Welverdiend pensioen voor allrounder nDirk Jonk
Dirk: ‘Stilzitten staat niet in mijn woordenboek’
Sinds zijn indiensttreding bij Vroom Funderingstechnieken in 1979 maakte het Dirk Jonk eigenlijk niet uit wat voor werk hij deed bij Vroom, zolang hij maar bezig was. Dat rood zijn kleur is, blijkt wel uit het feit dat hij pas na bijna 45 jaar met vervroegd pensioen is gegaan op 2 april 2024. We blikken met hem terug op vervlogen tijden. Door: Janine Klein
Het begin van zijn carrière bij Vroom staat Dirk nog helder voor de geest. ,,Het was hard werken. We hadden oude kranen en we werkten in de klei en prut. Destijds werden putten niet zo mooi uitgegraven als nu en vaak stonden we in het water te werken, want er was geen drainage aanwezig. We werkten in die tijd alleen met houten palen en het werk was fysiek een stuk zwaarder. Beschermingsmaterialen waren er niet of nauwelijks; we deden poetskatoen in onze oren en handschoenen moesten we 17 keer omdraaien voordat ze vervangen werden.”
”We deden poetskatoen in onze oren en handschoenen moesten we 17 keer omdraaien voordat ze vervangen werden”
Dirk werkte 25 jaar lang met Dirk de Boer en Cock Kemper in de houten palen. ,,Er werd ergens een tweedehands kraan op de kop getikt en daar werden dan links en rechts wat attributen aan vast gelast om ons werk te kunnen doen. In de begintijd was het echt pionieren.” Maar het was volgens Dirk ook een prachtige tijd: ,,De bouwputten bij anderen waren net zo slecht, dus maakten we het beste ervan. De werksfeer was altijd goed en er is geen dag geweest dat ik niet met plezier naar mijn werk ben gegaan. Dat collega’s van weleer weggevallen zijn, heeft me wel aan het denken gezet. De zwaarwerkregeling, waardoor ik drie jaar vóór de AOW-leeftijd kan stoppen met werken, heb ik dan ook met beide handen aangegrepen.”
Vibropalen
Toen de werken met houten palen opdroogden, verschoof het werk van Dirk naar de vibropalen. ,,De projecten met houten palen werden steeds kleiner. Regelmatig hadden we projecten van maar 10 of 35 paaltjes. Daardoor zaten we bijna dagelijks op een andere werkplek. Maar niet alleen was er minder werk in houten palen, ook de laatste kraan gleed, door het vele klei onder de rupsbanden, van de dieplader af het water in. Dat betekende het einde van mijn werk in de houten palen.
De eerste keer dat Dirk aan het werk ging met vibropalen, samen met Dirk Beets, moest hij echt even omschakelen. ,,De P&H-machine waar ik altijd mee werkte was in 18 minuten opgebouwd. Met de vibro-kraan ben ik zes uur bezig geweest. Ik vroeg me toen wel af hoeveel jaar het zou duren voor ik het opbouwen van deze kraan onder de knie zou krijgen. Ik ben altijd onder de kraan blijven werken. Het leek me niets om machinist te worden. De hele dag stilzitten is niet aan mij besteed.”
Waar iemand uitviel, was Dirk te vinden. ,,Ik was een echt manusje-van-alles. Als er iemand wegviel vulde ik die plek op. Zo werd ik steeds meer een allrounder. Ik heb bijvoorbeeld ook jaren met Chiel Willemsen in de prefab gezeten. Ik vond eigenlijk alles prachtig en ging elke dag blij aan het werk.”
Van huis
De vrouw van Dirk is wel gewend dat Vroom op de eerste plaats komt. ,,Zij hield rekening met mij en mijn werk en zei altijd: ‘Het is jouw werk, je moet het zelf indelen’. En dat heb ik met plezier gedaan. Naarmate projecten groter werden en verder weg waren, was ik van maandag tot en met vrijdag van huis: 25 weken op de Maasvlakte en een van de laatste werken was 10 tot twaalf weken in Winschoten. Mijn vrouw vond dat in het begin minder leuk, maar voegde zich daarnaar en gelukkig waren de kinderen ook al groter en zelfstandiger toen ik vaker in de kost ging. Mijn vrouw was wel gewend dat ik veel weg was. Als ik ‘s avonds thuiskwam en mijn energie kwijt moest, dan ging ik met gemak nog een paar uur hardlopen. Op de zaterdag ging ik vaak naar Schoorl om hard te lopen en op zondag deed ik aan zaalvoetballen. Ook mijn kinderen zijn goed in sport, dus zat ik regelmatig in het weekend met ze in de auto op weg naar een hardloopwedstrijd.
Passend werk
De laatste 2,5 jaar heeft Dirk, na twee knieoperaties, onder andere gewerkt als spotter op de bouwplaats. ,,Ik hield de veiligheid op de bouwplaats in de gaten. Ik vind het fantastisch dat er voor mij gekeken is naar een passende werkplek waar ik van nut kon zijn en toch dicht bij mijn eigen werk kon blijven. Ik hield niet alleen de veiligheid in de gaten, maar zag ook het werk en kon zo mijn collega’s tussendoor helpen met alles wat er moest gebeuren. Daar ben ik blij mee, want dan vliegt de dag voorbij. Als je alleen maar rond mag lopen en kijken, dan duurt de dag een eeuwigheid. Stilzitten staat niet in mijn woordenboek en dit was de perfecte oplossing.”
Hart voor de zaak
Toen er bij de personeelsvereniging RAM IN gezocht werd naar een nieuwe penningmeester, pakte Dirk de handschoen op. ,,Dat heb ik circa 25 jaar gedaan tot ik 40 jaar bij de zaak was, dat was een mooi moment om mijn functie over te dragen. De kascontrole was altijd een gezellige bijkomstigheid. We spraken af in een café of restaurant, werkten in een kwartier het formele gedeelte af en gingen daarna gezellig wat drinken en een hapje eten. De rekening daarvan diende ik rechtstreeks in bij Meindert en dat was nooit een probleem.”
Terugblikken
Van de begintijd in Middelie, met beperkt materiaal en materieel, tot het Vroom waar hij afscheid van neemt; in de tussentijd is er veel veranderd. ,,Je ziet het bedrijf wel veranderen, maar groeit er ook in mee. De materialen waar we mee werkten veranderden, het materieel werd diverser en groter en er kwamen ook meer regels. Vroeger kende ik iedereen bij naam, maar als ik nu op een personeelsfeest ben, ken ik ze lang niet allemaal meer, behalve de jongens met wie ik ben opgegroeid en met wie ik het werk gedaan heb. Met die jongens zal het contact ook blijven. Als we elkaar zien gaat het na 10 minuten al over Vroom en alle prachtige werken. Als ik terugkijk voelt het alsof ik één lange maand gewerkt heb. Het is omgevlogen. Vroom is een prachtig bedrijf en ik heb het werk altijd met plezier gedaan ongeacht harde wind, stromende regen of vrieskou. Het hoort bij het werk en je deed het gewoon; aanpakken die handel!”
Vooruitblikken
Nu Dirk van zijn pensioen geniet, wil dat niet zeggen dat hij stilzit.
”Zodra de eerste IJsselmeerpaling gevangen is, heb ik de afspraak dat ze rechtop-in-het- pannetje komen eten bij me”
,,Met de directie en directe collega’s heb ik altijd goed contact gehad en dat zal niet veranderen. Ik ben zelf altijd groot voorstander geweest van een goede (werk)sfeer. Als ik in de buurt een kraan zie, zal ik niet nalaten even een bakkie te doen en ook via de app blijf ik op de hoogte van het wel en wee. Daarbij is het geweldig dat ik ook na mijn pensioen welkom blijf op feesten en partijen en op die manier betrokken blijf. Zodra de eerste IJsselmeerpaling gevangen is, heb ik de afspraak met een aantal oud-collega’s dat ze rechtop-in-het-pannetje komen eten bij me.”
Ook thuis vermaakt Dirk zich prima: ,,De grootste slaapkamer heb ik omgebouwd tot sportkamer, met hometrainer, roeier, loopband en crosstrainer. Daar ben ik veel te vinden, tot mijn vrouw roept dat het welletjes is geweest. En op vrijdag passen we op onze kleinkinderen van 4, 2 en 1 jaar. Dat zijn lekkere handenbindertjes. Ze zijn vanaf half zes in de ochtend bij ons en worden om een uur of acht ‘s avonds opgehaald en eigenlijk kan ik dan al om zeven uur op bed”, besluit hij met een trotse glimlach.
Fotogalerij
Laden ...