Een nieuw hoofdstuk voor Daisy Correia
Op twaalfjarige leeftijd gaf fadozangeres Daisy Correia uit Amsterdam haar eerste optreden. Sindsdien stond haar leven volledig in het teken van de muziek. Vol passie en liefde heeft ze zichzelf de afgelopen twintig jaar ontwikkeld als zangeres. Maar daar komt nu tijdelijk een einde aan. Komende zondag geeft ze – begeleid door pianist Frank Keijzer – een van haar laatste optredens tijdens het benefietconcert voor Huis aan het Water, voordat ze het roer omgooit.
Door Leonie Veerman
Het idee dat er straks geen optredens meer op de agenda staan, is voor Daisy zowel bevrijdend als ronduit beangstigend. „Ik weet niet beter dan dat ik altijd op het podium heb gestaan”, zegt de 33-jarige zangeres. „Ik ken mezelf alleen maar als zangeres. Die identiteit laat ik straks helemaal los.” Haar ademhaling versnelt als ze uitlegt dat het een enorme stap voor haar is. „Ik heb er een hele poos over moeten nadenken. Ik heb het besluit uiteindelijk zo bewust genomen dat het bijna pijn doet. Maar ik weet zeker dat het de juiste beslissing is.”
Fado heeft een speciale plek in Daisy’s hart. „Ik hou van melodramatische muziek. Van origine luister ik naar de Beatles. Ik ben ook gek op Radiohead, waar de contrasten tussen zeer ingetogen en gigantisch grote klanken zeer groot zijn. Die muziek raakt mij enorm. Datzelfde effect heeft fado-muziek op mij. De emotie in deze muziek is erg goed voelbaar. Die impact vind ik indrukwekkend.”
Als kind van een Portugese moeder en Nederlandse vader heeft Daisy deze Portugese muziekstijl niet zozeer meegekregen in haar opvoeding. „Fado is echt iets uit Lissabon. Mijn moeder komt uit het Noorden, daar speelt Fado eigenlijk geen rol. Net zoals je in Groningen ook geen echt Jordanese hits hebt.” Maar de liefde voor muziek was er al zolang Daisy zich kan herinneren:
In eerste instantie zong Daisy dan ook voornamelijk pop/rockmuziek. Ze was achttien toen ze voor het eerst in contact kwam met Fado. „Ik was meteen verkocht. Op dat moment stond ik op het punt om mijn eerste pop/rock album uit te brengen. Alles stond al klaar, maar dat heb ik toen meteen stopgezet. Ik wilde me volledig focussen op de fado-muziek. Ik werd ook van alle kanten gesteund en gemotiveerd om deze weg in te slaan. Mijn publiek, familie en kennissen, allemaal overtuigden ze mij ervan dat mijn stem zo goed uitkwam in de fadomuziek.”
Pas toen Daisy al een tijdje fado zong kwam ze erachter dat haar Portugese overgrootvader ook fado zong. „Hij trok van dorpje naar dorpje en zong dan op de pleintjes. Ik wilde meteen alles over hem weten.” Na deze bijzondere ontdekking heeft Daisy teksten van haar overgrootvader weten te bemachtigen. „Het was een prachtig ‘Romeo en Julia’ verhaal. Daar heb ik toen zelf muziek voor geschreven. Ik vind het erg mooi dat we op die manier nu ons gezamenlijke lied hebben.”
‘Frank heeft die
hele nacht geoefend’
Als fado-zangeres treedt Daisy vaak alleen op met haar vaste Volendamse pianist Frank Keijzer. De twee ontmoetten elkaar twaalf jaar terug toen ze samen een muziekopleiding deden. „Frank was destijds nog maar zeventien jaar oud. ik was meteen onder de indruk van zijn nuchtere houding. Ik wist meteen dat ik hem moest ‘hebben’.
Het klikte meteen tussen Daisy en Frank. „Ik herinner me ons eerste optreden nog. Dat was voor een radioprogramma. Ze vroegen mij ook een fado te zingen en ik vroeg Frank mij hierbij te begeleiden. Frank had slechts tien uur de tijd om een fado nummer uit zijn hoofd te leren. Hij heeft die hele nacht geoefend. Die passie en bevlogenheid spraken mij enorm aan. Sinds dat moment zijn we echt een super goed team. Het is een van mijn beste maatjes.”
Liever passie dan automatische piloot
Met haar band waarvan, Frank Keijzer als pianist deel uitmaakte, deed Daisy het afgelopen decennium 7 theatertours. Afgelopen mei sloot ze haar tienjarige jubileum als fado-zangeres af in het concertgebouw. „Dat was een geweldige ervaring, maar nu is het tijd om een stapje terug te doen. Om weer wat overzicht te krijgen. Misschien is het voor een jaar, misschien langer. Voor nu wil ik vooral heel veel laten bezinken, en mezelf weer hervinden. ”
Daisy geeft aan dat het vooral een gevoelskwestie is. „Persoonlijk is er voor mij de afgelopen tien jaar veel veranderd. Ik ging samenwonen, kreeg twee kinderen. Opeens heb ik heel veel verantwoordelijkheden, en daar komen ook andere behoeftes bij. Ik vind het zingen nog steeds leuk, maar ik merk dat de passie langzaam is weggeëbd. Ik vind het nog steeds leuk om te doen, maar na 20 jaar optreden begint de routine er langzaam in te sluipen.” En voor iemand als Daisy is dat niet te verkroppen: „Ik wil beslist niet op de automatische piloot leven, daar ben ik te gevoelig voor.”
Als afgestudeerde zangpedagoge geeft Daisy al vele jaren zangles. Sinds begin dit jaar geeft zij ook drie dagen in de week muziekles op het Regiuscollege in Schagen. „Dit bevalt erg goed! Het is ontzettend fijn om structuur en zekerheid te hebben, en het gevoel dat ik gewoon een keertje ziek kan worden. Ik merk dat dit me heel veel rust en vreugde geeft. Ik ben als persoon toch gegroeid, ik ben niet alleen meer Daisy de zangeres, maar nu ook Daisy de moeder en juf. En daar geniet ik erg van.”
De komende tijd staat voor Daisy in het teken van studie en ontwikkeling. Deze maand is ze begonnen met de opleiding tot muziekdocent. „Het is best pittig, maar ik vind het een prachtige uitdaging, ik ga ervoor!”
Voor het benefietconcert voor Huis aan het Water maakte ze graag nog een uitzondering. „Ik doe eigenlijk heel weinig benefietconcerten, maar het was een heel bewuste keuze om hieraan mee te doen. Frank initieerde het, en ik wist meteen dat ik dit nog moest doen. We vinden het beide een erg mooi en goed doel. En we vonden het bijzonder dat ze ons hebben gevraagd. We spelen zowel Portugese als Nederlandstalige nummers zodat het voor iedereen toegankelijk is, ook voor mensen die nog nooit eerder met fado in aanraking zijn gekomen. Ik weet zeker dat Frank en ik het publiek zondag kunnen inspireren!”
‘Benefietconcert mooie manier om een bijdrage te leveren aan Huis aan het Water’
Pianist Frank Keijzer begeleidt fado-zangeres
Al vanaf het moment dat Daisy Correia haar eerste fado lied zong werd zij bijgestaan door de Volendamse pianist Frank Keijzer. De afgelopen tien jaar was hij haar vaste begeleider. Nadat ze bijna alle theaters in Nederland hebben aangedaan staan ze aankomende zondag samen in de grote kerk in Edam. „Tijdens het benefietconcert brengen we nummers ten gehore waar wij het fijnste gevoel bij hebben”, zegt Frank. „We zullen ons best doen er een prachtig optreden van te maken.”
„Ik zit ook in de B6 band, waarmee ik eerder al eens heb meegewerkt aan een benefietconcert voor Huis aan het Water”, zegt de dertigjarige Keijzer. ,,Toen ik werd benaderd door het bestuur met het verzoek of ik met Daisy wou meewerken aan het concert in de grote kerk was ik direct weer enthousiast.”
„Ik vind het een bijzonder initiatief dat voor veel mensen een fijne plek biedt in moeilijke tijden”, aldus Frank. „Kanker is helaas geen ‘ver van mijn bed show’. We kennen allemaal wel mensen die met deze vreselijke ziekte te maken krijgen, en het is een fijne gedachte dat er een plek is waar zij zich weer even kunnen opladen, weg van alle stress en drukte.”
Als pianist is Frank Keijzer van alle markten thuis. Hij is ooit begonnen bij de Zangertjes van Volendam. Daar werden pianolessen aangeboden aan de koorleden. „Wie pianoles wilde kreeg gratis een piano in bruikleen.” Dat zag de jonge Frank wel zitten. „M’n ouders hebben het dressoir een stukje opgeschoven, en zo stond er van het ene op het andere moment opeens een piano in onze woonkamer.”
Met veel plezier oefende Frank urenlang op zijn nieuwe instrument. En al snel bleek dat hij er aanleg voor had. „Vanaf dat moment ‘rolde’ ik van de ene mijlpaal naar de andere”, zegt Frank. „Op een gegeven moment mocht ik het koor begeleiden, later volgden verschillende bandjes. Ik heb les gehad van Jeanette Veerman, Kees Schilder, Kees Bornewasser, Gustaaf Schulz en improvisatielessen van Juan Pablo Dobal, van wie ik een groot bewonderaar ben. Vervolgens studeerde ik aan het Art en Entertainment College in Amsterdam en vervolgens aan het Conservatorium. Uiteindelijk is het mijn werk geworden.”
Met hetzelfde gemak waarmee Frank zijn carrière inrolde, kwam hij in aanraking met Fado. Frank: „Daisy en ik zaten bij elkaar in de klas. Dat was nog in de tijd dat zij uitsluitend popmuziek zong. In de periode dat Daisy de overstap maakte naar Fado werd ze uitgenodigd bij 3FM voor een radio-optreden. Ze heeft mij toen gevraagd of ik haar wilde begeleiden. Ik had nog nooit van Fado gehoord maar heb meteen ja gezegd. Ik had geen idee hoe ik het moest aanpakken en heb de hele nacht wakker gelegen, maar uiteindelijk speelde ik het op een manier waarop mijn gevoel zei dat het klopte.”
‘Mensen begonnen zelfs te huilen’
Frank herinnert zich dat radio-optreden nog goed. „Er heerste een gezellig sfeertje in de studio, maar zodra wij het nummer speelden was het muisstil. Mensen begonnen zelfs te huilen. Na afloop werd Daisy en mij op het hart gedrukt dat we met Fado door moesten gaan. En dat hebben we gedaan.”
Inmiddels kijkt Frank terug op tien mooie muzikale jaren waarin hij samen met Daisy stad en land heeft afgereisd om deze bijzonder Portugese muziekstijl ten gehore te brengen. Voor een muzikant als Frank was het jubileumconcert in het Concertgebouw afgelopen mei een absoluut hoogtepunt. „Als jonge muzikant kwam ik er geregeld over de vloer, en iedere keer als ik langs het gebouw liep droomde ik ervan om daar zelf ooit op het podium te staan. Het moment dat je dan echt in de zaal staat met die akoestiek, de Steinway vleugel, en die sfeer in de zaal, dat gevoel is bijna magisch. Voor mij was het een combinatie van opperste concentratie en intens genieten. Een zeer bijzondere ervaring.”
Frank kan niets dan begrip opbrengen voor Daisy’s keuze om een pauze in te lassen als zangeres. „Als je tien jaar samen optreedt met zo’n druk schema als ons dan merk je op een gegeven moment dat je qua creativiteit op een dood spoor komt. Je zit op een rijdende trein en soms heb je het nodig om even te stoppen bij een station. Maar die tijd was er nooit.” Ook Frank is blij dat ze nu een moment van bezinning inlassen: „Om na te denken, en wie weet komt daar weer iets creatiefs uit.”
Nu het tweetal een pauze inlast hoeft Frank overigens niet bang te zijn dat de verveling toeslaat. Als muzikant houdt hij er een overvolle agenda op na. Frank is lid van de B6 band en A Million Shoes, waarmee hij nog regelmatig optreed. Verder is hij dirigent bij het koor Afslag Edam en repetitor voor de Zangertjes van Volendam. Ook werkt hij landelijk aan verschillende projecten mee als pianist en studiomuzikant.”
,,Met Tamara Tol werkt hij op dit moment aan een theaterproject, waarvoor 12 oktober een eerste try-out op de agenda staat. Op 16 november treedt hij op met het projectkoor in de Amvo. Daarnaast geef hij ook pianolessen. ,,Mijn privélessen keyboard en piano zitten tot aan het plafond aan toe vol op dit moment. Ook werk ik twee dagen in de week bij Muziekschool Amsterdam.”
,,Gemiddeld werk ik zo’n 70 tot 80 uur per week”, zegt Frank kalm. ,,Dat zijn iedere week 65 leerlingen met in het weekend de optredens er nog bij. Het is soms ‘wel pittig’”, geeft hij toe, „ik heb nog wel degelijk een sociaal leven, maar soms vind ik het lastig om de tijd te vinden om mezelf als muzikant te blijven ontwikkelen.”
Frank staat er toch nuchter in. „Mijn vader is bakker en m’n broertje is schilder. Die hebben ook gewoon iedere dag een wekker aan staan. Ik ben erg blij en trots dat ik mijn geld kan verdienen met iets dat ik echt leuk vind, en dan vind ik het niet erg om misschien iets harder te werken dan een ander.”
Programma benefietconcert Huis aan het Water
Komende zondagmiddag (6 oktober om 15.00 uur) organiseert Huis aan het Water een benefietconcert in de Grote Kerk in Edam. Het concert omvat een divers programma van klassieke muziek tot wereldmuziek en pop. Kaarten à € 25,- zijn zondag aan de deur verkrijgbaar of vooraf online te bestellen via https://www.stichtinghuisaanhetwater.nl/toegangskaarten-benefietconcert-2019/
Bij het Huis aan het Water kan iedereen terecht die te maken heeft (of heeft gehad) met kanker. Patiënten, partners van patiënten, familie en vrienden. Het is een prachtig huis met uitzicht over de Gouwzee. De ideale plek voor kankerpatiënten en hun naasten om het hoofd vrij te maken, tot rust te komen en de balans terug te vinden.
Programma:
Het salonorkest RIEN NE VA PLUS
Het salonorkest RIEN NE VA PLUS speelt tijdens de inloop zodat het publiek alvast in de stemming komt. Romantisch – Roemeens – Ragtime.
Familie Kooi
Het concert begint met een optreden van de bijzonder muzikale familie Kooi. David Kooi (11) won reeds een aantal prijzen voor zijn pianospel. Sterre Kooi behaalde in 2018 haar bachelor Klassiek Zang aan het Conservatorium van Amsterdam. Vader Jaap Kooi is een veelzijdige pianist en docent aan het Conservatorium van Amsterdam.
Daisy Correia
Fadozangeres Daisy Correia wordt begeleid door pianist Frank Keijzer.
Serafino strijktrio
Violiste Emi Ohi Resnick uit New York (gaf haar debuut op 15-jarige leeftijd in Carnegie Hall)
Celliste Timora Rosler Israelisch/Nederlandse
Altvioliste Simone van der Giessen (Navarra kwartet)
Margriet Eshuijs en PopUp Koor
De 33 koorleden van het Margriet Eshuijs Koor verzorgen een optreden dat aansluit bij de achterliggende gedachte van het benefietconcert met onder andere een uitvoering van het lied “Huis aan het Water” dat Maarten Peters vijf jaar geleden schreef voor de opening van het huis in Katwoude.
