Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by De redactie

Sloop van woning op de Meerzijde

Afgelopen week vonden sloopwerkzaamheden plaats op de Meerzijde. Naast de vroegere (en eerste) winkel van Speelgoedpaleis Bart Smit en later Doolhof Mode, is een woning onder slopershamer verdwenen.

 

Woensdagmorgen vonden de laatste werkzaamheden van de sloopklus plaats. In de krappe ruimte was het best wel manoeuvreren geblazen met de graafmachine. Via de smalle Meerzijde en Sijmen Molstraat werden de sloopmaterialen verplaatst en in een container later afgevoerd.

Op de vrijgekomen plaats zal een nieuwe woning worden gebouwd.

Fotogalerij

FC Volendam loopt tegen grootste thuisnederlaag aan

Na de fantastische eerste helft tegen PSV, waarin FC Volendam zichzelf vergat te belonen met een gigantische bekerstunt, leed de ploeg van trainer Wim Jonk daags later op datzelfde veld de grootste thuisnederlaag van het seizoen, tegen De Graafschap: 1-4.
Door Eddy Veerman

Ten opzichte van die dinsdagavond vol ‘FC-voetbalpropaganda’ tegen het grote PSV, ontbrak de zieke Marco Tol en een andere verrassing was dat Nick Doodeman wel op het wedstrijdformulier stond, maar niet mocht beginnen. Zaterdag was de complete ploeg en staf getest op corona en het bleek dat de test van Doodeman in die paar uur zoek was geraakt. ,,Het is ongelofelijk dat dat kan, maar dat er dan ook geen uitzondering wordt gemaakt, is onbegrijpelijk. Het ligt buiten onze macht”, doelde een teleurgestelde Wim Jonk op het feit dat er dan ook geen sneltest mag worden afgenomen en een speler in zo’n situatie niet mag worden opgesteld van de KNVB.
Franco Antonucci was fit, maar niet om een hele wedstrijd te spelen, dus hij begon op de bank. De deze week gehuurde Denso Kasius (voor anderhalf seizoen van FC Utrecht) werd meteen als rechtsback neergezet. De Doetinchemmers verloren al snel Rick Dekker en vlak voor rust ook spits Ralf Seuntjens door blessures. De bezoekers waren uit op één ding: revanche voor de 2-5 nederlaag van eerder dit seizoen. Met ijzeren discipline werd – vooruit – verdedigd. Joey Konings werd gekoppeld aan Micky van de Ven, die nauwelijks de kans kreeg op te komen.
‘Laat de bal gaan, tik tik’, riep Wim Jonk vanuit de dug-out. Het baltempo lag niet zo hoog als dinsdag tegen PSV. ,,En de kansen om de bal slim achter de verdediging van De Graafschap te leggen, waren er zeker”, zag Wim Jonk. Maar het snel scannen van de omgeving en zien van de mogelijkheden liet deze zondagmiddag ook vaak te wensen over. ,,Toch voetbalden we niet slecht en kregen voor rust twee grote kansen.”
De eerste ontstond uit een prachtige één-twee van Alex Plat en Samuele Mulattieri. Plat verscheen alleen voor de doelman, liftte de bal eroverheen, maar ook over de lat. Vervolgens viel de openingstreffer aan de overkant, toen Graafschap-verdediger Jasper van Heertum mee naar voren ging en niet werd verdedigd bij een te gemakkelijk gegeven voorzet van de zijkant (0-1). Volendam liep weer tegen zijn probleem van de laatste maanden op: moeilijk tot scoren kunnen komen. Een bal van Mulattieri werd door Van de Pavert van de doellijn gekopt, maar Volendam had de rust in moeten gaan met een 1-1 stand. Kasius legde de bal wel een keer uitstekend achter de Doetinchemse defensie en El Azzouzi kreeg de levensgrote kans, omdat De Boer niet uitkwam. De aanvaller schampte de bal slechts. ,,Die had moeten zitten”, bemerkte zijn trainer, die een identieke situatie voor de tegenpartij in de eerste minuut ná rust juist wel omgezet zag worden in een doelpunt. Pass van achteruit, invaller Opoku liet Brian Plat zijn hielen zien en Joey Roggeveen kwam niet uit zijn doel. Wat El Azzouzi naliet, deed Opoku wel: 0-2.
,,Het gaat weer om details en die details zijn beslissend in het topvoetbal. Bij de eerste goal staat het centrum niet goed, bij de tweede had onze keeper uit moeten komen. Terwijl je dan net een verhaal gehouden hebt in de rust, over de mogelijkheden, dat kan dan de prullenbak in. En de derde goal is weer een gebrek aan alertheid bij die korte corner. Wéér die details”, doelde Jonk op het moment dat El Azzouzi niet oplette toen Lelieveld zich aanbood: diens voorzet werd afgeslagen, waarna de poging van Van Heertum van richting werd veranderd en 0-3 betekende.
Opeens kwam Volendam tot scoren: Kasius zette voor en Martijn Kaars zag de bal via binnenkant paal binnenvallen. Met die snelle tegengoal en het inbrengen van onder meer Antonucci zat er misschien een inhaalrace in. Maar het zich meer terugtrekkende De Graafschap – bij wie je het schreeuwend coachen over het hele veld hoorde – liet nauwelijks een meter ‘lopen’. In een Doetinchemse counter hield Roggeveen op uitstekende wijze Joey Konings van scoren. Maar hij was kansloos toen Micky van de Ven op zijn eigen kracht (versnellen vanuit stilstand) werd geklopt door invaller Van Mieghem. Die legde de bal terug op de meegekomen Neghli: 1-4.
In de resterende tijd werd een kopbal van Van de Ven van de doellijn gehaald en mikte Mulattieri na een prachtige balaanname in scoringspositie rakelings naast de kruising. ,,Wij kunnen een ritme spelen, dat voor tegenstanders moeilijk te belopen is. Maar kun je dat ritme continue opbrengen? En kun je dan de concentratie constant vasthouden, zodat je zo weinig mogelijk fouten maakt? Wat dat laatste betreft, op die momenten loerde PSV en dat deed De Graafschap ook”, analyseerde Wim Jonk na afloop. Wat dat betreft moet hij concluderen dat zijn ploeg – qua stabiliteit – nog niet de volgende stap maakt. Daar moet het aan schaven op weg naar de nacompetitie.
FC Volendam: Joey Roggeveen; Denso Kasius (78′ Mohamed Betti), Brian Plat, Micky van de Ven, Derry John Murkin; Boy Deul, Alex Plat, Samir Ben Sallam (60′ Dean James); Martijn Kaars (60′ Francesco Antonucci), Samuele Mulattieri, Zakaria El Azzouzi (68′ Giannis Iatroudis).
De Graafschap: Rody de Boer; Julian Lelieveld, Jesper van Heertum, Toine van Huizen, Ted van de Pavert, Jordy Tutuarima; Rick Dekker (4′ Jesse Schuurman), Danny Verbeek (68′ Camiel Neghli), Elmo Lieftink; Ralf Seuntjens (44′ Jonhatan Opoku), Joey Konings (68′ Daryl van Mieghem).

Fotogalerij

Wilde haren, gouden jaren n

Evert ‘Jash’ Veerman: de stille kracht achter de schermen

Als er in Volendam een prijs zou worden uitgereikt voor de mens met het meest veelbewogen leven, dan is Evert ‘Jash’ Veerman (72) een goede kanshebber voor de eerste plaats. Een hoop mensen zouden hun geld op de bescheiden Volendammer zetten. Everts leven kent vele hoofdstukken en in ieder hoofdstuk staat een nieuw fenomeen in de schijnwerpers. Zo is hij door de jaren heen onder meer wereldburger, gitaarvirtuoos, botenbouwer, zeilmeester, filantroop en Cats-, Left Side-, Jen Rog-, ALLES- en Canyon-lid geweest. Daarbij heeft Evert tussen de bedrijven door de meest merkwaardige avonturen beleefd. Zo is hij meerdere malen met een zelf afgetimmerde boot naar Amerika gevaren en is hij in een Volkswagenbusje naar India gereden, waarbij hij onderweg in Afghanistan – of all places – gepakt werd met verdovende middelen. Ondanks de vele bijzondere belevenissen uit zijn leven blijft één ding overeind: de muziek en Evert vinden elkaar altijd weer terug.
Door Kevin Mooijer

,,Ik kom uit een muzikaal geslacht”, reageert Evert op de vraag waar het voor hem allemaal begon. ,,Piet ‘de Koster’ Veerman, Jaap ‘Corn’ Veerman, Jack ‘Jozef’ Veerman – om er maar een paar te noemen – zijn allemaal familieleden van me. En mijn vader was natuurlijk drummer in de bruiloftband van Bruin Heijnis en Joop Bouwman. Het zou ergens gek zijn als ik niet in de muziek was beland.”

[ads id=66]

Fotogalerij

Frisse wind nieuw bestuur kan nog nauwelijks waaien, maar jeugd geniet n

‘Het plezier straalt er van af’

Een groep jonge generatiegenoten met EVC-hart gaf afgelopen zomer het ja-woord om een rol van betekenis te willen spelen in het nieuwe bestuur of de verschillende commissies. ,,Een frisse wind, maar door corona staat er nog een windscherm voor. We willen veel, maar er kan nog niet zo veel”, zegt voorzitter Ard Oudejans. ,,Gelukkig beleeft de jeugd in een nieuwe opzet weer dat competitiegevoel.”
Door Eddy Veerman

[ads id=66]

,,Toen we tijdens de ledenvergadering in juni het vorige bestuur opvolgden, was de eerste golf net geweest, maar zaten we met stoeltjes ertussen”, herinnert Mark Picavet, die de rol van vice-voorzitter op zich nam, zich. ,,We zijn maar twee weken open geweest en speelden toen min of meer als politie-agent: ‘wel anderhalve meter afstand houden’”, glimlacht hij. ,,Toen hebben we wel een paar goede dagen voor de vereniging gehad.”
,,Het is een heel raar jaar”, zegt Ard. ,,Toen we instapten, kregen we een hoop op ons af, omdat het allemaal nieuw is en corona was gaande. Achteraf denk je: misschien is het wel goed dat wij nu zijn aangehaakt.” Marc: ,,Het gaf ons tijd om dingen achter de schermen te doen.” Ard: ,,Als de club volop draaiende is, is dat lastiger.”
Wilco van der Niet, jeugdcoördinator, knikt: ,,Laatst las ik iets over dat als je iets begint of overneemt in crisistijd, je juist de onderneming goed leert kennen. In plaats van dat je in florissante tijden instapt. Nu moet je er diep induiken. Absoluut niet ideaal, maar het heeft zijn voordelen.”
Ard: ,,In eerste instantie hebben we gekeken naar hoe de organisatie eruit ziet, dat stond nog niet op papier en vergde tijd. Je maakt een functie- en takenboek en we hebben onder het bestuur verschillende commissies gehangen. Om het behapbaar te maken voor iedereen. Sinds dat alles duidelijk is in een organogram, groeit de posiviteit en je merkt dat iedereen er zin in heeft. We zoeken nog steeds mensen voor enkele posities, maar dat heeft nu geen nut, want je draait nog niet volledig.”
Aan de buitenkant is er ook vernieuwing – het toegangshek – zichtbaar. ,, We zijn heel blij met de nieuwe terreinmeester van de gemeente. En we hebben ons eigen goud”, doelt Ard op Peter Kluft en Ton van Eikeren. ,,Zij hebben onder meer twee nieuwe opslagruimtes gebouwd.”
,,In de kantine is er een kwastje gegeven en we gaan ook met wat nieuwe producten werken. Wij zijn gelukkig gezond, maar corona heeft zeker een grote financiële impact. Gelukkig blijven de sponsoren en de leden trouw, er zijn zelfs trainers die een loonoffer hebben gedaan. Maar het gebrek aan kantine-inkomsten hakt er uiteraard in.”
,,We hopen, na een seizoen met zo weinig trainingen en wedstrijden voor de senioren, natuurlijk dat we geen leden gaan verliezen straks. In de laatste vijf jaar is het aantal senioren gekelderd en één van onze speerpunten is om meer seniorenteams te krijgen. Goede begeleiding van jeugd naar senioren is daarbij belangrijk. Als er te weinig gelegenheid is om door te groeien of in een vriendenteam te worden ingepast, dan haken jongeren af, dus dat heeft zeker onze aandacht.”
,,We willen ook weer een dameselftal van de grond krijgen. Tot het overlijden van Rolph Meijer was dat met honderd leden bloeiend. We gaan actiever te werk om ook jonge leden te behouden.”

Ander format
,,Gelukkig kan de jeugd nog voetballen”, zegt Ard Oudejans. ,,Bij de jeugd was het al goed georganiseerd, door Wilco en de jeugdcommissie. Straks gaan we samen zitten voor het maken van jeugdbeleid. Dat moet voor komend seizoen staan.”
,,Met het vier tegen vier – met teams gemixt – is een nieuw element ontstaan. Er is weer een competitiegevoel in een toernooivorm, het plezier straalt er van af. Je moet niet onderschatten wat ‘school thuis’ doet met kinderen. Maatschappelijk is dit dus ook van groot belang.”
Wilco: ,,Wij zijn geen grote vereniging, dus dan heb je minder mogelijkheden om tegen elkaar te oefenen. Daarom hebben we een ander format bedacht. Het gaat weer ergens om, de kinderen hebben weer iets om naar uit te kijken. We hebben ook gekeken naar jongens die behoefte hebben aan een extra uitdaging, jongens van negen die bij Onder 11 meespelen. We hebben 210 jongens en meiden aan het voetballen: daar doe je het voor.”

Foto’s: Jeroen Knegt

Fotogalerij

Weinig stormschade

In de nacht van woensdag op donderdag ging het flink tekeer. Er stond een stormachtige wind met fikse plensbuien. Ook waren er harde windstoten. In het hele land was er overlast door de stormschade, met name door omgewaaide bomen.

 

In onze gemeente viel het gelukkig mee. De wegen en parken lagen her en der bezaaid met wat afgebroken takken van de bomen. Alleen een spandoek, dat naast het BP-tankstation stond aan de Julianaweg, werd door de wind meegenomen en kwam in de sloot terecht naast het fietspad aan de Kathammerzeedijk.

Fotogalerij

‘Daarmee blijft het gezicht van Volendam in stand’

Komst botterwerf bijna definitief

Zoals het er nu naar uitziet zal in het voorjaar van 2022 in Volendam een botterwerf worden geopend. De accommodatie krijgt mogelijk ook een museale functie, waardoor bezoekers een indruk van de historie en de betekenis van de visserij in het dorp kunnen krijgen. De aanstaande komst van dit complex sluit aan bij de ambitie in de gemeente om in de toekomst meer kwaliteitstoerisme te bieden. Tevens wordt er werk geboden aan mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt in een zogenaamde ‘social firm’.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

Hein Molenaar is de laatste tijd samen met Henk de Boer bezig geweest om de komst van de werf voor elkaar te krijgen. In zijn kantoor vertelt hij over het proces van de totstandkoming.
,,In de jaar zomer van 2019 werd er al een intentieovereenkomst gesloten. Daarin werden de bandbreedtes aangegeven qua budget. De bouw van de werf kon toen in principe al doorgaan als de aanbesteding binnen deze kaders bleef. De raad was daar in feite al mee akkoord, waardoor het tekenwerk kon beginnen. Eerder deelden we al video’s waarin een impressie te zien was van de accommodatie. Dat plan is verder uitgewerkt en daarmee gingen we aan tafel met de gemeente, de architecten en het externe bureau ICS. Uiteindelijk zijn we er samen uitgekomen”, vertelt Hein.

‘In de weg naar
de overeenkomst
waren er best wel
wat puntjes’

Het tot een akkoord komen ging niet zonder slag of stoot. De voortgang van de onderhandelingen stokte soms, maar de partijen vonden elkaar in de gezamenlijke wens om de werf te realiseren. ,,In de weg naar de overeenkomst waren er best wel wat puntjes. De koppen kwamen soms wel tegen elkaar, om het zo maar te zeggen. Met name toen het ging om de huurprijs. Maar twee weken terug bereikten we dus overeenstemming. De maandag daarop tekende het bestuur van de bottervereniging de huurovereenkomst en leverde deze in bij de gemeente.”
Het initiatief ligt nu bij de lokale overheid. In februari wordt de definitieve overeenkomst nog eens voorgelegd aan de gemeenteraad. Deze moet krediet beschikbaar gaan stellen dat nodig is voor de komst van de botterwerf. Hein verwacht dat deze stap geen moeilijkheden gaat opleveren. ,,Er zijn eigenlijk geen redenen te bedenken waarom de raadsleden hier niet mee zouden instemmen. Ze gingen namelijk allemaal al akkoord met de gegeven bandbreedtes in de intentieovereenkomst. Het definitieve voorstel is daar volledig binnen gebleven. Met het bestemmingplan stemde men ook al in. Een formaliteit zou ik het niet willen noemen, daar ben ik een beetje huiverig voor. Maar ik reken dus niet op nieuwe tegenwerpingen.”
Wanneer de gemeenteraad krediet beschikbaar stelt, kunnen de saneringswerkzaamheden van het bouwterrein in maart beginnen. Die zouden in april of mei al afgerond kunnen zijn, waarna de constructie kan beginnen. Klies & Jozef Bouw zal deze taak gaan vervullen. Heins prognose is dat de werkzaamheden in mei 2022 eindigen en dan kan men de werf opleveren. De aanvankelijk geplande bouwtijd werd iets verlengd, doordat Hoogheemraadschap Noord-Hollands Noorderkwartier nog enkele eisen inbracht.

Fatsoenlijk
Dit heeft mede als gevolg dat aan de walkant een talud met stortsteen zal worden gerealiseerd. Daar bouwt men een steiger aan vast waar de botters aan komen te liggen. Men kan de schepen daar ook in en uit het water halen met een kraan.
De ‘social firm’ gaat een belangrijke rol spelen op het toekomstige werfterrein. Deze organisatie gaat werken met mensen die een achterstand op de arbeidsmarkt hebben en exploiteert een horecabedrijf zonder winstoogmerk. ,,Deze kar wordt getrokken door Niels Veerman van ’t Gat van Nederland. De aanbesteding van de social firm verliep samen met die van de horecavoorziening in het nieuwe zorgcomplex ‘Friese Vlaak’. De derde partij die gebruik gaat maken van het complex is Stichting Odion. Al jaren werken er mensen hiervan op het terrein waar de werf komt. Eindelijk krijgen zij nu een fatsoenlijke accommodatie. Voor hen gaat het er ook goed uitzien.”
Men spreekt verder over het verlenen van een museale functie aan de botterwerf. Hierdoor zouden bezoekers meer kunnen leren over de historie van de visserij in Volendam. De bottervereniging hoopt van harte dat dit plan doorgaat. ,,We hopen mensen te kunnen informeren en te interesseren. Dit proberen we te doen met bottertochten en het geven van informatie over de schepen en zuiderzeevisserij. We hopen dat dit aanslaat. De gemeente boorde al een subsidiepot aan voor onderzoek naar de mogelijkheid van een museale functie. Daarnaast is men aan het kijken of er fondsen beschikbaar zijn om hier een mooie invulling aan te geven. Wij zijn nieuwsgierig of dit gaat lukken. Bouwkundig zal hiervoor niks hoeven veranderen.”

‘Het idee is ontstaan
om een soort
toeristische strippenkaart
te ontwerpen’

Het museale kan worden ingevuld in de bouwplannen die er al liggen. De bottervereniging wil daarbij graag samenwerken met het Volendams Museum en legde daarvoor al contact. Het museum en de toekomstige werf zouden op termijn onderdeel kunnen worden van een toeristische route. ,,We willen elkaar als instellingen graag versterken. Het idee is ontstaan om een soort toeristische strippenkaart te ontwerpen waar het museum en de werf beide op staan. Het naast de werf gelegen Palingsoundmuseum kan daar eveneens deel van uit maken. Zo kan er een breder cultureel aanbod ontstaan, dat kan zorgen voor meer kwaliteitstoerisme in onze gemeente. Dit is een belangrijke ambitie van het Toeristisch Platform, waar wij ook mee samenwerken.”
Volgens Hein is een grote stap gezet om de Volendammer kwakken ook in de toekomst voor het dorp te kunnen behouden. De visserijgeschiedenis en -cultuur blijft zo zichtbaar voor de huidige en toekomstige generaties. ,,Ik ben opgelucht dat de bouw van de botterwerf na jarenlange inspanning gaat beginnen. Op de lange termijn is dit een goede zet om de historische schepen te kunnen blijven onderhouden en in de vaart te houden. Daarmee blijft het gezicht van Volendam in stand.”
Vereniging Behoud de Volendammer Botters is altijd op zoek naar vrijwilligers. Zeker met de komst van de nieuwe werf zijn er voor een aantal in te vullen functies mensen nodig die zich belangeloos willen inzetten. Geïnteresseerden kunnen zich telefonisch of per mail melden bij de bottervereniging. Hein maakt duidelijk dat zij met open armen worden ontvangen. Zie voor verdere gegevens: www.volendammerbotters.nl

Fotogalerij

Wat stond er in je rapport

,,We hadden op de Blokwhere een nogal aparte klas”, begint Ed Guyt. ,,Laten we zeggen niet standaard Volendams met namen als Patrick Bökenkamp, Michel Posthumus en Bob Zoutberg. Allemaal karakters an sich. Ik was slim genoeg, haalde goede cijfers, maar was aanwezig. Dat is terug te lezen in de rapporten die ik aan het einde van een schooljaar ontving. ‘Eddy is een jongen met verstand, maar t.o.v. zijn gedrag gebruikt hij het te weinig.’ Ja, dat zegt eigenlijk alles.”
Door Jan Koning

[ads id=66]

,,Hoe ik ben geslaagd voor Havo een groot mysterie. Ik leerde nooit, schreef mijn huiswerk over van Michael Walthuis en Jan Snoek en stond het hele jaar voor Engels en Duits op een 3. Aan het einde van het jaar kreeg je een leestekst – waar je niet voor hoefde te leren – en daar was ik supergoed in. Dus haalde ik daar een 9 voor en dan stond ik gemiddeld alsnog op een 6. Dat was ongelooflijk frustrerend voor de leraren. Vakken die me interesseerde scoorde ik overigens wel hoog voor. Zo had ik voor geschiedenis het hoogste examencijfer op VWO.”

,,Aan het einde van de Havo was het lang leve de lol. Dat kwam ook een beetje door de klas waar ik inzat met leuke mensen die het allemaal niet zo serieus namen. Marco Kes, Jan Tol (Prop), Guido Woerlee en nog een aantal kopstukken. We voerden een bepaalde strijd met de leraren, maar wel met wederzijds respect. Zo moest ik bij mijn leraar Duits, Jo Orbons, altijd voor in de klas zitten en dan schopte hij tegen mijn schenen aan. Totdat ik met scheenbeschermers in de klas kwam. Ik trok op mijn beurt een lichtgevend, fluorescerende gele trui aan waardoor hij op een gegeven ogenblik een zonnebril op moest zetten in de klas. Orbons kwam ik later nog eens tegen op een reünie samen met Liset. Waarop hij zei tegen haar: ‘Ben jij met hem?!’ We konden er gelukkig om lachen.”

‘Volgens de
overlevering zat
ik in Parijs
bovenop een standbeeld’

,,Een paar van de mooiste dagen van mijn leven heb ik meegemaakt toen we met de examenklas van Havo 5 naar Parijs gingen. Velen van ons dronken daar voor het eerst in ons leven wijn, om vervolgens dronken van ons balkon naar dat van de meiden te klimmen terwijl de leraren op de gang de wacht hielden. Twee jaar later kwam ik er weer met mijn VWO-examenklas en toen waren alle balkons weg. Dat was namelijk levensgevaarlijk op acht hoog en dan nog een flink stapje moeten maken. Maar ja, die meiden waren net magneten in die tijd. Lisette was daar ook bij, maar van liefde was nog geen sprake. Die tweede keer in Parijs was ik twee jaar ouder en zat ik in mijn ‘Michael Hutchence’ periode. Toen is het helemaal misgegaan. Daar kan ik me weinig van herinneren, maar volgens de overlevering heb ik achterop zo’n hoog standbeeld van zo’n paard met een ruiter gezeten. Het paard aansporend met mijn schoenen. Ook heb ik in de metro als een aap aan die stangen van de ene naar de andere kant geslingerd om uiteindelijk toch weer op een meidenkamer terecht te komen. Volgens Sandra Runderkamp is er echter niet zo veel gebeurd, haha. Op dat moment realiseer je het niet, maar die schooltijd was een prachtige tijd.”
,,Ik werkte op zondag tot diep in de nacht in De Blokhut en daardoor heb ik mijn VWO niet gehaald. Mijn geluk was uiteindelijk op. Ik heb daarna nog drie maanden op de PABO gezeten om schoolmeester te worden, maar was toen zelf nog een kind. Ik liep stage op de Blokwhere, dat was best wel raar. Ik had onder anderen Jan de Witte en Nick Schilder in de klas. Blokfluiten, vouwen en boos worden op kinderen, ik kon het allemaal niet en daarom werd het geen succes. Zoals ik in het begin al zei, waren de leraren weinig enthousiast over mijn carrièrekansen. Niet vreemd, snap ik nu ook wel. Toch is het uiteindelijk via een flinke omweg nog aardig goed gekomen. 100%NL Magazine is een schot in de roos gebleken. Na een moeilijke start hebben we een mooi succesverhaal geschreven, al was 2020 wel weer een erg lastig jaar voor ons. Als schrijver/uitgever was 2020 wel een goed jaar. Mijn tweede boek Een Beetje Bio verkoopt goed en inmiddels zijn er alweer nieuwe ideeën voor een volgend boek in een andere opzet.”
Don Bosco-leraar Jaap Braakman heeft Ed nog gekend als leerling in zijn beruchte Havo-periode. ,,Ik weet niet of de dingen die ik nog weet van Ed wel in de Nivo kunnen”, begint de favoriete oud-leraar van velen. ,,Ik weet nog wel een verhaal over een optreden tijdens een de befaamde Don Bosco-feesten voor de bovenbouw. Hij kwam – samen met wat vrienden (Stefan Carre en Tom keizer, red.) – het podium op met een beha aan en een korset om. Ze wilden een optreden geven en ik vertrouwde het niet, dus hield het al in de gaten. Ineens haalden ze dildo’s uit hun broek tijdens het liedje ‘Walk This Way’ en die gooiden ze in de zaal. Daarna kwamen ze weer terug en zo ging het door. Op een gegeven moment wist ik ze te onderscheppen. Later vroegen ze die dildo’s terug, maar er was er een verdwenen en het gerucht is altijd gebleven dat een van onze collega’s een dildo achterover heeft gedrukt.”
,,Verder zat Ed altijd netjes vooraan in de klas, kon hij goed zijn mening geven, was hij absoluut niet onaardig, maar altijd uit op stommigheid. Toch wil ik hem wel een ongelooflijk compliment geven dat hij zich zo heeft ontwikkeld. Hij heeft zich namelijk toch waargemaakt en dat hij ooit zo serieus is geworden, vind ik vooral heel bijzonder.” Geconfronteerd met deze woorden, kan Ed weinig ontkennen. ,,Ja, ik weet nog dat ik door dat optreden niet met school mee mocht naar het concert van Guns ’n Roses. Treurig, maar het was het waard…”

Fotogalerij

Liefde is...

Freek en Agnes waren op slag verliefd

,,Ik hoor het mijn moeder nog zo zeggen”, begint Agnes Veerman-Kwakman ,,’Het is er toch niet ientje van Thoom Dekker, hè?’ Het was er dus wel eentje van Thoom Dekker. ‘Oe, maad! Het aile Volledam vol met knulle en jij nemen er vlak ientje van Thoom Dekker’.”
Door Jan Koning

[ads id=66]

Het ging in dit geval om Freek Dekker. ,,De beste van het stel”, aldus Agnes. Hij kan wel enigszins verklaren waarom zijn latere schoonmoeder er een hard hoofd in had. ,,Bij Agnes thuis was het wat ouderwetser, wat strakker. Mijn moeder was haar tijd ver voor. Die liet ons veel vrijer. Is natuurlijk ook niet gek met dertien kinderen. Ik ben Spuit 11, Jack 12 en André 13. Mijn vader en moeder hadden het boek inmiddels allang uit. Die hadden alles al een keer meegemaakt. Hadden ook flink wat optaters gehad. Mijn vader was aannemer en dat ging niet altijd goed. Hij ging eens failliet en toen hij het dan net weer op de rit had, ging zijn zoon Jan dood op zijn achttiende. Die had leukemie. Dat hakt er wel in en dan word je wel hard, hoor.”
Even terug naar de eerste ontmoeting. In de Pussybar, het huidige Sjaakie’s Café. ,,Ik was gelijk overdonderd”, vertelt Agnes. ,,Hoewel ik 200 meter van hem afwoonde – ik woonde in de Conijnstraat en Freek in de Bootsmansteeg – had ik hem nog nooit gezien. Het was echter wel direct raak. Hij was ook wel een verschijning. En nog natuurlijk.”

‘’Goed kijken’,
zei Bep dan.
‘Dan kun je het
later navertellen’’

Freek (lachend): ,,Agnes was een lekker wijf, om het maar eens plat uit te drukken. Dus het was wederzijds. Er werd niet direct de eerste avond gekust. Dat was de dag erna pas en moest uiteraard in het steegje gebeuren, want we mochten niet bij mijn schoonmoeder naar binnen.” Agnes: ,,Als het dan wel eens heel erg slecht weer was, mochten we in de portiek staan en dan zei mijn moeder: ‘ik wacht hier’. Dan ging ze om het hoekje zitten op een stoeltje.” Freek: ,,Dan duurde het nog geen drie minuten (Freek klopt op de tafel, red.) of we hoorden: ‘nou ken het wel weer, hoor!’”
Het echtpaar kan er smakelijk om lachen en er wordt tijdens hun relatie – die inmiddels al 45 jaar voortduurt – flink wat gelachen. ,,Ik zat intern op school in Amsterdam en leerde voor gezinsverzorgster. Dan kwam Freek altijd naar Amsterdam toe op donderdagavond. Daar was ook onze eerste échte date. In een barretje op de Overtoom. Megagezellig. Er zaten nog meer Volendammers daar op school – een stuk of vier a vijf – en dan met z’n allen heen. Dat mocht school niet weten, want het was natuurlijk zo Christelijk als maar kon. Het werd ook geen nachtwerk, want we moesten om 21.30 uur weer terugzijn in het hok aan de Vondelstraat.” Freek: ,,Toen Agnes klaar was met school en we wat meer avonden samen waren, gingen we graag naar de bioscoop. Naar Tuschinski en dan het liefst naar van die enge films zoals The Shining of The Exorcist. Lekker gruwelen in het donker.”
Omdat Freek doordeweeks ook twee dagen in de Pussybar werkte en er verder overdag niet veel te doen was in Volendam, trok het stel regelmatig richting ‘de stad’. Ook een keer onder begeleiding van broer Bep Dekker, die op dat moment al eigenaar was van ’t Gat van Nederland. ,,Ik neem jullie wel mee’, zei Bep. Dus ging ik als meisje van zestien die kant op. Naar de Bananenbar of de Rooie Oortjesbar, zoals ik het later zou noemen. Als mijn moeder het aan de weet zou komen… Ooooeee. ‘Goed kijken, hoor’, zei Bep dan. ‘Goed kijken! Dan kun je het later navertellen.’ Nou en of ik het kon navertellen.”

‘Het hoogste punt
was bereikt’

Het is een van de vele legendarische anekdotes die Freek & Agnes kunnen vertellen. Vele speelden zich af tijdens de mooie reizen die ze samen maakten. ,,De eerste jaren na ons trouwen was het geen vetpot, maar vooral nadat ik voor mezelf ging in de zonweringen, kregen we het wat breder. Zijn we ook de hele wereld rond geweest. Met Amerika als hoogtepunt. Toch zijn het de vakanties waarop je flink ‘bedakt’, die je het meest bijblijven.” Agnes: ,Zo zijn we een keer in Polen geweest met meester Beumer. Er waren ook wat oudere mannen mee. De drie van Breda noemden we ze, Jaap ‘De Beer, Jan ‘Toetjes’ en meneer Mooijer. Het was daar verschrikkelijk smerig en het stonk er naar oude pis. Er was wel water, maar geen stromend water. Dus als je de wc doortrok, kwam er zo’n klein straaltje, maar de poep spoelde niet weg. Op een gegeven ogenblik hoorden we ineens een schreeuw en Freek was bang dat een van die mannen was gevallen. ‘Agnes, nou moet je komen’, riep een van die oudjes nog. Ina Blubber was er ook bij. Er was echter niemand gevallen, maar na een paar dagen was de stront boven de bril uitgekomen. Daar hadden ze vlaggetjes opgezet, want het hoogste punt was bereikt. En dan gieren van het lachen. Dat soort dingen blijven je altijd bij.”

 

Fotogalerij

Micky van de Ven ‘Man of the Match’

Dinsdagavond werd in het Kras-stadion de bekerwedstrijd FC Volendam-PSV gespeeld. Het werd voor de ploeg van trainer Wim Jonk helaas een onverdiende 0-2 nederlaag, zodat de Eindhovenaren verder gaan in de bekercompetitie.

 

Ondanks het onterechte verlies werd toch een ‘Man of the Match’ aan FC Volendam-kant verkozen door de supporters. Na afloop kon teammanager Hans Bakker aan verdediger Micky van de Ven een bos bloemen van Ron Bloemenweelde en een dinerbon van Café De Dijk overhandigen.

Fotogalerij

In de Nivo van vandaag, 20 januari 2021

Wij wensen iedereen veel leesplezier met onder andere de volgende onderwerpen:

• Jari en Joey naast en tegenover elkaar
• Santip: Compensatie transitievergoeding (deel I)
• Onderhoud Rijksmonument Damsluis Edam uit 1795 van start
• Giséla geeft traumatische ervaring – van aanval door olifant – een positieve wending
• Liefde is… Freek en Agnes waren op slag verliefd
• Wilde haren, gouden jaren: Evert ‘Jash’ Veerman: de stille kracht achter de schermen
• Restaurant De Koe in Volendam 40 jaar lid van KHN
• Kinderopvang Berend Botje helpt scholen bij noodopvang
• Geef vandaag voor de kerk van morgen
• Luchtvaartmedewerkers kijken hoopvol naar de toekomst
• Giséla geeft traumatische ervaring – van aanval door olifant – een positieve wending
• Huisarts Symen Tol kiest ervoor om bij ‘niet risico personen’ niet te vaccineren, want:
• Kledingwinkels volledig over op online
• Wat stond er in je rapport? Ed Guyt
• Komst botterwerf bijna definitief
• Ringen om Volendam: Sanna Veerman staat te popelen na roerig jaar

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?