenken. Je kunt denken over hoe je iets in een bepaalde context neerzet. Luisteren lukt nog wel aardig, maar spreken is echt heel lastig. Ik ken wat basisvragen en stel die soms. Maar als degene met wie je praat nog iets extra’s vraagt, kom ik daar soms niet uit. Dan vraag ik maar of die persoon ook Engels spreekt. Dan helpen ze je altijd en stellen het op prijs dat je het in ieder geval probeerde.”
Finse les
,,Ik volg dus ook Finse les, die nu vaak online gegeven wordt. Lessen volgen is echt noodzakelijk om de taal te leren. Met videobellen heb je er helaas wel minder profijt van. Fins is volgens mij echt een van de moeilijkste talen, omdat het zo anders is als andere. Zweeds of Noors hebben allebei wel iets Germaans. Hier heb je dat alleen met leenwoorden en daar hebben ze er niet veel van. Alles moet je dus opnieuw leren. De Finse taal gebruikt wel hetzelfde alfabet als de Germaanse talen. Alleen heb je dus wel weer te maken met puntjes en accenten op letters. Het gaat dus nog wel wat jaren duren voordat ik er echt mee uit de voeten kan.”
Kun je iets vertellen over het Finse landschap?
,,Zoals gezegd woon ik in de buurt van veel natuur. Je kunt mooie lange wandelingen maken, met of zonder hond. Dat doe ik dan ook. Er loopt een rivier door onze woonplaats waar je langs kunt lopen en die gaat kilometers door. Machtig mooi is dat. Je hebt hier echt vier seizoenen. Deze tijd van het jaar is het al vroeg donker, in de zomer blijft het heel lang licht. Veel Finnen hebben daarbij een eigen cottage in het noorden van het land. De ouders van mijn vriendin Sini ook en daar waren we laatst nog. Dat huisje ligt in zo’n prachtig, stil gebied. Het enige nadeel is dat het uren rijden is en dit is nog een normaal ritje hier. De eerste keer dat we vier uur moesten rijden, moest ik nog even wennen. Toch is dat op een gegeven moment normaal. De afstand van het noordelijkste naar het zuidelijkste punt van het land is zo’n 1200 kilometer. Het is echt bizar groot.”
Is het zwaar voor je dat het nu zo lang donker is waar jij woont?
,,Ik was rond de kerstdagen nog bij de ouders van Sini. Die wonen iets noordelijker en daar is het om 15.00 uur al helemaal donker. Over zes maanden ga je weer klagen dat het lang licht is en dat je gordijnen niet toereikend zijn om goed te kunnen slapen. Dan is het om 04.00 uur alsof het 16.00 uur is. Dat is het ook niet. Maar nu is het dus vaak donker. In Nederland was dat soms ook al pittig. Om 08.00 uur in de auto stappen terwijl het nog donker is en als je thuiskomt is het wéér donker. Hier is dat hetzelfde en dus zelfs nog meer. Dat is wel even wennen. Nu worden de korte dagen langzaam al weer langer. Eerst gaat het nog stukje bij beetje tot half maart, daarna wordt het erg snel langer licht hier.”
Jullie hebben eerst samengewoond in Hoorn. Wat heeft jou en Sini doen besluiten om te verhuizen naar Finland?
,,We hadden beiden al snel dat we een lange-afstandsrelatie niet ideaal vonden. Toen moesten we een keuze maken: kom jij hierheen, of kom ik die kant op? Ik had toen net een appartement in Hoorn gekocht en alles gerenoveerd. We klusten daar ongeveer een jaar aan. Ik denk dat mijn vader niet blij was geweest als ik het meteen weer in de verkoop had gedaan en ikzelf ook niet. Daarom is Sini bij mij ingetrokken. Toen kregen we het probleem dat zij geen geschikte stageplek kon vinden in de buurt voor haar studie ‘sociale psychologie’. Qua werk wilde ik ook wel weer eens wat anders doen en in Hoorn woonden wij niet in een perfecte buurt. Eerst keken we in de omgeving voor een ander onderkomen. Maar op een gegeven moment hadden we zoiets: waarom niet naar Finland verhuizen? En zo ging het.”
Je werkt in de IT-sector. Hoe ben je aan een baan gekomen in Finland?
,,Tegen Sini had ik al gezegd dat ik gerust wilde verhuizen, maar niet voordat ik een baan had gevonden. Gelukkig is in de IT overal werk. Ik kwam terecht bij het bedrijf ‘UpCloud’. Dit is een Finse ‘cloud provider’, vergelijkbaar met Amazon en Google. Ik heb daar een salesfunctie. Ze zochten iemand die het bedrijf kon helpen groeien in Nederland. Kortom, een Nederlandssprekend iemand. Daarom zeiden ze: ‘Kom maar binnen’ en vroegen: ‘Wanneer kun je starten?’. Ik zei dat ik nog drie maanden nodig had om mijn huis te verkopen en dergelijke. Dat was geen probleem. Na die periode zat ik dus hier. Gelukkig zat het allemaal mee. Je moet daar ook weleens geluk mee hebben.”
Heb je niet soms heimwee naar Nederland?
,,Dat komt met fases. Ik videobel veel met mijn familie en vrienden. Daarnaast heb ik altijd contact met mensen via WhatsApp. Kort geleden regelde ik een iPad voor mijn oma, zodat ik ook haar kan spreken. Zij is nu helemaal in 2021. Natuurlijk is het niet hetzelfde als elkaar in het echt zien, maar het brengt haar wel dichterbij.”
‘Via Tinder had ik
een ‘match’ met een
dame uit Finland’
,,Ik sta er dus niet zo bij stil dat ik ver weg woon, de tijd vliegt. Natuurlijk denk je aan je familie en vrienden, maar je hebt ook je eigen leven hier. Het was zeker wel fijn om even te knuffelen met mijn vader en broer afgelopen september. Soms besef je weleens dat je je oma en moeder al negen maanden niet gezien hebt. Je zou bij ze willen langsgaan, maar dat kan nu niet. Ik had het idee om eens in de anderhalve maand naar Nederland te vliegen. Dat is er de laatste tijd niet van gekomen en ik waag het er ook niet op. De veiligheid gaat boven alles. Ik wil niet het risico nemen om mijn oma te besmetten met het virus, omdat ik haar zo graag wil zien. Het is dus nog even geduld hebben.”
Hoe is jullie relatie tot stand gekomen?
,,We leerden elkaar drie jaar en drie maanden geleden kennen. Samen met een vriend was ik in Amsterdam en we waren bezig met de datingapp Tinder. Ik had toen een ‘match’ met een dame uit Finland. We raakten aan het chatten en zij zei: ‘Ik zit in m’n hotel en vlieg morgenochtend terug naar Finland’. Wel voegde ze eraan toe dat ze regelmatig naar Nederland komt. Ze studeerde er ook een jaar en heeft er vrienden. Ik zei: geef me je nummer, dan houden we contact. Volgende keer kunnen we elkaar misschien wel ontmoeten. Twee maanden later geschiedde het. In de tussentijd hielden we contact met elkaar en probeerden elkaar te leren kennen. We hadden elkaar toen nog nooit in het echt gezien, alleen op foto’s. Ik stuurde wel soms foto’s van hoe ik er op dat moment uitzag, in plaats van de ‘perfecte plaatjes’ van de app. Daardoor vertel je een beetje het echte verhaal. Toen we elkaar voor het eerst zagen, klikte het ook meteen goed. Wij zijn dus deel van een van de succesverhalen van Tinder.”
,,Al snel vlogen we elke week heen en weer van Finland naar Nederland. Ik was ‘frequent flyer’ bij KLM. Negen maanden later trok Sini bij mij in. Het was toch wel zwaar om steeds heen en weer te vliegen. En daarnaast is het natuurlijk best een dure hobby. Het blijft geen kermis, om het maar eens op z’n Volendams te zeggen. Mede daardoor ging het vrij snel.”
Kun je het mensen aanbevelen om ook een stap naar het buitenland te maken?
,,Ja, eigenlijk wel. Het ligt er natuurlijk wel aan waar je naartoe gaat. Je moet wel migreren met een reden, zou ik zeggen. Wij werkten hier samen naartoe en hadden zoiets van: hier gaan we voor. Ik was al frequent in Finland geweest, dus wist wat ik kon verwachten. Daarom had ik het idee dat ik er zou kunnen aarden. Er was wat dat betreft geen onzekerheid. Ruim twee jaar ging vooraf aan het moment dat ik emigreerde. Ik had niet gedacht dat ik dit ooit zou gaan doen, maar heb het wel op mijn manier gedaan. Doordacht en ik heb er de tijd voor genomen.”
Als je weer naar Nederland kan vliegen, wat ga je dan het eerst doen?
,,Als dat weer mag, is het eerste ‘station’ mijn omaatje. Zij is 82 en nog hartstikke gezond. Een stukje eigengemaakte dikke koek, een snertje en een koekje met een kopje thee erbij. Alleen al daarvoor kom ik meteen bij haar langs. En uiteraard voor de gezelligheid en warmte bij haar thuis. Daarna ga ik langs mijn ouders, familie en vrienden. Ik geniet altijd met volle teugen van het contact met mijn oma. De kleine dingetjes mis je nog het meest. Niet stroopwafels of zoiets, maar wel het contact met bepaalde mensen. Verder mis ik ook de diners op woensdagavond met mijn vader. Ik ben dus blij dat we deze stap gezet hebben en gelukkig zijn in Finland. En toch kijk ik uit naar het moment dat ik weer eens op bezoek kan naar Nederland en Volendam.”
