Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by De redactie

Sanna: ‘Het is nog niet mijn tijd’

Ze was realistisch genoeg om te weten dat er na de ‘corona-impact’ geen wonder kon worden verwacht, toch koesterde Sanna Veerman nog hoop op deelname aan de Spelen van Tokio. Afgelopen weekeinde, tijdens het tweede en laatste kwalificatiemoment in Rotterdam, werd definitief duidelijk dat het grootste topsportevenement op aarde nog te vroeg komt voor de turnster.
Door Ringen om Volendam

[ads id=66]

Ze eindigde als zesde overall, maar pakte bijvoorbeeld wel een derde plaats op brug, terwijl zij een oefening met hoge moeilijkheidsgraad turnde. Bij de afsprong ontbrak het aan de finishing touch. ,,Dat heeft niet alleen met een gebrek aan stabiliteit te maken, maar er is gewoon niet genoeg tijd geweest om het te ‘doortrainen’. Dan gebeuren dit soort dingen. Ik voel écht een stijgende lijn, maar voor nu was het te vroeg.”
Stiekem hoopte Sanna nog dat zij als reserve zouden worden aangewezen voor ‘Tokio’. ,,Daar ben je sporter voor; maar ik vind de aangewezen reserves logisch, ze hebben allebei beter gepresteerd.”
Na afloop liet zij de emoties even de vrije loop. Behoudens een blessureperiode en haar eigen corona-situatie was er ook nog de kwestie rond het grensoverschrijdende gedrag van turntrainers, waardoor die coaches geruime tijd op non-actief stonden. ,,Er is heel veel gebeurd.”
Enkele dagen na de grote deceptie is het aan het landen. ,,In mijn hoofd was ik voorafgaand al verder, beseffende waar ik vandaan kom. Het is daarom wel geaccepteerd nu, omdat ik na de wedstrijd ook meteen wist van ‘het was niet slecht, maar niet goed genoeg’.”
,,Als ik het heel goed had gedaan en qua scores had gezien dat ik tot het team had behoord, had ik een ander gevoel gehad, maar ik kan ook rekenen en weet dat mijn scores niet genoeg zijn voor een teamprestatie. Ik ben teleurgesteld en het is verschrikkelijk, ik had ‘daar’ moeten staan, maar het is gewoon ‘not meant to be’.”
Nóg niet tenminste. Ver weg aan de horizon ligt Parijs 2024, ,,maar we hebben in oktober al een WK. Ik ga eerst ontspannen en vakantie nemen. Als ik weer ga beginnen, gaan we ook evalueren met de trainers. Én ik ga volgende maand zeker kijken naar hoe onze teamleden het doen in Tokio en naar alle andere sporten kijken.”

Foto: Mieke Bakker.

Fotogalerij

‘Nooit verwacht dat hier zóveel behoefte aan zou zijn in Volendam’

Pauline helpt eenzame jongeren aan vrienden

Een paar weken terug plaatste Pauline Silven een oproep op de door haar geïnitieerde Facebookpagina ‘Stel je vraag’. Een kennis had Pauline om hulp gevraagd bij een vervelende situatie waar haar dertienjarige dochter mee kampte. Het meisje, dat in het laatste jaar van de basisschool zit, kon geen aansluiting vinden bij leeftijdsgenootjes en spendeerde daarom veel tijd alleen. In de online-oproep stelde Pauline haar volgers de vraag of er meer meiden in die leeftijdscategorie op zoek zijn naar vriendinnen. ,,Het was spannend om zoiets online te zetten, het is natuurlijk een gevoelig onderwerp”, reageert de Volendamse. ,,Maar nu we een paar weken verder zijn, is er zoveel moois uit dat berichtje voortgekomen.”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

,,Het eerste contact met mij werd veelal door ouders van de tieners gelegd”, vertelt Pauline. ,,Zowel de ouders als hun kinderen zaten natuurlijk met vragen als: hoe worden de tieners met elkaar in contact gebracht? Zijn er al veel aanmeldingen binnen? Wat ga je precies organiseren? Maar ouders vroegen bijvoorbeeld ook of ik tips had om hun kind over te halen zich op te geven.” Uiteindelijk werd Pauline overspoeld met aanmeldingen. ,,Er kwamen zoveel reacties binnen dat ik binnen de kortste keren een hele ploeg dertien- tot vijftienjarigen bij elkaar had. Ik had echt nooit verwacht dat hier zóveel behoefte aan zou zijn in Volendam…”
Omdat het CBW in een eerder stadium al gewerkt heeft aan een initiatief voor eenzame jongeren, heeft Pauline contact met de organisatie gelegd om een samenwerking aan te gaan. ,,We zijn met elf meiden taarten gaan bakken in PX. Je kunt je voorstellen dat het begin natuurlijk erg spannend was. Ze keken allemaal de kat een beetje uit de boom, maar al gauw werd het hartstikke gezellig. Ik heb die week gelijk een Whatsappgroep aangemaakt voor die meiden en sindsdien hebben ze al meerdere keren afgesproken!”
Een paar dagen vóór de geslaagde meidenavond nam Pauline de tien aangemelde jongens op sleeptouw. ,,We zijn een bungeejump-les gaan volgen bij Atlas. Uiteraard hebben de jongens – net zoals dat bij de meiden ging – mee mogen beslissen over een geschikte activiteit. Ook bij de jongens was het eerste uurtje even aftasten, maar het actieve bezig zijn hielp de gesprekken op gang te brengen. Vooral in de pauze ontstond een mooie klik. Vanaf dat moment hielden de jongens het gesprek moeiteloos draaiende.”

‘Ze keken allemaal
de kat een beetje
uit de boom,
maar al gauw werd
het hartstikke gezellig’

,,Uiteindelijk vonden ze het zo leuk met elkaar, dat ze vroegen of we nog iets konden gaan doen. Ik heb voorgesteld om met de hele groep, inclusief de meiden, die middag naar het Slobbeland te gaan. Dat voorstel werd in beide groepen heel enthousiast ontvangen.” Pauline lacht: ,,We spraken om 16.00 uur af bij de poort van het Slob. Ik heb vervolgens tot het laatste moment gewacht om af te zeggen. Ze hadden allemaal aangegeven dat ze erbij zouden zijn, dus op het moment dat ik mezelf afmeldde stonden zij waarschijnlijk al bij de poort. Ik had het idee dat mijn werk erop zat en dat ze het ook prima zonder mij zouden redden.”
De matchmaker kreeg gelijk. ,,Sindsdien spreken ze continu met elkaar af. Ze zitten met de hele groep in een Whatsappgroep, ze hebben de agenda’s naast elkaar gelegd om samen met de bus naar school te kunnen, ze gaan gezamenlijk naar Club Soda, ze spreken ’s avonds buiten met elkaar af. Het is gewoon een grote, hechte vriendengroep geworden, en iedere keer als ik daaraan denk krijg ik een lach op mijn gezicht.”
Pauline en haar man hebben zelf drie tienerkinderen, maar zij worden volledig buiten dit initiatief gehouden. ,,Ik ga natuurlijk heel discreet met alle gegevens om. Voor tieners, en vooral voor pubers, kan het moeilijk zijn om zichzelf kwetsbaar op te stellen. Mijn eigen kinderen weten dan ook nergens van af. Mijn dochter van zestien geeft wel aan dat ze het heel leuk en goed vindt wat ik doe, maar de details deel ik niet met mijn kinderen.”
De enige drijfveer voor de Volendamse met haar nobele missie is barmhartigheid. ,,Dit moet uit je hart komen. Voor zoiets ga je geen geld vragen. Ik ben blij dat ik in de gelegenheid ben om deze jongeren aan vrienden te helpen. Het is voor mij een kleine moeite, maar voor hen resulteert het in iets heel moois. Als alles goed blijft gaan, houden ze er vrienden voor het leven aan over. Dat geeft mij als betrokkene natuurlijk een geweldig gevoel. Die jongens en meiden hebben elkaar nu gevonden, spreken met elkaar af, doen leuke dingen samen en hoeven niet meer eenzaam te zijn. Als dat niet genoeg reden is om dit te doen, dan weet ik het ook niet.”
Inmiddels heeft Pauline een tweede oproep geplaatst waarin ze mensen uit alle leeftijdscategorieën oproept te reageren als zij behoefte aan vriendschap hebben. ,,Ik ben nu een groep zestien tot en met achttienjarigen aan het vormen. In die leeftijdsgroep heb ik al meer dan dertien aanmeldingen binnen. Voor de eerste ontmoeting staat een gezellige avond bowlen op het programma, maar in de tussentijd hebben de jongens van de week al samen een wedstrijd van het Nederlands Elftal gekeken. En zijn ze al met de complete groep met de bus naar de ‘Mc’ geweest. Geweldig, toch?”

‘Als alles goed
blijft gaan,
houden ze er
vrienden voor het
leven aan over’

Op het moment van schrijven heef Pauline ruim vijftig aanmeldingen binnen in de leeftijdscategorie van negen tot 44 jaar. ,,Iedereen is van harte welkom. Ik doe mijn best passende groepen te maken waar een goede klik is. Ook werk ik aan een groep van jongeren met een beperking. Sommige jongeren gaven zelf aan dat ze vanwege hun beperking – bijvoorbeeld autisme – waarschijnlijk niet goed zullen functioneren in de groep die ik al aan het samenstellen ben. Zij vroegen me of het mogelijk is om een nieuwe groep op te richten voor hen. Maar ook heb ik bijvoorbeeld contact met een slecht ziende en een dove tiener. Zij kunnen – als ze dat willen – natuurlijk wel prima aanhaken bij die eerste groep.”
,,De groepjes worden ingedeeld op basis van leeftijd, interesses en dus eventueel of iemand een voorkeur heeft om met andere jongeren met een beperking in contact te komen. En ik krijg niet alleen reacties van tieners, maar ik heb bijvoorbeeld ook al een heer van 40, vijf single vrouwen van rond de dertig en vier vrouwen van rond de 40 die allemaal aangeven een gelukkig huwelijk, kinderen en een mooi leven te hebben, maar behoefte te hebben aan vriendinnen. Ze zouden graag iemand hebben om gezellig mee te sporten of om een wijntje mee te drinken in het weekend. En met de kermis in het vooruitzicht komt de behoefte aan een groepje van dezelfde leeftijd natuurlijk helemaal naar voren.”
,,Via een pedagogisch adviseur van CBW waar ik mee in contact sta, heb ik vernomen dat er in Volendam ook veel eenzame kinderen uit andere culturen blijken te zijn. Omdat ze de Nederlandse taal nog niet goed beheersen hebben ze moeite in contact te komen met leeftijdsgenootjes. CBW probeert daarom een groepje jongeren uit verschillende culturen bij elkaar te brengen, en omdat ze allemaal verschillende talen spreken, worden ze dan indirect gedwongen om Nederlands met elkaar te spreken. Uiteindelijk kunnen deze kinderen dan weer makkelijker integreren. Uiteraard kunnen jongeren die behoefte hebben aan dit traject zich ook opgeven bij mij, ik koppel ze dan weer aan de juiste organisatie.”
Als gevolg van haar levensveranderende werk, wordt Pauline overladen met dankbetuigingen van zowel ouders als de jongeren zelf. ,,De ouders zijn ongelooflijk blij dat hun kinderen nu deel uitmaken van een vriendengroep, al moeten de meeste ouders wel even wennen aan het feit dat hun kind nu opeens iedere avond de deur uitgaat. Bijna alle leden uit de eerste groep hebben me onlangs een appje gestuurd dat ze het hartstikke goed naar de zin hebben met hun nieuwe vrienden. En dat is nou precies waar ik voor ging. Ik ben zó blij en trots dat het gelukt is. ”

Heb je ook behoefte aan wat meer gezelligheid, sociaal contact of zelfs een vrienden- of vriendinnengroep? Geef je dan op bij Pauline Silven door een privé-berichtje te sturen naar haar Facebook account, of te mailen naar paulinesilven@ziggo.nl

Fotogalerij

Afscheid van Meester Froek

Vorig jaar ging meester Froek Zwarthoed met pensioen, het afscheid viel in het water door de coronabeperkingen, maar de behoefte om feestelijk afscheid te nemen bleef bestaan. Woensdag hebben de kinderen en leerkrachten afscheid genomen van de man die 41 jaar les heeft gegeven op de Petrusschool.

 

In de ochtend waren er optredens van enkele groepen, die meester Froek als leerkracht hebben meegemaakt en op het schoolplein werd een danklied gezongen door alle leerlingen van de school.

Na schooltijd was er een afscheidsreceptie in de aula, waarbij onder meer de leerkrachten van de school en zijn oud-collega’s aanwezig waren. Meester Froek was een uitstekende leerkracht die zowel bij de kinderen als zijn collega’s zeer geliefd was.

Fotogalerij

Marian Buijs ruimt al zes jaar zwerfafval op in Volendam

‘Maak ons dorp graag een beetje mooier’

Bij zwerfafval denk je al snel aan lege blikjes, lege flesjes, papier en plastic, maar je kunt het zo gek niet verzinnen of de 61-jarige Marian Buijs heeft het de afgelopen jaren opgeruimd op straat. ,,Ik kom regelmatig ook handdoeken, theedoeken, tafels en stoelen, wc-potten, bloempotten, autobanden en grote glazen platen tegen. Er ligt echt ongelofelijk veel troep buiten. Maar het geeft mij ontzettend veel voldoening om dit op te ruimen. En zo Volendam een beetje schoner te maken.”
Door Leonie Veerman

Al ruim zes jaar ruimt Marian vrijwillig zwerfafval op, en het gaat haar nog steeds niet vervelen. ,,Ik ben ermee begonnen omdat er destijds een advertentie van de gemeente in de Nivo stond waarin ze vrijwilligers opriepen om het zwerfafval in de gemeente op te ruimen. Ik dacht meteen: dat is wat voor mij! Ik ben erg graag buiten, en ben al mijn leven lang een echte opruimer geweest. Ik hou er gewoon van als alles netjes is.”

[ads id=66]

Fotogalerij

Jubilarissen Tafeltennisvereniging Victory ’55

Tijdens de ledenvergadering van afeltennisvereniging Victory ’55 werden dit jaar geen kampioen gehuldigd, maar er waren wel degelijk een aantal jubilarissen, die inmiddels hun sporen in de vereniging verdiend hebben.

 

Naast Piet Meeder, die helaas niet aanwezig kon zijn en Jack Groot, beiden vijfentwintig jaar lid, was onze voorzitter Jacques van Westen, al veertig jaar lid.

Maar zeker vermeldenswaardig was dat felicitaties waren voor André Mooijer en Richard Buijs, die al vijftig jaar tafeltennis spelen.

 

Fotogalerij

Liefde is…

Ab en Gerie zijn echte maatjes

,,Ik was al verliefd op hem voor hij wist wie ik überhaupt was”, begint Gerie Rikkers, dochter van Ton Rikkers en Jannig Kemper. ,,Het heeft vervolgens drie jaar geduurd voor we stonden te zoenen op het AMVO-plein. Inmiddels zijn we 36 jaar verder en ik vind het nog steeds de knapste man van Volendam.”
Door Jan Koning

[ads id=66]

Ab Azelmad is vanaf zijn zestiende jaar al te vinden in Volendam. ,,We gingen vanuit Amsterdam-Noord altijd met een groep jongens naar de Centrumbar in de Zeestraat, nog voordat de Movies aan de Julianaweg open ging. Later dus altijd naar De Movies. Daar heb ik Gerie voor het eerst ontmoet. We hadden een gezamenlijke vriendin waar ze mee stond te praten, toen ik hun kant opliep.” Gerie weet het moment nog helder voor de geest te halen: ,,Het eerste wat hij zei was; hé, kun jij niet lachen? Dus ik zeg; ‘o ja wel hoor’ en ik zette zo’n neplachje op. ‘Moet je wel blijven lachen, hè?’, ging-ie verder. We raakten aan de praat en om 23.00 uur stonden we te zoenen op het AMVO-terrein, haha.”

‘Is-ie pittig?’

Gerie: ,,Het was een echte praatjesmaker, die alle meiden om zijn vingers wist te winden, maar ik ging niet gelijk verder. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom hij me wel interessant vond. Hij moest er voor werken, haha.” De twee krijgen uiteindelijk een relatie, maar op een gegeven ogenblik krijgt Gerie toch twijfels. ,,Ik had net een relatie gehad met een Monnickendammer en toen mijn vader hoorde dat ik met Ab ging, zei hij: ‘Neem je er weer eentje van buiten het Derde Klaphek? Neem nou gewoon eens een Volendammer.’ Dus ging ik twijfelen en besloot het uit te maken. Tot ik een keer Mona Keijzer tegenkwam en die vroeg me: ‘is-ie pittig?’ Ja, hij is superpittig. ‘Is-ie goed voor je?’ Hij is verschrikkelijk lief. ‘Dan moet je niets geven om een ander.’ Dus toen Ab weer belde, gingen we opnieuw samen uit en sindsdien zijn we altijd samen geweest.”
Welke film de twee zijn geweest, kan het stel niet meer herinneren. ,,Ik weet nog wel dat hij versierd werd door een paar homoseksuele mannen op het Rembrandsplein”, lacht Gerie. ,,Die riepen hem na met ‘lekker kontje’, haha.” Ab: ,,Na deze avond is onze relatie steeds meer gegroeid, maar we hebben wel met flink wat hindernissen te maken gehad. Vooral in het geval van onze ouders. Haar ouders hadden natuurlijk zoiets van ‘ja, maar het is een Marokkaan en het is zus en het is zo.’ Ik had thuis eigenlijk precies hetzelfde. Mijn vader en moeder zeiden ook van ‘waarom nou een Nederlands meisje?’ Op een gegeven ogenblik gingen ze ons voor keuzes stellen en dat is het aan jezelf ‘wat wil je?’ Ik heb op een gegeven moment gezegd; ‘ik moet met haar leven en jullie niet.’ Ik koos mijn eigen weg en heb dat eigenlijk altijd gedaan.” Het feit dat Gerie geen moslima is, speelde volgens Ab helemaal geen rol. ,,Ik ben namelijk zelf ook helemaal niets. Ben atheïst in hart en nieren.” Gerie: ,,Hij gelooft in één ding en dat is zijn portemonnee. Als die leeg is, heeft hij een probleem, haha.”

‘Jullie moeten
effe naar de bank,
want jullie hebben
een huis gekocht’

Na verloop van tijd komt het woord ‘samenwonen’ op tafel en moet er dus een keuze gemaakt worden tussen Amsterdam en Volendam. Alhoewel, keuze? Ab: ,,We zitten dus bij haar ouders thuis en het samenwonen komt ter sprake. Waarop ik zeg: ‘ik heb al een huurwoning toegewezen gekregen in Amsterdam.’ En toen kwam die ouwe van haar; ‘nou, dat dacht ik dus niet. Dat gaat niet gebeuren. Zij gaat niet naar Amsterdam.’ Ik vroeg het ook nog even aan Gerie en die stond er eigenlijk best voor open. Afijn, op de verjaardag van haar oom had mijn schoonvader handjeklap gedaan met een of andere gozer en ze waren overheen gekomen dat wij zijn huis gingen kopen. Zonder dat wij daar iets van wisten. Dus we komen zondagochtend van bed af en die ouwe zegt aan het ontbijt: ‘jullie hebben een huis gekocht’.”
Gerie: ,,Ik zeg nog tegen mijn vader ‘ga jij dat betalen dan?’ Nee, zegt-ie. Jullie moeten even naar de bank, maar jullie hebben het wel gekocht. Dat was het huis in de Conijnstraat. Waar nu Wilfred Binken ‘Lup’ en Mariska wonen. We hebben daar acht jaar gewoond. Toen ik zwanger raakte van de tweede, beseften we dat het te klein werd en zijn we naar de Julianaweg verhuisd.”
Inmiddels zijn ze alweer ruim 36 jaar samen en nog steeds gelukkig. Gerie: ,,Als je hoort wat ik tegen hem zeg met kermis, denk je direct bij jezelf: ‘dat-ie nog niet bij haar weg is gelopen.” Ab (lachend): ,,Niet alleen met kermis, hoor. Ik krijg overal de schuld van.” Gerie: ,,Dat ontken ik niet. Ik verontschuldig me ook altijd al van tevoren voor wat ik die vier dagen ga zeggen. Toch maakt het niet uit wat ik zeg; hij houdt toch wel van me.” Ab: ,,Dan effe minder hoor, haha.”
Gerie: ,,Weet je wat het is. Wij zijn gewoon maatjes en ik hou nog steeds zielsveel van hem. Vind hem ook nog steeds de mooiste man van Volendam. Als-ie fris geschoren op vrijdag het café in komt, denk ik nog steeds, hmmm wat een lekker ding.” Ab: ,,Maatjes is zeker het goede woord. We vertrouwen elkaar blind en geven elkaar altijd de ruimte. Weten wat je aan elkaar hebt. En er gewoon voor elkaar zijn, is volgens mij de sleutel voor een gelukkige relatie.”

 

Fotogalerij

Fotograaf des Waterlands verkiezing zoekt naar fotografen met visie

Fotograaf in de schijnwerpers

In navolging van de ‘Dichter des Waterlands verkiezing’ zijn het Cultuurplatform en de gemeente Edam-Volendam binnen het Kunstenaars des Waterlands project met een zoektocht gestart naar de ‘Fotograaf des Waterlands’. ,,We zoeken een bekwame fotograaf met een duidelijke visie, die foto’s maakt waar je als kijker niet omheen kan”, aldus Frank Bond, cultuurcoördinator en initiatiefnemer van het Kunstenaars des Waterlands project. Samen met professioneel fotografen Marco Bakker en Christine Mooijer zal hij uit alle inzendingen in augustus officieel de eerste ‘Fotograaf des Waterlands’ benoemen.
Door Leonie Veerman

[ads id=66]

Er is bewust geen thema vastgesteld voor de Fotograaf des Waterlands verkiezing. ,,We zijn niet op zoek naar een specifiek soort foto’s, maar naar een competente fotograaf die met zijn of haar foto’s een uniek verhaal kan vertellen en echt een eigen stempel weet te drukken”, zegt Frank. ,,Alle soorten foto’s zijn dus toegestaan. Van landschappen tot wolkenvelden, van industrie tot insecten en van portretten tot selfies. Het maakt niet uit of de foto’s met een spiegelreflex camera, drone of een mobiele telefoon gemaakt zijn. Zolang de fotograaf maar een bijzonder verhaal kan overbrengen en volgens een duidelijke visie werkt.”
Frank legt uit dat de ingezonden foto’s dit idee niet per se volledig hoeven te omvatten. ,,We vragen daarom ook om een toelichting en motivatie, waarin deelnemers kunnen uitleggen wat het verhaal achter de foto’s is en wat het concept is dat ze het komend jaar als Fotograaf des Waterlands willen ontwikkelen. Je kunt dus ook gewoon foto’s indienen waar je trots op bent, maar die misschien (nog) niet het concept volledig omvatten.”

Jaar lang beeldbepalend
Fotografen uit de gemeente Edam-Volendam hebben tot 1 augustus aanstaande de tijd om 6 tot 10 foto’s en hun toelichting daarbij in te zenden via de website www.fotograafdeswaterlands.nl. In de week van 16 augustus zal uit alle deelnemers de Fotograaf des Waterlands worden gekozen, die vervolgens een jaar lang een rol als ambassadeur zal innemen voor de fotografie in onze gemeente. ,,Gedurende dat jaar zal hij of zij meerdere foto’s maken. We willen daarbij ook een samenwerking stimuleren met de andere kunstenaars des Waterlands, bijvoorbeeld door de Fotograaf des Waterlands foto’s te laten maken die geïnspireerd zijn op een gedicht van de Dichter des Waterlands, of andersom”, zegt Frank. ,,En aan het einde van het jaar wordt al het werk getoond in een expositie.”
Net als bij de Dichter des Waterlands verkiezing heeft de zoektocht naar de Fotograaf des Waterlands naast een categorie volwassennen (19 jaar en ouder) ook een speciale jongerencategorie (12 tot en met 18 jaar). ,,De jongeren die meedoen hoeven nog niet zo’n duidelijke visie te hebben als die we bij de volwassen fotografen zoeken. Maar in deze categorie focussen we ons veel meer op social media fotografie. We willen daarbij de winnende jongerenfotograaf het komende jaar ondersteuning bieden om zichzelf als fotograaf verder te ontwikkelen op social media en daarbij een groter bereik te krijgen.”
In tegenstelling tot hun eerdere zoektocht naar de Dichter des Waterlands, verwacht het cultuurplatform geen probleem te hebben met het vinden van voldoende fotografietalent in onze gemeente. ,,We zijn tijdens onze vorige verkiezing verrast door de kwaliteit van de poëzie die ingestuurd werd, maar merkten ook dat het best lastig was om dichters te vinden die bereid waren om met hun gedichten voor het voetlicht te treden. Vooral in de jongerencategorie kregen we meerdere inzendingen met het verzoek om anoniem, of onder een pseudoniem mee te mogen doen. Omdat dit niet de insteek is bij Kunstenaar des Waterlands, hebben we daarom uiteindelijk besloten geen jongerendichter te benoemen.”
Volgens Frank is dat jammer, maar biedt het wel inzicht in waar de mensen zich in onze gemeente het meeste mee bezig houden op het gebied van kunst en cultuur. ,,Het Kunstenaar des Waterlands project is namelijk mede bedoeld als een inventarisatie van amateurkunstenaars en hun interesses. Wanneer we dat in beeld hebben kunnen we daar als gemeente namelijk beter op inspringen, en deze mensen beter faciliteren.”

‘Door social media
is bijna iedereen
tegenwoordig wel met
fotografie en beeld bezig,
maar tegelijkertijd wordt
er in onze gemeente
eigenlijk nog erg weinig
met fotografie als
serieuze kunstvorm gedaan’

Hoewel er in onze gemeente de afgelopen jaren al verscheidene fotografie-wedstrijden zijn georganiseerd, denkt Frank dat er nog voldoende deelnemers aan de Fotograaf des Waterlands verkiezing zullen meedoen. ,,Bij vele andere fotowedstrijden gaat het echt om de beste foto, en is er vaak een thema waaraan de fotografen zich moeten houden. Bij de Fotograaf des Waterlands verkiezing focussen we ons op de fotograaf achter de foto’s, en op zijn of haar techniek en visie.”
,,Door social media is bijna iedereen tegenwoordig wel met fotografie en beeld bezig, maar tegelijkertijd wordt er in onze gemeente eigenlijk nog erg weinig met fotografie als serieuze kunstvorm gedaan”, zegt jurylid Christine Mooijer. Als professioneel fotograaf heeft zij de afgelopen tijd ook internationaal succes gehad, maar ze maakt nu graag tijd vrij om te jureren in de Fotograaf des Waterlands verkiezing. ,,Ik weet bijna zeker dat er veel verborgen talent rondloopt in Volendam, en met een project als deze hoop ik mensen te inspireren om eens op een andere manier naar fotografie te kijken. Je kunt er namelijk een hele mooie carrière van maken.”
Ook jurylid Marco Bakker, een gevierd portretfotograaf uit Edam, is van mening dat een leuke foto op social media plaatsen iemand nog geen fotograaf maakt. ,,Iedereen heeft tegenwoordig een camera op zak, en deze kun je op iets richten en klikken, maar dat maakt nog niet dat je dan een goede foto hebt”, aldus Marco. ,,Om een echte goede foto te maken moet je vooral goed kunnen kijken. Je moet bewuste keuzes maken, zowel qua compositie, uitsnede, moment, belichting en beeld natuurlijk. Pas als al deze componenten kloppen, heb je een goede foto.”
Daarmee wil Marco overigens niet zeggen dat het alleen een kwestie van de juiste techniek is. ,,Door met deze verschillende componenten te spelen kan een goede fotograaf zijn eigen unieke verhaal vertellen. En daar gaat het wat mij betreft uiteindelijk om. Waar ik naar op zoek ben in deze Fotograaf des Waterlands verkiezing is iemand die me kan verassen, een fotograaf met een eigen unieke stijl.”
Christine is het wat dit betreft volledig met Marco eens. ,,Bij fotografie gaat het niet alleen om het maken van esthetisch mooie plaatjes, maar vooral ook over het verhaal dat je overbrengt. Uiteindelijk kan het effect dat een foto heeft voor iedereen anders zijn, maar je ziet het meteen als een foto door een goede fotograaf gemaakt is. De foto kan dan echt een eigen kracht hebben, met een herkenbare eigen stijl en eigenheid. Dat is ook het soort fotograaf dat ik hoop te vinden met de Fotograaf des Waterlands verkiezing.”

Zichtbaarheid
Aanvankelijk werd het Kunstenaars des Waterlands project op verzoek van de gemeente Edam-Volendam opgezet om kunst en cultuur in tijden van lockdown meer zichtbaar te maken. Hoewel de culturele sector sinds de laatste versoepelingen inmiddels weer begint te draaien blijft die extra aandacht wat Frank Bond betreft hard nodig. ,,De kunst en cultuur sector is misschien wel de hardst geraakte sector in deze coronacrisis, en kan alle hulp of steun op dit moment nog hard gebruiken.”
,,Het Kunstenaar des Waterlands project is en blijft waardevol om lokale kunstenaars te enthousiasmeren en in de schijnwerpers te zetten”, zegt Frank. ,,Maar ook om mensen die eigenlijk niets met beeldende kunst, poëzie, fotografie of muziek hebben te inspireren om ook eens een poging te wagen om een kunstwerk te creëren. Voor elk van onze campagnes geldt eigenlijk vooral dat we mensen willen aansporen om eens op een andere manier naar hun omgeving te kijken en daar schoonheid in te vinden. En dat uiteindelijk ook te delen, zodat we een nog grotere groep mensen kunnen bereiken en inspireren.”

 

Fotogalerij

Ria Tol-Baart Pauselijk onderscheiden

Aan het einde van de Vormselviering vorige week van de Petrusschool had bisschop Jan Hendriks nog een verrassing in petto voor de aanwezigen. Vrijwilligster Ria Tol-Baart werd onderscheiden met het Pauselijke erekruis in goud.

 

Uiteraard moet er een voor het toekennen van een dergelijke onderscheiding wel een onderbouwing komen. Deze motivatie en de vijf aanbevelingsbrieven zijn getoetst door bisschop Jan Hendriks en vervolgens doorgestuurd naar “Rome”. Ook daar is fiat gegeven om deze ere-onderscheiding uit te mogen reiken.

Het kleinood zelf werd door bisschop Jan Hendriks opgespeld in het bijzijn van de hele familie van Ria. Zichtbaar ontroerd liet zij deze overweldigend mooie woorden en dit gebaar van dankbaarheid over zich heen komen.

Fotogalerij

PUUUR Interiors opent Experience Center in Purmerend

Wat in 2015 begon als een meubelspuiterij, is uitgegroeid tot een begrip in de landelijke interieurindustrie. Ray van Zaanen en Mitchell Adema streven met hun prachtige maatwerkmeubelen naar perfectie. Het indrukwekkende Experience Center van PUUUR Interiors in Purmerend is de belichaming van dat streven. De volmaakte mix van luxe, modern en maatwerk is ook bekend Nederland niet ontgaan. Maar ondanks dat de BN’ers in de rij staan om een samenwerking aan te gaan met de hippe onderneming, blijft het PUUUR-team bescheiden: ,,Iedereen is van harte welkom. Kom eens gezellig langs voor een vrijblijvend totaaladvies voor jouw interieur.”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

Afkomstig uit de aannemerswereld richtte Mitchell Adema in 2015 samen met compagnon Ray van Zaanen een eigen meubelspuiterij op. ,,We waren gespecialiseerd in het spuiten van meubels en keukens en werkten alleen in opdracht van zakelijke partners”, licht Mitchell toe. ,,Twee jaar later startten we zelf met het ontwerpen van meubelen. De spuiterij werd gerund door vaklieden en draaide inmiddels perfect, dus Ray en ik besloten onszelf verder uit te dagen en onze technische achtergrond nóg meer te benutten. Het idee was om zelf meubelstukken als eettafels, salontafels, dressoirs en tv-meubels te ontwerpen en daarmee zelf de grootste klant van de spuiterij te worden. Uiteraard onder de voorwaarde dat we ook in dit geval uitsluitend hoogwaardige kwaliteit zouden leveren.” Die voorwaarde hebben de heren achter PUUUR Interiors dubbel en dwars waargemaakt.
Het PUUUR-imperium bestaat inmiddels uit een meubelspuiterij, een meubelfabriek én het Experience Center. ,,Met toevoeging van de meubelfabriek leverden we nog altijd alleen aan zakelijke relaties”, vult Rays vrouw Kelly aan. ,,Maar sinds een paar weken terug is daar verandering in gekomen. Na de opening van het Experience Center aan de Einsteinstraat 57 in Purmerend leveren we ook officieel aan particuliere klanten. Het Experience Center is speciaal ingericht om de bezoeker kennis te laten maken met onze high end-meubelen. Onze interieurstyliste Simone heeft in het pand verschillende huiskamersferen gecreëerd, waardoor we een totale woonbeleving kunnen bieden.”

‘Eén ding is zeker:
mensen die hier
binnenlopen krijgen
het wauw-effect’

De groei die PUUUR Interiors in korte tijd heeft doorgemaakt, heeft geresulteerd in een aanzienlijk team van medewerkers. ,,Er werken onderhand dertig mensen voor PUUUR, waardoor we over ontzettend veel specialistische vaklieden beschikken. Van ervaren, bekwame meubelspuiters tot de meest ambachtelijke interieurbouwers. Ons fantastische team zorgt dat alle meubelen die in het Experience Center te zien zijn in iedere gewenste afmeting en kleur geleverd kunnen worden. En uiteraard is PUUUR Interiors ook leverancier van alle prachtige designbankstellen, de unieke wallcoverings, de stijlvolle vloeren en alle woonaccessoires die het Experience Center te bieden heeft. Ook voor deze disciplines geldt dat we uitsluitend met hoogwaardige, Nederlandse materialen werken.”
Interieurstyliste Simone staat graag klaar om bezoekers van passend woonadvies te voorzien. ,,Eén ding is zeker: mensen die hier binnenlopen, krijgen in tenminste één van de sfeerkamers het wauw-effect”, lacht ze. ,,We hebben hier een heel relaxte, laagdrempelige sfeer gecreëerd waarin de bezoekers op hun gemakje kunnen ervaren wat hun voorkeur precies heeft. Als daar een duidelijke smaak in naar voren komt, gaan we samen – onder het genot van een kop koffie of een glaasje bubbels – de geschikte items en perfecte materialen en kleuren uitzoeken. Wat het extra leuk maakt, is dat we vanwege onze eigen meubelspuiterij kleuren kunnen bieden die nergens anders verkrijgbaar zijn. De kans is dus groot dat je een unieke eyecatcher in huis haalt wanneer je hebt geshopt bij PUUUR Interiors.”
,,We hebben alles onder één dak – onze meubelspuiterij, de meubelfabriek én alle kennis en ervaring – en kunnen alles daarom binnen zes tot acht weken leveren. In de tussentijd is de klant altijd van harte welkom om een bezoekje te brengen aan onze meubelfabriek en te kijken hoe de hoogwaardige meubelen vakkundig geproduceerd worden.”

Op tien minuten rijden van Volendam bevindt het Experience Center van PUUUR Interiors zich op Einsteinstraat 57 te Purmerend. Neem vrijblijvend een kijkje en ontmoet de mensen achter het prachtige merk. Voor het beste advies kun je het beste op dinsdag tot en met zaterdag binnenlopen, dan is interieurstyliste Simone aanwezig. De officiële webshop van PUUUR Interiors komt in augustus online. Volg het PUUUR Interiors Instagram account voor meer informatie.

Fotogalerij

In de Nivo van vandaag, 30 juni 2021

Wij wensen iedereen veel leesplezier met onder andere de volgende onderwerpen:

• PUUUR Interiors opent Experience Center in Purmerend
• ‘Grotere en mooiere’ kerstboom op Europaplein
• Vereenzaming in aanleunwoningen Meermin
• Marian Buijs ruimt al zes jaar zwerfafval op in Volendam
• Wilde haren, gouden jaren: Anny Schilder zette verdriet om in muzikaal geluk
• Liefde is… Ab en Gerie zijn echte maatjes
• Nieuwbouw oude Seinpaal is een schoolvoorbeeld van participatie
• GroenLinks: Je gaat het pas zien als je het door hebt
• Christine Mansour start internationaal Beachhandbal team
• Pauline helpt eenzame jongeren aan vrienden
• Haven-Noord ondernemers willen betere bereikbaarheid en parkeren Parallelweg
• Pauselijke onderscheiding voor Ria Tol-Baart
• RKAV stelt vertrouwenscommissie aan voor grensoverschrijdend gedrag

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?