Vandaag geopend: 08.00 - 10.00

All posts by De redactie

Voorstelling van KOEKLA op de basisscholen

In het kader van het cultureel lesprogramma van de SKOV op de basisscholen is er weer een mooie voorstelling opgezet voor de groepen 1, 2 en 3. Dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag vinden verdeeld over drie locaties de voorstellingen plaats van theatergroep KOEKLA met “Aladdin”.

 

Cultuur kleurt het leven, en dat is met deze poppenvoorstelling van Christina Boukova en Gilian Dierdorp van KOEKLA, duidelijk weer het geval. Dinsdag en woensdag zouden de voorstellingen in De Blokwhere plaatsvinden, maar vanwege coronamaatregelen moest uitgeweken worden naar de Petrusschool.

Hier werd het prachtige decor opgebouwd voor “Aladdin” en dinsdag was de voorstelling ’s morgens voor de leerlingen van De Blokwhere en ’s middags ’t Kofschip. De kinderen leefden volop mee met het spannende verhaal van ‘Aladdin’.

Fotogalerij

De Triade geeft blijk van waardering op Dag van de Leraar

‘We oefenen een zinvol vak uit’

De afgelopen jaren is er in de media veel te doen geweest omtrent leraren in Nederland. Vooral in 2019 werden onderwijzers vanwege het hoge aantal stakingen negatief afgeschilderd door de landelijke pers. Meerdere malen staakten leraren om een lagere werkdruk en een beter salaris te realiseren. In de persberichten over deze stakingen was vaak een negatieve ondertoon te proeven en in sommige gevallen werd deze denkwijze ook overgedragen op de medemens. ,,Als gevolg hebben leraren vaak te maken met clichés als: ‘je hebt niks te klagen, want je hebt iedere zomer zes weken vakantie’. Ik zeg dan altijd maar dat die mensen ook voor dit mooie beroep hadden kunnen kiezen”, aldus docent wiskunde op de Triade, Sander Middelbeek. Afgelopen maandag was het de Dag van de Leraar. Een dag om stil te staan bij de noodzaak van goede leerkrachten. ,,Na de periode waarin leerlingen vanwege het coronavirus vanuit huis de lessen moesten volgen, voelen we een hoop meer waardering”, licht docent geschiedenis Maggy van Pooij toe. ,,Van ouders, leerlingen en de schoolleiding, maar ook in de maatschappij.”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

Maggy (24) heeft haar nog jonge professionele loopbaan volledig op de middelbare school in Edam beleefd. ,,Ik ben hier begonnen als stagiair en ben daarna nooit meer weggegaan”, lacht ze. ,,Ik was achttien toen ik voor de klas stond en was daarmee de jongste leraar van de school. Achteraf gezien moet ik toegeven dat het best een uitdaging was. Je moet leiding geven en overwicht hebben op een grote groep pubers, terwijl je zelf niet veel ouder bent. Niet alle leerlingen accepteerden dat gelijk, maar na een paar lessen raakten zowel de leerlingen als ikzelf aan de situatie gewend.”
De Volendamse heeft in 2017 haar lerarenopleiding afgerond en is onderhand fulltime docent geschiedenis en mentor van een tweede klas op de Triade. ,,Ik heb eigenlijk mijn droombaan te pakken. Destijds kon ik dat vanwege groepsdruk onder leeftijdsgenootjes natuurlijk niet toegeven, maar ik ging altijd met veel plezier naar school. Ik kan me een bewust moment in groep vijf nog herinneren waarin ik opkeek van mijn schrift, het lokaal in me opnam, de juf bestudeerde en de conclusie trok: dit ga ik ook doen. Ik word leraar. Ik had zelfs al bepaald hoe ik mijn bureau zou inrichten. Heel leuk dat ik in al die tijd nooit ben afgeweken van het plan dat ik als negenjarige maakte.”

‘Destijds kon ik
dat vanwege groepsdruk
onder leeftijdsgenootjes
natuurlijk niet toegeven,
maar ik ging altijd met
veel plezier naar school’

Sander Middelbeek (46) begon 25 jaar geleden in het basisonderwijs en besloot dertien jaar geleden de overstap naar het voortgezet onderwijs te maken. Inmiddels is hij gespecialiseerd wiskundedocent en is hij mentor van twee klassen in het vierde leerjaar op de Triade. ,,Van jongs af aan ben ik positief beïnvloed door bepaalde mensen als het om het leraarsvak gaat. Mijn vader heeft bijvoorbeeld ook altijd in het onderwijs gewerkt. Uiteindelijk werd hij directeur van de Coornhert in Edam en begeleidde samen met de directeur van de LTS de fusie die destijds plaatsvond. Maar ook bijvoorbeeld mijn leraar in de zesde klas (groep 8), Dick Knip, heeft indruk op me gemaakt. Ik heb nog stagegelopen bij hem en in een later stadium, toen Dick directeur werd, kwam ik als leraar werken en deelden we samen een klas. Vaak liepen we ’s ochtends samen naar school, daar heb ik mooie herinneringen aan. Hij is één van de grootste redenen dat ik na 25 jaar in het vak nog steeds kan zeggen dat ik nog altijd niks anders dan leraar wil zijn.”
Het docentenvak kent volgens Maggy en Sander weinig tot geen nadelen. ,,Naar mijn mening lever je als leraar een bijdrage aan de maatschappij”, verklaart Maggy. ,,Je bereidt leerlingen voor op de volgende stap in hun loopbaan en je begeleidt ze bij hun persoonlijke ontwikkeling. We oefenen een zinvol vak uit.” Sander vult zijn collega aan: ,,Zojuist heb ik bijvoorbeeld een wiskunde proefwerk afgenomen en bij het uitdelen van de formulieren, zie ik bij sommige leerlingen dan de paniek in de ogen. Je kan dan boos reageren omdat iemand niet goed voorbereid is, maar je kunt ook rustig aangeven dat het niet het einde van de wereld is als een keer een proefwerk niet goed gaat. De achterliggende reden waarom de leerling niet goed voorbereid is, kan bijvoorbeeld ook met onzekerheid te maken hebben. Je probeert ze – gedurende de jaren die ze hier doorbrengen – een zetje in de juiste richting te geven. Zo help je ze met hun persoonlijke ontwikkeling.”

‘Je kan dan boos
reageren omdat
iemand niet goed
voorbereid is,
maar je kunt ook
rustig aangeven
dat het niet het
einde van de wereld
is als een keer
een proefwerk
niet goed gaat’

,,Ondanks dat we veel voldoening en plezier uit ons werk halen is er wel één keerzijde, maar dat zie ik niet per se als nadeel”, aldus Maggy. ,,Je bent als leraar namelijk nooit klaar. Je neemt je werk mee naar huis, waardoor je altijd bezig bent met je vak. De eerste paar jaar zat ik hier dagelijks tot zes uur ’s avonds omdat ik veel tijd kwijt was aan voorbereidingen van lessen en toetsen. Je moet als nieuwe docent alles vanuit niks opbouwen. Daar gaat veel tijd en energie inzitten, maar op den duur betaalt het zich allemaal uit in waardering van collega’s, de schooldirectie, de maatschappij en uiteindelijk ook de leerlingen, ook al zullen ze dat niet zo snel laten merken”, lacht ze.
De noodzakelijke periode eerder dit jaar waarin leerlingen landelijk vanuit huis studeerden, heeft volgens de jonge docente bijgedragen aan de waardering voor leraren in het algemeen. ,,Ik heb na die periode veel complimenten van ouders van leerlingen gehad.” Maggy lacht: ,,Ze hadden die pubers nu gedurende de hele dag zelf thuis en dat viel ze niet altijd mee.” Sander sluit zich bij haar aan. ,,Je weet als leraar dat school niet de grootste hobby is van die gasten, maar wanneer ze er later op terugkijken, hebben ze vaak een leuke tijd gehad. Laatst kwam ik twee oud leerlingen tegen op school die langskwamen omdat de conciërge René van Lemmeren jarig was. Ze kwamen een kratje bier brengen. Dat soort gebaren zijn natuurlijk de mooiste complimenten voor de school, de docenten en natuurlijk de conciërge. Als school zijn er een aantal kernwaarden die wij uitdragen naar onze leerlingen. Een van de belangrijkste kernwaarden is respect. Respect naar medeleerlingen, naar ouders, naar docenten en naar de medemens in het algemeen. Uit het kratje bier voor de conciërge blijkt dat het bij die jongens wel goed zit als het gaat om respect.”
De schoolleiding van de Triade prijst zich gelukkig met het team van leraren dat zij rijk is. Als blijk van waardering werd op de Dag van de Leraar maandag als verrassing voor het team een heuse smoothiebar én een professionele barista ingezet. ,,Leraren staan er natuurlijk bekend om dat ze niet vies zijn van een kop koffie”, zegt directeur Jeanine van Schendel met een knipoog. ,,Leraren hebben met een hoge werkdruk te maken. Als de lessen afgelopen zijn, begint voor de docent het nakijkwerk en de voorbereiding op de komende lessen en toetsen. Het is dan voor ons een kleine moeite om tijdens de Dag van de Leraar wat leuks te organiseren voor het team.”
,,Het is een mooi gebaar van de schoolleiding om ons te verwennen tijdens de jaarlijkse docentendag”, vindt Sander. ,,Maar eerlijk gezegd voelen we ons altijd gewaardeerd door de directie. Jeanine meldt vaker dat we goed bezig zijn. Die waardering zorgt voor een prettige werksfeer met minder werkdruk. Wij hebben het hier ontzettend naar onze zin en ik durf te zeggen dat datzelfde voor onze leerlingen geldt.”

Fotogalerij

ZVV wint na enerverend duel van Feyenoord

Na de winst van vorige week op de Hommel lieten de Volendammers ook in de wedstrijd tegen Feyenoord zien in goede vorm te zijn. Vanaf de start werden de Rotterdammers goed vastgezet.

 

Johan Keizer zette de verdiende 1-0 op het scorebord maar daarna kwamen de Feyenoorders wat beter in hun spel en was de 1-1 ruststand ook terecht. Na de thee was het alleen ZVV dat voetbalde waarbij Feyenoord iedere beslissing van de scheidsrechters in twijfel trok.

Zo haalden de toch behendige spelers zichzelf uit de wedstrijd en toen Danny Tol 2x achter elkaar scoorde was het hek helemaal van de dam. Het regende gele en rode kaarten en ZVV bleef lekker scoren. Daan Appel, Robin Kwakman, Frank Boogaard, Nick Schilder, Tim Taylor en Kevin Mühren bepaalden de eindstand op 9-1.

Fotogalerij

Dreigende wolken in de verte

Met de invallende schemering werd door Jan Vlak afgelopen week weer een sfeervol herfstplaatje geschoten met zijn camera. 

 

Boven de donkere oeverbeplanting zijn in de verte wolken te zien. Het zijn geen bergen in de Alpen maar een dreigende wolk in de Volendamse verte.

Fotogalerij

Podia Edam-Volendam in zwaar weer na beslissing Veiligheidsregio

‘Dit was een zwaar besluit en echt een worsteling’

Veiligheidsregio Zaanstreek-Waterland besloot afgelopen week om geen ontheffingen te verlenen voor de ‘dertig mensen-maatregel’ op haar grondgebied. Deze vrijstelling is door de landelijke regering bedoeld voor zalen die ‘van groot belang’ zijn. Instellingen die de ontheffing toebedeeld krijgen, mogen meer bezoekers toelaten dan het maximum van dertig per zaal. Landelijk kwam een groot aantal locaties hiervoor in aanmerking. Podia in Edam-Volendam probeerden tevergeefs om ook bij dit gezelschap te kunnen horen. De gevolgen van de nieuwe coronamaatregelen zullen groot zijn voor deze instellingen.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

De Volendamse ‘Jozef’ en ‘PX’ zeggen de afgelopen maanden alles te hebben gedaan om de geldende coronamaatregelen na te leven. Langzaamaan kwam hun programmering weer op gang. Bij de georganiseerde concerten handhaafde men de ‘anderhalve meter’ strikt. Het kwam zelfs voor dat een optreden werd onderbroken, omdat het publiek meezong. Alles om open te blijven, omdat dit van aanzienlijk belang is voor de locaties. De kosten zijn hoog.
De Jozef moet daarin volledig zelf voorzien. De PX, ook wat betreft de podiumactiviteiten. Men krijgt daarvoor geen subsidie. Door de ‘lockdown’ van afgelopen voorjaar kregen de podia het al zwaar te verduren. De huidige maatregelen zullen de financiële positie van deze locaties verder aan het wankelen brengen. Daardoor kunnen de culturele voorzieningen in onze gemeente in de toekomst in gevaar komen.

‘Het kwam zelfs
voor dat een podium
een optreden onderbrak,
omdat het publiek meezong’

De Jozef en PX zochten contact met Veiligheidsregio Zaanstreek-Waterland, om net als veel andere Nederlandse podia een ontheffing te kunnen krijgen. Het geldende maximum van dertig bezoekers per zaal is te laag om voorstellingen rendabel te kunnen krijgen. Het bestuur van een veiligheidsregio bestaat uit alle burgemeesters van gemeenten die er onderdeel van uitmaken. Dit collectief besloot om voor de hele regio geen vrijstellingen te verlenen. Men besloot dit: ‘Vanwege de snel stijgende cijfers’ en wil: ‘de volksgezondheid voorop zetten’.
In een persbericht van afgelopen week lichtte voorzitter Jan Hamming de overwegingen van de veiligheidsregio daarbij verder toe. ‘Dit was een zwaar besluit en echt een worsteling. We zijn ons bewust van de zware tijden voor de cultuursector, dus we begrijpen heel goed dat dit een klap is voor onze culturele instellingen die de afgelopen maanden zo hun best hebben gedaan hun programmering en zaalindeling coronaproof te maken. Net zoals we begrijpen dat het ingewikkeld is om een voorstelling voor 200 bezoekers terug te brengen naar 30. Maar op dit moment zien wij als veiligheidsregio, met het oog op de volksgezondheid én de continuïteit van de zorgverlening, geen andere mogelijkheid dan de maatregelen te handhaven en dus geen uitzonderingen te maken’.
Andere, nabijgelegen regio’s besloten wel tot het verlenen van ontheffingen voor de regel. Daardoor kunnen bijvoorbeeld de volgende poppodia en theaters de komende weken wel meer bezoekers ontvangen, uiteraard op anderhalve meter afstand van elkaar: Schouwburg Het Park in Hoorn, Kennemer Theater in Beverwijk, poppodium Patronaat in Haarlem, Philharmonie in Haarlem, Schouwburg De Meerse in Hoofddorp en Stadsschouwburg in Velsen. Online is te vinden voor welke locaties nog meer een uitzondering wordt gemaakt.

‘Er zijn geen
criteria over wat
‘groot belang’ inhoudt’

Veiligheidsregio Zaanstreek-Waterland legt in haar persbericht een moeilijk punt in de gang van zaken bloot. Men vindt het: ‘Lastig om zonder criteria voor een gebouw van groot belang, de ene instelling wel en de andere geen ontheffing te verlenen. Willekeur ligt zo op de loer, terwijl zorgvuldigheid geboden is’. Kortom, er zijn geen criteria over wat ‘ van groot belang’ inhoudt. Feit is wel dat een groot aantal zalen een ontheffing kreeg en in Zaanstreek-Waterland niet één. En het is feitelijk juist dat het aantal coronabesmettingen toeneemt, waardoor iedereen het risico loopt om ziek te worden.
De Nivo vroeg ook wethouder Tuijp van Edam-Volendam naar een reactie op de situatie. De gemeente maakt duidelijk dat men nog niet wil reageren. Men wil eerst afwachten welke besluiten de landelijke regering en de veiligheidsregio gaan nemen. Onze lokale overheid wil nu nog de ontwikkelingen aankijken.
Vooralsnog gelden de vorige week genomen extra coronamaatregelen officieel nog twee weken. De culturele instellingen in onze gemeente hopen dat iedereen de regels in acht neemt en dat daardoor de besmettingscijfers weer zullen dalen. Dit met als gehoopt gevolg dat de maatregelen weer kunnen worden versoepeld en men meer bezoekers kan ontvangen. Het culturele aanbod kan dan weer worden vergroot. Deze sector, die het moeilijk heeft, kan daarmee worden geholpen.

 

Fotogalerij

Voorlezen en raamtekenen in de bibliotheek

Tijdens de Kinderboekenweek vinden er in de vijf bibliotheken van Waterland talloze activiteiten plaats. Hier is veel animo voor. Woensdag was er voorlezen en raamtekenen. In de Kinderhoek konden de jongens en meisjes luisteren naar een bekroond boek.

 

Door Martine Zwarthoed werd voorgelezen uit het bekroonde prentenboek “Hup Herman” dat in 2019 de Gouden Penseel heeft gewonnen. Naast het vertellen van het verhaal werden aan de kinderen de prenten getoond die in het boek staan. Na het voorlezen werden stiften uitgedeeld en konden de kinderen een tekening maken op de ramen van de bieb.

Zaterdag 10 oktober is er tussen 11.00-15.00 uur een virtuele uitsmijter; reis terug in de tijd in de Volendamse Bibliotheek. Kinderen kunnen de prehistorie beleven in een Action Events Simulator (een soort Jurrasicpark dierentuin).

Fotogalerij

Minecraft-Build in de bibliotheek

In het kader van de Kinderboekenweek was er zaterdag in zowel de Edamse als Volendamse Bibliotheek Minecraft-Build. Met dit Event konden de deelnemers met het computerspel een stad uit de geschiedenis bouwen. De begeleiding zou verzorgd worden door Toine en Frank van Twaanlab.

 

Zij waren helaas verhinderd. Gelukkig kon de leiding van de bibliotheek Teun Conijn bereid vinden om zowel in Edam als in Volendam de begeleiding van dit computerspel te verzorgen. Digitaal konden de kinderen een Maya-tempel uit de tijd van de Imca’s bouwen via de iPads of laptops.

Maar ook een piramide uit de tijd van de farao’s of een hele stad uit de Romeinse tijd. Zaterdagmorgen was dit Event in Bibliotheek Edam en ’s middags in de Volendamse bieb. Er was veel animo voor en het was een zeer geslaagde activiteit.

Fotogalerij

Jozefschool-leerlingen bezoeken Volendams Museum

In het kader van de Kinderboekenweek brachten maandag de groepen 1, 2, 3 en 4 van de Jozefschool een bezoek aan het Volendams Museum. Om 10.15 en 11.15 uur werden steeds twee groepen kinderen door de Museum-vrijwilligsters Eefie Bond-Jonk en Geertje Nieuweboer-Jonk ontvangen.

 

Een rondgang door het museum en Sigarenbandjeshuisje werd gemaakt. Verder werd een verhaaltje voorgelezen uit het prentenboek “Ridder Florian de Bange”. Ook mochten de jongens en meisjes Volendammer kleding aantrekken, waarna er een groepsfoto gemaakt konden worden.

In het museum waren twee oude schoolbanken geplaatst, waarachter de kinderen plaats konden nemen. De Kinderboekenweek 2020 richt zich op “het ontdekken van werelden van vroeger” en dan zijn ze bij het Volendams Museum op het goede adres.

Fotogalerij

Kan 25-jarig jubileum volgend jaar worden gevierd?

Voortbestaan G-team AV Edam afhankelijk van nieuwe trainers

Ruim 24 jaar geleden merkten Eugenie Buhrs (50) en Margreeth Werkhoven (75) als trainers van Atletiekvereniging Edam dat er behoefte was voor gehandicaptensport. Als gevolg richtten de dames samen met Michiel van Oort, Ellen Molenaar en Rosalinde Bakker het G-team van AV Edam op. Dit team is speciaal opgezet voor mensen met een verstandelijke beperking. In de zomer van 2021 zullen een lach en een traan dicht bij elkaar liggen voor alle betrokkenen van het G-team. Enerzijds wordt het feestelijke 25-jarige jubileum gevierd, maar anderzijds zullen medeoprichters Eugenie en Margreeth na 25 jaar afscheid nemen van het door hen zo geliefde team. ,,Na 25 jaar is de tijd aangebroken om het stokje over te dragen aan nieuwe, enthousiaste trainers.” Helaas zijn de opvolgers nog niet gevonden, maar de dames hebben goede hoop dat dit wel gaat lukken. ,,Dit team barst van het enthousiasme en plezier. Wij zijn ervan overtuigd dat wanneer iemand, die affiniteit met de doelgroep en atletiek, heeft een training meedraait, hij of zij nooit meer weg wil!”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

Allebei waren ze al jaren actief als vrijwilliger en trainer bij Atletiekvereniging Edam. Margreeth als pupillen- en looptrainer en Eugenie als pupillentrainer. ,,Sinds 1986 ben ik actief als trainer bij AV Edam”, begint Eugenie. ,,In het dagelijks leven ben ik fysio- en handtherapeut bij Fysiotherapie Duin+ in Volendam en heb daarnaast steevast één à twee avonden per week training aan pupillen gegeven bij AV Edam.” Margreeth is inmiddels met pensioen na haar loopbaan als onder meer docent bij Hogeschool Inholland. ,,Iedere donderdagochtend geef ik looptraining voor een gigantische groep bij AV Edam en daar ga ik nog wel even mee door”, vertelt Margreeth trots. ,,Ook ben ik dertig jaar jeugdtrainer geweest bij de vereniging.” Als het bij bovenstaande betrokkenheid bleef zou men al kunnen stellen dat de door de wol geverfde trainers hun steentje voor AV Edam wel hebben bijgedragen, maar hun grootste project zou nog uitgerold moeten worden.
Ondanks hun drukke bestaan besloten Eugenie, Margreeth, Michiel, Ellen en Rosalinde een speciaal G-team op te richten voor mensen met een verstandelijke beperking. Eugenie: ,,Het is voor deze doelgroep vanwege hun beperking vaak niet mogelijk om deel te nemen aan reguliere sporttrainingen. Mensen met motorische, verstandelijke en lichamelijke beperkingen hebben nu eenmaal een stukje extra begeleiding nodig bij het sporten. Wij wilden mensen met een verstandelijke beperking de mogelijkheid bieden om ook lekker te kunnen sporten. Het plan is vanaf het begin geweest om de leden van het G-team de juiste technieken en regels van atletiek te leren, maar de boventoon zou altijd door het plezier in sporten worden gevoerd. Meedoen is belangrijker dan winnen. Dat is door de jaren nooit veranderd.”

‘Plan was om de
leden van het G-team
de juiste technieken
en regels van
atletiek te leren,
maar de boventoon zou
altijd door het plezier
in sporten worden gevoerd’

,,In 1996 werkten we met een team van vijf mensen die allemaal een link hadden met de medische wereld”, herinnert Eugenie. ,,Het team beschikte over twee fysiotherapeuten, een arts, een sportmasseur en een oefentherapeut mensendieck. Het plan was om atletiek aan te bieden voor mensen met een beperking.” De trainers waren zo gedreven dat ze samen tal van cursussen volgden om hun vrijwillige functie zo goed mogelijk te kunnen uitoefenen. Margreeth: ,,Met het hele groepje zijn we een jaar in opleiding geweest in Zwolle. Eén dag per week werden we opgeleid hoe je precies training moet geven aan mensen met een verstandelijke beperking. Dat wij er destijds voor kozen om dat te doen wil natuurlijk niet zeggen dat onze potentiële opvolgers ook dergelijke cursussen moeten volgen. Iedere training is er namelijk minstens één begeleider met medische ervaring aanwezig. Een cursus volgen mag natuurlijk wel, AV Edam faciliteert daarin, maar niets is verplicht. Zolang de nieuwe trainers affiniteit met de doelgroep en met sport hebben zijn wij al dik tevreden.”
Met de diploma’s op zak werd het G-team van Atletiekvereniging Edam officieel opgericht. Eugenie: ,,We begonnen met een heel klein groepje leden, maar we merkten direct dat we het ontzettend leuk vonden. Om de groep uit te breiden schreven we gezinsvervangende tehuizen aan en zijn we langs scholen geweest. We zetten het G-team op de kaart in de regio waardoor de doelgroep ons al gauw wist te vinden. Binnen de kortste keren hadden 25 leden! Daaruit bleek dus wel dat er behoefte was aan een sportteam voor verstandelijk beperkte mensen.”
Anno 2020 bestaat het team nog steeds uit zo’n 25 leden, waarvan het jongste lid zeven jaar en het oudste lid 62 jaar is. ,,Het team is in drie niveaugroepen verdeeld. De rode groep die motorisch en verstandelijk het verste zijn en de twee groepen die wat extra begeleiding nodig hebben. We trainen wekelijks op vrijdagavond van 19.00 tot 20.00 uur. Per trainingsavond zijn er eigenlijk vijf begeleiders nodig. Dat rouleren we door middel van een rooster. Hoe meer trainers, hoe beter de avonden te verdelen zijn.”
Naast de vrijdagavond worden er vier keer per jaar wedstrijden tegen andere G-teams uit de regio georganiseerd, vindt er zo nu en dan een teamuitje plaats en speelt het team om het jaar mee om de nationale Special Olympics. Eugenie: ,,De wedstrijden worden op drie vrijdagavonden en één zaterdag georganiseerd. Toen we ermee begonnen waren de G-teams in de regio heel dun bezaaid. Nu zijn wij samen met het Krommenie team één van de grootsten. Gaandeweg zijn er gelukkig nog wat G-teams bijgekomen bij verenigingen in omliggende gemeenten. Tijdens de bewuste wedstrijden lopen er tussen de 70 en 100 deelnemers over de atletiekbaan. Dat is natuurlijk één groot feest. Winnen of verliezen maakt ze niet uit. Het gaat om de gezelligheid en het plezier.”

‘We laten ons
kindje natuurlijk
zo goed mogelijk achter’

Het absolute hoogtepunt voor alle leden van het G-team zijn de Special Olympics. Margreeth: ,,Vanwege het coronavirus ging het toernooi dit jaar niet door, maar voor ons komt dat qua datum wel mooi uit. Nu worden de Special Olympics namelijk verschoven naar juni 2021. Dan valt het dus precies gelijk met 25-jarig jubileum van het G-team. Wij hebben dus dubbel feest in de zomer van 2021.” De ervaren trainer graaft in haar geheugen op zoek naar één van de mooiste herinneringen die ze aan de Special Olympics heeft. ,,Ik zal nooit vergeten toen Marco – één van onze voormalige leden – gediskwalificeerd werd. Hij moest een kwalificatieronde rennen om zijn startplaats voor de officiële wedstrijd te bepalen, maar tijdens de kwalificatie zag hij allerlei bekenden langs de lijn staan. Marco vergat dus even een goede tijd neer te zetten en ging rustig met iedereen het gesprek aan terwijl zijn concurrenten al over de finish waren.” Margreeth lacht: ,,Hij stond de volgende dag dus aan de start bij een wedstrijd die onder zijn niveau lag. Om zijn concentratie erbij te houden stond ik bij de finish met een Mars te zwaaien. Nadat het startschot luidde stond Marco binnen no time naast me. Hij won de wedstrijd met een ruim tijdsverschil en werd gediskwalificeerd omdat zijn slechte kwalificatietijd deed geloven dat hij niet zo goed zou zijn geweest. Om dit soort scenario’s voor te zijn hadden we zelf altijd een tas vol medailles mee voor onze leden. Meedoen is bij het G-team belangrijker dan winnen, dus ook Marco verdiende een medaille!”
Het team van trainers bestaat momenteel uit tien vrijwilligers, waarvan er volgend jaar drie stoppen. ,,We zijn heel blij dat we in de tussentijd al andere geweldige trainers hebben mogen verwelkomen”, aldus Eugenie. ,,Eén van de nieuwe kartrekkers van het G-team is René Tol. Samen met de andere trainers en begeleiders doet hij het geweldig, maar zonder opvolgers voor ons hebben ze simpelweg te weinig mensen. Er moeten dus echt drie nieuwe trainers bijkomen volgend jaar. Tini Zwarthoed, Margreeth en ik zijn vanzelfsprekend bereid om de nieuwe mensen helemaal in te werken. We laten ons kindje natuurlijk zo goed mogelijk achter.”
De afgelopen 25 jaar hebben de dames lief en leed gedeeld met elkaar, het team en de overige vrijwilligers. Margreeth zucht: ,,Terugkijkend op de levensloop van het G-team kunnen we stellen dat we ontzettend veel hebben meegemaakt met dit fantastische team. Van de wekelijkse, onwijs gezellige trainingen tot de Special Olympics waar we meerdere jaargangen aan meegedaan hebben. Onze betrokkenheid bij het G-team was een ervaring die we nooit meer zullen vergeten, maar de tijd om het stokje over te dragen is echt aangebroken. Op dit moment zijn er nog drie van de vijf originele trainers actief bij het team, maar wij zetten na 25 jaar en Tini Zwarthoed na 23 jaar met veel moeite een punt achter onze betrokkenheid bij het G-team. Dit is het perfecte moment voor nieuw bloed, nieuwe ideeën en vers enthousiasme. De leden zelf bulken iedere training uit van het enthousiasme, de spontaniteit en het plezier. Hun positieve houding werkt aanstekelijk, waardoor het altijd leuk is om met het team te werken. Het zou zó zonde zijn als er de komende periode geen opvolgers voor ons naar voor treden. De leden van het G-team verdienen het namelijk – net als ieder ander mens – om gewoon een uurtje te kunnen sporten als ze daar behoefte aan hebben.”

,,Spreekt de doelgroep je aan en heb je affiniteit met sport? Kom gezellig een keer kijken op vrijdagavond tussen 19.00 en 20.00 uur op de velden van Atletiekvereniging Edam. Het is onmogelijk om in woorden uit te drukken wat een functie als trainer van het G-team precies inhoudt. Je moet het zelf ervaren en we beloven dat je er geen spijt van krijgt.”
Het G-team is op zoek naar ten minste drie nieuwe trainers die direct aan zouden kunnen sluiten. Het trainersteam verzekert nieuwelingen ervan in een warm bad terecht te komen. ,,We willen mensen graag helpen en begeleiden tot het moment dat ze zelf voor de groep kunnen staan. Training geven hoeft niet wekelijks en er kan geruild worden op het rooster. Wij hopen dat de nieuwe lichting trainers even enthousiast zal zijn als dat wij altijd zijn geweest!”
Neem bij interesse contact op met René Tol via renetol@ziggo.nl of 0612435500.

Fotogalerij

Liefde is...

Jos & Nel, een bijzonder stel…

,,Nel’s ouders hadden vijf meiden over de vloer, dus ik kon kiezen. Waarom ik dan voor Nel koos? Ze had maatje 34, was 50 kilo, lang zwart haar en had prachtige borsten. Die keuze was snel gemaakt, haha!” De toon is gezet, het kan nog wel eens een leuk gesprek worden.
Door Jan Koning

[ads id=66]

Jossie Sondag en Nel Vik zijn al 47 jaar een stel en wat voor een stel. ,,De vonk sloeg over toen ik door mijn latere schoonvader Jaap Vik werd gevraagd om Nel even op te halen uit de Passage Bar. Die avond hebben we wel effe gezoend”, vertelt Jos.
Nel is op dat moment zestien en Jos is haar eerste vriendje. ,,Ik heb geen idee meer waar ik op viel. Op alles denk ik.” Jos: ,,Dat je dat nog moet vragen, ik bedoel; dit is hem toch, of niet?” Als Jos met zijn handen over zijn nog fitte lichaam strijkt, begint Nel keihard te lachen.

‘De seks is goed
en ze kan
lekker koken.
Wat wil je nog meer?’

,,Zo is hij dus altijd al geweest. Hij zag er goed uit, had een vlotte babbel en heeft stiekem toch een heel klein hartje. Hij is namelijk ontzettend lief. Daarbij ging hij ook gewoon niet meer weg. Iedere dag kwam hij weer aangereden op z’n brommertje vanuit Monnickendam.”
Jos: ,,Als ik hier kwam, zag ik dat Nel altijd heel erg met haar familie bezig was. Ze voedde haar broertje Carlo al op en ik denk dat dit er onbewust voor heeft gezorgd dat ik op Nel viel. Dat zorgzame is toch wel iets waar wij mannen altijd naar op zoek zijn. Ieder mens, denk ik wel.”
Nel: ,,In onze verkeringstijd gingen we altijd uit samen. Met mijn broer Piet en Next One mee, of op stap met Johnny van de Map en Marie Wals en met Kees ‘Skieterhout’ en Marie. Of we gingen naar de stad met de Geitenbreiers en al die andere gekken, zoals Lou Kok en zo. Een topjeugd op dat gebied.” Behalve uitgaan, is reizen door de jaren heen altijd een favoriete bezigheid geweest van Jos en Nel. Op een van deze reizen wordt hun eerste kind Leo verwekt.
,,Dat was in Benidorm”, laat Nel weten. ,,Ik was nog maar achttien. Ik durfde het ook niet tegen mijn ouders te zeggen. Tot ik bijna vier maanden zwanger was en mijn vrienden vroegen of het niet eens tijd werd.” Jos: ,,Dus heb ik het tegen mijn vader gezegd en die belde mijn schoonvader op. Waarop ik Jaap hoorde zeggen, ‘Hey Neeltje, ze moet trouwen.’ Was dat ook weer achter de rug.”
Nel: ,,In het begin was het wel effe schrikken, maar ik was aan de andere kant ook heel trots om jong moeder te zijn. Mensen vroegen me in het begin nog wel eens of Leo mijn broertje was. Als ik dan zei dat het mijn kind was, konden ze het niet geloven.”
Jos – nog maar negentien als hij voor het eerst vader wordt – heeft het jong vader worden ook als iets positiefs ervaren. ,,Je doet namelijk dingen met je kinderen die je op oudere leeftijd niet meer zou doen. Wij gingen bijvoorbeeld met Leo mee naar de Heineken Music Hall als hij daar stond te draaien. Of naar de Fun Factory. Dat doe je niet meer zo snel als je zestig bent. Wij wel en dat is toch wel iets unieks. De kinderen waren ook ontzettend open naar ons toe. Leo legde zijn pakkie shag op tafel en zei ‘ik rook en je doet het er maar mee’.”
,,Terwijl Carolien thuiskwam en zonder blikken of blozen vertelde dat ze het voor het eerst gedaan had en het nog lekker vond ook. Zo ging dat bij ons thuis.” Dit alles tekent het karakter van Jos en Nel. Beiden een open boek met het hart meer dan op de goede plek. Nel: ,,Het is hier altijd al de zoete inval geweest. Dat was al zo toen mijn ouders er nog woonden en is het nu nog steeds.” Jos: ,,Nel is ook gewend om voor een weeshuis te koken, want Leo komt eten, Carolien en Piet eten een hapje mee. Ze brengt een bordje eten bij Rose in Purmerend en we hadden hier vroeger eenden in de sloot, maar dat zijn nu zwanen. Zo erg zijn ze gegroeid.”
Een bijzonder stel, Jos en Nel. Al 47 jaar samen en nog steeds zielsgelukkig. ,,De seks is goed, ze kan goed koken en we kunnen nog steeds goed door een deur. Om de beurt dan, want we kunnen er niet meer tegelijk doorheen”, lacht Jos. ,,Het was dan ook niet zo moeilijk om het zolang samen vol te houden. Als het aan mij ligt, plakken we er nog wel een jaar of dertig aan vast, waarin we samen genieten van onze geweldige kinderen en kleinkinderen waar we ontzettend trots op zijn.” Nel: ,,Ach, waarom ook niet. Het is er eentje met een gebruiksaanwijzing, maar zoals ik al zei; hij is ook weer zo godverdommes lief.”

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?