Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by De redactie

Grôsk òp ûis Vòlledams presenteert: ’t Vòlledams Dictéj

De werkgroep ‘Grôsk òp ûis Vòlledams’ is al een tijdje bezig met het ontwikkelen van een eigen spelling voor de Volendammer taal. Er is grondig nagedacht over de verschillende spellingsregels, die in dit schrift gehanteerd worden. Het is dan ook een heuse uitdaging om de taal op een consistente manier te schrijven. Door: Jos de Boer

Waar het standaard Nederlands maar zestien klinkers kent, bevat het Volendams er al 31. Bij de nieuwe spelling worden er allerlei accenten gebruikt, om deze unieke klanken aan te duiden. De zinnen die hierbij ontstaan, verschillen hierdoor aanzienlijk van het Nederlands. Denk hierbij aan zinnen als ‘De gemiente et ’n pötje maakt òm de planne te beköstige’ en ‘Slànge êbbe gien pôte, stiere êbbe d’r vier, moar pâirde êbbe vier biene’. Naast de vele klinkers met hun accenten en speciale tekens zijn er nog andere factoren die het ontwikkelen van een spelling complexer maken. Zo worden niet alle woorden door alle Volendammers op dezelfde manier uitgesproken. Dit komt onder meer door het verschil in uitspraak tussen vrouwen en mannen, maar ook omdat de taal zich steeds verder ontwikkelt.

De spellingsmethode wordt al veelvoudig gebruikt bij de interne communicatie van de werkgroep. Dit wordt niet alleen gedaan omdat het leuk is, maar ook om eventuele haken en ogen met betrekking tot de spelling te identificeren. Het is nu echter tijd, om de validiteit van het schrift buiten de werkgroep te laten toetsen. Daarom organiseert ‘Grôsk’ op donderdag 30 mei de eerste uiting van het ‘Vòlledams Dictéj’ in de St. Jozefschool. Dit gaat als volgt in werking: Enthousiastelingen die zich aanmelden krijgen digitaal de nieuwste versie van de spellinggids toegestuurd, om zelf goed te kunnen bestuderen. Vervolgens vind er op de avond zelf een kort dictee plaats, in een van de klaslokalen van de school. Hopelijk laat het dictee zien hoe men denkt over het spellen van bepaalde Volendammer woorden. Hierbij is het vooral interessant of de deelnemers exact de regels van spellinggids hanteren, of dat men een eigen schrijfwijze toepast. Wellicht leid het dictee zelfs tot een revisie van een regel in de spellinggids, waardoor dit handvest nog beter illustreert oe ûis toal nau skréve moet worre.

Er zijn nog enkele plekken vrij voor het dictee. Interesse om deel te nemen? Mail naar grosk.op.uis.volledams@gmail.com óf meld je aan via www.volledams.nl.

Fotogalerij

Originele popmuziek met een vleugje Americana

De muziek van Loes Fabienne binnenkort live in de PX

15 juni belooft een prachtige avond te worden voor de lokale muziekliefhebbers. Loes Fabienne, geboren en getogen in Volendam, treedt namelijk samen met haar band op in de PX. Loes, die tevens singer-songwriter is, vertelt over haar muzikale ontwikkeling op school en hoe haar nummers tot stand komen. Door: Jos de Boer

,,Muziek speelt van jongs af aan al een belangrijke rol in mijn leven”, vertelt Loes. ‘Met name zingen heb ik altijd al leuk gevonden. Nadat mijn zus op gitaarles ging, besloot ik ook te leren spelen. Na wat optredens op de middelbare school werd ik gevraagd om lid te worden van het PX Songwriters Guild. Dit was een fijne omgeving om mij verder te ontplooien als beginnend singer-songwriter. Na lang nadenken besloot ik mij volledig te wijden aan de muziek. Zo heb ik vier jaar lang gestudeerd aan de Herman Brood Academie, waarbij mijn focus lag op zingen. Tijdens deze opleiding heb ik veel geleerd over het spelen in een band, en heb ik goede vrienden gemaakt. Na deze vier jaar had ik het gevoel dat ik nog verder moest leren. Daarom studeer ik nu aan de Rockacademie in Tilburg. Dit is een intensieve studie, waar wij onder andere leren over verschillende genres, muziektheorie en het schrijven van goede teksten. Waar de Herman Brood Academie soms voelde als ‘lang leve de lol’, is deze studie een stuk uitdagender.”

Eigen sound
De invloeden uit haar kindertijd zijn goed terug te horen in de popnummers van Loes: ,,Thuis stond er eigenlijk altijd wel muziek aan. Mijn ouders luisterden veel naar artiesten als The Eagles, Dolly Parton, Emmylou Harris en Johnny Cash. Op de Herman Brood Academie hing er een echte rock- en indiecultuur. Daardoor vond ik lange tijd dat countrymuziek niet cool was. Toch merk ik de laatste tijd dat mijn eigen liedjes steeds vaker iets weg hebben van country en americana. Mijn ouders hielden ook erg van punk, en de ‘attitude’ van dit genre spreekt mij ook enorm aan. Bij het optreden in de PX zullen de verschillende invloeden goed terug te horen zijn in onze liedjes. De band en ik kijken er erg naar uit om hier ‘thuis’ een keer op te treden en om ons materiaal te laten horen aan een groot publiek.”

Fotogalerij

Foto: Klaas Smit

Handbalmannen grijpen naast alle finales, ook die om de landstitel

‘Uiteindelijk is het heel veel net niet dit jaar’

De teleurstelling was er wel degelijk, maar de grote verslagenheid niet. De handbalmannen van KRAS/Volendam waren, naast dat ze zaterdag zelf moesten winnen van Hurry Up, aangewezen op de Limburgse Lions. Die moesten tegelijkertijd thuis winnen van Aalsmeer, zodat de zuiderlingen Volendam zouden treffen in de finale om de landstitel. Maar Aalsmeer zegevierde zelfs ruim in Sittard (23-30), zodat de royale overwinning van Volendam (35-24) alleen voor de statistieken was. ,,Het is bij lange na niet geworden wat we er van verwacht hadden, daar moet je eerlijk in zijn”, zei trainer Geert Hinskens na afloop.
Door: Eddy Veerman

Er was nog hoop voorafgaand. Dat Lions per se aan de goede kant van de score wilde blijven, zodat de Limburgers niet het thuisvoordeel zouden kwijtraken voor de finale. Dan moest Volendam zoals gezegd in De Opperdam zelf Hurry Up verslaan en dat scenario voltrok zich al vroeg in de wedstrijd. ,,We stonden op een gegeven moment met vier goals voor en Hurry Up speelde nergens meer voor, dus je wist wel dat ze zouden breken. Wij leverden een stabiele wedstrijd af”, zei hij. Maar gaandeweg de wedstrijd zag het er in Limburg niet naar uit, dat Lions Volendam zou bijstaan. ,,We merkten al tijdens onze wedstrijd dat Aalsmeer uitliep en dat is ook hun kwaliteit. Zij kunnen pieken op dat soort momenten.”

,,Uiteindelijk is het voor ons een teleurstellend seizoen, zonder finales, zonder prijzen, waar je na het vorige seizoen wel aan dacht. Dat er nog één trapje omhoog zou zijn: de Final Four van de BeNe League halen én landskampioen worden. Daar hebben we op ingekocht en het materiaal voor, maar uiteindelijk is het heel veel net niet dit jaar”, doelde Hinskens ook op het missen van de Final Four, op een doelpunt.

,,In de laatste fase van die BeNe League konden we niet beschikken over Lucas Schneider, naast dat we met de keepers ook blessures hadden. Met het nieuwe format van de strijd om de landstitel (Lions en Aalsmeer eindigden net boven Volendam, red.) begonnen zij met meer punten én ze hadden tegen ons het thuisvoordeel. Dan weet je dat het heel moeilijk wordt. Bij Aalsmeer lukte het half en bij Lions lukte het niet en dan ben je gezien. Het ‘uitsyndroom’ was misschien wel het beste label dat bij dit seizoen past. In de Bene League lieten we thuis maar één punt liggen, dat moet normaal gesproken een goede basis zijn om overal aan mee te doen, maar in uitwedstrijden waren we niet stabiel. Dat was een lastig vraagstuk. Te vroeg in de hal, te laat in de hal, we hebben van alles bekeken.”

Na afloop werd afscheid genomen van een aantal spelers: Jelmer de Vries volgt zijn vriendin en gaat in een Duitse Liga spelen, Ephrahim Jerry stopt vanwege werkzaamheden, Lucas Schneider gaat weer naar Duitsland, na twee seizoenen. En Evert Kooijman en de club kwamen niet tot overeenstemming. De Volendammer die voor Bevo speelde, Lars van Driel, komt terug naar Volendam en dat geldt ook voor keeper op Rob Goudriaan, die terugkeert van een buitenlands avontuur. Hinskens: ,,Je verliest een hoop ervaring, hopelijk komt er iets voor terug. Wat dat betreft wordt het de komende weken spannend, wat er straks qua ploeg staat.”

Eindstand Handbal NL League:
Aalsmeer * 5-10 Bevo 5- 6
Lions * 5-10 Hurry-Up 5- 3
KRAS/Volendam 5- 8 Houten 5- 0

Fotogalerij

Verkeersveiligheid en praktijkvaardigheden centraal tijdens examen op 31 mei

Nationaal VVN Verkeersexamen

Elk jaar doen kinderen uit groep 7 van alle basisscholen in Volendam mee aan het nationale VVN (Veilig Verkeer Nederland) theoretisch en praktisch Verkeersexamen. Het theoretisch Verkeersexamen is eerder dit schooljaar al afgenomen en nu staat het praktisch Verkeersexamen voor de deur.

Bij het verkeersexamen komen naast kennis, ook veiligheidsbewustzijn, vaardigheden en houding aan de orde. Leerlingen moeten voor het examen een aantal verkeersbegrippen en verkeersafspraken onder de knie hebben. Ook is er een overzicht van de verkeersborden die de kinderen moeten kennen.

Het praktisch Verkeersexamen heeft als doel dat de leerlingen aantonen dat ze de theorie ook in de praktijk kunnen toepassen. Dit zal vrijdagochtend 31 mei aanstaande plaatsvinden. Door alle kinderen uit groep 7 zal een vooraf vastgestelde route worden gefietst. Langs de route staan hulpouders die aan de hand van een controlelijst beoordelen of de kinderen goed handelen.

Als Volendammers mogen we wederom trots zijn op de grote betrokkenheid van scholen, vrijwilligers, inwoners en bedrijven bij dit soort projecten. Onze dank gaat uit naar de mensen die hun steentje willen bijdragen aan de veiligheid van onze kinderen. Bij deze een oproep aan ouders en deelnemende kinderen: Oefen de route vooraf minimaal een keer, dit is namelijk verplicht om deel te mogen nemen aan het examen. Fatbikes zijn niet toegestaan. Elektrische fietsen worden sterk afgeraden, maar mag met laagste trapondersteuning. Check je fiets van tevoren. Denk aan banden, bel, remmen, versnellingen, etc. Veel succes!

Verkeersouders basisscholen Volendam

Fotogalerij

Tandartsterreur

Onze redactie aan het woord: Gina Schilder

Een akelige cocktail van overmoed, een gladde glijbaan en zwaartekracht veranderde ons pinksterweekend in een horrorscène. Mijn zoon viel op de glijbaan recht op zijn gezicht. Daarbij doorboorde zijn grotemensenvoortand het bot van zijn bovenkaak en verdween de tand volledig onder zijn neus. Zijn mooie gezichtje stond scheef, je zag de tand onderhuids zitten en in zijn mond gaapte een bloederig gat. Ik moest gaan zitten om niet gillend gek te worden.

Het gebeurde rond twee uur in de middag, om half zeven werden we ontvangen in de Mondzorg Poli in Amsterdam en om tien uur ’s avonds namen we het kleine gehavende mannetje weer mee naar huis. Met de afgebroken tand weer terug op zijn oorspronkelijke plek, die ondanks alle operatiegeweld geringe overlevingskansen van de tandarts meekreeg. Compleet murw en met in onze hand een klein zakje hoop gaven we ons voorzichtig over aan de nacht.

Die had genade met mijn zoon, hij sliep rustig en pijnloos. Ik niet. De hele martelgang bij de tandarts bleef rondcirkelen in mijn hoofd en ik kon een schuldgevoel maar moeilijk afschudden. Hoe moest je toch overleven als je kind écht ernstig ziek was? Ik moest denken aan mijn buurvrouw wiens zoon een agressieve vorm van kanker in zijn been heeft. Ik moest denken aan alle ouders die dagelijks met een zware ketting om het hart het leven van hun kind in de handen van artsen moeten leggen. Ik moest denken aan alle ouders in oorlog. Het lijdzaam moeten toezien hoe je kind pijn lijdt, is de ergste pijn die bestaat. Ik hoor mezelf weleens zeggen: ,,Als mijn kind ziek wordt, overleef ik het niet.” Maar dat doe je wel. Want je moet. Ook al zou je willen dat je sterft. Het is de machteloosheid die je compleet gestoord maakt. Met grote brokken tegelijk vreet het je wil en hoop weg tot er geen splinter meer van over is. Je hunkert ernaar dat de arts je kind beter maakt, terwijl elke microcel in je lichaam schreeuwt: ,,Blijf verdomme met je steriele poten van mijn kind af!”

Godgruwelijkedank zijn kinderen veerkrachtig. Hun rek is zo groot als de evenaar. Ze blijven niet hangen in hun zwaarmoedige hoofd zoals een volwassene dat doet. Nee, zij leven nu. Ondanks de shit zingen ze mee met een liedje. En ook al ligt hun bovenkaak aan diggelen, kunnen ze alleen vloeibaar eten slurpen, mogen ze niet niezen, springen of rennen, ze blijven veerkrachtig. Mijn zoon heeft niet in de gaten dat hij mij daarmee overeind houdt, in plaats van ik hem. Met een gespalkte tand, een scheve glimlach en een gezwollen gezicht geeft hij me voorzichtige zoentjes. En ik weet het, het is ‘maar’ een tand en het geneest. Maar hij is wel mijn zoon.

Fotogalerij

Communieklas St. Petrusschool zamelt in voor goede doelen

Het telefoontje kwam als een aangename verrassing voor de organisatoren van de collecte voor de Nierstichting (Louise Keuken) en de Hersenstichting (Klaas Smit). Of zij op 14 mei naar de aula van de Petrusschool konden komen voor een schenking aan hun stichting. Alle kinderen, de leerkrachten en de communiemoeders deden zich tegoed aan een heerlijk ontbijt in de feestelijk versierde aula en daarna werd het geldbedrag aan de organisatoren overhandigd.

Het hoort altijd al bij het communieproject om iets voor een goed doel te doen. In het verleden namen de kinderen voedingsmiddelen van huis uit mee en deze werden dan naar de kerk gebracht. Sinds een paar jaar mogen de kinderen zelf een goed doel kiezen en de leerkrachten en begeleiders zorgen er dan voor dat ze ook echt weten waar ze het voor doen. Zo werden er vorig jaar boodschappen ingekocht met het opgehaalde geld. De kinderen moesten dan zelf rekenen en keuzes maken, en deze boodschappen werden gedoneerd aan de Hulpgroep Geven en Nemen Volendam. Een vertegenwoordiger van de Hulpgroep kwam daarop in de klas om de kinderen te bedanken en uit te leggen hoe het komt dat sommige mensen deze hulp hard nodig hebben.
In de communieklas van dit jaar zitten twee kinderen die al op vroege leeftijd te maken kregen met gezondheidsproblemen: de een met de hersenen en de ander met de nieren. De keuze voor welke goede doelen zij zich dit jaar zouden inzetten, was dan ook snel gemaakt.

Werden er vorig jaar heel veel boodschappen gekocht, dit jaar heeft de communieklas van de Petrusschool allerlei klussen gedaan om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de Hersenstichting en voor de Nierstichting. Heel veel lege flessen en blikjes werden opgehaald, er werden cupcakes gebakken en verkocht, heitjes voor karweitjes uitgevoerd, opa Johan Boettie kreeg hulp in de Jozef, enzovoort. Vanaf half februari zijn de kinderen begonnen met geld inzamelen en na precies drie maanden werd het totaalbedrag bekendgemaakt. Het mooie bedrag van €483,80 werd opgehaald en dat betekent voor beide stichtingen €241,90. Een prachtig initiatief is weer mooi afgerond en de vertegenwoordigers van de stichtingen waren heel blij met deze gift. Namens de Nierstichting en de Hersenstichting hartelijk bedankt voor de inzet van alle kinderen en alle ouders en leerkrachten die hieraan hebben meegeholpen.

Fotogalerij

Openlucht fitness in Broeckgouw natuurpark

Verspreid over het pas aangelegde Broeckgouw natuurpark staan verschillende fitnessmachines die perfect zijn voor wie graag in de openlucht traint. Veel mensen hebben de nieuwe apparatuur al even uitgeprobeerd.

 

Het initiatief lijkt nu al een groot succes te zijn. Zowel kinderen als volwassenen, en zelfs ouderen, maken volop gebruik van de verschillende soorten fitnessapparatuur. Mensen schromen niet om in de openbare ruimte te trainen, wat een inspirerend voorbeeld is voor anderen die de stap nog niet durven te zetten. Het initiatief geeft een mooi signaal af en moedigt meer mensen aan om gebruik te maken van de faciliteiten en actief te worden.

Fotogalerij

Slobbeland bomen gesnoeid

Het uiterlijk van het Slobbeland is onlangs aanzienlijk veranderd. De torenhoge populieren, die het recreatiegebied een fraaie uitstraling gaven, zijn grondig gesnoeid. Met flink geschud werden de meterslange takken van deze bomen vakkundig afgezaagd.

 

De bomen hebben nu weer korte, nette coupes, waardoor ze weer klaar voor de toekomst zijn. Deze onderhoudsmaatregelen zorgen ervoor dat de populieren de komende jaren weer in optimale conditie kunnen blijven, wat bijdraagt aan de veiligheid en uitstraling van het gebied.

Fotogalerij

The TRIMARAN Times

Kleine mol wil weten wie er op zijn kop heeft gepoept

De kleutergroepen hebben woensdag 15 mei naar de voorstelling van theatergroep “Meneer Monster” gekeken. Zij hebben enorm gelachen om het nagespeelde prentenboek; Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft, geschreven door Werner Holzwarth en Wolf Erlbruch.

 

Kleurrijke kunstavond voor groep 3

Voor de vakantie hebben alle klassen aan het project ‘kunst’ gewerkt. Per klas kreeg iedereen een kunstenaar toegewezen. Van die kunstenaar gingen we schilderijen etc. maken. Het schilderij met de 6 tekeningen is gemaakt door een leerling uit groep 3, geïnspireerd door kunstenaar Andy Warhol. We hebben het project afgesloten met een open deur avond. Dat was een groot succes. Iedereen kon alle kunstwerken van alle klassen bekijken. Een prachtige afsluiting van een inspirerend project.

De bloem is een klassenwerk. Samenwerken is heel belangrijk in groep 3.

 

Grootse optredens voor Trimaran groepen 6 en 7

Groep 6 van de Trimaran is volop bezig met de groepsvieringen die gehouden gaan worden! De kinderen mogen optreden en hun talenten laten zien. Er zijn dansjes, liedjes, muziekinstrumenten die bespeeld worden, toneelstukjes, moppen en andere acts te zien. Zelfs een optreden met Rubik’s Cube mogen we gaan bewonderen. De kinderen zijn vrolijk en oefenen alles met elkaar. De sfeer is goed tijdens de voorbereidingen. Ouders en andere familieleden mogen komen kijken. Ook komen er verschillende klassen bij de optredens kijken. We hebben er zin in!

De kinderen van de groepen 6 en 7 hebben hun groepsviering laten zien aan ouders, familie en bekenden. Natuurlijk veel dansjes, toneelstukken, raps, scatten, hoorspel, muziek instrumenten enz. En dit keer werden de vieringen afgesloten met Europapa van Joost Klein! Een feestje!

 

100% slagingspercentage praktisch verkeersexamen groep 7

Groep 7 heeft afgelopen woensdag het praktisch verkeersexamen gehad. De kinderen hebben een ronde door Edam gefietst. Ouders langs de kant checkten of iedereen zich aan alle verkeersregels hield. Alle kinderen zijn geslaagd! Top gedaan!

Met het kunstproject had groep 7 de kunstenaar Matisse. We hebben geschilderd en getekend over Matisse en ook gedichten geschreven.

 

Groep 8 brengt bezoek aan Museum van de 20e eeuw

In april zijn we naar ‘Het Museum van de 20ste Eeuw’ geweest. Het gebouw in Hoorn was in de 20ste (vorige) eeuw een gevangenis. Er was best heel veel te zien.

Ze hebben de 20ste eeuw verdeeld is periodes van 10 jaar. Van die 10 jaar was dan een soort etalage gemaakt, van een winkel of een huishouden uit die tijd. Daartussen hadden ze dan iets uit onze eigen, moderne tijd verstopt. Je moest dan zoeken naar wat er niet bij hoorde.

Mensen droegen vroeger ook heel andere kleding. Ook iets met ‘Flower-power’.

Wat opviel was dat er in best een korte periode, echt heel veel veranderd is. Niet eens zo lang geleden was er nog geen mobiele telefoon of zelfs computer.

Er was vooral heel veel speelgoed uit de 20ste eeuw te zien. (Vooral heel erg veel Play-mobile & Lego.) Op het eind mochten we ook zelf nog even met een hele berg Lego spelen.

 

PLUSKLAS

¨Je kunt alleen iets leren als je het nu nog niet kunt.¨ Dat is ons motto!

In de plusklas leren wij verschillende dingen zoals: filosoferen, onderzoek, Spaans, plannen en presenteren. We hebben net het thema water afgesloten. In dit thema hebben we veel geleerd over water, we hebben ook het gemaal bezocht in Volendam. In de plusklas leren we zelfstandig te werken, maar we werken ook veel samen. We werden gevraagd om een paar lessen drones te volgen. Daar leerden we van alles over drones.

´Trabajamos en serio y también nos divertimos mucho juntos!´ ( We werken serieus en hebben ook veel lol met elkaar!)

Dit stukje is door de kinderen van de plusklas geschreven!

 

Fotogalerij

,,Help ons een veilige en liefdevolle thuisbasis te behouden”

Stichting Carmar zoekt steun voor ‘Club van 100’

Een veilig en liefdevol thuis voor jongeren met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking is helaas geen vanzelfsprekendheid, maar in Volendam dankzij Stichting Carmar wel. Nico Binken, penningmeester van de stichting en vader van een bewoner, weet als geen ander hoe waardevol Carmar is voor de gemeenschap. Een waarde die voor ouders van een kind met een beperking niet in geld uit te drukken is. Desondanks heeft Carmar inkomsten nodig voor onderhoud, vervoer en activiteiten. Vijf jaar geleden werd daarom de Carmar Club van 100 opgericht, waarbij leden € 500,- per jaar bijdragen gedurende vijf jaar. ,,We zijn onze donateurs ontzettend dankbaar,” zegt Nico. ,,Omdat we geen subsidie ontvangen zijn we volledig afhankelijk van hun giften. Dankzij hen kunnen we deze unieke plek draaiende houden”

,,De Carmar Club van 100 is ons vangnet,” zegt Henk Visser, voorzitter van Stichting Carmar. ,,Zonder deze donateurs zouden we het niet redden. Elke bijdrage van € 500,- per jaar voor vijf jaar helpt ons enorm om de continuïteit van onze huisvesting te waarborgen.” Penningmeester Nico Binken vult aan: ,,Onze jongeren betalen huur vanuit hun Wajong-uitkering en ontvangen zorg via hun individuele zorgbudget. Voor het onderhoud van het gebouw en extra activiteiten zijn we volledig afhankelijk van de Club van 100.”

‘‘Voor het onderhoud van het gebouw en extra activiteiten zijn we volledig afhankelijk van de Club van 100”

De stichting is opgericht als een ouderinitiatief, wat betekent dat ze geen subsidies ontvangen zoals reguliere instellingen. ,,We zijn geen instelling, maar een ouderinitiatief. Dat betekent dat we nergens aanspraak op kunnen maken en dus volledig afhankelijk zijn van donaties,” legt Nico uit. Dit maakt de rol van de Club van 100 nog belangrijker.

Het idee voor de Club van 100 ontstond vijf jaar geleden, uit de noodzaak om financieel stabiel te blijven. ,,Jan Tol, de vorige voorzitter, zag al snel dat we structurele inkomsten nodig hadden om tegenvallers op te vangen. Zo ontstond het idee van de Club van 100,” vertelt Henk. ,,Met dit systeem kunnen bedrijven en particulieren voor € 500,- per jaar, over een periode van vijf jaar, een verschil maken in het leven van deze jongeren. De donaties zijn fiscaal aftrekbaar, wat deelname extra aantrekkelijk maakt voor potentiële leden.”

Impact van de Club van 100
De steun van de Club van 100 heeft al veel impact gehad op Stichting Carmar. ,,Dankzij deze giften hebben we in de beginfase ons hoofd boven water kunnen houden,” zegt Henk. ,,Nu we dat hebben overleefd en het pand vijf jaar intensief hebben gebruikt, beginnen nu de eerste onderhoudskosten op te lopen. Dat is een continu proces waarvoor we, afgezien van donaties, geen inkomsten hebben.” Het bestuur van Carmar staat voor een flinke financiële uitdaging. ,,Het onderhoud van het pand is duur en de rente op de hypotheek is gestegen. We hebben geen commerciële activiteiten waarmee we onze inkomsten kunnen verhogen. We kunnen de huur niet zomaar verhogen. Elke vorm van extra steun is dus van harte welkom,” legt Henk uit.

Nico benadrukt: ,,Elke euro helpt ons om ervoor te zorgen dat deze jongeren dicht bij hun familie kunnen blijven wonen. Ik kan me niet voorstellen dat mijn zoon ergens ver weg in een instelling zou moeten wonen. Dat zouden we niet aankunnen. En dat geldt ook voor de ouders en families van de andere vijftien bewoners en de toekomstige bewoners. We hebben namelijk een wachtlijst met jongeren uit de gemeente die hier willen graag willen wonen.”

Toekomstdromen
,,We hebben nog veel wensen,” vervolgt Henk. ,,Een van de grootste problemen is het vervoer. De taxibedrijven die onze jongeren naar de dagbesteding brengen, hebben vaak problemen met personeelsverloop, wat leidt tot vertragingen en ongemakken. Een eigen busje zou een enorme verbetering zijn. Dan kunnen we onze bewoners zelf van en naar de dagbesteding brengen. Bovendien zouden we met een eigen busje ook uitstapjes kunnen organiseren. Een middagje bowlen, bijvoorbeeld, is momenteel een flinke operatie waarbij we afhankelijk zijn van ouders die als chauffeur optreden.” Nico voegt toe: ,,We hebben nu het budget niet, maar het is een droom om in de toekomst een eigen Carmar-busje te realiseren.”

‘‘We hebben nu het budget niet, maar het is een droom om in de toekomst een eigen Carmar-busje te realiseren”

Henk sluit af: ,,Carmar is een uniek en prachtig initiatief dat de steun van de gemeenschap nodig heeft om te blijven bestaan. We mogen trots zijn op wat we tot nu toe bereikt hebben, maar we hebben nog een lange weg te gaan. Elk nieuw lid van de Club van 100 brengt ons dichter bij ons doel: een veilige, liefdevolle en toekomstbestendige thuisbasis voor onze kinderen in Volendam.”

Dank aan de helden van Carmar
Naast de donateurs willen Henk en Nico ook hun dank uitspreken aan het verzorgingsteam en de vrijwilligers die dagelijks klaarstaan voor de jongeren van Carmar. ,,Zonder hun inzet en liefde zouden we dit niet kunnen doen,” zegt Nico. ,,Zij zijn de stille krachten achter ons succes.”

× Hoe kan ik je helpen?