‘Alleen via het pad van de nacht bereikt men het ochtendgloren’ (Kahil Gibran)
Gastcolumn van Sinterklaas
Gelukkig ben ik ook dit jaar weer welkom in de toren van de Vincentiuskerk. De huisvesting is goed, ondanks de tocht. Geen computer of telefoon, alleen een klein Persil-radiootje. Het lag hier, maar het stoort, zoals het nieuws mij soms ook stoort. De verkiezingen zijn achter de rug. De zetels zijn verdeeld. Ik heb één zetel en die zit lekker.
Aan eten en drinken heb ik geen gebrek. Soms brengt Opperpiet mij een dagschotel als we elkaar bijpraten. Gaar en Joop zetten ook geregeld iets voor de deur in een schaaltje met daarop ’Niet voor de poes’. Ze doen dat ook voor de poezen die ze voeren. Op hun bordje staat uiteraard ‘Voor de poes’.
De aankomst in de Haven vergeten wij niet gauw. Slecht weer en vlagerige wind. Mijn bewondering voor de duizenden mensen op de Dijk en langs de route is groot. Dat geldt ook voor de mensen van de organisatie, de muziek en fanfare en voor uw burgemeester, mevrouw Lieke Sievers. Zij waren er gewoon. Waardering is er ook voor mijn onvolprezen Pieten. Ze waren nat van top tot teen.
Het is een drukke tijd. De Sinterklaasshows zijn achter de rug. Het was alweer vier jaar geleden! Hulde voor iedereen die eraan hebben meegewerkt. In de Sinterklaasshow speelt verbeelding een grote rol. De schrijvers en decorbouwers zorgen daarvoor. De wekenlange inzet van de ploeg van Bart en Freek en de vele vrijwilligers in de Opperdam zorgden voor een drietal schitterende shows. Complimenten.
Het sinterklaasgebeuren maakt veel los bij oud en jong. Kinderen fantaseren erover en voegen er zelf verhalen aan toe. Als ze wat ouder zijn, hebben ze soms beelden die haaks staan op de werkelijkheid. Ik ken een gezin, waarvan hun jongste zoon het zeker wist dat hij tijdens intochten op de schouder van zijn pa zat. En dan te bedenken dat zijn moeder hem al die jaren op haar schouders meetorste met aan haar handen een dochter en nog een andere zoon. Hun vader was in geen velden of wegen te vinden. Of misschien toch wel?
In de weinige uren die ik voor mijzelf heb in de toren, tuur ik in van de late avond tot het ochtendgloren door de galmgaten naar buiten als de slaap mij niet wil toedekken. Ik overzie dan het doen en laten van het dorp. Gelukkig slapen velen zonder al te veel zorgen, maar er zijn er ook die de slaap niet kunnen vatten omdat er allerlei kleine en grote problemen zijn. Weet dat ik in gedachte bij u ben, zoals bij die jongeman die moederziel alleen rond middernacht het graf bezocht van zijn overleden dierbaren. Ik zag ook, weliswaar met één oog, een jonge vrouw lopen op het Doolhof. Ze kuste hartstochtelijk haar vriend ten afscheid en verdween in de opkomende mist. Ik zal Opperpiet toch eens vragen waarom haar vriend, staande in de deuropening, zijn bretels had afgedaan. In de vroege morgen zie ik ook vaak ootjes en oma’s lopen met een kinderwagen, om op te passen op de kleinkinderen. Ik zie meerdere busjes rijden die ouderen afzetten bij de dagopvang. Zij vertoeven meestal in de schemering en geloven weer volop in Sinterklaas. In uw gemeente zijn er echt veel mensen die zicht inzetten voor de ander. Het zijn de echte sinterklaasgeschenken. Wees hier dankbaar voor.
Mede namens de Pieten wens ik de ouderen een mooie levensavond toe zonder al te veel ongemakken. De jeugd geef ik graag een antenne waardoor ze leren wat wel en wat niet te doen. De werkenden wens ik waardering toe voor hun noeste arbeid en de pensioengerechtigden dat ze lang mogen genieten van hun vrije tijd.
Het duurt nog even voordat ik 6 december vertrek naar Spanje. In uw dorp komen er per dag tientallen huizen bij waar de kerstversiering volop brandt. Ik vrees dat wanneer ik mijn hielen licht, Sint en Pieten hebben plaatsgemaakt voor de os en ezel. Het zij zo, als u maar niet vergeet waar het met Kerstmis om gaat. ‘De nacht loopt ten einde, de dag komt naderbij’. Ik denk dan speciaal aan de vrouwen die binnenkort een kindje krijgen, of zelfs twee! Ik heb voor hen al ruimte gemaakt in het Grote Boek. Vergeet in uw gedachten niet de vrouwen die het moederschap ongewild moeten missen.
Ik stop nu maar. Het is inmiddels ochtend. Kijk nou eens, visite op dit vroege uur. Opperpiet brengt pastoor Stomph mee en zijn opvolger pastoor Dominiek. Ik zal pastoor Stomph bedanken voor zijn gastvrijheid en voor zijn jarenlang gesjouw in Volendam. Voor Pastoor Dominiek wens ik dat hij net zo goed wordt ontvangen als de Goedheiligman. Opperpiet en ik en de Pieten zijn uitgenodigd in de pastorie voor een kop snert en een glas gerstenat van Belgische origine. Dat zal een feest worden in de pastorie. ‘Wel kladdig’, hoor ik Gaar zeggen.
Ik wens u een mooie Sinterklaasavond, en makkers, staak uw wild geraas.
Foto: Sharina Schilder
Fotogalerij
