In de Nivo van deze week o.a.:

• Zusson: Mijn koninkrijk voor een kattenluikje
• Feestelijke verhuur Fijn Wonen-woningen ‘Val van Urk’ Volendam
• ‘Geen significante dip’ in leerresultaten scholieren Triade
• Beleggingscolumnn: Vanaf welk bedrag is beleggen interessant?
• (Geluids)overlast omwonenden zal worden geminimaliseerd
• Raad trekt unaniem portemonnee voor tijdelijke brandweerkazerne Edam
• Historische Scheepswerf gaat er nu echt komen
• We gaan DEEN ontzettend missen
• Nieuwe rector DBC: Bezuinigen en vernieuwen
• Visserijvereniging in actie tegen uitbreiding Marker Wadden
• Verantwoordelijk voor leerling, maar ook voor docent

Quinty van der Zee: ‘Als het bevalt, wil ik over een tijd wel in de gemeenteraad’

Sterke mening delen

Quinty van der Zee (19) zou Nederland graag duurzamer, socialer en menselijker zien. Het blijft bij haar niet bij praten langs de zijlijn. Onlangs werd ze namelijk beëdigd als steunfractielid van GroenLinks Edam-Volendam. Deze partij kan volgens haar verbeterpunten aandragen op het gebied van duurzaamheid. Als tweedejaars student politicologie heeft Quinty een bovengemiddelde interesse in de politiek. Of ze uiteindelijk zelf in de gemeenteraad wil plaatsnemen, is haar nog niet duidelijk. Tot nu toe kwam ze niet veel jongeren tegen in de lokale politiek. Het is haar hoop dat meer leeftijdgenoten zich ervoor gaan inzetten.

[ads id=66]

Is het beëdigen ook nodig voor steunfractieleden en hoe is het om zoiets mee te maken?
,,Ik wist van tevoren dat dit zou gebeuren. Het was vrij laat toen ik werd beëdigd, ongeveer om 23.45 uur was het zover. De ergste spanning was er toen wel van af. Het was wel bijzonder om mee te maken.”

Hoe ben je terechtgekomen bij GroenLinks?
,,Ik ben lid geworden net voordat ik begon met studeren. Ik studeer politicologie en geschiedenis aan Universiteit Leiden. Inmiddels ben ik tweedejaars. Op een gegeven moment ben ik mij gaan afvragen: waar hoor ik bij en waar pas ik bij? Ik kwam uit op GroenLinks en werd daar lid van. Vorig jaar stuurde ik een mail naar de partij met de vraag of ik actief kon worden. Zo is het begonnen. Vanaf dat moment kon ik bijvoorbeeld aanschuiven bij fractie- en campagnevergaderingen.”

Welke idealen van de partij trokken je aan?
,,Natuurlijk de duurzaamheid en de groene kant, maar vooral ook de sociale ideeën. De eerlijkheid en gelijkwaardigheid waar de partij naar streeft. Ik vind die dingen erg belangrijk. Sommige zaken in de maatschappij zouden wel beter kunnen. Zoals bijvoorbeeld het realiseren van meer starterswoningen die er nu amper zijn in de gemeente. Daar zouden we veel meer aandacht aan moeten besteden. Op het gebied van sociale zekerheid zou ook wel wat kunnen worden verbeterd. Het gaat nu vaak over winst en resultaten behalen en weinig over het menselijke. Dat zou ik graag meer willen zien.”

Hoe vaak vinden die vergaderingen plaats en wat breng je daar als steunfractielid bij in?

,,De steunfractieleden vergaderen elke maand met de gemeenteraadsfractie en het lokale partijbestuur. Verder komen we ook op maandagen voor de raadsvergaderingen samen. Daarbij denk je van tevoren mee over de inhoud van bepaalde vraagstukken. Alleen tijdens het officiële stemmen in de gemeenteraad ben je er niet bij. We bepalen wel samen het beleid, met z’n vijven doen we dat. Naast de drie fractieleden is er buiten mij nog een steunfractielid.”

‘Het gaat nu vaak over
winst en resultaten behalen
en weinig over het menselijke’

Als we kijken naar het groene aspect in onze gemeente. Veel grond is er al bebouwd. Wat denken jullie nog te kunnen realiseren?
,,De komst van de nieuwe wijk in de Lange Weeren is nu natuurlijk een heikel punt. Als GroenLinks zijn we hier tegen, want wij zijn juist voor bouwen binnen bestaande kernen. Wanneer dit gebied toch bebouwd wordt, dan hopen we dat dit zo groen en duurzaam mogelijk gebeurt. Op dat soort dingen proberen we dan ook invloed uit te oefenen. We hopen daarbij zoveel mogelijk natuur op het terrein te behouden. Voor de mensen is het eveneens fijn om in een natuurlijke omgeving te wonen. Los van dit soort dingen denken we verder mee over bijvoorbeeld afvalverwerking. En hoe we het makkelijker kunnen maken om een oplaadpunt voor een elektrische auto te kunnen krijgen. Dat zijn allemaal verbeterpunten die wij aandragen.”

Hoe ben je erbij gekomen om politicologie te gaan studeren?
,,Dat kwam door het vak maatschappijwetenschappen op de middelbare school. In deze lessen komt veel politiek aan de orde en dat vond ik altijd erg interessant. Op een gegeven moment ben ik gaan kijken naar studies en twijfelde toen tussen politicologie en geschiedenis. Uiteindelijk ben ik maar voor beide gegaan. Politiek is erg interessant, vind ik. Er wordt veel door bepaald en het maakt zoveel uit voor onze levens. Er zit spanning in en het is een soort spel ook. Tijdens die lessen op de middelbare school voerden we debatten. Ik merkte dat ik daarbij een sterke mening over veel zaken had, die ik daarnaast graag wilde delen. Dat waren momenten dat de echte interesse ontstond.”

Wat leer je eigenlijk tijdens zo’n studie politicologie?
,,Het is een sociale wetenschap, dus het gaat over waarom doen mensen wat ze doen. Voor een deel psychologie, maar dan op het gebied van politiek. In het vorige blok volgde ik het vak politieke psychologie. Dan gaat het er bijvoorbeeld om waarom mensen op een bepaalde partij stemmen. Je leert verder hoe politieke systemen werken, welke nadelen en voordelen ze hebben. Kort gezegd is politicologie de theorie achter de politiek en achter politiek gedrag.”

‘Ik doe dit uit
interesse en
betrokkenheid’

Zie je dingen die je leert terug in de campagne voor de komende verkiezingen?
,,We hebben het over campagnes gehad en daar zie je zeker wel dingen van terug in het nieuws. Bij debatten zie je herkenbare punten. Vorig jaar bestudeerde ik met medestudenten stukken in de krant. We beoordeelden dan wat mensen zeiden en of er drogredenen tussenzaten. Het ging toen erg over de boerenprotesten. Daar kwam de slogan ‘zonder boeren heb je geen eten’ naar voren. Dat is natuurlijk wel waar, maar toch een drogredenering. Want er zijn nog heel veel andere mensen die daarbij aan te pas komen.”
,,Je kijkt natuurlijk ook met andere ogen naar de corona-aanpak. De communicatie is volgens mij niet altijd opperbest. Er is vaak veel verwarring over bepaalde maatregelen en dat is wel jammer. De berichtgeving zou veel duidelijker kunnen, denk ik. Gewoon ‘dit is het’, zonder allerlei metaforen eromheen die het alleen maar moeilijk maken. Bijvoorbeeld dat ‘handen stuk wassen’, wordt nu niet meer gebruikt. Het bleek dat verstandelijk gehandicapten dit heel letterlijk namen. Dan is het misschien beter als men van tevoren praat met mensen die verstand hebben van communiceren naar allerlei soort mensen, ook mensen met een verstandelijke handicap.”
,,Het zou verder beter zijn om meer perspectief te bieden aan mensen. Dat is er nu weinig. Natuurlijk is het moeilijk, omdat niemand precies weet wanneer dit ophoudt.”

Heb je de ambitie om ooit raadslid te worden?
,,Dat weet ik echt nog niet. Nu ik steunfractielid ben, kan ik zien hoe het er echt toegaat in de politiek. Ik doe dit uit interesse en betrokkenheid. Als het steunfractielid zijn bevalt, wil ik over een tijd wel de gemeenteraad. Ik heb nog geen definitief idee over hoe mijn toekomst eruit gaat zien. Eerst ben ik voorlopig nog bezig met studeren. Tegen de tijd dat dat klaar is, zie ik wel wat ik ga doen. De meeste politicologie-studenten worden uiteindelijk ambtenaar. Dat zou het ook kunnen worden, we zien het wel. Maar voor nu richt ik mij volledig op mijn studie en het steunfractielidschap.”

Stichting zet zich in voor groen en gezond in Lange Weeren n

‘Dit is bouwen tégen Volendam’

Op donderdag 28 januari jl. vond de raadsvergadering plaats betreft de realisatie van de Lange Weeren. Aanwezig bij deze online raadsvergadering waren onder meer Kees en Johan Bootsman, beiden woonachtig op de Blokgouw 7 en 8. De Volendammers acteerden als woordvoerders voor de Stichting Gezond Leefklimaat Lange Weeren (SGLLW) en kregen een schamele vijf minuten spreektijd toebedeeld om hun uitgebreide, vijftig sheets-tellende presentatie te onderbouwen. ,,Onze stichting staat – zoals de benaming al doet vermoeden – voor een leefbaar, gezond klimaat in de Lange Weeren, waarbij zowel de bestaande, omliggende bewoners als de nieuwe bewoners prettig kunnen wonen.”
,,Wij zijn in principe niet tegen bebouwing van de Lange Weeren, maar wij zijn wél voor het behoud van groen in onze gemeente”, begint Johan Bootsman. ,,Wat dat betreft sluiten we ons aan bij de visie van VD|80, die aangeeft dat je het maar één keer goed kunt doen. Je kunt het bovendien ook maar één keer fout doen. Daarom heeft SGLLW een gedetailleerd, integraal plan laten ontwikkelen waarin de woningen, infrastructuur, water en groen prachtig in elkaar overvloeien. In het plan is de ruimte voor het gedroomde aantal woningen en is de Lange Weeren toegankelijk vanaf zowel de N517 als de nog aan te leggen Derde Ontsluitingsweg én is rekening gehouden met voldoende behoud van water en groen. Een win-winsituatie – waarbij zowel de nieuwe bewoners als de aangrenzende bewoners van Blokgouw 7 en 8 en de gemeente tevreden kunnen zijn – zou je zeggen. Toch wordt er tot op heden niet op het plan ingegaan.”

‘Gezellige uitstraling
ver te zoeken’

,,Het plan van Scholtens is gebaseerd op 385 tot 270 m2 per woning”, vult Kees Bootsman aan. ,,Die 385 m2 is geen netto woonoppervlak, maar het totale aantal vierkante meters van Scholtens grondgebied gedeeld door het aantal woningen. Deze berekening is op basis van 740 tot 1100 woningen. De ruimte per woning over het algemeen genomen dus. Wanneer we kijken naar de Broeckgouw, dan komen we – als we diezelfde formule hanteren – op 674 m2 per woning. Een flink verschil waardoor een gezellige uitstraling in de Lange Weeren ver te zoeken zal zijn.
De 270 m2 die Scholtens aan wil houden is vergelijkbaar met zwaar stedelijk gebied, met veel hoogbouw. In hartje Amsterdam kom je bijvoorbeeld op dat soort metrages uit. ”
Kees pakt zijn vuistdikke map erbij en haalt er een indrukwekkend ontwerp uit. ,,In het plan dat de SGLLW heeft laten ontwikkelen is het uitgangspunt 740 woningen, maar worden deze verspreid over meer grondgebied. In dat geval kom je – als we de formule er nog één keer bij pakken – op 809 m2 per woning. Dat is tevens conform de Waterland pilot die in een eerder stadium is gedefinieerd. Volendam zou hiermee een prachtige, groene wijk rijker zijn. Tot dusver hebben we de indruk dat de belangen van de bewoners er niet toe doen, maar laat er geen twijfel over bestaan: de stichting is te allen tijde bereid om rond de tafel te gaan met alle betrokken partijen om samen tot een gepast bestemmingsplan te komen.”
De provincie heeft overigens aangegeven dat dit de mooiste wijk van Nederland moet worden. ,,Dat voor ons als bewoners van de Blokgouw het verre uitzicht zal verdwijnen is ons destijds verteld tijdens de aankoop van onze grond door de toenmalige wethouder Visscher. Echter wel met de bouwwijze welke in Volendam gebruikelijk is, met veel groen tussen de wijken.”
,,Het woningtekort in onze gemeente is een bekend probleem.
Mensen uit Volendam willen nu eenmaal graag in de gemeente blijven wonen, dus heeft de aanpak die bij de Broeckgouw gehanteerd wordt – waarbij men bij inschrijving moest aantonen uit de gemeente te komen of hier al jaren te hebben gewerkt of gewoond – een positieve uitkomst voor onze jeugd. In de Lange Weeren heeft de gemeente hier niet de regie over, maar Scholtens. De projectontwikkelaar heeft de vrije hand om de woningen te verkopen aan wie hij wil”.

‘Starters moeten
over enorm dikke
portemonnee
beschikken’

Kees neemt het woord over: ,,Dit komt Volendam dus absoluut niet ten goede. Er wordt zelfs buiten Volendam reclame gemaakt voor de Lange Weeren. Een projectontwikkelaar van buitenaf bepaalt in deze over een significant deel van het toekomstbeeld van ons mooie dorp. En voor de Volendammer starters die wel op de Lange Weeren te gaan wonen, is het te hopen dat ze over een enorm dikke portemonnee beschikken. Er zijn al bedragen van € 344.000,- per woning genoemd door Scholtens, met daarbij de opmerking ‘de prijzen stijgen steeds en daar hebben we mee te maken.’ Het is dus niet gek om te denken dat prijzen van de starterswoningen straks fors hoger uit kunnen vallen. Absurde bedragen die voor een jonge starter onrealistisch zijn.”
,,Dit is niet bouwen vóór Volendam. Dit is bouwen tégen Volendam. Het is te hopen dat het college van B&W en een deel van de gemeenteraad tot een andere visie komt. Wij als Stichting Gezond Leefklimaat Lange Weeren streven er in ieder geval naar om met een oplossing te komen die de Volendammer gemeenschap ten goede komt. Een integraal plan waar alle partijen aan mee mogen denken en werken en waar iedereen uiteindelijk van profiteert. Voor de starters fijne, betaalbare woningen, voor de huidige bewoners van de Blokgouw het behoud van voldoende groen en water, voor Scholtens een rendabel project en voor de gemeente een prachtig, nieuw visitekaartje voor Volendam.

‘We gaan alle politieke partijen aanschrijven’

Publicatie boek ‘strohalm’ voor vissers

IJsselmeer Visserijvereniging Sint Petrus is in opperste staat van paraatheid voor het bestaansrecht van de laatste IJsselmeervissers. Ook de Volendamse. Dit na de publicatie van het onderzoeksrapport van jurist Martin Schilder. Zijn onderzoek gaat over de verhandeling van visrechten en gecreëerde misstanden in de visserijsector. Het vissersgenootschap zal de komende tijd veel gaan doen om de boodschap van het onderzoek in brede kring te verspreiden. Om te beginnen in de Haagse politiek.
,,We hebben een strohalm gekregen, misschien zelfs een boomstam, misschien een reddingsboei. Het is te hopen dat er een discussie loskomt over dit onderwerp. Wat ons betreft zou het een nieuwe toeslagenaffaire mogen worden. Die hopelijk leidt tot redding van de visserij in Volendam en aan het hele IJsselmeer”, aldus secretaris-penningmeester Hein Koning. Visser Gerrit Schilder (Top): ,,We gaan alle politieke partijen aanschrijven. Die kregen het boek allemaal al. Wij moeten duidelijk maken dat ze het beslist moeten lezen. Daarbij willen wij zoveel mogelijk media benaderen. Daarna moet de politiek de rest doen.”
Hein las het boek met verwondering. Sommige passages waren herkenbaar, sommige informatie was nieuw voor hem. Hein: ,,In het boek staat bijvoorbeeld dat de visrechten erg veel waard zijn. Maar ook dat er een grote belangenverstrengeling plaatsvindt tussen natuurorganisaties (ngo’s) en grote visserijbedrijven. Zij oefenen bestuurlijke invloed uit bij deze clubs. Dan ligt het risico van belangenverstrengeling op de loer. Het is de taak van het ministerie en de overheid om hier regulerend op te treden en daar verzaakte men in.”

[ads id=66]

Tegengewerkt
De secretaris vindt het onderzoek van de Volendamse jurist ‘een stok om de laatste vissers bestaansrecht te geven’. Tijdens vele vergaderingen met het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) voelde het voor hem niet alsof de belangen van de visserij centraal staan.
,,Elke keer ging het over duurzaamheid. Dat is op zich prima, maar het kwam steeds neer op het nog kleiner maken van de binnenvisserij.” Gerrit valt Hein bij: ,,We worden voortdurend tegengewerkt. Een van de euvels is dat wij elk jaar een natuurbeschermingswet-vergunning (NWB) nodig hebben. Hiervoor moet je bijvoorbeeld een ecologisch bureau inhuren dat onderzoek doet naar de visstand. En eventuele schade die vissers toe kunnen brengen aan het milieu, vogels en eenden. Duizenden euro’s kost dit elk jaar. De adviezen komen van de ngo’s, terwijl het ministerie hiervoor verantwoordelijk is. Deze worden klakkeloos opgevolgd, omdat de beleidsmakers van LNV geen of weinig verstand hebben van de visserijverordeningen. Dit wordt vermeld in het onderzoeksrapport. Eigenlijk wordt tegen de ngo’s gezegd: ‘Lossen jullie het maar op’. Dat kan niet, want de vissers staan volgens de visserijverordeningen boven de Natura 2000-richtlijnen en wetgeving.”

‘Wij hebben nooit één stuiver
gezien van de miljarden steun’

Iets anders dat de vereniging tegen de borst stuit, is dat berichtgeving over de grootte van vispopulaties volgens haar meestal niet klopt. Vissers zien in hun praktijk dat er vaak vis te over is. Hein: ,,LNV geeft bijvoorbeeld Universiteit Wageningen de opdracht om te kijken hoe het staat met de visbestanden. Op de een of andere manier zijn de vastgestelde visbestanden door deze instantie al jarenlang niet rooskleurig. De geconstateerde visbestanden kloppen niet met hetgeen vissers merken. Bij de afslag van Urk is de laatste jaren nog nooit zoveel IJsselmeervis aangevoerd.”
Gerrit bevestigt Heins verhaal. Hij zegt niet eerder zulke grote aantallen snoekbaars te hebben gevangen als in de laatste twee jaar. Volgens Hein is de oorzaak hiervan het verwijderen van fosfaat uit de binnen- en kustwateren. ,,Verder is het aanleggen van stuwen, dammen, sluizen, dijken en gemalen funest geweest voor de visbestanden. Via gemalen zijn ook tonnen vis vermalen. Toch krijgt de visserij al veertig jaar de schuld en wordt van overbevissing beschuldigd. Aalscholvers zijn volgens mij eerder de ‘overbevissers’.”
Het valt Gerrit al jaren op dat vissers als hij niet gelijk worden behandeld als grotere organisaties in zijn sector. Grote geldsommen pompte men in de bedrijfstak, maar geen euro daarvan kwam bij de kleine visserijbedrijven terecht. Gerrit: ,,Er zijn miljarden steun gegeven aan de Noordzee- en kustvisserij. Daar hebben wij nooit één stuiver van gezien. Alles gaat naar de grote bedrijven, producentenorganisaties en onderzoekers. Door alle opgelegde beperkingen onder dwang van ngo’s en LNV, was er geen geld om te investeren, subsidies aan te vragen of leningen aan te gaan. Dat kan natuurlijk niet. Met de landbouw gaan ze anders om. Als bij een boer drie grassprietjes worden opgegeten door een eend, dan krijgt hij daar geld voor. Men steunde de visserij wel, alleen gaat dat geld naar de verkeerde organisaties toe. Allemaal naar de grote jongens en dat heeft Martin Schilder nu geopenbaard.”
Uit het genoemde onderzoek blijkt volgens Hein en Gerrit dat dominante visserijbedrijven op grote schaal hebben kunnen investeren door verleende overheidssteun. Met geld dat volgens hen ook voor de relatief kleine ondernemers bestemd was. Daarmee hadden zij eveneens investeringen kunnen doen om de continuïteit van hun bedrijven te waarborgen.
Hein: ,,Martin Schilder schrijft in zijn onderzoeksrapport dat er een verordening is waarin staat dat de overheid de ‘kleine vissers’ in stand moet houden. Vanwege werkverschaffing en economische/toeristische belangen, maar ook vanwege de voedselvoorziening. Waarschijnlijk was dit nooit de bedoeling van LNV. Maar door de verantwoordelijkheid af te schuiven naar natuurclubs, is deze situatie wel gecreëerd. Zoals in het onderzoek is geconstateerd, hebben ngo’s zich ook ingelaten met zakelijke belangen, zoals eerder genoemd. Het is ongelooflijk dat de IJsselmeervisserij bijna is verdwenen door de nalatigheid van LNV.”

‘Het is ongelooflijk dat de IJsselmeervisserij
bijna is verdwenen door de nalatigheid
van het ministerie van LNV’

De houding van de visserijvereniging ten opzichte van het ministerie zal na de publicatie van Schilders boek veranderen. Tijdens de komende vergadering zal men wijzen op de bevindingen in dit onderzoek. ,,Als wij zo meteen weer opgeroepen worden bij LNV voor vergaderingen betreffende volgende visbeperkingen, zullen wij eerst vragen of ze het onderzoeksrapport hebben gelezen. Uiteraard opereren wij als vereniging onafhankelijk van Martin Schilder. Maar wat hij schrijft, is wel essentieel om in verweer te komen tegen de reeds opgelegde beperkingen. En de nog op te leggen toekomstige beperkingen door het ministerie. Door het uitkomen van dit boek zien we meer perspectief voor de toekomst van de visserij. Uiteraard moeten we wel afwachten hoe het allemaal juridisch of politiek zal gaan verlopen.”

Macht
De vissers zaten al talloze malen in de rechtszaal om hun gelijk te krijgen op allerlei punten. Het waren vaak slopende procedures met veel teleurstellingen en enkele successen als gevolg. Men probeert hiermee gerechtigheid te krijgen en de toekomst van de binnenvisserij te verzekeren. ,,Ons doel is dat de vissersschepen die er nu nog zijn kunnen blijven bestaan. Daarvoor is het nodig dat de vissers minder worden tegengewerkt. Dat ze gewoon kunnen gaan vissen in de verschillende visseizoenen, zonder allerlei dure en onnodige onderzoeken te moeten bekostigen. We hopen ook op betere visserijonderzoeken en minder aalscholvers.”
,,Verder moeten de kleine visserijbedrijven worden gesteund zoals het in de visserijverordeningen is vastgelegd. Het is niet goed als alle macht bij enkele partijen ligt. Niet voor de consument en dus ook niet voor de kleine visserijbedrijven. En zo is het in de visserijverordeningen ook niet afgesproken.”

 

Juf Lela zet zich hier maar ook voor kinderen in haar geboorteland in

Alles voor de glimlach van een kind

Juf Lela. Zo is ze bekend onder vele kinderen, jongeren en hun ouders, want ze werkt al 23 jaar bij Kinderdagverblijf Berend Botje in Edam. Haar echte naam is Sanela Moric Huric. Lela houdt enorm van kinderen. Ook gaat haar hart uit naar de kinderen, die het slechter getroffen hebben in haar geboortestaat Bosnië. Zij zamelt al jaren spullen in en brengt die daar zelf naar toe. Een portret over Lela: van een vluchteling met weinig spullen, naar een sterke vrouw, met passie voor haar werk.
Door Lisan Molenaar

[ads id=66]

Als je In Berend Botje loopt, zie je hoe de kinderen op haar reageren en zij naar de kinderen toe. Ze knuffelt de kinderen het liefst heel vaak, wat nu natuurlijk wat lastiger gaat vanwege alle coronamaatregelen.
Zij gaat ze nog elk jaar terug naar haar geboorteland, met ingezamelde spullen uit Nederland: ,,Tijdens de eerste keer dat ik spullen meenam, ging ik naar een weeshuis met gehandicapte kinderen. Toen bracht ik alleen kleren, maar ze hadden meer nodig. Daarna heb ik mijn moeder gevraagd plekken uit te zoeken in mijn geboorteland, waar ze ook hulp en spullen nodig hadden. Voor die plekken hebben we tasjes met verschillende spullen gemaakt, in het begin bracht ik ze zelf nog persoonlijk. Maar daarna kon dat niet meer, want dan kreeg ik er dingen ervoor terug en dat wilde ik niet.”
Voor haar is het heel belangrijk dat ze helpt,, want toen ze zelf in Nederland kwam wonen, hadden Lela en haar gezin erg weinig. Als ze op dat moment iets kreeg, was ze daar heel blij mee. ,,In Bosnië waren in 2014 hele erge overstromingen. Toen hebben heel veel mensen geholpen. Vriendinnen van mij en moeders van de kinderen die ik erover vertelde bij Berend Botje gaven spullen of geld. Dat voelde dan heel bijzonder. We hadden op een gegeven moment meerdere busjes vol met luiers, speelgoed etc.”

‘Nu zorg ik
dat de kindjes hier
een veilige plek hebben’

Ze vertelt verder: ,,Soms zie ik gezinnen in Bosnië die het moeilijk hebben, daar koop ik van mijn eigen geld bijvoorbeeld voedsel of schoolspullen voor. Als je iets koopt voor een kind, zijn ouders daar echt heel blij mee, omdat ze het zelf niet kunnen geven. Wat ik wel heel jammer vind, is dat ik in 2020 vanwege corona niet naar Bosnië kon gaan. En dat terwijl mijn zolder vol staat met spullen. Hopelijk kunnen we dit jaar wel langsgaan.”
Juf Lela werkt al 23 jaar bij het kinderdagverblijf en in die jaren heeft ze veel dingen meegemaakt. ,,Er zitten nu alleen kinderen van ouders die vitale beroepen hebben, we ontsmetten en maken vaker schoon. Tot nu toe gaat alles goed (klopt ze even af, red.), we hebben nog geen zieken bij de kindjes en de juffen. Soms kom ik kinderen tegen tijdens het wandelen.”
,,Dan herken ik ze niet meteen, maar als de ouders mee zijn, koppel je het kind aan de ouders. De kinderen veranderen uiteraard, want je kent ze van 0 tot 4. Je ziet ze groeien. Na die vier jaren gaan ze naar de basisschool en dan zie je ze niet meer.”
,,Zelf ben ik getrouwd en hebben we samen een zoon, hij is 21 en studeert. Ik leef voor mijn man en zoon”, vertelt Lela met een trotse blik. ,,Voor mij was het heel belangrijk dat ik zorgeloos kon werken toen mijn zoon klein was en ik hem ergens naartoe kon brengen. Je kind moet op een veilige plek zijn. Nu zorg ik dat de kindjes hier een veilige plek hebben. Dat moet en dat vind ik heel dankbaar werk, want de ouders vertrouwen ons hun kinderen toe.”
,,Kijk, kinderen zijn het allermooiste wat er bestaat. Ze zijn bijzonder, puur en mooi. Ze zijn ook heel eerlijk, want ze zeggen alles wat ze denken. Het maakt niet uit of dat negatief of positief is”, vertelt Lela lachend. ,,Kinderen doen soms dingen waarvan je moet lachen. En in de avond moet ik er dan wéér om lachen. Vroeger gingen we altijd met de kinderen in de bolderkar naar de supermarkt, dat vonden kinderen altijd geweldig. Ze vonden het superleuk dat ze alles op de plank mochten neerleggen bij de kassa. Als we daarna weer terugkwamen bij Berend Botje, gingen wij samen koken.”
Nu gebeurt dat niet meer. ,,Nu hebben we een kokkin die tijdens de lunch een warme maaltijd voor ons bereidt.” Lela geeft vervolgens nog een rondleiding en als zij langs een lokaal met kindjes loopt, bloeit zij meteen op.