Wat stond er in je rapport:

mr. Johan Mühren was met alles bezig, behalve school

,,Op de Kennedyschool begon de ellende”, lacht Johan Mühren. Eén van vaderlands strafpleiters doet zijn betoog over een bewogen schoolperiode. En dat is zachtjes uitgedrukt.
Door Jan Koning

[ads id=66]

‘Johan wil graag het laatste woord hebben. Praat graag en leidt daardoor anderen af. Zijn resultaten leiden er niet onder. Manipuleert graag. Lacht in zijn vuistje. Moet qua leerstof geprikkeld worden’
,,Ik verbaas mezelf over wat ze toen over je schreven. Ik vind het namelijk bijzondere teksten voor een basisschooldocent. Op een ander rapport stond bijvoorbeeld; ‘ik moest even aan je wennen…’ Ik weet niet of ze dat tegenwoordig nog bij de reacties schrijven. Over schrijven gesproken.”
,,In groep 8 kregen we seksuele voorlichting. De meester vroeg aan ons om zoveel mogelijk dingen die met seks te maken hadden op het bord te schrijven. Dus gingen Jo-Ann Runderkamp en ik naar voren en schreven een uur lang dat hele bord vol. Er stonden dingen op waar zelfs Kim Holland het schaamrood van op haar kaken zou krijgen. Dingen die ik allemaal had geleerd van mijn buurjongens Robbie Smit en Paultje Snoek ‘Piep’. Die waren een jaar ouder en wat beter onderlegd op seksueel gebied.”
,,Ik zat in de klas met mijn makker Sijmen Molenaar. Samen vormden we een lekker duo. Jongens als Nico ‘Schildpad’ Schilder– een slimme jongen die per se de bouw in wilde – of Ron Steur deden overigens ook lekker mee. Net als Peter ‘Muster’ Tol.” Behalve druk, waren de jongens ontzettend sportief.” Dat uitte zich in het feit dat Johan met zijn klas drie keer het befaamde schoolzaalvoetbaltoernooi weet te winnen en twee keer het tafeltennissen. Ook won Johan jaarlijks het schoolschaaktoernooi.

‘Of ik nou won
of verloor,
het liep altijd
uit de hand’

,,Wij waren echt alleen bezig met voetbal. Voor school, in de pauze, na school, gewoon altijd. Wij waren zo fanatiek dat elk wedstrijdje uit de hand liep en uitdraaide op vechten. Als de pauze om was, gingen wij nog verder met de winnende goal. Of we dan wonnen of verloren, dat maakte niet uit. Het liep altijd uit de hand. Op een gegeven moment was het zelfs zo dat ik na een vechtpartij bij directeur Nieuweboer moest komen en die zei ‘als het klopt wat die jongen zegt, is dit je laatste ochtend op school.’ Mijn moeder heeft achteraf gezegd dat als ze had geweten dat ze dat tegen me hadden gezegd, ze me zelf van school had gehaald.”
Met een hoop kabaal, maar eveneens een geweldig rapport meldt de telg van Jan & Gonnie zich op het Don Bosco College. ,,Op het VWO, inderdaad. Met in eerste instantie het idee om chirurg te worden. Dat leek me wel wat. Mensen helpen. Natuur- en scheikunde vond ik echter vrij ingewikkeld, maar die vakken moeten je toch wel goed liggen als chirurg, dus koos ik er al snel voor om advocaat te worden. Met hetzelfde idee, om mensen te helpen.”
,,De eerste drie jaar van het DBC was ik echt een lastpak. Ik werd er dagelijks wel ergens uitgestuurd. We waren namelijk gewoon veel te druk. Of het nou verveling was, of dat we het gewoon gezellig hadden, de eerste jaren liepen we elk tussenuur en elke les de boel op stelten te zetten. Ik ging ook naar school toe met de gedachte van ‘we gaan er vandaag weer een feestje van maken.’ Weer met mijn maat Sijmen Molenaar. Die komt wellicht wat timide over, maar die heeft een ondeugendheid in zich die zijn weerga niet kent.”
,,Daarnaast hadden we twee vrouwelijke handlangers in de persoon van Barbara ‘Bam’ Schilder en Anja Kok. Anja was echt een geweldige meid, die helaas veel te vroeg is overleden tijdens de Nieuwjaarsbrand. Daar waren we echt kapot van. Ze zat altijd voor me en toen bleef haar stoel plotseling leeg. Echt kut. Ik heb er geen andere woorden voor. Gewoon kut.”

‘Jan de Witte en
ik waren de
aanjagers van
het legendarische
koekgevecht’

,,Nadat ik de eerste jaren de school dus op stelten had gezet, werd ik vanaf de vierde klas – kan ook de vijfde zijn geweest – toch wat serieuzer. Al moest het hoogtepunt nog komen. Drie maanden voor het eindexamen zat ik een keer in de aula. Toen bedacht ik me dat we straks de school zouden verlaten en over een half jaar niemand ons meer zou herinneren of het over ons zou hebben. Dat kon ik niet laten gebeuren. Dus kwam ik op het idee om een koekgevecht te houden in de aula. Mijn klasgenoten – inmiddels allemaal serieus en saai – gaven geen sjoege, dus benaderde ik Jan de Witte (Blanko). Niet geheel verrassend, was die gelijk enthousiast. De daaropvolgende dagen gingen we alle jongensgroepen van school af. We spraken een datum af en de dag voor het zover was, liep ik door de supermarkt om koek in te slaan. Daar liepen werkelijk alle jongens van de school met hetzelfde doel. Op de bewuste dag voelde je het al borrelen. Meneer Laan, de conciërge, kwam de aula in en vertelde dat hij geruchten had gehoord dat er een koekgevecht ging plaatsvinden. Dat kon absoluut niet doorgaan, zei hij. En toen gebeurde het. De boel ontplofte. De meiden doken onder de tafels en de jongens begonnen massaal met koeken te gooien…”
,,Nadat mijn koeken binnen twee minuten op waren, ben ik achterover gaan zitten om te genieten van de show. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er nog tien minuten lang onafgebroken koeken door de lucht vlogen. Een ongelooflijk succes waar Jan en ik monsterlijk trots op waren. Als straf moest ik een maand lang elke pauze de aula schoonvegen, maar iedere keer dat ik aan het vegen was, stond er een enorme lach op mijn gezicht. Er wordt nu nog steeds na al die jaren over gesproken. Legendarisch!”
Meneer Braakman, van het Don Bosco College, spreekt van een ‘spraakmakende leerling’. ,,Dat koekgevecht was nog wel een dingetje. Tot die tijd dachten wij altijd dat we als school alles onder controle hadden, maar die waren we even een aantal minuten volledig kwijt. Het was een soort ondermijning van het gezag, zoals Johan Mühren zelf ook zou aangeven. Ik vind het altijd wel weer mooi dat je dan zo iemand later treft in de gemeenteraad en hij een vurig pleidooi houdt voor de uitbreiding van de – in zijn ogen – prachtige school. Dat hij het vervolgens schopt tot een beroemd strafpleiter maakt het helemaal af. Daar zijn we dan toch als school wel ontzettend trots op. Ondanks dat spraakmakende koekgevecht, haha.”