Verpleegkundige én fotomodel Jeanne Molenaar staat in de finale van prestigieuze missverkiezing

Balanceren tussen twee uitersten

Voor de balans in haar leven is deze combinatie niet verkeerd, erkent Jeanne. Ze maakt op jonge leeftijd regelmatig heftige dingen mee en dan is het fijn om af en toe wat afleiding te hebben. De opgewekte Volendamse werkt 36 uur per week op de afdeling chirurgie van het Westfriesgasthuis in Hoorn. ,,Vorig jaar heb ik daar tijdens mijn studie stage gelopen”, vertelt ze. ,,Na het behalen van mijn diploma ben ik er aangenomen als verpleegkundige. Het is een gevarieerde afdeling, met veel verschillende specialismes. Ik zie vooral mensen die erg ziek zijn en ook overlijden. Wij zijn in dit ziekenhuis de afdeling met de meeste reanimaties.”
Zorgpad
Ze blikt terug op de dag van gisteren. Ze had nachtdienst toen er iemand moest worden gereanimeerd. Er was grote paniek, al lieten Jeanne en haar collega’s dat uiteraard niet merken. Zij moesten immers de rust bewaren, de omgeving geruststellen. Dat is lang niet altijd even gemakkelijk. Onlangs overleed er nog een patiënt met wie Jeanne een goede band had. ,,Die persoon was al in het zorgpad stervensfase, zoals wij dat noemen. Alle zorg is er dan op gericht om de patiënt en diens naasten zo veel mogelijk comfort te bieden. De avond voordat ze overleed, had ik nog contact met haar. Een dag later kwam ik terug en werd haar kamer alweer klaargemaakt voor een nieuwe patiënt. Dat is best raar, alleen zo werkt het wel in een ziekenhuis. Voor ons als verpleegkundigen is dat soms erg heftig. Maar het is je werk. Je praat er met elkaar over en zo leer je ermee omgaan.”
Oprecht
Door haar werk is haar persoonlijke ontwikkeling in een stroomversnelling terechtgekomen, vertelt Jeanne. ,,Doordat je zoveel ziet, word je best wel snel volwassen. Ik weet nog dat ik drie jaar geleden mijn eerste stageperiode aflegde. Dat was in een bejaardentehuis in Amsterdam. In mijn directe omgeving was ik nog nooit geconfronteerd met de dood en nu zag ik het opeens van dichtbij gebeuren. Best pittig.”

‘In mijn directe omgeving
was ik nog nooit geconfronteerd
met de dood en nu zag ik het opeens
van dichtbij gebeuren’

Inmiddels heeft ze er meer ervaring mee, maar wennen gaat het nooit. ,,Het is ook niet goed om jezelf ervoor af te sluiten. Ik geloof dat het beter is om je hart open te stellen en een patiënt oprecht van dienst te zijn. Wat dat betreft is het ook een dankbaar beroep. En ik heb geluk dat ik er in moeilijke tijden erg goed over kan praten met mijn vriend Kenny. Ik ga nooit inhoudelijk op de zaken in, want ik heb beroepsgeheim, maar ik vertel hem wel vaak wat ik heb meegemaakt. Dan komen de tranen uiteraard ook weleens tevoorschijn.”
Model
Naast haar werk probeert ze zichzelf te omringen met zo veel mogelijk positivisme. Haar deelname aan de Miss Grand Verkiezing is een welkome aanvulling. Tot voor kort had Jeanne nooit verwacht dat ze in deze wereld zou belanden. Ze had wel sluimerende interesse. ,,Ik vond het namelijk superleuk om shoots te doen”, zegt ze terwijl ze een fraai boek op tafel legt. Het is haar portfolio als model. Ze wijst een glamourachtige foto aan. ,,Ik was er nooit echt serieus mee bezig, totdat ik een keer werd opgemaakt door Brenda Tol van BT Hair & Beauty. Zij adviseerde me om een bezoek te brengen aan het Dutch Model Event in Rotterdam.”
Dit evenement is bedoeld voor mensen die graag model willen worden of een extra zetje in de rug kunnen gebruiken. Er worden op die dag tal van activiteiten georganiseerd en er zijn veel verschillende modellenbureaus aanwezig. Met een beetje geluk kun je tijdens het evenement dus gescout worden. Het overkwam Jeanne vorig jaar. ,,We waren er net een paar minuten toen ik uit de rij werd geplukt. Een vrouw vroeg me of ik een show wilde lopen voor een tassenmerk. Uiteindelijk is dat niet gelukt, omdat ik tijdens die show bezig was met een shoot.”
Maar er volgde daarna wel een ander hoogtepunt. ,,Aan het einde van het evenement mochten alle kandidaten over de catwalk lopen. Daaromheen zaten heel veel vertegenwoordigers van modellenbureaus. Alle kandidaten hadden een nummer op hun buik. Als jouw nummer werd opgeschreven door een bureau, mocht je op gesprek komen. Eigenlijk had ik er niet eens zoveel zin meer in. Ik zei tegen Kenny: het is een mooie dag geweest, we kunnen naar huis. Uiteindelijk ben ik toch gegaan en werd ik opgemerkt door 12 Months of Beauty, het bedrijf achter verschillende missverkiezingen.”
Bitches
Er volgde een goed gesprek. Een paar maanden later werd Jeanne gevraagd om mee te doen aan de Miss Grand Verkiezing, een van de vier grootste missverkiezingen ter wereld. Doordat ze was gescout door 12 Months of Beauty, was ze sowieso verzekerd van een finaleplaats. ,,Ik twijfelde wel, maar heb toch de stoute schoenen aangetrokken. Misschien zou ik er spijt van krijgen als ik het niet zou doen.”
Ze ontving een brief waarin stond hoe ze zich ongeveer moest kleden en opmaken voor de castingdag. ,,Een spijkerbroek met een shirtje en een beetje naturel make-up”, vertelt Jeanne, waarna ze in lachen uitbarst. ,,Ik daar dus heen in m’n spijkerbroek en amper make-up. Liepen daar overal meiden met hoge hakken, galajurken en grote nepwimpers. Ik wist niet wat ik zag.”

‘Ik ben nuchter en denk:
ik kan geen oorlog stoppen
in m’n eentje’

Gelukkig voor Jeanne prikte de jury daar doorheen. En ze was toch al verzekerd van een ticket voor de finale. ,,We moesten eerst dansen. Daarna volgde een voorstelronde en gaven we een interview aan de jury, in het Engels. Ze vroegen aan mij waarom uitgerekend ik Miss Grand zou moeten worden. Na mijn betoog zei de jury: hiermee ben je hetzelfde als al die andere meiden. Wat maakt jou nou speciaal? Ik zei dat ik geen idee had. Toen werd me even verteld dat ik de grond word ingestampt als ik dit op internationaal niveau zou zeggen.”
Ze erkent dat ze zich misschien toch wat beter had moeten voorbereiden. ,,Ik heb het onderschat. Nu ik veel beter weet wat het allemaal inhoudt en heel veel aardige mensen ontmoet, vind ik het ook meteen veel leuker.”
Ze tovert weer een brede grijns tevoorschijn: ,,Ik dacht vooraf: die modellen zijn allemaal bitches die je schoenen stelen en zo. Maar dat is absoluut niet zo. Integendeel.”
Vrijheid
Het thema van de verkiezing is: stop the war & violence. Vrij vertaald: stop de oorlog en het geweld in de wereld. Daar zetten Jeanne en haar medefinalisten zich voor in. ,,We moeten daar ook projecten voor doen. Sommige finalisten zamelen geld in voor organisaties als War Child of Artsen Zonder Grenzen. Ik ben nuchter en denk: ik kan geen oorlog stoppen in m’n eentje. Bovendien heb ik zelf nog nooit een oorlog meegemaakt, dus ik weet ook niet hoe het is. Dodenherdenking en Bevrijdingsdag liggen dichter bij mij. En ik dacht: vrijheid is niet vanzelfsprekend. Ik heb daarom speldjes gekocht waar de tekst ‘Geef vrijheid door’ op staat. Die heb ik uitgedeeld op de Dam in Amsterdam en daarbij telkens de vraag gesteld: wat is vrijheid voor jou? De antwoorden heb ik gefilmd. Er kwamen bijzondere verhalen uit. Mooi om te zien hoe iedereen een andere perceptie van vrijheid heeft.”
Op 17 juni staat de finale op het programma. Er zijn in totaal elf finalisten die aanspraak maken op de titel Miss Grand. De winnares gaat drie weken naar het buitenland, samen met tientallen winnaars uit andere landen. Uiteindelijk blijft er één winnares over die zichzelf Miss Grand International mag noemen. ,,Dat is nog ver weg”, weet Jeanne. ,,Laten we eerst maar eens met Nederland beginnen. Dat lijkt me al heel cool. Win ik niet, dan heb ik sowieso een mooie en leerzame periode gekend.”