‘Na afloop van de seance was ik he-le-maal gesloopt’

Kees Parre verbroederde met Krishna’s voor kermisclip

Naast Wim en Jaap Tol (De Bok), was ook Kees een van de mensen die zich op de achtergrond actief hebben ingezet voor het ontstaan van de eerste kermis-cd in 1997.
Er was een belangrijke reden voor het ontstaan van dit initiatief. Kees vertelt: ,,Voor de komst van deze cd, werd er veel kermismuziek uitgebracht in eigen beheer. De nodige losse cd’s en cassettebandjes circuleerden door het dorp. Niet al dit materiaal was van hoge kwaliteit. Uiteraard is daar niks mis mee. Het idee achter de eerste kermis-cd was echter om een selectie te presenteren met kermismuziek van een bepaald niveau. Volgens mij is dit toen wel gelukt.”
Voor deze eerste editie zonden Kees en zijn band het nummer Hare Krishna in. ,,Dit liedje deed het onverwachts goed tijdens de kermis van dat jaar. Bij de verkiezing voor het beste kermisliedje eindigde het nummer ook hoog, al ben ik nooit een voorstander geweest van zo’n wedstrijd. Wij wilden vooral een gezellig nummer maken met een mooie clip. Die video was volgens mij de slagroom op de cake. Daar hebben we dan ook veel werk van gemaakt.”
Het maken van de clip bracht Kees in nauw contact met leden van de Krishna-groepering. ,,Op eigen initiatief had ik al beelden gemaakt met deze mensen. Deze liet ik zien aan regisseur Johan Veerman, die toen net als mij vrijwilliger was bij de LOVE. Gelukkig vond hij het goed wat ik aan hem liet zien. De volgende stap was het organiseren van een draaidag in Amsterdam, om de videoclip van het liedje te maken.”

‘Ik werd bijvoorbeeld
gereinigd en men bracht
klei aan op zeven
plaatsen van mijn lichaam’

De mensen van de Krishna-beweging werkten hier niet zomaar aan mee. ,,Om ze te helpen overtuigen, ben ik twee keer op gesprek geweest in Amsterdam. Men was wat achterdochtig geworden, omdat een groot bedrijf een jaar daarvoor de Krishna’s had misbruikt voor een reclamecampagne. Ik maakte ze duidelijk dat ik geen kwaad in de zin had en de clip alleen lokaal wilde laten uitzenden. Uiteindelijk kreeg ik ze zover dat ze meewerkten.”
Daar stond wel een tegenprestatie tegenover. ,,Bij de tweede afspraak met de Krishna’s, moest ik een zogenoemde seance meedraaien. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat heb ik een dag met deze mensen vertoefd. Daarin werd ik bijvoorbeeld gereinigd en men bracht klei aan op zeven plaatsen van mijn lichaam. Ik schrok hier niet echt van, want ik wist van tevoren wat ik ongeveer kon verwachten. Het was voornamelijk interessant om dit eens mee te maken.”
De deelname aan een langdurige processie door Amsterdam, was het zwaarste gedeelte van de dag. ,,Tijdens zo’n wandeltocht zingen de Krishna’s herhaaldelijk hetzelfde liedje. Deze mantra wordt vijf tot zes uur achtereen gezongen. Na afloop van deze seance was ik he-le-maal gesloopt. Ik was zo uitgewoond dat ik drie dagen daarna nog last had van stijve spieren en gewrichten. Elke vezel in mijn lichaam deed pijn. De Krishna’s zijn dit gewend, maar ik natuurlijk niet.”
Het harde werken werd beloond. De clip en het liedje oogsten succes. ,,Hare Krishna sloeg tijdens kermis op dusdanige wijze in, dat Jan Tuijp (Pet) van BZN ons naderhand benaderde. Hij liet het nummer horen aan Willem van Kooten van platenmaatschappij ‘Red Bullet Sounds’. Bij het horen van het liedje werd hij enthousiast. Onder de naam: ‘Ha die Christa’, werd het landelijk uitgebracht. Helaas werd het niet echt opgepakt. Een groot landelijk succes bleek er niet in te zitten.”
Het had nog wel andere gevolgen. ,,Jan Tuijp had de clip ook laten zien aan een aantal belangstellenden in de entertainmentwereld. Dit resulteerde erin dat ik werd uitgenodigd om naar Hilversum te komen. Daar ontmoette ik een productieteam dat bepaalde plannen had met mij. Ze hadden een heel verhaal uitgeschreven. Het waren echter alleen ideeën voor mij als een soort typetje. De band zou er niet bij worden betrokken en dat wilde ik niet. Ik wees het voorstel af.”
Aftrap
Kees bleef zanger van No Pictures Please. ,,Achteraf bleek Hare Krishna de aftrap te zijn voor een periode van veel optreden met de band. Daarin vulden we het repertoire van eigen liedjes aan met covers. We waren aangesloten bij Volendam Music, dat veel shows door het hele land voor ons regelde. Op den duur vergde het onregelmatige ritme dat bij het artiestenleven hoort toch te veel van mij. Ik kon het optreden steeds moeilijker combineren met mijn doordeweekse werk.”
No Pictures Please kreeg tijdens haar bestaan enkele eervolle opdrachten toebedeeld. ,,In 2001 gebeurde de ramp in café ’t Hemeltje. Er werden daarna veel acties opgestart om geld op te halen voor de slachtoffers. Wij werden toen als Volendammer band gevraagd om mee te doen aan een tour met benefietoptredens. Uiteraard deden wij dit geheel belangeloos voor de slachtoffers. Een toevallige bijkomstigheid was dat wij veel contacten overhielden aan deze reeks met optredens.”
Tijdens een van deze shows ontstond het idee voor ‘Onder Mijn Parresol’. ,,We speelden die avond in Kerkrade. Tussendoor zongen twee meisjes een Limburgse tekst op de melodie van het origineel van Onder Mijn Parresol. Het woord ‘parasol’ kwam er ook in voor. Wim Westendorp kwam toen ineens met de zin: ‘als het regent heb ik heel veel lol’. Waarna ik het afmaakte met: ‘onder mijn parasol’. Vanwege mijn bijnaam is dat later ‘parresol’ geworden.”
‘Onder Mijn Parresol’ werd een grote hit tijdens de kermis van 2002, de eerste editie na de nieuwjaarsbrand. Kees bleef nog even optreden met No Pictures Please en besloot daarna met deze band te stoppen. Hij en Wim zien elkaar daarna minder vaak. In 2010 kwam de groep nog een keer samen voor een reünie-optreden. Na afloop van deze avond wordt er door Wim gezinspeeld op het maken van een nieuw kermisliedje.
,,Wim zei: de aankomende periode heb ik het druk. Nu is er daarom geen tijd. Volgend jaar gaan we weer samenzitten voor nieuwe muziek. ‘Daar hou ik je aan’, zei ik tegen hem. Even daarna heb ik nog een basgitaar van hem mogen lenen voor een weekend. Toen ik het instrument weer terugbracht en Wim de deur opendeed, zag ik dat er iets mis was. Tegen mijn vriendin zei ik daarna dat ik vond dat hij er niet gezond uitzag. Zijn gelaat oogde nogal grauw en vermoeid.”

‘Op mijn vakantieadres
kreeg ik een telefoontje.
‘Wim Westendorp is overleden…’

Het is dan kort voor de vakantieperiode, waarin Kees met zijn gezin vertrekt naar Oostenrijk. ,,Op mijn vakantieadres kreeg ik een telefoontje. ‘Wim Westendorp is overleden’, werd mij verteld. Dan ben je wel volledig sprakeloos. Het is onwerkelijk. Als iemand ziek wordt en langzaam doordringt dat de persoon niet meer beter wordt, dan leef je mee naar het einde toe. Voor het plotselinge overlijden van een bekende, zijn geen scenario’s te bedenken. Het komt onrealistisch voor.”
Voor Kees was er helaas geen mogelijkheid om terug te keren van zijn vakantieadres voor de uitvaart van Wim. ,,Toen ik terugkwam, ben ik wel direct bij zijn moeder op bezoek geweest. Het bleek dat Wim al twee maanden voor zijn overlijden had geklaagd over bepaalde lichamelijke klachten. Hij had het druk op dat moment. Tegen zijn moeder had hij gezegd: ‘als ik klaar ben met deze werkzaamheden, ga ik naar de dokter’. Had hij dat achteraf maar eerder gedaan.”
Samen met zijn oude bandmaat Tom Tol (Spek) bezocht Kees het graf van Wim. ,,Wij zijn naar de Friese plaats gereden, waar Wim begraven ligt in een familiegraf. Zijn oom is daar ook begraven en ongeveer op dezelfde leeftijd overleden als Wim. Ook bij hem zijn hartproblemen hem fataal geworden. Het is helaas een familiekwaal binnen de familie Westendorp. Wim is 46 jaar oud geworden. Wie weet wat wij nog aan muziek hadden kunnen maken, als hij er nog was geweest.”
De rol van betekenis die Wim heeft gespeeld tijdens vele kermishitparades, moet volgens Kees niet worden onderschat. ,,Toen de eerste kermis-cd verscheen waar Wim niet aan had meegewerkt, was het gemis merkbaar. Al die jaren is hij heel belangrijk geweest. In zijn schuurtje heeft hij een groot aantal kermishits opgenomen. Niet alleen zijn eigen liedjes, maar ook die van andere artiesten. Hij had een grote gedrevenheid op dit gebied. Heel wat uren zijn er waarschijnlijk in gaan zitten. Veel gezellige liedjes die iedereen kent, zijn daar het resultaat van.”
Beun
Kees is naast zijn presentatiewerk en taken bij verschillende horeca-gelegenheden, nog altijd actief in de muziek. ,,Al vele jaren zing ik in de band ‘De Flegmatieke Zonderlingen’. Dit is een groep die puur speelt voor het plezier. Dat hebben we dan ook ook volop. Op zaterdag van kermis treden we op in de AMVO. Voor de rest ben ik niet zo’n kermisganger. Tijdens het evenement heb ik verder een coördinerende rol bij Café De Dijk.”
Kees kijkt al terug op veel mooie momenten die hij heeft meegemaakt tijdens kermissen in de voorbije jaren. ,,Met name in de jaren dat Hare Krishna en Onder Mijn Parresol uitkwamen, hebben we mooie dingen beleefd. Het is geweldig als een tent vol met mensen het nummer meezingt dat jij hebt bedacht. Ik kijk met veel plezier terug op deze tijd. Dat hoef ik niet per se nog eens te beleven. Ik zou wel graag nog eens met mijn band op de beun willen optreden.”