
Where the magic happened
,,Weet je nog, 25 jaar terug?” In de avonduren kwamen we uit alle hoeken en krochten: tieners van verschillende vriendenploegen, op weg naar strategische verzamelplekken in het dorp. Prominente ‘places to be’ als De Paal, Baken, ‘t Bushokkie, De Bossies en De Stient.
Daar waar vriendschappen en weekendplannen werden gesmeed, verkeringen net zo snel werden afgebroken als ze ontloken. Waar we leerden over levenszaken, die we liever niet met onze ouders bespraken. We groeiden, bloeiden, verbroederden, verbraken en versmolten weer. Vrijdagavond was heilig om de planning van de meest toonaangevende zitjes te bepalen en je plastic tasje aan te vullen. Werd je weekend onstuimig of wazig? Dan sloeg je de maandag beschaamd over. Gelukkig waren uitglijders destijds snel vergeten.
Naast de opkomst van onze puberteit, maakten we tevens die van de mobiele telefoon mee. Als vliegen op stroop dromden we samen rond degene die als eerste een Motorola (met of zonder klepje) of de onverwoestbare Nokia had. Snake spelen, of samen behoedzaam een sms opstellen binnen de grens van 160 tekens, want elke letter teveel betekende een tweede bericht en dus extra kosten.
Je ouders kregen geen SMS. Hooguit een gemiste oproep, zodat zij jou terugbelden. Saldo werd besteed aan belangrijke zaken: je vlam, drank of een zitje ritselen, het opwaarderen van je status of het redden van je reputatie. Beltegoed verdeelde je met militaire precisie over de week, in afwachting van zaterdag waarop je, liefst in bijzijn van anderen, een nieuwe kaart kocht met je die dag verdiende loon.
Hoe mobieler we werden, hoe meer jongeren verdwenen uit het straatbeeld. Uitglijders werden vastgelegd en gedeeld. Met alleen de maandag overslaan was de geestelijke kater nog niet weg. De plekken die ooit zinderden van leven werden stil. Hangjeugd trok zich terug in hoeken en krochten van ik weet niet waar. Misschien zitten ze wel gewoon ergens anders, online of op nieuwe plekken waar ze ook zulke mooie herinneringen kunnen maken. Met dezelfde magie, maar dan in een nieuw jasje. Althans, dat hoop ik, want dat verdient elke nieuwe pubergeneratie.