Volendamse Joyce Mossel wordt verliefd op Duitse backpacker tijdens gedroomde wereldreis

‘Ik geloof dat dit het pad is dat ik moet bewandelen’

De 23-jarige Volendamse had er net twee maanden Nieuw-Zeeland opzitten toen ze arriveerde op haar verblijfplaats in Melbourne. Haar koffers waren nog niet uitgepakt of ze kwam Frank tegen. ,,We hadden een erg bijzonder gesprek. Het contact was zó goed. Alsof we elkaar al jaren kenden”, vertelt Joyce vanuit Kerala in India, waar ze op het moment van interview bivakkeert.
Hoogseizoen
Het gesprek speelde zich af in december 2016. Frank zou vanaf januari met vrienden de oostkust van Australië gaan ontdekken. Het liep echter anders. ,,De dag voor oud & nieuw vertelde hij me dat hij verliefd op me was geworden. Hij zei: als je het samen wilt proberen, dan wacht ik op je. Ik zag het in eerste instantie niet zitten, maar dacht al snel: misschien vind ik hem wel leuker dan ik wil toegeven. En dus zijn we het gaan proberen samen.”
Eén klein probleempje: Frank was net een jaar op werkvakantie geweest en beschikte op dat moment alleen over een toeristenvisum. Hij kon dus niet werken, terwijl Joyce drie maanden lang geld zou gaan verdienen als serveerster. ,,We hebben in die periode samen in mijn appartement in Melbourne gewoond. Het was hoogseizoen, dus ik werkte vijftig tot zestig uur per week. Hij heeft letterlijk op mij gewacht. Toen ik weer genoeg geld omhanden had, hebben we een auto op de kop getikt en zijn we samen een roadtrip gaan afleggen.”
Emotioneel
Een bijzondere periode volgde. Joyce en Frank reisden samen door Tasmanië en langs de oostkust van Australië. ,,We zaten 24/7 op elkaars lip. Dat is vrij intens, maar het contact bleef goed. Het was dus ook erg moeilijk om na die drie maanden afscheid van elkaar te nemen. Frank was net oom geworden, miste het thuisfront en wilde bovendien een vaste baan gaan zoeken in Duitsland. We hebben flink gehuild voordat hij in het vliegtuig stapte. Heel emotioneel.”

‘Ik had zoiets van: ik wil niet dat je
wéér je leven stopzet voor mij’

Toch veranderde de Duitse avonturier al snel van gedachten. Hij miste Joyce en wilde na een paar weken alweer terugkomen. ,,Maar ik had zoiets van: ik wil niet dat je wéér je leven stopzet voor mij. En dus heb ik een punt achter onze relatie gezet. Ik ben drieënhalve maand gaan werken. We hadden niet veel contact meer. Hij was ook een beetje teleurgesteld natuurlijk.”
Film
Totdat Joyce hem na verloop van tijd vertelde dat ze plannen had om naar India te gaan. Leuk, dacht Frank. Maar hij vond het risico ietwat te groot om een blonde Nederlandse schone alleen door India te laten reizen. En dus hakte de Duitse gentleman de knoop door. Hij wist dat Joyce nog wat voor hem voelde en besloot ondanks alles op zijn geliefde te wachten. Twee maanden geleden sloten ze elkaar weer in de armen, na vijf maanden zonder fysiek contact. ,,Het was niet zoals in een film, dat het meteen weer was zoals daarvoor. We moesten best even aan elkaar wennen. Inmiddels hebben we het weer supergoed. We gaan deze week samen naar Sri Lanka. Ik wil ook nog wat tijd voor mezelf, want als je samen reist is het moeilijker om contact te krijgen met andere mensen. Na Sri Lanka ga ik daarom alleen naar Thailand. Daarna spreken Frank en ik af in Laos. Wat een verhaal, hè?”
Superstar
Het gesprek wordt even onderbroken als Joyce haar lunch krijgt voorgeschoteld. Pompoencurry. ,,Het eten is best lekker hier in India”, glimlacht ze. ,,Totaal anders dan in Nederland natuurlijk. Het is veel pittiger en ze eten hier ook op een andere manier. Het is bijvoorbeeld de normaalste zaak van de wereld om met je handen te eten. Best apart. In het begin ben ik er trouwens ook erg ziek van geweest. Heb ik drie dagen in bed gelegen.”

‘Ik had gebluft door op mijn cv te zetten
dat ik ook ervaring had als receptioniste’

Joyce heeft eerst New Delhi en omstreken bezichtigd. Daarna is ze doorgereisd naar Goa, om te eindigen op de stranden in de staat Kerala. ,,Ik vind India tot dusver het meest interessante land waar ik ben geweest. Het noorden en zuiden zijn twee totaal verschillende werelden. Noord is erg stressvol en chaotisch, zuid over het algemeen helemaal niet. De natuur is hier ook fantastisch. Stranden, theeplantages, een woestijn, bergen. Ik heb al zó veel geweldige dingen gezien. Waar ik wel aan moet wennen, is dat de locals voortdurend met je op de foto willen. Je bent voor hen een superstar. Soms moet je ze echt ‘nee’ verkopen, anders blijf je aan de gang.”
Stoute schoenen
Joyce praat aan één stuk door. Geen wonder. Ze heeft de afgelopen veertien maanden ontzettend veel meegemaakt. Haar wereldreis begon in oktober 2016, een maand nadat ze haar opleiding voeding en diëtiek aan de Hogeschool van Amsterdam afrondde. Ze blikt terug: ,,Ik had al jarenlang het plan om na mijn studie te gaan reizen, maar dacht telkens: durf ik het ook echt om zo’n avontuur in m’n eentje aan te gaan? Nadat ik mijn diploma binnen had, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een ticket naar Nieuw-Zeeland geboekt. Ik dacht bij mezelf: ik kan altijd nog terug. Maar het beviel zo goed dat ik gewoon ben blijven reizen.”

‘De eerste maanden had ik veel moeite
om in een relaxte modus terecht te komen’

Hoewel het voor Joyce als één grote vakantie voelt, heeft ze tot dusver meer gewerkt dan vakantie gevierd. ,,Ik vond Nieuw-Zeeland heel indrukwekkend, maar na twee maanden ben ik toch naar Melbourne gevlogen. In Australië kun je namelijk in korte tijd veel geld verdienen en dat had ik nodig voor mijn beoogde reis door Azië.”
Gebluft
Zoals ze eerder vertelde, begon ze als serveerster in Melbourne. Na haar roadtrip met Frank heeft ze diezelfde functie nog twee weken vervuld in een klein Australisch dorpje, om vervolgens aangenomen te worden bij een National Park: Carnarvon Gorge in Central Queensland. Daar, ver van de bewoonde wereld, ging ze aan de slag als receptioniste. ,,Ik solliciteerde op een openstaande functie als serveerster. Maar ik had een beetje gebluft door op mijn cv te zetten dat ik ook ervaring had als receptioniste, omdat ze in Australië veel waarde hechten aan werkervaring. Uiteindelijk vroegen ze me dus om in dat park als receptioniste aan de slag te gaan. In het begin dacht ik wel even van: shit, en nu? Ik had er helemaal geen ervaring mee. Maar ik kreeg trainingen en het bleek in de praktijk best makkelijk te zijn...”
Joekelille
Joyce werkte er voor drieënhalve maand. ,,En in die tijd ben ik niet uit het park geweest. Het is immers ver van de bewoonde wereld. Voor boodschappen moesten we in totaal zes uur rijden. Ik vond het geweldig. De natuur was er adembenemend. We leefden in een bos, met overal kangaroos en andere dieren. Er was amper wifi en geen telefoonverbinding. Dan ga je dus andere dingen zoeken om jezelf te vermaken. Ik heb bijvoorbeeld een joekelille gekocht en daarop leren spelen. En erg veel mooie wandelingen gemaakt. Mijn Engels is in deze periode met sprongen vooruitgegaan en ik heb vrienden voor het leven gemaakt, omdat je hele dagen op elkaars lip zit. Het was misschien wel de meest indrukwekkende tijd van mijn reis tot dusver.”
Mantra Rays
Dat ze er een relatief hoog salaris kreeg voor haar diensten, was mooi meegenomen voor haar gedroomde vervolgtrip door Azië. ,,Ik hou enorm van cultuur, dus dan is Azië een walhalla. In oktober 2017 ben ik op vakantie geweest naar Bali, met onder meer de Gili-eilanden. Ik leef tijdens deze wereldreis over het algemeen niet luxe, maar daar heb ik even twee weken niet op het geld gelet. Ik heb er ook met Manta Rays gezwommen, dat zijn de grootste en bekendste roggen. Dit was een droom die uitkwam.”

‘In Nederland word je
door zoveel verschillende factoren beïnvloed’

Vanuit Bali is ze doorgevlogen naar Nepal en vervolgens dus India. ,,Het ene land vind ik nog indrukwekkender dan het andere. Maar wat ik bovenal fijn vind, is dat het leven hier superchill is. Vooral de Aziaten leven erg in het nu. Ik wil straks in Thailand een meditatiecursus gaan volgen, zodat ik dat nog beter ga leren. Vooral de eerste maanden had ik er erg veel moeite mee om in een relaxte modus terecht te komen. Thuis had ik zo’n gestructureerd leven. Je moet dit, je moet dat. En je leeft telkens in de toekomst, bent alsmaar bezig met doelen stellen. Hier is dat zo anders.”
Gelukkig
Nu ze in Azië haar draai heeft gevonden, wil ze ook niet meer terug naar het gestreste leven van weleer. ,,Op de Gili-eilanden sprak ik een man op leeftijd. Hij vertelde dat erg veel Westerse mensen daar heel gestrest arriveren. Aan het einde van hun vakantie genieten en lachen ze weer, maar dan moeten ze terug naar huis. De man die ik sprak, zag regelmatig mensen die huilend vertrokken. Toen dacht ik ook: ja, waar zijn we eigenlijk mee bezig? Ik ben er nu in elk geval van overtuigd dat ik liever minder geld heb te besteden en in een mooi land woon dan veel geld verdien en niet gelukkig ben. Ik denk nu na over waar ik in de toekomst wil wonen en van welke baan ik blij denk te worden. Daar heb ik nog geen antwoord op gevonden”, glimlacht ze.
Andere mindset
Het blijft even stil. Dan: ,,Ik geloof echt dat dit het pad is dat ik moet bewandelen en dat ik uiteindelijk iets tegenkom dat dicht bij mijn hart ligt. In Nederland word je door zoveel verschillende factoren beïnvloed. Daardoor krijg je al snel het idee dat het goed is om het standaard pad te bewandelen. Je krijgt een relatie, koopt een huis, gaat trouwen, et cetera. Ik heb altijd geweten dat dit niet mijn weg was. Ik ben avontuurlijk ingesteld, wilde meer van de wereld zien. En ik was eveneens benieuwd naar wie ik écht ben, zonder al die invloeden van mensen in mijn omgeving. Het is een cliché, maar je leert jezelf goed kennen als je alleen op reis bent. Ik ben er ook veel zelfverzekerder door geworden. Je moet alles zelf regelen en komt soms voor onverwachte dingen te staan waar je dan ineens mee moet dealen. Daar waar ik voorheen altijd onzeker was, denk ik nu meer: het gaat me lukken, ik kan dit. Een andere mindset dus.”
Thuisfront
Met het thuisfront heeft ze niet al te veel contact. Haar moeder spreekt ze weliswaar dagelijks via WhatsApp en ze zit in een groeps-chat met haar vriendinnen. Maar ze probeert Nederland verder zo veel mogelijk los te laten. Voorlopig, althans. ,,In het begin checkte ik voortdurend mijn telefoon en wilde ik alles weten. In gedachten was ik alleen maar thuis. Totdat ik dacht: ik ben nu hier, thuis is ver weg, leg die telefoon een keer weg. Sindsdien denk ik er niet te veel meer over na. Ik mis ze wel. Vooral in bijzondere tijden, zoals tijdens Kerstmis en kermis.”
Waarschijnlijk gaat ze komende zomer terug naar Nederland. Naar het pittoreske Volendam. ,,Dan ben ik ruim anderhalf jaar weggeweest. Of ik er dan nog kan wennen? Ik heb geen idee, dat vragen wel meer mensen. Ach, ik zie het tegen die tijd wel. Als het me bevalt, dan is het prima. Zo niet, dan ga ik misschien wel weer verder reizen. Daar kom ik wel achter zodra ik thuis ben. Eerst ga ik hier nog even genieten. Er valt nog genoeg te zien…”

Foto's
• Joyce en haar Duitse vriend samen in Goa.
• Carnarvon Park waar Joyce driee¨nhalve maand werkte.
• Noordereiland Nieuw-Zeeland.
• Een indrukwekkend plaatje bij Mount Batur in Bali.
• Joyce op het strand in Goa.
• Tasmanie¨.
• In de buurt van Manang Nepal. Een zware maar bijzondere trektocht.
• Joyce bij de Taj Mahal in India.