‘Later, als ik groot ben…’
In de rubriek ‘Jeugdmoment’ zoomen we wekelijks in op een dagelijks ritueel, een wekelijks terugkerend moment, een event dat sporadisch voorkomt of juist zo’n onvergetelijk iets, dat nooit meer terugkeert.
n
De wedstrijd staat op punt van beginnen… Het is koud, maar die jochies, ze gloeien van binnen. Ze hebben er lang naar uitgekeken, Charly Kwakman, Jamie Rosmalen, Jack Zwarthoed en Ben Tuijp. En met hen meerdere generatiegenootjes. Naar die zondagmiddag dat zij mascotte mogen zijn bij de FC. Omkleden in die grote kleedkamer, schichtig om zich heen kijkend of ze al een bekende speler zien lopen. Dan volgt het sein: ze kunnen de gang op. De spelers komen uit de kleedkamer. De één krijgt een hand van Damon Mirani, de ander een knikje van Robert Mühren. Dan lopen ze de catacomben uit, samen met hun idool, het veld op. Met grote ogen aanschouwen ze alles. Omringd door tribunes en supporters, camera’s draaien, het clublied klinkt. Ben heeft zo te zien de fotograaf al ontdekt.
‘Wacht maar’, lijkt hij te denken. ‘Over een paar jaar…’ Hij voetbalt bij de RKAV, bij de toekomst. Vanaf de tribune zien de jongens even later dat de grote mannen die zojuist zó dichtbij waren dat ze ze konden aanraken, er niet veel van bakken. Maar ze krijgen wat lekkers: dat én de herinnering maakt veel goed. En wie weet, legt de fotograaf over tien jaar een onnavolgbare actie van Ben vast. Of één van de anderen. Mede geïnspireerd door die koude zondag in januari, van 2024.
Laden ...