Angelina Kemper bekroond tot Jong Marketeer van het jaar, zus Gisela rondt bachelorstudie af na vier jaar in de Verenigde Staten

Verschillende karakters, met wederzijds respect

Angelina, wat voelde je nadat je hoorde dat Gisela haar diploma in de VS binnen had?
Angelina: ,,Toch wel trots. Ze heeft het maar even geflikt. Vier jaar in je uppie in Amerika wonen, daar heb ik echt respect voor. Ik help haar nu ook met solliciteren, omdat ik voor mijn werk bij Knab soms sollicitaties moet beoordelen. Ik hoop dat ze snel een baan vindt.”
Gisela: ,,Ik wil laborant worden, met de focus op farmaceutische voeding. Ik heb nu wel gesprekken lopen, maar veel organisaties vragen jaren werkervaring. Mocht ik niets vinden, dan ga ik misschien de opleiding tot radiodiagnostisch laborant volgen. Tijdens die studie word je ook betaald en na afloop ben je zo’n beetje verzekerd van een baan.”

Angelina, wat vond je ervan dat Gisela in Amerika ging studeren?
Angelina: ,,Het is iets wat ik zelf nooit zou doen. Ik heb al snel heimwee. Eerlijk gezegd had ik ook verwacht dat Gisela eerder terug zou komen, want ze was écht een moederskindje. Des te knapper dat ze het wel heeft gered. Hoeveel buitenlandstudenten haken niet voortijdig af?”
Gisela: ,,Twee maanden na mijn vertrek stuurde Angelina al een berichtje: wanneer kom je terug? Ze dacht dat ik al snel huilend naar Nederland zou vliegen. Ik was inderdaad altijd met mijn moeder op pad. En het was ook niet altijd even makkelijk, hoor. In mijn eerste studiejaar liep ik bijvoorbeeld een hersenschudding op. Op dat soort momenten heb je graag familie om je heen. Ik stond er daar altijd alleen voor. Daardoor ben ik ook wel snel volwassen geworden.”

Zijn jullie nooit op bezoek geweest, Angelina?
Angelina: ,,Mijn ouders wel, ik niet. Ze zat in de middle of nowhere. Ik wil wel graag een rondreis door Amerika maken, maar Noord-Iowa ligt wat dat betreft allesbehalve op de route. Gisela stuurde af en toe wat foto’s, maar dat was het ook wel.”
Gisela: ,,We hebben nooit heel veel contact met elkaar gehad. Vooral vroeger konden we niet echt goed met elkaar overweg. Ik heb wel het gevoel dat onze band in de loop der jaren veel beter is geworden.”
Angelina: ,,Als je als zussen allebei in de puberteit zit, maak je nu eenmaal vaak ruzie. Als je die periode voorbij bent en volwassen wordt, groei je meestal naar elkaar toe. Dat hebben Gisela en ik ook ervaren. Al hebben we nog steeds totaal verschillende karakters. Ik ben van economie, zij van biologie. Zij leeft voor sport, ik hou van de gezelligheid en het uitgaan. Qua karakter hebben we weinig overeenkomsten. Maar dat hoeft helemaal niet erg te zijn.”
Gisela: ,,Angelina en ik speelden allebei tennis op behoorlijk niveau. Toen we vijftien jaar waren, stonden we voor dezelfde beslissing: blijf je topsport bedrijven of haak je af? Angelina haakte af, ik ging door. Zij had meer talent, ik had de innerlijke drive om beter te worden. Onze trainer Peter Tol zei weleens: als Angelina de mentaliteit van Gisela zou hebben of Gisela het talent van Angelina, dan zouden ze de top halen. Maar ja, dat heb je nu eenmaal niet voor het zeggen.”

Angelina: ‘Eerlijk gezegd
had ik verwacht dat Gisela
eerder terug zou komen,
want ze was écht
een moederskindje’

Toch heeft Angelina op studie- en werkgebied wél die innerlijke drive, getuige de masteropleiding managementwetenschappen die ze gaat volgen en prijs voor Jong Marketeer van het jaar.
Gisela: ,,Als je tegen Angelina zegt dat ze iets niet kan, dan gaat ze er alles aan doen om het tegendeel te bewijzen. Dat had ze als basisscholier al.”
Angelina: ,,Dan komt er een zekere bewijsdrang in me naar boven. Zo van: wacht maar. Als het kan, kies ik wel vaak de makkelijkste route. Dat heeft Gisela dan weer andersom. Zij nam op de middelbare school het vakkenpakket met natuurkunde, scheikunde en wiskunde b. Ik zei toen nog: waarom doe je er in godsnaam geen geschiedenis of aardrijkskunde bij?”
Gisela: ,,Ik hou van die uitdaging. Maar tijdens mijn examens dacht ik wel: misschien had Angelina toch gelijk. Ik kreeg opeens faalangst.”
Angelina: ,,Soms ben ik dan ook te hard naar jou toe. Ik weet nog dat ik zei: niet piepen nu, want dit is je vooraf verteld.”
Gisela: ,,Ach ja, het is gelukkig goed afgelopen.”

Gisela, zat je in de zaal toen Angelina haar prijs voor Jong Marketeer van het jaar won?
Gisela: ,,Nee, Angelina wilde liever dat wij als familie thuis zouden blijven. Ook bij haar diploma-uitreiking was ik niet aanwezig. Ik was toen bezig aan een busrit van acht uur, na een tenniswedstrijd met ons universiteitsteam. Dan voel je je wel een slechte zus. Maar ik ben erg trots op haar. Ze doet het allemaal maar even, op 23-jarige leeftijd.”

Gisela: ‘Als je tegen Angelina
zegt dat ze iets niet kan,
dan gaat ze er alles aan doen
om het tegendeel te bewijzen’

Angelina, je bent anderhalf jaar geleden in de marketingwereld gerold, na een studie tot financieel adviseur. Waar kwam deze prijs zo snel vandaan?
Angelina: ,,Ik werk nu vijf jaar voor Knab, een financiële dienstverlener. In die periode heb ik vijf verschillende functies gehad, omdat ik overal een kijkje in de keuken wilde nemen. Marketing en productmanagement lag me heel goed. Nadat ik op die afdeling terechtkwam, ben ik twee korte studies gaan volgen. Na verloop van tijd werd ik een soort aanvoerder van een CRM-team. Vanuit die rol was ik betrokken bij de ontwikkeling van onze nieuwjaarcampagne, waarbij we onze klanten verrasten met een persoonlijke boodschap. Daarmee waren we heel succesvol, getuige de gemeten cijfers.”
Ze vervolgt: ,,Mede daardoor werd ik een van de drie genomineerden voor de prijs van Jong Marketeer van het jaar. Ik moest vervolgens een presentatie geven voor tachtig mensen, die allemaal hun stem mochten uitbrengen. Ik werd dus eerste. Vorige week moest de campagne opnieuw gepitcht worden. Dit keer voor de DDMA Email Award én vijfhonderd specialisten in de zaal. Ik had knikkende knieën, zo zenuwachtig was ik. Uiteindelijk wonnen wij de publieksprijs en onze concurrent werd door de vakjury tot de beste verkozen.”
Gisela: ,,Ik zou meer waarde hechten aan de publieksprijs. Daarover mochten vijfhonderd specialisten meebeslissen en in de jury zaten maar een paar mensen.”
Angelina: ,,Daar zit wat in, ja.”

En nu verander je maar meteen van werkgever, Angelina?
Angelina: ,,Haha, dat was vóór die prijzen al beklonken. Afgelopen week had ik mijn laatste werkdag. Vanaf volgende week werk ik voor Ikbenfrits.nl, een online hypotheekadviseur. Bij Knab werd ik enorm gewaardeerd. Ik ben daar als student begonnen en voel me verbonden met het bedrijf. Mijn inmiddels oud-collega’s hebben al gezegd dat ik altijd mag terugkomen, maar ik wil nu eerst bewijzen dat ik het ook ergens anders kan. Toen ik vijf jaar geleden bij Knab begon, hadden we zeventig man personeel en was het nog maar de vraag of we het zouden redden. Nu werken er ruim driehonderd en heeft Knab bijna 200.000 klanten.”

Het is dus weer die bewijsdrang die je over de streep trekt...
,,Ja, al is dit wel de moeilijkste keuze die ik tot dusver heb gemaakt. Emotioneel is het erg zwaar om weg te gaan. Maar de nieuwsgierigheid heeft het gewonnen. Ook omdat mijn nieuwe functie heel uitdagend is. Ik ben bij Knab begonnen toen het nog een startup was en dat vond ik de meest interessante periode. ikbenfrits.nl is op dit moment een startup. Ik word ‘product owner’ van het marketingteam. Veel mensen in mijn omgeving snappen er niks van, omdat ik het bij Knab helemaal op de rit had. Maar af en toe moet je uit je comfortzone om volgende stappen te kunnen maken. Dit is voor mij de tijd om keihard te bouwen en risico’s te nemen.”

Hoe zien jullie elkaars toekomst?
Gisela: ,,Ik denk dat Angelina dit bedrijf ook goed op de kaart gaat zetten en dat ze in de toekomst nog wel een paar keer van baan verandert. Ze is nog heel jong, maar heeft al behoorlijk wat ervaring en staat er heel goed op bij haar vakgenoten. Ik denk dat haar toekomst rooskleurig is. Zo lief van mij, hè…?
Angelina lacht: ,,Ik zou bijna emotioneel worden.”
Ze vervolgt: ,,Ik denk dat Gisela wat sneller tevreden is. Dat ze straks een goede baan vindt als laborant en jarenlang bij hetzelfde bedrijf zal blijven, waarschijnlijk gewoon in Nederland. Ik ben wat wispelturiger dan Gisela. Zij is veel rustiger, stabieler. Altijd al geweest.”
Gisela: ,,Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. Maar bedankt. Ik zal gerust wel een keer van baan switchen en zie mezelf ook nog wel weer een keer in het buitenland terechtkomen. Maar wel minder snel inderdaad. Ik sta wel mijn mannetje. Hoop ik.”