Martine Zwarthoed verzorgt voorleesontbijt in de bibliotheek van Volendam

Peuters genieten van voorleesfeestje

Rond 10 uur ’s ochtends stappen de eerste kleine jongens en meisjes aan de hand van hun papa of mama de bibliotheek binnen. Wanneer de kleine winterjasjes uit zijn dartelen ze nieuwsgierig richting alle kleurrijke boeken op de planken. Als even later ook alle kindjes van ’t Kattekopje – de peuterspeelzaal om de hoek – arriveren vult de kinderboekenhoek zich met drukte en gezelligheid.
Met een knap staaltje teamwork voorzien de aanwezige ouders en begeleiders alle kindjes binnen de kortste keren van een krentenbol, een mandarijn en iets te drinken. Zodra ze de versnaperingen in hun handjes hebben kalmeert het jonge gezelschap. Er ontstaat een rustig moment waar Martine Zwarthoed, begeleider van het voorleesontbijt, handig gebruik van maakt.
Enthousiast heet ze iedereen welkom. „We gaan vandaag een boek lezen over de moppereend” vertelt ze terwijl ze neerstrijkt op haar knieën. Bladzijde voor bladzijde leest ze voor terwijl ze het boek in de lucht houdt. De moppereend in het verhaal is zo humeurig dat er een donkere wolk boven zijn hoofd hangt die steeds groter wordt. Een beeld dat nog eens extra kracht wordt bijgezet door de bibliotheekmedewerker die naast Martine op een grote stoel zit en een steeds grotere, zwarte papieren wolk omhoog houdt naarmate het verhaal vordert.
De reacties uit het jonge publiek lopen enigszins uiteen. Een groot deel hangt muisstil aan Martine’s lippen, een handjevol kinderen kan hun enthousiasme amper in bedwang houden en is geneigd naar voren te huppen en het boek van dichtbij te bekijken. Een enkeling lijkt meer interesse te hebben in het grote aanbod boeken dat elders op de planken ligt, en kan het niet laten wat exemplaren op te pakken, door te bladeren en prompt op de grond te laten vallen als hun oog op een interessanter boek valt.
Martine leest onverstoord verder en weet op het einde, wanneer de gitzwarte onweerswolk verandert in een prachtige regenboog, alle aandacht weer voor zich te winnen. Er vallen zelfs wat mondjes open bij het zien van de paginagrote kleurenpracht. En wanneer Martine met haar vinger op het papier tikt en vraagt of iemand ook de verschillende kleuren kan noemen klinkt het luidkeels in koor: „Rood! Geel! Groen! Blauw! Paars!”
Het boek klapt dicht maar het feest is nog maar net begonnen. Over de speakers wordt het Moppereend Lied ingezet en samen met Martine wordt er op de vloer gestampt, gedanst, meegezongen en luidkeels gekwaakt. Er volgt een interactief spel met smiley’s waarin de kinderen alle emoties en gezichtsuitdrukkingen raden, er verschijnen kleurpotloden en papier waarop ze regenbogen tekenen en tot slot wordt er met een grote regenboogdoek gewapperd.
Tevreden en voldaan ging iedereen na afloop naar huis, maar niet nadat alle aanwezige ouders met hun kinderen zelf een aantal boeken uitzochten voor thuis. Ook de begeleiders verlieten de bibliotheek met een grote stapel boeken om voor te lezen in de peuterspeelzaal.
In de bibliotheek van Volendam worden het hele jaar door kosteloze voorleesactiviteiten georganiseerd. Speciaal voor peuters en hun (groot)ouders begeleidt Martine Zwarthoed iedere eerste zaterdag van de maand een Peuterparty, waarbij voorlezen, liedjes zingen en spelenderwijs taal ontdekken centraal staan.
De eerstvolgende peuterparty vindt plaats op zaterdag 1 februari van 10:15 tot 11:15 uur.

‘Kinderboeken bieden
een basis voor
de toekomst’

Voorlezen is niet alleen leuk en gezellig, het heeft ook een positieve invloed op de ontwikkeling van kinderen. De Nivo bleef na het voorleesontbijt even hangen en sprak met Martine Zwarthoed over alle voordelen van voorlezen.
Hoewel ze pas 23 jaar oud is, heeft Martine al heel wat ervaring met het luidkeels voordragen van diverse kinderboeken. De derdejaars student pedagogiek begon in 2017 als vrijwilliger bij de Voorleesexpress, een landelijke stichting die ervoor zorgt dat kinderen met een taalachterstand extra aandacht krijgen. „Als Voorleesexpress vrijwilliger kom je een half jaar lang wekelijks een uurtje bij een gezin thuis, om het kind voor te lezen en samen taalspelletjes te doen”, vertelt Martine. “Dat gaat dan specifiek om kinderen tussen de 2 en 8 jaar oud die binnen het gezin niet de benodigde ondersteuning krijgen in hun taalontwikkeling. Meestal omdat het gezin zelf anderstalig en daardoor laaggeletterd is in de Nederlandse taal.
In deze functie bleef het voor Martine niet alleen bij voorlezen. „Ik zorgde er ook altijd voor dat ik de ouders advies en tips meegaf en hen aanleerde om ook zelf regelmatig voor te lezen of taalspelletjes met hun kinderen te doen, zodat ze na mijn vertrek zelf ook actief konden blijven werken aan de taalontwikkeling van hun kind. Hierbij benadrukte ik ook het belang van voorlezen en spreken in de moedertaal, wat minstens net zo belangrijk is.”
In 2018 besloot Martine stage te gaan lopen bij de VoorleesExpress als coördinator van alle vrijwilligers en voorleesgezinnen in Edam, Volendam en Landsmeer. „Dat was erg leuk en ik heb er super veel geleerd, al moet ik zeggen dat ik het daadwerkelijke voorlezen soms wel miste. Eind 2018 werd mij gevraagd of ik wilde promoveren naar projectleider van de Voorleesexpress en daar hoefde ik geen moment over te twijfelen. Het afgelopen jaar heb ik met veel plezier ervoor gezorgd dat zo veel mogelijk kinderen met een taalachterstand een voorleestraject konden krijgen.”
Op 1 februari start Martine op haar nieuwe stageplek als coördinator bij Humanitas. „Dat is ook een landelijke vrijwilligersorganisatie”, vertelt Martine. „Zij hebben een ‘Home-start’ programma, een traject dat vergelijkbaar is met de Voorleesexpress, waarbij een vrijwilliger voor een vaste periode wekelijkse bezoekjes brengt aan gezinnen met lichte opvoedproblematiek. De Home-Start vrijwilligers bieden opvoed- en gezinsondersteuning bij alledaagse opvoedvragen en geven daarin advies waar nodig. Het lijkt me erg interessant om naast het bieden van deze ondersteuning aan deze gezinnen, de vrijwilligers te begeleiden door middel van onder andere het organiseren van themabijeenkomsten rondom opvoeding. Al denk ik ook dat ik de VoorleesExpress erg ga missen.”
Gelukkig blijft Martine nog wel regelmatig voorlezen. Voor de bibliotheek in Volendam begeleidt ze namelijk al enige tijd de maandelijkse peuterparty’s, en daar gaat ze de komende tijd enthousiast mee door. „Iedere eerste zaterdag van de maand lees ik voor uit een kinderboek en speel ik interactieve taalspelletjes. Het is enorm leuk om te zien hoeveel enthousiaste peuters en kleuters en hun ouders hier iedere maand op af komen.”
Een spannende ontdekkingstocht
Het succes van de maandelijkse peuterparty weet Martine goed te verklaren. „Het is iedere maand weer een feestje. Kinderen kunnen zich helemaal verliezen in het verhaal. Naast het plezier dat ze uit het verhaal zelf halen kan voorlezen enorm stimulerend voor jonge kinderen zijn: Het aanraken van het boek, het omslaan van de bladzijdes, de interactie met de ouders, voor een kind is het iedere keer weer een spannende ontdekkingstocht”, aldus Martine.

‘Dat prikkelt de fantasie
en de nieuwsgierigheid
van het kind enorm en
tegelijkertijd vergroot
het de belevingswereld
van het kind’

„In het verhaal zelf komt het kind bovendien in aanraking met allemaal nieuwe dingen, dieren, situaties en werelden. Dat prikkelt de fantasie en de nieuwsgierigheid van het kind enorm en tegelijkertijd vergroot het de belevingswereld van het kind. Ze leren ook alledaagse situaties beter te begrijpen.” Martine wijst erop dat dit niet betekent dat het kind alles in het verhaal per se moet begrijpen. „Sommige ouders denken dat dit het doel is van voorlezen, maar het is prima als het kind niet alles helemaal volgt of begrijpt.”
„Je kunt dan ook nooit vroeg genoeg beginnen met voorlezen. Zelfs als het kind alleen maar naar plaatjes wil kijken pikt het onbewust al enorm veel op. En je hoeft het echt niet alleen bij voorlezen te houden, om het verhaal tot leven te wekken kun je het ook koppelen aan een simpele activiteit, zoals knutselen, zingen of iets simpels als het stampen met je voeten.”
Sociaal emotionele groei
Naast het prikkelen van de verbeelding heeft voorlezen volgens Martine ook een zeer positieve invloed op de sociaal emotionele ontwikkeling van het kind. „In een verhaal leren ze zich in te leven in de personages en situaties en identificeren ze zich met andere personen. Daardoor groeit ook het empatisch vermogen in het dagelijks leven, waardoor het kind indirect ook beter leert samenwerken.”
Daarnaast wijst Martine erop dat specifieke verhalen kinderen goed voorbereiden op onbekende, en soms lastige, situaties. „Bijvoorbeeld wanneer oma doodgaat, er een baby op komst is of het gezin gaat verhuizen. Dan kan de ouder door middel van een verhaal het kind al vroeg kennis laten maken met de specifieke emoties die daar bij horen. Dat werkt ook zo bij het verwerken van situaties. Bijvoorbeeld als het kind een nare ervaring heeft gehad bij de tandarts, dan kan het deze situatie relativeren als het later over een fictief tandartsbezoek leest.”

‘Door middel van
een verhaal kan een
ouder het kind al
vroeg kennis laten
maken met de specifieke
emoties die bij
lastige situaties horen’

Een belangrijk voordeel van voorlezen is uiteraard dat het bijdraagt aan de taalvaardigheid van kinderen. „Ook de woordenschat en spelling van het kind worden positief beïnvloed, simpelweg door het horen van nieuwe woorden en zinsconstructies”, zegt Martine. „Door als ouder tijdens het verhaal ook af en toe vragen te stellen over wat het kind denkt dat er gaat gebeuren, leer je hem of haar ook nadenken en stimuleer je het oplossend vermogen.”
Hoewel de verleiding voor ouders tegenwoordig groot is om het kind een iPad te geven, of een luisterboek aan te zetten, benadrukt Martine dat dit bij lange na niet het zelfde effect heeft als voorlezen. „Voorlezen versterkt de band tussen ouder en kind. Het kind voelt zich gehoord en leert zelf ook te reageren en mee te denken. Ik zie ook vaak dat ouders stoppen met voorlezen zodra het kind zelf leert lezen. Dat is ontzettend jammer, want juist die interactie tussen ouder en kind kan ook voor iets oudere kinderen enorm waardevol zijn. Overigens geloof ik ook dat het soms goed kan zijn om het kind alleen te laten lezen of spelen. Als het kind zich af en toe verveelt leert het zichzelf ook te vermaken en wordt zijn of haar creativiteit geprikkeld.”
Als het aan Martine ligt zouden alle ouders hun kinderen iedere dag vijftien minuten voorlezen. „Dat kan echt een enorme positieve invloed hebben op het kind”, stelt Martine, „Boeken vormen echt de basis voor de toekomst van het kind, het zijn herinneringen die je voor het leven maakt.” Zelf kan Martine zich nog herinneren dat haar ouders haar iedere avond voorlazen. Ze lacht: „Wij lazen altijd Dikkie Dik, Jip en Janneke en Dribbel. Dat zal me altijd bijblijven.”

Voorleestips van Martine
• Kies een boek dat aansluit op de belevingswereld van het kind
Je kunt kijken naar bepaalde gebeurtenissen die op de planning staan. Is er een baby op komst? Gaan jullie verhuizen of gaat je kind voor de eerste keer naar de tandarts? Kies een boek met een thema dat bij deze gebeurtenis aansluit, zodat je kind goed voorbereid is en de situatie beter begrijpt. Veel bibliotheken hebben boeken per thema bij elkaar staan.
• Maak het kind nieuwsgierig naar het verhaal d.m.v. de kaft
Lees eerst altijd de titel van het boek en praat samen met je kind over de kaft. Maak het kind nieuwsgierig naar het verhaal en laat het nadenken waar het verhaal over zou kunnen gaan. Dit helpt je kind in het dagelijks leven bij het zoeken naar oplossingen voor problemen.
• Lees hetzelfde boek een paar keer voor
Vaak willen kinderen een verhaal meerdere keren horen, omdat ze het zo leuk vinden. Herhaling is ontzettend belangrijk. De eerste keer dat het kind het verhaal hoort, is het kind geboeid, de tweede keer is het feest der herkenning en vanaf de derde keer krijgt het kind oog voor detail en ontdekt het steeds weer iets nieuws in plaatjes.
• Lees voor op een vertrouwd moment of op een knusse plek
Kinderen raken vertrouwd aan rituelen en voelen zich prettig als ze kunnen rekenen op een dagelijksevoorleesritueel. Lees voor op een vertrouwd moment of op een knusse plek met een knuffel of kussen erbij, waarbij zo weinig mogelijk kans op afleiding is.
• Voorlezen met verschillende stemmetjes is niet altijd nodig
Het is niet nodig om je extra in te spannen en met verschillende stemmetjes voor te lezen. Bij peuters is dat nog niet zo aan de orde. Belangrijker is dat je langzaam voorleest, goed articuleert en je je kind tijdens het voorlezen regelmatig aankijkt. Hierdoor tref je vaak veel beter de toon, waardoor je kind goed zal begrijpen wie er in het boek iets zegt.
• Boek mag nét een beetje te moeilijk zijn
Wanneer je een moeilijker boek uitkiest, dit meerdere keren voorleest en samen met je kind praat over het verhaal, heb je de meeste kans dat je kind door een boek geboeid wordt.
• Moeilijke woorden
Wanneer er moeilijke woorden in het boek staan, worden deze in de context van het verhaal vaak wel duidelijk. Zo niet, dan kun je jouw kind helpen om het nieuwe woord te leren door er een plaatje bij aan te wijzen, een voorbeeld te geven of een vervangend woord te gebruiken. Naderhand kun je ook het moeilijke woord er weer bijhalen. Zo onthoudt je kind het woord beter, dit helpt bij de ontwikkeling van het taalgebruik.
• Voorspel samen het verhaal
Vraag tijdens het voorlezen aan je kind hoe het verhaal verder zou kunnen gaan. Door te vragen wat er allemaal kan gebeuren in het verhaal, denken kinderen goed na. Hierdoor leren ze in hun dagelijks leven ook beter om naar oplossingen te zoeken voor problemen.
• Laat het kind vertellen
Geef je kind de gelegenheid om iets te zeggen tijdens het voorlezen. Het gaat erom dat je kind praat, dus alle opmerkingen over het verhaal zijn goed. Ieder kind heeft een eigen interpretatie over het verhaal en kan ook meepraten vanuit eigen ervaringen. Daar kun je dan weer op ingaan. Zo blijft het kind betrokken bij het verhaal. Laat je kind het verhaal ook zelf eens navertellen. Daardoor begrijpt het kind het verhaal beter.

Martine’s kinderboekentips:
• De hapgrage krokodil – Jonnie Wild en Brita Granstrom (0-6 jaar)
• Zó moe en toch klaarwakker – Suzanne Strasser (0-6 jaar)
• Ik wil een paard – Gideon Samson (5/6 jaar)

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel

Bijzondere beroepen

Johan Schilder bestrijdt drugssmokkel en piraterij op de Caraïben

Johan (35) was samen met zijn vrouw Marian (33) en hun twee kinderen voor de feestdagen even terug in Volendam. ,,Mijn nicht is zo vriendelijk geweest om ons in haar huis te laten verblijven”, vertelt Marian. ,,We zijn – ondanks de kou – van plan om de kerstdagen ieder jaar in het thuisdorp door te brengen.” Afgelopen juni vertrok het jonge gezin richting de Caraïben om een nieuw hoofdstuk in hun leven te beginnen.
,,Van origine ben ik duiker bij Defensie”, begint Johan zijn verhaal. ,,Op mijn zeventiende ben ik in dienst getreden, waar ik als matroos 3e klasse begon bij de technische dienst voor de Marine. De bijbehorende opleiding volgde ik in Amsterdam, waar ik promoveerde tot matroos 2e klasse.” Tijdens de bijbehorende stageperiode heeft Johan een groot deel van de wereld gezien. ,,Ik heb vier jaar lang op een fregat meegevaren. In die tijd ben ik onder meer gestationeerd geweest in en nabij Irak tijdens de Irak-oorlog. Het was in deze periode dat ik matroos 1e klasse werd.”

‘Je wordt als duiker
vanaf een moederschip
richting het kustgebied
gestuurd om verankerde
mijnen onschadelijk
te maken’

Eenmaal teruggekomen in Nederland besloot de Volendammer zichzelf verder te specialiseren. ,,In 2006 ben ik gestart met de duikersopleiding bij de Defensie. Terugkijkend op de afgelopen jaren, kan ik wel zeggen dat ik als duiker al het mogelijke gedaan heb. Wrakduiken, onderwaterlassen bij het salvage & construction team, zoeken naar wapens, het veiligstellen van vijandelijke zeekusten, maar ook het bergen van lichamen met Very-Shallow-Water teams. Je wordt als duiker vanaf een moederschip richting het kustgebied gestuurd om verankerde mijnen onschadelijk te maken. Ieder land dat lid is van de NATO moet binnen 48 uur overal op aarde een dergelijke missie kunnen uitvoeren.”
Na de loodzware opleiding tot duikleider duurde het niet lang voor Johan teamleider werd. ,,Toen ik eenmaal duiker was, klom ik snel in rang. Ik werd als korporaal-seinmeester, second in command bij het salvage en construction team. Na deze plaatsing ging ik naar de Defensie Duikschool waar ik werd bevorderd tot Sergeant-Duikmeester. Ik leidde andere duikers op voor de Marine en Landmacht, alsmede duikers voor het arrestatieteam van de politie . Het is vaak voorgekomen dat ik voor een duikmissie werd uitgezonden met jongens die ik zelf heb getraind. Dat is natuurlijk hartstikke leuk.”
Door de jaren heen zijn heel wat collega-duikers van Johan overal ter wereld uitgezonden naar tropische oorden. Marian: ,,Ik vroeg of dat voor ons ook geen optie was. Een paar jaar lekker naar de zon, dat leek me wel wat. De meest logische bestemming zou dan Curaçao zijn. Naast de zon, zee en het strand, is een ander voordeel dat daar Nederlands wordt gesproken. Dus voor de kinderen is de stap naar een nieuwe school niet heel groot.” Johan kon zich goed vinden in Marians voorstel en besloot een officieel verzoek tot overplaatsing bij zijn werkgever in te dienen. Johan: ,,Op Curaçao kwam een functie vrij voor de chef werkplaats bij een speciale vaartuigengarage. Ik ging het sollicitatieproces in en wist deze te winnen. De hele procedure duurde bijna drie jaar, waardoor we genoeg tijd hadden om alles op orde te krijgen en goed over alles na te denken. Bij Defensie werkt het zo dat je naar het buitenland kan worden uitgezonden voor minimaal drie jaar en maximaal vijf jaar. Wij hebben drie jaar afgesproken met een optie tot verlenging.”
Wanneer je voor Defensie overseas gaat werken, word je bijgestaan door een zogenaamde sponsor. ,,De sponsor is een collega die al langer in dat gebied gestationeerd is en dus van de hoed en de rand weet. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe geweldig de hulp van een sponsor in zo een situatie kan zijn. We werden bij aankomst op het vliegveld opgewacht door het hele team. Dat is natuurlijk fantastisch binnenkomen. We voelden ons gelijk welkom op het mooie eiland. Mijn sponsor bracht ons naar het resort en hielp bij het uitzoeken van een geschikte woning. Hij regelde een auto voor ons en zorgde dat we op het resort een gevulde ijskast hadden. Als je emigreert heb je al genoeg aan je hoofd. Het is dan heel prettig dat dit soort dingen voor je geregeld worden.”
Eenmaal aangekomen op Curaçao beschikte het Volendamse gezin alleen over de bagage die ze in het vliegtuig met zich mee konden brengen. ,,Het wachten was op de container met de rest van onze spullen. Je neemt alleen het broodnodige mee, de rest van je spullen wordt zolang opgeslagen in een speciaal pakhuis van Defensie.” De eerste negen weken van hun verblijf spendeerde de familie Schilder in een resort. ,,Dat was echt te lang, maar helaas was ons huis eerder niet klaar. De vorige bewoner had er een enorme puinhoop van gemaakt, dus moest er een hoop vernieuwd worden. Toen we de sleutel eenmaal kregen, was er een hoop dat we zelf nog wilden verbouwen. Je blijft toch een Volendammer”, lacht Johan. ,,Het huis bevindt zich in een soort resort met in totaal 28 woningen. Allemaal bewoond door mensen die voor Defensie of voor de politie werken. Deze locatie is rondom beveiligd met een hekwerk, beschikt over een zwembad en ligt op vijf minuten rijden van het strand. Helemaal voor elkaar dus.”
Johans werkdag start om half zeven ’s ochtends. ,,Ik werk dagelijks tot drie uur ’s middags. Het is fijn om een deel van de middag vrij te zijn omdat het op Curaçao om zeven uur ’s avonds pikdonker is.” De kinderen starten al bijna even vroeg. ,,De schooltijden zijn van kwart over zeven ’s ochtends tot half één ’s middags. Ze hebben geen grote pauze en maken dus wel evenveel uur als dat we in Nederland gewend zijn.” Marian werkt vanuit huis als wellnesscoach voor doTERRA, een marketingbedrijf dat essentiële oliën en andere gerelateerde producten verkoopt. ,
,,Doordat we ’s middags op tijd vrij zijn kunnen we als gezin veel tijd samen doorbrengen”, licht Johan toe. ,,In Nederland heb ik lange periodes gehad waarin ik de kinderen hooguit een uurtje per dag zag. Voor mij is dit dus de meest positieve verandering ten opzichte van het leven in Volendam. Dat en het feit dat je hier op je slippers naar je werk gaat.”

‘Dit jaar alleen
heeft de Koninklijke
Marine meer dan
16.000 kilo cocaïne
onderschept in
de Caraïben’

Als sergeant heeft Johan leiding over een team van acht matrozen en korporaals. ,,In het Caribisch gebied beschikken we over een twintigtal FRISC vaartuigen. Deze hogesnelheidsvaartuigen zijn speciaal ontwikkeld voor de marine om anti-smokkel, anti-piraterij en amfibische operaties uit te voeren. Aan ons de taak om te zorgen dat deze vaartuigen te allen tijde operationeel blijven. De vaartuigen worden dagelijks ingezet voor gevaarlijke operaties met betrekking tot piraterij en smokkelaars. Dat zijn over het algemeen niet de meest vriendelijke mensen. Zij kijken niet op een mensenleven heb ik inmiddels ondervonden.”
FRISC staat voor Fast Raiding Interception Special Forces Craft, dat naar het Nederlands vertaald snelheid invallen en onderscheppingen speciale troepen vaartuig zou zijn. ,,We voeren onderhoudswerkzaamheden uit, repareren waar nodig en, indien mogelijk, verbeteren we ze. Mijn werkzaamheden bestaan vooral uit management- en planningstaken.”
Naast zijn dagelijkse functie als chef werkplaats, bekleed Johan tevens een nevenfunctie als duiker. ,,Op Curaçao zijn inclusief mijzelf acht duikers werkzaam voor Defensie. Met die duikers hebben we een gezamenlijke app-groep. Als er een duikersklus uitgevoerd moet worden in het Caribisch gebied, wordt dat in de app-groep gedeeld en melden degenen die beschikbaar zijn zichzelf aan. Gemiddeld genomen voeren we twee maal per maand een duikersklus uit. Het gaat dan vooral om militaire bijstanden en vrachtschepen controleren op smokkelwaar.”
Vakkundig licht sergeant Schilder toe op welke wijzen drugssmokkelaars te werk gaan. ,,Er zijn verschillende methoden waarop contrabanden vervoerd worden. Een veelvoorkomende manier is om een met cocaïne gevulde koker onder een vrachtschip te plakken. De bemanning van het vrachtschip is zich nergens van bewust en toch worden de drugs naar een ander land of continent vervoerd. De smokkelaars geven aan hun collega’s in het land van bestemming de gegevens van het vrachtschip door, en zij staan bij aankomst met een duikersteam klaar om de koker onder het schip vandaan te halen. Je kan je dus voorstellen dat wij veel vrachtscheppen in het Caribisch gebied controleren. Dit jaar alleen heeft de Koninklijke Marine meer dan 16.000 kilo cocaïne onderschept in de Caraïben.”
In juni 2022 zitten de eerste drie jaar van Johans stationering in Curaçao erop. ,,We kunnen ons verblijf dan nog wel met één of twee jaar verlengen, maar daarna keren we terug naar Volendam. Defensie kampt met een enorm duikerstekort, dus ik denk dat ik me tegen die tijd weer ga storten op een carrière binnen de Defensie Duikgroep. Wie weet, misschien zelfs ooit als Chef Opleidingen .”

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel