Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by De redactie

Dijkverzwaring Noordeinde verloopt voorspoedig

Nog deze maand zal worden begonnen met het intrillen van de hulpschermen aan het Noordeinde. Om de drukte en de overlast te ontlopen zijn er op het Marinapark huisjes beschikbaar gesteld waar de bewoners tijdens de werkzaamheden kunnen verblijven.

n

 

Nog eerder dan verwacht, op 23 oktober aanstaande, zullen de genoemde werkzaamheden beginnen, vandaar dat ook over deze volgende stap in het proces de bewoners zijn bijgepraat in de Jozef. Zo ’n ruim 50 direct betrokken lieten zich in een prettige sfeer informeren en behalve een enkele vraag was het de bewoners duidelijk dat het uitvoeren van deze werkzaamheden zeer zorgvuldig zal gebeuren. Op diverse tijden zullen metingen worden verricht en indien nodig zal de werkwijze worden aangepast. Hulpschermen zullen worden ingebracht en dat zal met veel trillingen gepaard gaan. Er is al een proef gedaan bij de loswal en de trillingen die daarbij werden gemeten bleken inderdaad behoorlijk heftig te zijn.

 

Deze werkzaamheden zullen ongeveer twee maanden gaan duren, afhankelijk van de hardheid of zachtheid van de grond. Bewoners zullen vijf tot tien dagen overdag, of ook ’s nachts indien zij dat willen, buiten hun huis moeten verblijven. Op het parkeerterrein van Hotel Spaander is een keet geplaatst waar de hele dag mensen aanwezig zijn om eventuele vragen te beantwoorden of problemen op te lossen. Op deze avond werden er niet veel vragen gesteld, zodat de voorlichtingsavond al na een uur kon worden afgesloten met dank aan allen die de moeite hadden genomen naar de Jozef te komen.

 

Fotogalerij

Een strijd tegen pijn, onzekerheid en onbegrip

Moeder en dochter worstelen met lipoedeem

Vorige week ging in Volendam een social mediapost van Lucia Koning over lipoedeem viraal. De 25-jarige thuiszorgmedewerker doorbrak haar gebruikelijke optimisme met een oprecht verhaal dat harten raakte. ,,Normaal gesproken ben ik positief ingesteld, vrolijk en dankbaar, maar vandaag is het anders”, schreef ze. Lucia en haar moeder, Linda (53), delen de last van lipoedeem, een chronische en progressieve stoornis die leidt tot de ophoping van vetweefsel in de benen, heupen, dijen en armen. Het verhaal van deze moeder en dochter gaat over fysieke en emotionele pijn, over pesterijen, een slecht zelfbeeld en een schrijnend gebrek aan oplossingen.

Linda en Lucia delen niet alleen de last van hun aandoening, maar ook hun vastberadenheid om meer bewustwording te realiseren. ,,Mijn hele leven ben ik op dieet geweest”, zegt Lucia. ,,Terwijl andere kinderen snoepzakjes kregen tijdens verjaardagen, kreeg ik een zuurtje. Op mijn vierde bezocht ik al een diëtist. Mijn middel is niet per se dik, alleen mijn benen zijn fors. Bovendien heb ik het geluk dat de lipoedeem in mijn armen nog niet pijnlijk is, maar voor mijn moeder is dat een ander verhaal…”

Diagnose

Linda vertelt dat lipoedeem al vaker voorkwam in haar familie. ,,Mijn moeder en nichten van haar hadden het ook. Zelf heb ik sinds mijn geboorte dikke benen en armen gehad.” Het moment dat zou leiden tot haar uiteindelijke diagnose staat in Linda’s geheugen gegrift. ,,Ik ben meerdere keren dertig of zelfs veertig kilo afgevallen, maar mijn benen en armen bleven dik. Elke keer als ik bij artsen mijn zorgen uitsprak, kreeg ik te horen dat het ‘gewoon mijn bouw’ was en dat ik er maar mee moest leren leven. Ik besloot niet bij de pakken neer te gaan zitten en onderwierp mezelf aan een streng dieet met een intensief sportschema. Ik moest en zou slanke benen krijgen.” Na tientallen kilo’s te hebben verloren, maakte Linda een afspraak bij haar huisarts. ,,Mijn bovenlichaam was aanzienlijk geslonken, maar mijn benen bleven onveranderd. Nadat ik de complimenten over mijn gewichtsverlies in ontvangst had genomen, tilde ik mijn rok op om mijn benen te tonen. Mijn huisarts sloeg haar hand voor de mond. Ik werd onmiddellijk doorverwezen naar een specialist in het ziekenhuis, waar lipoedeem werd vastgesteld.” Vet- en vochtophoping in de benen, dijen, heupen en armen veroorzaakt pijn bij mensen die lijden aan lipoedeem. ,,Na een dag werken zwellen mijn benen enorm op”, vervolgt Linda. ,,Dit veroorzaakt veel pijn, soms zelfs zoveel dat ik de nacht na een werkdag niet kan slapen. Het moment waarop ik na een hele dag staan en lopen ga liggen, is verschrikkelijk. Het voelt alsof mijn benen van binnenuit met messen worden bewerkt.”

Drie stadia

Lipoedeem kent drie stadia. In het eerste stadium is de huid nog zacht, maar is al wel sprake van maatverschil in boven- en onderlichaam. In stadium twee wordt het huidoppervlak gekenmerkt door een grovere structuur en voelt de huid harder. Cellulitis wordt duidelijk zichtbaar en de omvang verschillen groeien. In het derde en laatste stadium ontstaan grovere stukken vetweefselvermeerdering, die de benen van vorm veranderen. Bovendien is er in deze fase vaak ook ontwikkeling van lymfoedeem. ,,Lipoedeem beheerst het leven van mensen die eraan lijden”, zegt Lucia. ,,Ik ben ermee geboren en weet dus niet beter, maar toch word ik dagelijks geconfronteerd met zowel de fysieke als de emotionele gevolgen van mijn aandoening.” ,,Het uitzichtloze toekomstbeeld vind ik het meest angstaanjagend”, vervolgt Lucia. ,,Liposuctie wordt gezien als de enige effectieve behandeling voor lipoedeem, maar dat is onbetaalbaar. Het is een ingrijpende en kostbare procedure, vooral als het hele been moet worden behandeld. In mijn moeders geval zou de operatie rond de € 30.000,- komen.” Linda: ,,Als ik het geld had zou ik het gelijk doen, maar dat bedrag kun je in Nederland niet bij elkaar sparen.”

Een tweede hypotheek

Liposuctie voor lipoedeem wordt niet vergoed door zorgverzekeraars in Nederland. Zorginstituut Nederland schrijft dat het beschikbare wetenschappelijke onderzoek de effectiviteit van de behandeling niet aantoont, waardoor liposuctie niet kan worden toegelaten tot het basispakket. Dit betekent dat veel mensen die dringend zorg nodig hebben, waaronder Linda en Lucia, er geen toegang toe hebben. Lucia: ,,Mijn vriend heeft herhaaldelijk voorgesteld om een tweede hypotheek af te sluiten om de behandelingen te financieren, maar zo’n financiële last zet je nooit meer recht. Het heeft gevolgen voor de rest van je leven. Bovendien draag ik deze last niet alleen zelf, maar leg ik ook een financiële druk op mijn vriend en uiteindelijk ons zoontje. Dat voelt niet goed.”

Pestgedrag

Ondanks de financiële overwegingen zijn er momenten waarop Lucia droomt van de operatie. ,,Mijn hele jeugd ben ik te zwaar geweest of als zodanig beschouwd. Ik ben altijd op dieet geweest, zelfs al vanaf mijn vierde levensjaar met professionele voedingsdeskundigen. Ongeacht hoeveel we sporten of diëten, onze benen en armen zullen altijd dik blijven. Dit is niet alleen uiterst frustrerend, maar het leidt ook tot pijnlijke ervaringen.” Lucia pauzeert kort en gaat verder: ,,Mijn moeder en ik zijn vaak geconfronteerd met pesterijen. Op school werden we gepest vanwege ons gewicht en de vorm van onze benen. Mensen staren naar ons en geven ons onaangename bijnamen.” Linda voegt toe: ,,Dit gebeurt nog steeds. Ik mag dan 53 zijn, maar sommige mensen blijven me aanduiden met kwetsende bijnamen. En als ik dan hoor dat mijn dochter op dezelfde manier wordt aangesproken, doet dat enorm veel pijn…” Lucia: ,,Ik heb gelukkig altijd vriendinnen gehad, maar ik heb wel van kinds af aan moeten leren om te gaan met onzekerheid en pestgedrag. Mijn zelfbeeld heeft hier ernstig onder geleden. Op het strand en in zwembaden durf ik mezelf niet te vertonen. Als mijn zoontje straks wat ouder is, zal hij net als ieder ander kind willen zwemmen. Ik zit daar best over in. Hoe ik dat ga oplossen, weet ik nog niet.”

Bewustwording

Met het delen van hun verhaal hopen Linda en Lucia bewustwording te creëren over lipoedeem. Ze willen dat mensen begrijpen wat de aandoening inhoudt en dat het niet alleen een fysieke last is, maar ook een emotionele. Bovendien moedigen ze anderen aan om naar de huisarts te stappen als ze vermoeden dat ze lipoedeem hebben, in de hoop dat meer begrip en erkenning zal leiden tot betere toegang tot behandelingen.

Fotogalerij

Een nieuwe koers voor de Nederlandse politiek

Mona Keijzer en ‘noaberschap’

Op de eerste dag van september van dit jaar veroorzaakte het nieuws dat Mona Keijzer door de BoerBurgerBeweging (BBB) naar voren werd geschoven als premierskandidaat een golf van opwinding en verbazing in heel Nederland. Na een lidmaatschap van 34 jaar bij het CDA besloot de voormalig Staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat de overstap te maken naar de partij van Caroline van der Plas. Een actiepunt dat hoog op Keijzers agenda staat betreft het doorbreken van het ‘misplaatste dedain’ dat heerst binnen de muren van de politieke en bestuurlijke bovenlaag. ,,De kloof tussen politici en de Nederlandse dorpsbewoners is diep”, zegt de Volendamse vastberaden. ,,Vanuit Den Haag wordt er neergekeken op mensen die vasthouden aan sociaal-conservatieve waarden – mensen die het fundament van onze samenleving vormen, mensen die ik mijn vrienden en familie mag noemen. Het is nu tijd om het denken in termen van systemen achter ons te laten en de problemen aan te pakken vanuit een menselijk perspectief.’

Door: Kevin Mooijer

 

Op woensdag 22 november 2023 staan de Tweede Kamerverkiezingen op de agenda. Voor de vierde keer in haar politieke carrière – eerder drie keer onder de vlag van het CDA en nu namens de BBB – stelt Mona Keijzer (55) zich verkiesbaar als kandidaat. En mocht de BBB toetreden tot de coalitie, dan kan Keijzer rekenen op een plek in het kabinet. Terwijl de dag van de verkiezingen nadert, maakt de politica zich op voor een weerbarstige campagneperiode. ,,Zoals altijd zullen de handschoenen uitgaan tijdens het campagnevoeren, maar, zoals we bij de BBB zeggen: ‘Ze krijgen mij de pis niet lauw’”, zegt Keijzer met een zelfverzekerde glimlach op haar gezicht. Hoewel de overstap naar de BBB aanvankelijk voor de hand leek te liggen, zorgde deze beslissing tegelijkertijd voor veel gefronste wenkbrauwen. ,,Het beëindigen van 34 jaar lidmaatschap is een besluit dat ik niet lichtvaardig nam”, blikt ze terug. ,,Ik heb het besluit zowel met mijn hart als hoofd genomen.”

Essaywedstrijd

Na haar ontslag uit het kabinet in september 2021, als gevolg van het publiekelijk bekritiseren op het toenmalige coronabeleid en coronatoegangsbewijs van de overheid, zocht Keijzer naar rust. ,,Ik nam afstand van de politiek en was vastberaden om niet meer terug te keren, maar de interesse en frustraties bleven broeien. Ik bleef geboeid door talkshows en krantenartikelen over politieke zaken. Telkens wanneer mijn overtuigingen afweken van het heersende beleid – en dat gebeurde vaker wel dan niet – vroeg mijn familie mij wanneer ik mijn visies op papier zou zetten. Dat idee nestelde zich langzaam maar zeker in mijn gedachten.”

‘‘Dit stond haaks op de plannen die ze hadden voorgespiegeld. Ik houd van doen wat je zegt”

Toen de kans zich voordeed om deel te nemen aan de essaywedstrijd met als onderwerp ‘Waarom het beleid in Nederland (bijna) altijd faalt’, greep Keijzer deze met beide handen aan. Ze wist de jury van ‘De Nieuwe Denktank’ te overtuigen, het essay werd bekroond. ,,Mijn essay is niet slechts een betoog over de fouten die worden gemaakt, maar ook over de redenen waarom ze zich voordoen, én hoe we de situatie kunnen verbeteren. Ik ben ervan overtuigd dat de heersende gedachte in Den Haag, namelijk dat de overheid met wetten en regels de maatschappij kan sturen, niet werkt. In mijn essay ondersteun ik deze stelling met actuele voorbeelden en reik ik mogelijke oplossingen aan.”

Politiek vuur

Het schrijven en spreken over politieke vraagstukken deed haar passie herleven. ,,Zonder de intentie om actief terug te keren op het politieke toneel, was ik achter de schermen bij het CDA weer betrokken”, onthult Keijzer. ,,Het deed me pijn om te zien dat mijn partij bergafwaarts ging. Als adviseur probeerde ik de partijleden te ondersteunen bij hun plannen om te verjongen en te vernieuwen. Dat de partij als nieuwe lijsttrekker een burgemeester overwoog die allesbehalve jong en nieuw was, kwam voor mij dus als een onaangename verrassing. Dit stond haaks op de plannen die ze hadden voorgespiegeld. Ik houd van doen wat je zegt.” Het zou uiteindelijk de druppel zijn die de emmer deed overlopen. Eind juli van dit jaar heeft Mona Keijzer, na 34 jaar lidmaatschap, haar afscheid genomen van het CDA. ‘

‘We koesteren ondernemerschap, maar we benadrukken ook het belang van goede zorg voor het personeel”

Noaberschap

De voormalige staatssecretaris maakte de overstap naar de BoerBurgerBeweging (BBB). Partijleider Caroline van der Plas introduceerde Keijzer trots als de premierskandidaat voor de aanstaande verkiezingen. ,,Caroline benaderde me voor het eerst in april”, herinnert Keijzer zich. ,,Ik heb toen vriendelijk bedankt, aangezien ik nog steeds betrokken was bij het CDA. Maar nadat de situatie daar veranderde, heb ik mijn beslissing heroverwogen na een nieuw gesprek met Caroline.” Wat Keijzer sterk aanspreekt in haar nieuwe partij, is het diepgewortelde noaberschap, oftewel nabuurschap. ,,De nuchterheid die we hier in Edam-Volendam kennen, is ook verankerd in het DNA van de BBB. In Volendam is het bijvoorbeeld gebruikelijk dat wanneer er een dierbare overlijdt, familieleden klaarstaan met huisgemaakte maaltijden. Of als er een kind wordt geboren, nemen familieleden het oudste kind even mee, zodat de ouders kunnen uitrusten. Bij de BBB noemen we dit noaberschap. Het draait om voor elkaar zorgen en elkaars eigenheid respecteren.” ,,De BBB is sociaaleconomisch ingesteld”, vervolgt Keijzer. ,,We koesteren ondernemerschap, maar we benadrukken ook het belang van goede zorg voor het personeel.” Voor de politica is het van essentieel belang om een nieuwe aanpak voor problemen te ontwikkelen. ,,Ik ben van mening dat we te vaak verstrikt raken in de Haagse bureaucratie. Daar draait het niet om het daadwerkelijk aanpakken van de kern van een probleem, maar eerder om de kans dat een potentiële oplossing wordt goedgekeurd door organisaties zoals de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) en het OMT, CPB en PBL. Als die kans als klein wordt ingeschat, wordt een document met een oplossing voor een probleem vaak niet eens voorgelegd. Het is hoog tijd voor een dosis gezonde nuchterheid en pragmatiek in de regering.” ‘‘ Ik wil afrekenen met de minachting die heerst richting gewone mensen met sociaal-conservatieve waarden” Achtergrond Keijzer gelooft dat zij de geschikte persoon is om het kabinet in een nieuwe richting te leiden. ,,Met mijn achtergrond als jurist en bestuurskundige, mijn ervaring in drie Europese raden, en mijn periodes als staatssecretaris en als kamerlid, heb ik aanzienlijke relevante expertise opgebouwd. Ik begrijp hoe de Nederlandse overheid werkt en waar het tekortschiet. Ik weet ook dat veel Nederlandse bedrijven geld verdienen en werk en banen opleveren. Wat mij onderscheidt van veel andere Kamer- en kabinetsleden is dat ik nauw verbonden ben met de bevolking. Ik heb vrienden en familieleden in diverse lagen van de bevolking. Hierdoor zie ik en ervaar ik uit de eerste hand hoe kamerbeslissingen in de praktijk uitwerken.” Keijzer benadrukt de noodzaak van verandering, niet alleen op politiek gebied, maar ook op moreel vlak. ,,Ik wil afrekenen met de minachting die heerst richting mensen met sociaal-conservatieve waarden”, zegt ze strijdvaardig. ,,In Den Haag wordt vaak neergekeken op mensen die waarde hechten aan het zorgen voor hun gezin, het koesteren van hun gemeenschap en het genieten van populaire cultuur, zoals De Toppers of Jan Smit. Mensen die ik mijn vrienden mag noemen, mensen met een vergelijkbare achtergrond als de mijne verdienen het geld in dit land. Daar mag men wel wat zuiniger op zijn.”

‘‘De links-progressieve media hebben de neiging om Volendam op een bepaalde manier te presenteren, maar in mijn ervaring heeft de Nederlandse burger niets dan waardering voor ons”

Verkiezingsprogramma

Het verkiezingsprogramma van BBB is inmiddels gepubliceerd. ,,Ons programma is geen verzameling van ideologische dromen, maar eerder een praktisch overzicht van uitdagingen waarmee ons land wordt geconfronteerd, samen met haalbare oplossingen. We bieden realistische en evenwichtige antwoorden op de problemen die momenteel spelen, en dat nuchtere en logische perspectief is voor mij een verademing in de politiek”, zegt ze. Het verkiezingsprogramma van BBB breekt met het heersende bureaucratie en regelgevingsgerichte beleid. ,,Gedurende mijn politieke carrière heb ik gezien hoe de meerderheid in de politiek vindt dat de overheid zich mag bemoeien met hoe we ons leven moeten leiden, en dat het prima is dat de elite in Nederland normen oplegt aan de bevolking. De stem van de gewone Nederlander lijkt niet meer te tellen. Dat is een verontrustende gedachte en dat moet dringend veranderen.” De neerbuigendheid die volgens Keijzer in de politiek en bestuurlijke bovenlaag heerst ten opzichte van mensen met sociaal-conservatieve waarden, dorpelingen, liefhebbers van het Hollandse lied, is Volendammers niet vreemd. Met regelmaat wordt het vissersdorp en haar bevolking in de landelijke media geframed. De Volendamse politica maakt zich echter geen zorgen over het stigma dat aan haar afkomst kleeft. ,,We zijn een dorp met 23.000 inwoners, we voetballen mee in de Eredivisie, hebben een van de hoogste percentages actuarissen van het land, als we gaan zingen komen we in alle hitlijsten en de successen op ondernemersgebied zijn onnavolgbaar”, somt Keijzer op. ,,De links-progressieve media hebben de neiging om Volendam op een bepaalde manier te presenteren, maar in mijn ervaring heeft de Nederlandse burger niets dan waardering voor ons. En als het aan mij ligt zal dat in de Tweede Kamer straks niet anders zijn.” De vrouw van het volk sluit af met haar credo: ,,Wees wijzer, kies Keijzer!”

FC Volendam-bestuurders Hans Bond en Jan Smit blikken terug en kijken vooruit

’We hebben een visie en beleid die succesvol zijn’

FC Volendam haalde de afgelopen jaren twaalf miljoen euro aan transferinkomsten binnen. Dit gebeurde niet eerder in de clubhistorie, benadrukken bestuursleden Jan Smit en Hans Bond in deel 2 van het interview met hen. 

n

 

Ze vertellen openhartig over hun visie en ambities, de jeugdopleiding en waarom een nieuw stadion volgens hen zo hard nodig is. Tevens komt de toekomst van de club aan de orde en ook de tijd na hun dienstverband.

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 11 oktober.

 

 

Fotogalerij

De rol van digitale kaarten in ons dagelijks leven

Frans Keijzer over moderne cartografie

Je auto, je favoriete apps maar ook de zelfrijdende auto’s van morgen hebben iets gemeen: een kaart. Geen kaart zoals schippers die in de 17de eeuw gebruikten, maar hypermoderne digitale kaarten. Frans Keijzer werkt aan die eigentijdse kaarten bij TomTom, het bedrijf dat de meeste mensen kennen van de navigatie-apparaatjes in auto’s. Inmiddels doet het bedrijf veel meer dan dat, vertelt Keijzer. Hijzelf werkt in het veld van de moderne cartografie en locatiedata, een vakgebied dat voorheen alleen schippers bediende, maar inmiddels een essentieel onderdeel van ons dagelijks leven is.

n

Door Chris Bond.

 

Frans, jij werkt als Senior Sales Engineer bij TomTom. Hoe vertaal je die rol naar het Nederlands?
„In principe kun je dat beschouwen als een technisch commerciële rol. Als Senior Sales Engineer ben ik ook verantwoordelijk voor Bid Management. Die rol houdt in dat ik onder andere een virtueel team coördineer om grote internationale projecten te winnen, en zo’n proces heeft een bid (een bod). Ik coördineer die aanbiedingen van het moment waarop een organisatie zegt; ‘wij zouden een product van jullie willen kopen’, tot het moment van tekenen. Daarnaast heb ik een technische achtergrond en dat is het sales enginering. Ik probeer de klantvraag te vertalen naar een juist softwareproduct van TomTom. Dat doe ik door onder meer in gesprek te gaan demonstraties te geven aan potentiële klanten.”

Wat voor klanten heeft TomTom?
,,Die klanten zijn grote internationale organisaties en big-techbedrijven, denk aan provinciale overheden in Australië, Rijkswaterstaat of grote steden als Parijs, Helsinki en Amsterdam. Maar TomTom is ook heel groot in de auto-industrie, dus we werken ook veel samen met bedrijven als Peugeot en Opel en big-techbedrijven zoals Microsoft, Huawei en Uber. En zo proberen wij hen allemaal te overtuigen van de kracht van onze kaarten en locatiedata.”

Hoe worden die kaarten eigenlijk gebruikt door die bedrijven?
„De kaart is de basis van heel veel, misschien herken je dat zelf ook wel. Onbewust zitten in heel veel applicaties kaarten. Naast de gebruikelijke navigatie-apps werken sociale media zoals Snapchat en Instagram ook met locatie en kaarten. Taxibedrijf Uber draait zo ook op kaarten, de berekeningen van de routes die hun taxi’s afleggen en de kosten daarvan worden allemaal berekend op basis van de kaart. Zo is zonder dat mensen het misschien doorhebben een kaart een echt essentieel deel van onze levens.”

Streamer: ,,Een oude kaart kan ik wel echt heel erg van genieten, dat is gewoon kunst”

Houd jij je dan bezig op nationaal niveau of op internationaal niveau?
„Zeker op internationaal niveau. Dat is een van de drijfveren waarom ik bij TomTom wilde werken. Het is echt een wereldbedrijf, met 27 kantoren wereldwijd. Van Sydney tot en met Silicon Valley, en het hoofdkantoor zit in Amsterdam. Ik heb onlangs met een Schotse collega een project van een groot postbedrijf in Engeland gewonnen, en dan daarna ben ik met een Australische teamgenoot weer bezig met potentiële klanten in Australië of in Singapore. Soms ga ik ook naar het buitenland om contact te hebben met klanten. Het is een super internationale omgeving waarin ik werk.”

Kun jij jezelf cartograaf noemen?
„Mijn achtergrond is wel iets in de richting van cartografie. Bij mijn vorige werkgever was ik een GIS-professional, een specialist op het gebied van ‘geographical information systems’. Eigenlijk een soort digitale cartograaf ben je dan. Ik werkte veel met kaarten en locatiedata. En dat is ook echt een van m’n passies; kaarten, data en geografie. En die passie helpt wel mee in het vertalen van onze producten naar klanten, om daar zo bevlogen over te vertellen. Dus ik heb wel een achtergrond in cartografie.”

Was jouw werk als GIS-professional nog op enige manier te vergelijken met dat van Nederlandse cartografen als Joan Blaeu, uit de 17de eeuw?
„Ja en nee. Toen had je natuurlijk niet de technieken om een uiterst accurate kaart te maken. Cartografen van toen werkten met instrumenten om kaarten te maken en trokken bijna met de losse pols landsgrenzen. Een oude kaart kan ik wel echt heel erg van genieten, dat is gewoon kunst. Maar tegenwoordig hebben we natuurlijk veel andere hulpmiddelen om kaarten te maken. Kijk maar naar hoe we satellieten gebruiken om dan met die beelden vanuit de ruimte een weg in te tekenen. Tegenwoordig wordt met onder andere die technologie een kaart vormgegeven. Maar het idee, de essentie is hetzelfde: je probeert zoveel mogelijk van de buitenwereld op papier te krijgen.”

Met welke doelen ontwikkelen jullie kaarten?
„Wij hebben meerdere focusgebieden: met name overheden, de auto-industrie, big-tech en grote bedrijven die heel veel vrachtwagens of veel taxi’s hebben. Neem bijvoorbeeld een bezorger die twintig pakketjes rond moet brengen in Amsterdam. Voor hem is het superbelangrijk dat hij een kaart heeft die de snelste route berekent, waarbij rekening wordt gehouden met de actuele verkeersituatie. Hetzij vanuit een duurzaamheidsperspectief omdat hij minder benzine verbruikt, maar ook gewoon tijd. Als hij zo kriskras door Amsterdam gaat, dat is niet logisch. Daarmee verliest hij heel veel tijd. Dat is dan verlies voor die ene bezorger, maar als je tienduizend bezorgers hebt, en je verliest elke keer een halfuur tijd omdat je een slechte route hebt, dan kun je het wel uitrekenen. Dat is tienduizend keer een half uur, vijfduizend keer een uurloon. Dat kost gigantisch veel geld voor zo’n onderneming. Dus commercieel gezien is het belangrijk dat die kaarten goed zijn en je goede routes kunt maken. Het tweede punt is, stel je bent zo’n bezorger en je staat in Amsterdam, op de Zuidas, en je moet bij appartement 4E zijn, en jouw kaart zegt niet precies goed waar 4E is, dan sta je met dat busje in Amsterdam. Iedereen toeteren en jij wordt gestrest. En dan verlies je weer heel veel tijd door rond te vragen waar 4E is. Maar als je nou precies weet, 4E zit op die plek, dan kun je gelijk op je doel af. En dat soort situaties zijn heel veel waard voor bezorgingsbedrijven.”

Streamer: ,,Ik ben sowieso van mening dat binnensteden autovrij moeten worden”

Commerciële partijen gebruiken jullie kaarten dus om hun efficiëntie te verbeteren. Hoe gebruiken lokale overheden het?
„Dat is inderdaad een ander focusgebied. Veel mensen kennen TomTom nog van dat apparaatje, die een hoop mensen nog hebben. Maar tegenwoordig zit TomTom in het dashboard van auto’s. Die auto’s delen data met ons, en wij weten zo van 600 miljoen voertuigen wereldwijd geanonimiseerd waar en hoe die rijden. Dat zijn grofweg één van de vijf auto’s wereldwijd! We weten niet wie dat zijn maar we weten wel hoe ze rijden. Die data is voor overheden als de gemeente Amsterdam goud waard. Zij gebruiken die data om mobiliteit in de stad te analyseren, en zo te kijken waar tijdens de spits de knelpunten in het verkeer zitten. Of kijk naar provincies en landelijke overheden die het gebruiken om te kijken of ze misschien snelwegen moeten verbreden en met hoeveel banen precies. Maar van die data heeft een automobilist ook veel voordeel. Wij weten hoeveel auto’s waar gemiddeld rijden, dus wij weten ook de actuele verkeersstatus op de weg. En die combinatie geeft dan een bestuurder van hedendaagse auto’s betrouwbare verkeersinformatie. Het dashboard vertelt diegene dan dat hij een bepaalde richting moet mijden omdat daar over een kwartier een file gaat komen.”

Amsterdam is internationaal een voorloper op gebied van autoluw beleid, hoe kijk jij daar als kaartliefhebber naar?
„Ik vind dat wel een goede zaak. Ik ben sowieso van mening dat binnensteden autovrij moeten worden. Ik weet dat dat heel vervelend is voor alle bouwvakkers. Ik heb een paar vrienden in de bouw, die vinden dat ook verschrikkelijk omdat ze een steeds groter een stuk moeten lopen met al die spullen. Maar je ziet het ook op een kleinere schaal, bij de Edammerweg richting de Drilbrug dat daar gewoon gevaarlijke situaties ontstaan door auto’s. Dat soort plekken moeten ook gewoon autovrij worden. Ik vind het onzin dat daar auto’s rijden en dat je daar steeds dat dunne stoepje op moet.”

Tegenwoordig kunnen we naast Google Earth ook in navigatie-apps als Microsoft Bing Maps steden in 3D zien, hoe worden die onder andere professioneel gebruikt?
,,Je ziet dat 3D scans van de omgeving steeds vaker gedaan worden. Dat wordt bijvoorbeeld in de bouw gebruikt maar ook in stadsplanning is het heel goed om te zien van wat voor impact een bepaald gebouw heeft op de omgeving. Hoe het zonlicht en de schaduw vallen ten aanzien van andere woningen, of voor het in kaart brengen van schade na stormen. Die 3D kaarten nemen wel een vlucht inderdaad. Vooral in de laatste jaren is dat echt toegenomen.”

Tijdens de OV-stakingen tijdens de winter van 2022, verbaasde jij met de nieuwste kaarten alle mensen die in het bushokje stonden te wachten. Wat kan je daarover vertellen?
,,Alle bussen hebben een soort zender die hun locatie uitzenden en dat kun je ook op een kaart zetten. Ik vond dus een app die de locaties van alle bussen door heel Nederland laat zien. Die app heet OV-zoeker.nl. Het heeft echt mijn leven verbeterd. En toen was het dus een maandagochtend, met grauw weer, iedereen chagrijnig want er kwam een bus niet. Ik met m’n kaart had gezien dat er een bus uitviel, dus nam ik de bus later en kwam vrolijk aanfietsen. Terwijl we met z’n allen in dat bushokje stonden, en iedereen in het duister tastte of de volgende bus wel kwam, zag ik op m’n telefoon dat de volgende bus het hoekje om zou komen. En op dat moment zei ik: ‘Hij komt… nú!’ En toen was iedereen wel verrast.”

Streamer: ,,Ik zit in een paar bandjes en ik krijg er gewoon heel erg een kick van een show te geven, en die mentaliteit probeer ik ook in m’n demonstraties door te brengen”

Heb jij zelf nog ambities binnen het vak?
„Ik wil graag zo hoog mogelijk op de ladder te klimmen. Het lijkt me heel gaaf om in de toekomst het boegbeeld van TomTom te zijn. Als iemand die het gezicht is van de visie en de producten. Op de lange termijn lijkt het me supercool om binnen TomTom een hele hoge piet te worden. Het presenteren en geven van demonstraties is toch wel het leukste wat ik doe. Misschien komt dat ook wel doordat ik muzikant ben. Ik zit in een paar bandjes en ik krijg er gewoon heel erg een kick van een show te geven, en die mentaliteit probeer ik ook in m’n demonstraties door te brengen. Ik probeer die echt goed voor te bereiden om net dat extra procentje te geven.”

Sta je dan voor de spiegel te oefenen?
„In de auto! De radio uit en dan die presentatie oefenen. Engelse spraak oefenen. Maar ik heb ook een hele lieve vriendin die de voor haar saaie presentaties wil aanhoren.”

Is er iets waar vandaag de dag nog hard aan wordt gewerkt, maar we in de toekomst heel normaal gaan vinden?
„Je ziet dat al die bedrijven bezig zijn met autonoom rijden. Zelfsturende auto’s in feite. En je zou het misschien niet gelijk zeggen, maar aan de basis daarvan zitten ook weer kaarten. Hele gedetailleerde kaarten. Als jij in een auto zit die zichzelf bestuurt en je leest een krantje, dan moet die auto exact weten waar een bocht is en hoe de weg loopt, maar ook waar je vijftig mag en waar zeventig. Dat soort data zit ook allemaal in zo’n digitale kaart die wordt uitgelezen door de auto. Ik voorzie in de toekomst dat auto’s zelfbesturend worden en die zullen allemaal data gebruiken van kaartenleveranciers zoals TomTom. En dat is wel een van de vette dingen die in de toekomst gaan gebeuren.”

Fotogalerij

Onze redactie aan het woord

Framing

Wekelijks delen verschillende NIVO redacteurs een persoonlijke boodschap. Soms serieus, maar meestal met een knipoog. Kevin is deze week aan de beurt.

Door Kevin Mooijer.

 

,,Man uit Volendam morst koffie over zijn paling” óf ,,Verwarde man uit Ootmarsum rijdt op antiekmarktbezoekers in”. Als de redactie van de gemiddelde landelijke krant moest kiezen, dan staat de cameraploeg binnen no-time op de Dijk. In Volendam zijn we gewend geframed te worden door de nationale media. Premierskandidaat Mona Keijzer deelt die opvatting, zo is op pagina 28 en 29 van deze krant te lezen.

Volendam wordt regelmatig weggezet als één grote, simpele, coke-snuivende inteeltfamilie. Ook de politieke en bestuurlijke elite ziet het fotogenieke vissersdorp schijnbaar als een soort apenrots. En dat kan je ze moeilijk kwalijk nemen. Probeer je voor te stellen dat Ootmarsum plotseling het nieuwe doelwit wordt van de landelijke media. ’s Ochtends bij het ontbijt pak je de krant erbij en jawel, ze hebben weer iets doms gedaan in Ootmarsum. Lachend laat je het artikel aan je vrouw zien, bij het zien van de kop spuit de koffie uit haar neus. Jullie dag begint fantastisch dankzij die onnozele stakkers in Ootmarsum. Op je werk bespreek je het bij de koffiemachine met je collega’s. Het hele team is het erover eens: Iedereen uit Ootmarsum is achterlijk.

’s Avonds na het werk zet je het journaal aan, en meteen schakelen ze over naar een verslaggever in Ootmarsum. Hij interviewt domme jongeren uit Ootmarsum over waarom ze zo dom zijn – voor de inwoners van Ootmarsum leveren dergelijke items vaak discutabele beelden op omdat de geïnterviewden vaker niet dan wel over het kenmerkende lokale accent beschikken, maar dat terzijde. Het lijkt bijna alsof degenen die een breed gedragen standpunt in een politiek gevoelige kwestie wel goed onder woorden kunnen brengen uit de uitzending worden geknipt. In ieder geval heb jij samen met je vrouw weer een vermakelijke avond. Maar het is nog niet voorbij, want tijdens je favoriete talkshow hebben ze een verrassing voor je: ze hebben in Ootmarsum wéér iets stoms gedaan. De volgende ochtend ligt er weer een krant vol geweldige artikelen en columns over die losers uit Ootmarsum op je te wachten.

Het mediagenieke karakter van Volendam is zowel een vloek als een zegen gebleken. Niets gaat hier onopgemerkt voorbij, waardoor het dorp vaak de pispaal is van columnisten, programmamakers, journalisten, cabaretiers en schijnbaar dus ook overheidsfunctionarissen. Gelukkig schrikt het twijfelachtige imago van ons dorp niet iedere hooggeplaatste politici af. We hebben ten slotte een premierskandidaat in ons midden. Mona Keijzer is een trotse Volendamse, hoedster van tradities en cultureel erfgoed bovendien. De kans is reëel dat er straks een Volendamse cultuurbewaker plaatsneemt in het Torentje op het Binnenhof. Ik ben benieuwd of de cameraploegen dan ook klaar staan om de gezichten van de elitaire orde te vereeuwigen.

Fotogalerij

Reuring bij ouders basisscholieren naar aanleiding van voorstelling op school

Ophef over zoentje in een sprookje

Door: Eddy Veerman

 

Twee keer een voorzichtig teder zoentje van twee mannelijke acteurs tijdens een voorstelling voor de groepen 4, 5 en 6 van Volendamse basisscholen leidde vorige week tot enige ophef. Bij de laatste voorstelling van ‘Het Prinsensprookje’ ontbraken diverse leerlingen.

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 11 oktober.

Nog geen lid? Word dan nu abonnee: https://bit.ly/3rOv2ly 

Expositie ‘Gezichten van dementie’ geopend in Stolphoevekerkje

Hoe mooi is het dat mijn vader hier mag hangen?

,,Hoe mooi is het dat mijn vader hier mag hangen”, kijkt Gijs Wanders tijdens de opening van de expositie ‘Gezichten van dementie’ omhoog, naar één van de indringende levensgrote portretten. Het Stolphoevekerkje is een decor bij uitstek voor de bijzondere werken van Herman van Hoogdalem. Wanders, zestien jaar lang nieuwslezer van het NOS Journaal, filmde en interviewde de partners en kinderen van mensen die met Alzheimer werden geconfronteerd.

n

 

 Huiveringwekkende portretten, in woord en beeld, die afgelopen week werden omlijst door drie – akoestische – liedjes van de 3JS. Liedjes die in de ruimte van het kleine kerkje uitzonderlijk mooi klonken.

 

Lees het complete artikel in de NIVO van woensdag 11 oktober.

 

Fotogalerij

Het Nieuwe Koor zorgt voor bomvolle Botterwerf

Er was geen stoel meer vrij toen Het Nieuwe Koor op zondagmorgen om 11.00 begon met het eerste van de achttien nummers te zingen. Onder leiding van dirigente Juliette Besijn en met begeleiding van Tom Plat en Dick Plat werd het gevarieerde repertoire met veel passie en overgave gebracht.

n

 

Niet alleen de grote zaal zat vol maar ook in de ruimte ernaast namen bezoekers plaats. Al was het koor daar niet te zien, te horen was het wel en dat was vandaag het belangrijkste. Neil Young, The Monkeys, De 3JS, Johnny Cash, Het Nieuwe Koor zingt werkelijk alles. Ook de nummers “Vluchten kan niet meer” en “Het kleine cafe aan de haven”, komen voorbij en het publiek geniet zichtbaar van deze herkenbare liedjes.

Het hele jaar timmert Het Nieuwe Koor al aan de weg en het laatste succesvolle optreden was in het Nicolaashof. Wilt u dit koor ook een keer live bewonderen? Op 17 december om 11.00 is er een optreden, wederom in de Botterwerf en op 26 december (2e Kerstdag) begeleiden zij de mis om 11.00 uur met de dansende engeltjes van Juuls Studio.

 

Fotogalerij

Hond Erica schrikt van zwaar vuurwerk: gebroken ellenboog en gekneusde ribben

‘Het lijken wel handgranaten’

Oud & Nieuw is nog ver weg, maar het is al weken gaande: zwaar vuurwerk ontploft elke avond, ’s nachts. King, de hond van Erica Boon, was nooit bang. ,,Ik heb er cursussen voor gevolgd en veel over gelezen hoe er mee om te gaan. Hij maakte er nooit wat van, maar nu ging het tóch mis”, vertelt Erica, die tijdelijk uit haar werk is. King schrok, trok het baasje mee en voordat ze het wist, lag Erica op de grond. Een gebroken ellenboog en gekneusde ribben hield zij er aan over. ,,Mijn ouders zijn hulpbehoevend en die kan ik nu ook niet verzorgen.”

Door: Eddy Veerman

 

,,Ze begonnen dit jaar weer vroeg met vuurwerk”, zegt Erica. ,,Hier op de brug bij het park stond ik een keer te praten met een andere hondeneigenaar. Jongeren zagen ons, maar gooiden gewoon zwaar vuurwerk. De andere hond raakte in paniek en King schrok ook. Vanaf dat moment, als ik wandelde in het park in de richting van waar het Mariabeeld staat en veel jongeren zitten, dan ging hij niet verder en draaide ik maar om. Hij was banger geworden.”

Vorige week was ze op bezoek bij haar ouders. ,,Ze zijn afhankelijk van mijn hulp, staan beide op de wachtlijst voor de Friese Vlaak. ’s Avonds om negen uur ging ik daar weg en liep met King. Bij het parkje bij de Urkerstraat waren jongeren bezig met vuurwerk. Ik wilde omdraaien, opeens gooiden ze drie bommen achter elkaar en even later lag ik op straat. King weegt vijftig kilo en trok mij om. Toen ik op de grond lag, raakte King in paniek, maar hij bleef op het einde van de stoep zitten en rende niet weg. Een man hielp mij rechtop. Ik wilde mijn ouders niet bezorgd maken en ben naar huis gelopen. En had een knak gevoeld, dus ik wist dat er iets niet goed zat.”

‘‘King was zo van slag, voelde zich schuldig’’

De volgende morgen ging Erica naar de huisarts. ,,De foto’s lieten zien dat het een gebroken ellenboog is. Het is gelukkig een nette breuk. De kracht in mijn hand is nog weg. Die moet langzaam terugkomen. Daarnaast zijn er ribben gekneusd. Ondanks dat ik pijnstillers slik, lig ik grote delen van de nacht wakker. Ik was, toen het net was gebeurd, zo boos in eerste instantie. Het gaat niet alleen om dat ik iets gebroken heb, mijn hond is getraumatiseerd, ik heb tien cliënten bij de Thuiszorg die ik nu niet kan helpen, voor mijn ouders moet ik ook vervangende hulp zoeken. Dat vind ik gewoon zielig.”

En King alleen uitlaten gaat niet. ,,Als de kinderen overdag naar school zijn, moet ik telkens de honden-uitlaatservice inschakelen. En King was zo van slag, voelde zich schuldig, dat kon je gewoon zien. Maar het is niet zijn schuld.”

‘‘Ik houd m’n hart vast voor oudejaarsdag’’

,,Waarom nou? Gewoon moedwillig zo’n bom gooien”, vervolgt ze. ,,Jeugd doet nou eenmaal dingen die bij jeugd horen, ik heb vroeger ook rotjes gegooid. Maar dit is een ander kaliber. Dit slaat een gat in de vloer van je huis als-ie daar af gaat. Van de week nog op het Edammerpad. Een jongen met een hoodie op en even na het passeren was het ‘bam’. Zo’n harde knal. Dit is geen vuurwerk, het lijken wel handgranaten. Er lopen mensen met blindengeleidehonden, die zijn volkomen ontredderd. Maar ook die opgeleide honden, die kunnen daardoor buiten dienst raken. En als mijn vader daar zou lopen met zijn rollator, zou-ie – ook zonder hond – zeker naar de grond gaan.”

,,Waarom post de politie niet met regelmaat op bepaalde plekken waar het vaak voorkomt?” En ze wijst ook naar de verantwoordelijkheid van ouders. ,,Hoe komen kinderen aan dit kaliber vuurwerk? Dit kunnen ze zelf niet halen. Dus dit moet via de ouders vanuit een ander land zijn gekocht. Ik hoop dat er iets aan gedaan wordt. Ik moet nu op zoek naar alternatieve routes om met King te wandelen. En houd m’n hart vast voor oudejaarsdag.”

 

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?