Vandaag geopend: 08.00 - 17:30

All posts by De redactie

Snoeien van riet en waterplanten

Er wordt pittig aangepookt door de mannen van de afdeling Onderhoud en Beheer van de gemeente. Er is veel snoei- en maaiwerk uitgevoerd in de hele gemeente om de weelderige begroeiing van de planten aan de kanten van de vijvers en sloten te verwijderen.

 

Ook het riet en waterlelies in de sloten worden gesnoeid. Hiervoor wordt een bootje met scheparm ingezet. Langs de oevers van de sloten liggen her en der hopen met gesnoeide en uit het water geschepte waterplanten.

Deze worden weer verwijderd door de mannen en met gemeentewagens afgevoerd. De groenstroken en parken zijn zo weer winterklaar.

Fotogalerij

Naast haar ‘mannenbaan’ doet ze ook aan boogschieten rijdend op viervoeters n

Hoefsmid Rianne Molenaar leeft voor de paarden

Tijdens haar achtste levensjaar kwam ze voor het eerst in aanraking met paarden. Inmiddels is ze dertig jaar, spendeert ze haar dagen als hoefsmid en in haar vrije tijd zorgt ze voor haar eigen paard. Haar grootste hobby zijn paardrijden en boogschieten en onlangs heeft ze deze hobby’s weten te combineren. Rianne Molenaar leeft voor de majestueuze dieren. ,,Tijdens die eerste ontmoeting met een kolossaal paard was ik als achtjarig meisje dusdanig onder de indruk, dat ik direct wist dat ik hier meer mee wilde doen.” Nu, zo’n achttien jaar later, rijdt de Volendamse stad en land af om de hoeven van paarden op te knappen of van hoefijzers te voorzien. ,,Ondanks dat het verschrikkelijk zwaar is, durf ik onderhand wel te zeggen dat ik nooit meer iets anders wil doen.”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

De liefde voor paarden ontstond per toeval nadat een buurmeisje Rianne meevroeg naar haar verzorgpony. ,,Ik stond oog in oog met een schitterend dier dat hoog boven me uit torende. Vanaf dat moment was ik geïntrigeerd door paarden. Ik kon nergens anders meer aan denken”, lacht ze. ,,Mijn buurmeisje wist van een pony bij boer Boon waar nog een verzorger voor nodig was. Dat werd mijn eerste verzorgpony. In een later stadium kocht ik mijn eerste eigen pony, welke ik na tien jaar weer verkocht heb. Ik volg hem nog op de voet. Die pony is namelijk nog altijd actief in de sportwereld.”
Na het verkopen van haar eerste eigen pony maakte Rianne de stap naar paarden. ,,Ik kocht mijn eerste paard en was helemaal in de wolken. Ik heb helaas alleen maar vijf jaar van hem mogen genieten.” Inmiddels heeft Rianne sinds een half jaar haar derde eigen paard. ,,De laatste is helaas ook overleden, maar nu staat er weer een geweldige hengst van drie lentes jong in de stal.”
Na het afronden van de middelbare school schreef Rianne zich in voor een opleiding in de paardenhouderij. ,,Tegelijkertijd vond ik een bijbaantje bij een Arabische volbloedpaardenfokkerij in Warder. Ik kon niet wachten om te beginnen met mijn opleiding, maar helaas kreeg ik slecht nieuws. Er bleken te weinig aanmeldingen te zijn binnengekomen, waardoor het eerste jaar niet doorging.”

‘Hoefsmid? Daar
had ik nooit bij
stilgestaan,
maar ik ging me
er gelijk in verdiepen’

Rianne zocht terneergeslagen naar een alternatieve studierichting en kwam uit bij een opleiding bloemschikken. ,,Ondanks dat ik ook in Warder bij de fokkerij bleef werken, ging ik op zoek naar een bijbaantje waar ik alvast wat ervaring kon opdoen met bloemschikken. Ik werd bij Ron Bloemenweelde aangenomen.” Op het moment suprême sloegen de twijfels toe bij Rianne. Bloemschikken had immers weinig met de paardenwereld te maken. ,,Ik ben net voor de start van het schooljaar toch afgehaakt voor de opleiding bloemschikken en spendeerde dat jaar door mijn twee bijbaantjes te combineren.”
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. ,,Ik schreef me opnieuw in voor de opleiding paardenhouderij. Ik was ervan overtuigd dat het dit jaar wel goed zou komen, maar helaas, weer een gebrek aan inschrijvingen.” In de tussentijd bleef de Volendamse trouw werken bij de Arabische volbloedpaardenfokkerij in Warder. ,,Ik heb daar zó ontzettend veel geleerd. Daarbij is het altijd leuk omdat je dagelijks met prachtige volbloedpaarden werkt.”
Het was ook in Warder waar Rianne de gouden tip kreeg, die haar toekomst zou bepalen. ,,Mijn werkgever was natuurlijk bekend met mijn verhaal en het twee keer mislopen van de opleiding paardenhouderij. Hij vroeg ‘waarom word je dan geen hoefsmid?’ Ik had daar eigenlijk nooit bij stilgestaan, maar het idee stond me direct aan. Toen ik die middag thuiskwam, ben ik me gelijk in het onderwerp gaan verdiepen.”
Op haar 21e startte de dierenvriend met de opleiding hoefsmid. ,,Die opleiding heeft drie jaar geduurd. In de tussentijd bleef ik werken op de fokkerij in Warder, maar mijn stage heb ik bij een ervaren hoefsmid in Avenhorn gedaan. Met dank aan hem heb ik in de beginfase mijn klantenkring uit kunnen breiden. Het is namelijk zo dat je tijdens het tweede jaar van de opleiding al voor jezelf mag beginnen als hoefsmid. Dat heb ik dus ook gedaan.” Hoefsmederij Rianne was een feit. ,,Inmiddels heb ik zeven jaar ervaring en heb ik het zo druk, dat ik al anderhalf jaar een klantenstop hanteer. Mijn klanten bevinden zich van Volendam tot Medemblik en overal daartussenin.”
Een baan in de hoefsmederij kan ontzettend zwaar zijn. ,,Het beroep wordt veelal uitgeoefend door mannen. Ik moet bekennen dat ik tijdens mijn eerste jaar vaak heb getwijfeld of ik dit wel vol zou houden, maar uiteindelijk besloot ik ervoor te gaan. Daar heb ik tot op heden nog geen spijt van gehad.” Om haar werk te kunnen uitoefenen, moet Rianne zelf lichamelijk in goede staat zijn. ,,Ik loop standaard bij de chiropractor en de sportmasseur om mijn lichaam sterk te houden. Soms heb je paarden die namelijk niet zoveel zin hebben. Dan moet je hem toch onder controle kunnen houden. Dat vergt veel kracht en uithoudingsvermogen.”

‘Ik loop standaard
bij de chiropractor
en de sportmasseur
om mijn lichaam
sterk te houden’

,,Een paard loopt – zoals iedereen weet – op zijn hoeven. Deze paardenhoeven zijn vergelijkbaar met onze nagels. Ze blijven doorgroeien en als er veel op gelopen wordt, slijten ze. Aan de hoefsmid de taak om de hoeven bij te houden. We knippen en schaven ze bij en wanneer een paard veel op straatstenen loopt, krijgen ze hoefijzers. Anders lopen ze het risico dat de hoeven te hard slijten en het pijn gaat doen om erop te lopen. Dat wordt dus voorkomen door hoefijzers toe te passen.”
Doorgaans behandelt Rianne tussen de tien en veertien paarden per dag. ,,Ik werk vijf dagen per week, maar ik zou wel zeven dagen per week kunnen werken als ik alles aan zou nemen. Vroeger was het natuurlijk zo dat de klant naar de hoefsmid kwam, maar tegenwoordig is dat helaas andersom”, lacht ze. ,,Rond negen uur ’s ochtends ben ik bij de eerste klant op het erf en om een uur of half vijf ’s middags zit mijn werkdag erop. Een gemiddelde ingreep duurt een half uur, tenzij er hoefijzers geplaatst moeten worden. Dan ben ik wel anderhalf uur met een paard bezig.”
Men zou denken dat de hoefsmid haar portie paarden voor die week wel gehad heeft na vijf dagen zwoegen in dienst van de dieren, maar niets is minder waar. In haar vrije tijd komt Rianne namelijk graag op de 90 meter lange targetbaan. En dat doet ze gewapend met de traditionele pijl en boog. ,,Ik zag op Facebook steeds filmpjes voorbij komen van mensen die tijdens het paardrijden met pijl en boog op targets schieten. Dat leek mij wel heftig om een keer te proberen. Vroeger ben ik namelijk lid geweest van een boogschuttersvereniging en het paardrijden kon ik natuurlijk al, dus besloot ik een keer te gaan kijken.” Rianne was blij met wat ze zag en de plannen om een dynamisch duo met haar voormalig paard te vormen werden direct gesmeed. ,,Helaas kwam mijn paard niet lang daarna te overlijden en ging het plan niet door. Ik ben maar in mijn eentje lid geworden van de vereniging. Sindsdien train ik op geschikte paarden die de vereniging beschikbaar stellen. Mijn eigen, nieuwe paard is nog niet geschikt voor dit soort klussen. Ik heb hem nog maar een half jaar en hij is nog hartstikke jong, dus ik kan nog niet op hem rijden, maar in de toekomst gaan we het de boogschuttersconcurrentie zeker moeilijk maken!”

Fotogalerij

Fraai elfenbankje

In de achtertuin van een van de woningen aan de Jan Platstraat (naast het fiets-wandelpad) is een mooi elfenbankje te zien. Op een boomstronk zijn de elfenbankjes gegroeid en hier kan een mooi herfstplaatje van geschoten worden.

 

Mochten er elfjes bestaan, dan is er hier in elk geval plaats genoeg voor hen. Elfen zijn spirituele wezens die afkomstig zijn uit de Noordse en Germaanse Mythologie. Elfen leven doorgaans in bossen, bloemen, aan rivieren en bronnen maar soms ook ondergronds.

Misschien komen ze ook voor in het groengebied tussen de kommen Edam en Volendam….

Fotogalerij

Bouwsteiger geplaatst bij de Val van Urk

Volop bouwactiviteiten zijn er gaande op de Val van Urk en de Willem Tholenstraat. Op de plek van de voormalige basisschool De Zuidwester wordt een nieuw gebouw voor de Vincentiusschool gerealiseerd in opdracht van de SKOV.

 

Even verderop is ook het schoolgebouw van De Blokwhere gesloopt. Hier worden door Fijn Wonen in opdracht van Stichting Woningbeheer De Vooruitgang twaalf energiezuinige eengezinswoningen gerealiseerd.

Na het slaan van de palen en het afronden van de funderingswerken gaat nu de ‘echte’ bouw van start. Afgelopen week werd een grote bouwsteiger opgebouwd. De planning is dat deze huurwoningen begin 2021 worden opgeleverd.

Fotogalerij

‘Mijn vermoeden is dat iedereen het indrukwekkend zal vinden'

Dirk Tuip opent ‘walhalla voor games’

Bij de officiële opening van de ‘H20 Esports Campus’ in Purmerend sprak oprichter Dirk Tuip (op de foto links) de regionale en landelijke pers toe over de weg die men aflegde om tot dit prestigieuze complex te komen. Een oud schoolgebouw werd omgetoverd tot een hypermoderne game-accommodatie. Betrokkenen spreken over een ‘walhalla’ en ‘hemel’ voor gamers en dat is niet voor niks. H20 is het grootste esportstadion van Europa. Het is niet alleen bedoeld voor serieuze spelers. Ook bedrijven en particulieren kunnen op het complex terecht om te spelen of om er bijvoorbeeld bijeenkomsten te organiseren.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

Volendammer Dirk Tuip is oud-handballer en directeur van twee techbedrijven. Daarmee is de link tussen sport en de digitale wereld snel gemaakt. Dirk is de grote man achter H20 en vertelde tijdens de opening op het podium hoe hij op het idee voor dit complex kwam.
,,Het oorspronkelijke idee was een IT/techcampus in het centrum van Purmerend. Zeven, acht jaar geleden was ik hiermee bezig, maar dit mislukte. Op een dag zat ik achter een programmeur. Zo’n iemand die altijd luncht achter zijn pc. Hij keek een samenvatting van een game. En naar deze samenvatting keken iets van zeven miljoen mensen. Toen dacht ik: wat is dit?! Op dat moment begon een hele reis tot hetgeen dat nu dit complex is. Ik merkte in ieder geval dat deze wereld megagroot is en hoe dicht deze bij de ‘normale’ sport ligt. Gaandeweg is het plan al groter geworden en dat leidde tot de mooie plek waar we nu zijn”, vertelt Dirk.

‘Ik verwacht dat
we binnen een
jaar vol zitten’

De opening van H20 betekent niet dat het werk van de organisatie nu ophoudt. Tijdens de presentatie spreekt Dirk verder over de torenhoge ambities die men heeft. Die beperken zich niet tot onze landgrenzen. ,,Wij noemen ons complex ‘H20 Esports Campus Amsterdam’ en niet Purmerend. Hiervoor kozen we heel bewust, omdat onze ambities internationaal zijn. We zitten hier ook heel dicht bij Amsterdam. Zeker wereldwijd gezien stelt deze afstand niks voor. De gemeente Purmerend heeft ons heel goed geholpen. Die lieten het oude schoolgebouw en de bijbehorende sporthal opknappen. Alle opslaghokken voor gymspullen zijn nu bijvoorbeeld ‘streaming studio’s of een ‘gaming room’.”
De komst van deze tempel voor gamers heeft volgens Dirk daarnaast voordelen voor de lokale bedrijvigheid. Zo profiteren Dirks bedrijven voor online marketing er ook van. Talenten in dit vakgebied zijn doorgaans moeilijk in Purmerend te houden. De aanwezigheid van H20 gaat daar mogelijk verandering in brengen. ,,Het Amsterdamse lonkt altijd. Daarom is het moeilijk om aan online marketeers en programmeurs te komen om te kunnen groeien. Dit complex is een factor waardoor onze teams nu bij elkaar blijven. De mensen werken namelijk op de meest vette locatie die zij zich kunnen voorstellen.”
Dirk signaleert als vader dat zijn twee kinderen soms te veel tijd achter elkaar gamen. Bij de totstandkoming van H20 stond hij daarbij stil. Game-activiteiten moeten volgens hem niet ten koste gaan van sport en bewegen. ,,Onze organisatie bestaat uit sporters. Dus al vanaf het begin wilden we een koppeling maken tussen gamen, esports en ook fysieke sport. Ik geloof dat er een nieuw tijdperk ontstaat waarin sport gaat digitaliseren. We zien dat bijvoorbeeld al met ‘e-cycling’, ‘virtual’ en ‘augmented reality’. De werelden van sport en gaming gaan steeds dichter bij elkaar liggen. Wij proberen het bewegen in H20 te integreren. Als hier een kinderfeestje is, zorgen we dat de kinderen ook gaan bewegen. Wanneer jongeren hier afzonderlijk zijn, krijgen ze tijdsloten. Ze kunnen dus niet onbeperkt blijven gamen. Wij denken: gamen gaat niet meer weg. Dus omarm het en kijk wat voor goede dingen erbij horen en benut deze.”

‘Ik geloof dat
er een nieuw tijdperk
ontstaat waarin sport
gaat digitaliseren’

Georganiseerde evenementen gaan een belangrijke rol spelen in H20. Daarbij zijn horeca- en cateringvoorzieningen nodig en die zijn dan ook aanwezig in het complex. Dirk betrok daarvoor de Volendamse horeca-ondernemer Danny van Noorden bij de organisatie. Op de eerste etage is een heus café-restaurant geopend waar Danny de leiding over heeft.
Naast de game- en horecagelegenheden is er bij H20 veel kantoorruimte gecreëerd. Zevenduizend vierkante meter om precies te zijn. Reeds enkele ondernemingen maken daar gebruik van. Dirk licht toe dat men niet alle bedrijven zomaar toelaat in het nieuwe complex. Men heeft daarvoor specifieke criteria. ,,We willen hier eigenlijk alleen partijen die het ecosysteem verder versterken. Dat is best lastig. Commercieel komen er soms kansen voorbij die interessant zijn. Daar moeten we dan bewust ‘nee’ tegen zeggen. We zoeken startups, studenten en bedrijven die ons verder versterken. Inmiddels zijn we voor de helft gevuld. Ik verwacht dat we binnen een jaar vol zitten. Ik hoop dat zoveel mogelijk mensen en bedrijven een bezoek zullen brengen om een kijkje te nemen in H20. Mijn vermoeden is dat iedereen het indrukwekkend zal vinden.”

Fotogalerij

‘Al ben je het er niet mee eens, pas je nou even aan’

Jaap Kwakman werd geveld door coronavirus

Mensen uit alle geledingen van de bevolking kunnen worden besmet met het coronavirus. Zo werd afgelopen week ook 3JS-gitarist Jaap Kwakman erdoor geveld. Enkele dagen voelde hij zich behoorlijk ziek. Gelukkig waren de gevolgen bij hem niet ernstig. De heersende pandemie raakt hem niet alleen fysiek. Als gevolg van de coronamaatregelen raakte Jaap met zijn collega’s een groot deel van het normale aantal optredens kwijt. Ondanks dat hij hiervan baalt, begrijpt hij dat de overheid tot harde maatregelen is gekomen.
Door Laurens Tol

[ads id=66]

Aan de eettafel in zijn huis praat Jaap over zijn ervaring met Covid. Hij heeft een vermoeden waar hij besmet raakte, maar heeft er geen zekerheid over. ,,Natuurlijk weet je het nooit precies. Maar ik denk dat het gebeurde in het gezelschap van een aantal mensen. Tijdens een etentje vermoed ik. Daar was iemand die het virus al had, maar nog geen symptomen had. Zo gaat dat. Maar je kunt het ook oplopen in de supermarkt. Waar je besmet raakt, weet je nooit zeker”, vertelt Jaap.
Het is voor Jaap moeilijk te zeggen of ziek zijn door een coronabesmetting anders voelt dan door een griep. De vooraanstaande muzikant zegt met die laatste aandoening gelukkig nooit te maken te hebben. ,,Ik ben echt nooit ziek. Ik heb ook nog nooit griep gehad. Donderdag kwam ik terug uit België en de maandag daarop stond ik nog te ‘suppen’ op het Markermeer. Dat is met een surfplank, staand voortbewegen over het water. De dinsdag erna kreeg ik een raar soort pijn in mijn nek. Mijn vrouw Jenny zei meteen: ‘Moet je je niet laten testen?’. Eerst zwakte ik het nog wat af. Maar later begon ik ook verkouden te worden. Nog steeds kon ik het niet geloven. We leven op dit moment vrij afgezonderd en met 3JS komen we natuurlijk bijna nergens. Maar op woensdag was ik mijn reuk en smaak kwijt. Dat was wel een teken aan de wand.”

Quarantaine
Het verliezen van twee belangrijke zintuigen was voor Jaap de aanleiding om zich te laten testen. De dagen erna namen de klachten in hevigheid verder toe. ,,Ik kreeg een heel rare spierpijn. Het leek meer op een zenuwpijn in mijn gewrichten. Maar ze zeggen dat je dit met griep ook soms hebt. Ik wil het helemaal niet erger maken dan het is. De donderdag erna begon de koorts. Die liep op een gegeven moment op van 39,5, tegen de 40 aan. Toch lag ik geen moment in bed, ik werkte meestal gewoon door. Op het moment dat de koorts heftig was, nam ik wel paracetamol maar kon ik weinig meer doen qua muziek. Uiteraard zat ik al die tijd in quarantaine, net als mijn gezin.”
Jaap bleef tijdens het ziek zijn thuis vaak bezig met muziek. Al waren de omstandigheden voor prettig muziek maken op een gegeven moment niet meer ideaal te noemen. ,,Koorts leidt flink af. Maar verder bleef het eigenlijk beperkt tot griepklachten, afgaande op mensen die daar verstand van hebben. Alleen merkte ik wel dat mijn longen pijn deden. Toen ik ziek was, moest ik vaak hoesten als ik inademde. Mijn longen waren dus wat geïrriteerd. In tegenstelling tot wanneer je verkouden bent, dan voel je meer je keel. Nu voelde ik echt m’n longen.”
Jaap benadrukt dat hij niet zwaar onder zijn virusbesmetting geleden heeft. De gevolgen zijn beperkt gebleven. Toch hielden ze hem ruim een week bezig. ,,De eerste symptomen begonnen op dinsdag. Vanaf dat moment bleef ik tien dagen in quarantaine. Op de laatste dag daarvan had ik de indruk dat ik geen klachten meer had. Vreemd genoeg kreeg ik de nacht daarop nog heftige spierpijn. Die kwam niet meer terug en toen was het ook echt weg.”

‘We moeten er nu
wat mee en dit
op een zo menselijke
manier proberen op te lossen’

Al bleven Jaaps ziekteverschijnselen beperkt, hij ontkent niet de ernst van de gevolgen die het coronavirus wereldwijd met zich meebrengt. Daarnaast is het volgens hem voor het eerst dat het huidige medialandschap grote invloed heeft op een crisis. Jaap denkt dat de sociale media een grote rol spelen. ,,Mensen worden meer dan ooit heen en weer gegooid van mening naar mening. Als er dan al twijfel is zoals nu, dan ontstaan er twee of meer kampen. Vergelijk het met een finalewedstrijd van FC Volendam voor de nationale beker. 10.000 Volendammers in het stadion in het oranje, en 250 Volendammers in het thuisvak met het tenue van de tegenpartij aan schreeuwend voor de tegenpartij omdat ze het niet eens zijn met de opstelling van Wim Jonk. Dat helpt niet”, zegt Jaap met een glimlach.
,,We doen het voor de mensen die zodanig ernstige klachten ontwikkelen dat ze in het ziekenhuis moeten worden opgenomen. Dat kunnen er zovelen worden dat de zorg oververhit kan raken.”
De 3JS-gitarist past zich graag aan om dit te voorkomen. Al raken de virusbeperkende maatregelen hem ook. ,,Natuurlijk ben ik ook weleens boos. Ons bedrijf, om het zo maar te zeggen, is nu slapende. Ik baal daar uiteraard stevig van. Toch moeten we ons erbij neerleggen. Sommige mensen stoppen met het volgen van het nieuws over het virus en dat begrijp ik. Ik volg het nog wel. En wat ik daaruit haal, is dat mensen die er echt verstand van hebben zeggen: ‘We weten het niet’. Dat maakt mij in ieder geval bescheiden om hier iets zeker over denken te weten.”
Jaap hoopt dat de coronamaatregelen een gunstige uitwerking zullen hebben op het aantal besmettingen. De laatste maanden kon hij met 3JS weer mondjesmaat optreden. Met de nieuw aangekondigde regels is spelen voor een groot publiek voor even uit beeld geraakt. Persoonlijk kan hij de komende tijd gelukkig nog overleven. Maar hij vreest voor grote nadelige gevolgen voor de cultuursector. Iedereen zal volgens hem nog even moeten doorbijten. ,,Het is het even laten varen van je principes en het denken om een ander. We doen dit uiteindelijk om de basisvoorzieningen die we hebben in dit land, waaronder goede zorg overeind te houden. Zoals de overleden manager Jaap Buys zou zeggen: ‘Het geval ligt’… . We moeten er nu wat mee en dit op een zo menselijke manier proberen op te lossen.”

‘Gelukkig snel hersteld’
Stefan Schilder, speler van de hoofdmacht van HV Kras/Volendam, raakte besmet met corona en voor hem voelde het aan ,,als een griepje. Maar als je ouder bent en onderliggende klachten hebt, kan het fatale gevolgen hebben, dat wijzen de getallen uit.”
,,Ik heb geen idee hoe ik het heb opgelopen. Meestal als het weer omslaat, krijg ik een hoestje en ben ik verkouden, ook als het zomer wordt. De trainer vroeg me – toen ik aangaf wat klachten te hebben – de GGD te bellen en zij gaven aan dat zolang ik geen verhoging had, ik kon trainen. Op de maandag was daar geen sprake van en heb ik getraind, maar dinsdag had ik wel wat verhoging, ben ik thuis gebleven en op donderdag had ik echt koorts en ben gaan testen.”
Toen zijn ploeg zaterdagavond thuis tegen Bevo speelde, kreeg Stefan een positieve uitslag. ,,Die zaterdag had ik weinig last meer. Gelukkig had ik nauwelijks mensen gezien sinds de eerste klachten. Het is zoals het is: mijn reuk en smaak waren wel weg en dat was twee weken later nog het geval. Toen ik weer ging trainen, herstelde ik snel, dat zal ongetwijfeld te maken hebben met dat ik superfit was.”
,,In de sport worden veel wedstrijden afgelast”, ziet hij ook. Zaterdag zou Kras/Volendam voorhaar eerste BeNe League-duel naar Sittard moeten voor de uitwedstrijd tegen Lions. Ongeacht wat het kabinet qua maatregelen gisteravond – na het ter perse gaan van deze krant – heeft beslist, lijkt die wedstrijd niet door te gaan. Lions besloot afgelopen week al niet in actie te komen tegen het Belgische Visé.

Fotogalerij

Oranje Verrassingsboxen voor sponsors FC Volendam

Donderdag was er een leuke actie van FC Volendam. Omdat de plaatselijke voetbaltrots niet met publiek mag spelen, werd besloten om met een Oranje Verrassingsbox langs te gaan bij alle sponsors. De aftrap van deze actie was met de FC-spelers Marco Tol en Boy Deul.

 

Zij gingen bij de topsponsors van FC Volendam langs in Volendam, t.w. HSB Bouw, Kras Recycling, Kwakman Groep en VAB Afbouw. Trainer Wim Jonk en de spelers Zakaria El Azzouzi en Nordin Bakker brachten de boxen in Purmerend naar Broekhuis en Groenhart.

In de verrassingsbox zitten hapjes, drankjes, een kijkcode voor FOX, items voor een ideale wedstrijdvoorbereiding, etc. FC Volendam steekt met deze actie haar sponsors een hart onder de riem in de tijden van verscherpte maatregelen rond corona.

Fotogalerij

Oliebollenkraam voor 25e jaar in De Stient

Afgelopen vrijdag konden Jan en Angelique Koldewijn, voor alweer het 25-ste achtereenvolgende jaar hun fraaie oliebollenkraam op het parkeerterrein van winkelcentrum De Stient stallen.

 

Omdat er geen kermissen zijn vanwege corona, is het echtpaar heel blij dat ze wat eerder hun bekende kraam bij De Stient mochten neerzetten van de gemeente. Deze blijft er tot en met 31 december staan.

Vanwege het 25-jarig jubileum zijn er speciale acties met o.a. tot 1 november 25 procent korting op oliebollen. Naast oliebollen kan men er terecht voor krentenbollen, appelbeignets, wafels met warme chocolade, puddingbollen, etc. De kraam staat van maandag t/m zaterdag op De Stient van 10.00 tot 18.00 uur en zaterdags tot 17.00 uur.

Fotogalerij

Eerste en meteen forse thuiszege FC Volendam

In de eerste thuiswedstrijd zonder publiek knalde er vlak voor de aftrap nog fraai siervuurwerk in de straten rondom het stadion van FC Volendam en de start tegen Jong PSV was ook voortvarend. Daarna had de ploeg van trainer Wim Jonk weer moeite met zichzelf en de eveneens energieke jonge tegenstander. Maar in de tweede helft kwam een ander Volendam uit de kleedkamer en volgde er echt vuurwerk vanaf minuut één, wat resulteerde in een 5-1 overwinning.
Door Eddy Veerman

,,Hier kunnen we mee verder”, zei Marco Tol na afloop. De centrale verdediger werd uitgeroepen tot Man of the Match, was verdedigend wederom betrouwbaar en aan de bal tevens een meerwaarde. Eén nauwkeurigheidsfout betekende bij 4-0 wel meteen de enige tegentreffer. ,,Net even een moment van nonchalance”, erkende de Volendammer. ,,Maar verder was ik steeds gefocust, ik zat er lekker in vanaf het begin, speelde met durf, voelde me comfortabel met m’n dribbels en ik kon ook andere spelers coachen.”
De thuisploeg begon zonder de disciplinair geschorste Jari Vlak en trainer Wim Jonk ruimde een basisplaats in voor de Italiaanse huurling van Inter Milaan, Samuele Mulattieri, als spits. Zoals gezegd begon Volendam nog voortvarend, maar Martijn Kaars, startend vanaf rechts, zag de vrijstaande Franco Antonucci niet. Daarna was er te weinig diepgang, kwam Antonucci er niet lekker in en was Ibrahim el Kadiri te nadrukkelijk op zoek naar een eigen succesmoment. Zodra de Eindhovenaren druk op de bal zetten, kwam Volendam daar niet goed onderuit. In de laatste seconde kwam Derry John Murkin er een keer goed doorheen, maar werd de bal voor de doellijn weggehaald voordat Kaars binnen kon tikken. Jong PSV sneed er met snel positiespel een paar keer doorheen en één keer moest Marco Tol met een sliding ingrijpen, om een scoringskans te verijdelen.
Direct na rust legde Volendam een bak energie in het vastzetten van PSV, maakte het aan de bal ook snellere en betere keuzes en was er continu diepgang. ,,We hadden in de eerste helft niet de rust aan de bal, om van de ene naar de andere kant te gaan en dan in één keer die bal tussendoor te spelen. Dat hadden we in de tweede helft wel. Daardoor zag het spel er frisser uit. Zij hebben technisch vaardige spelers, maar we hebben het goed opgepakt na rust. Tegen Jong FC Utrecht en NEC hadden we ook goede fases, maar in tegenstelling tot tegen Utrecht gingen de kansen er nu wel in. En Jong PSV wist niet meer waar ze het moesten zoeken.”
Kaars en Mo Betti kwamen in de eerste minuten al goed door en vijf minuten na rust was het raak, toen Alex Plat teruglegde op Antonucci, wiens poging licht getoucheerd werd en tot de openingstreffer leidde. Kaars had daarna weer een schietkans, waarna Volendam goed weg kwam, toen diezelfde Kaars de bal voor de eigen doellijn weghaalde. Daarna liep Jong PSV vooral achter Volendam aan. En reeg de ploeg van Jonk de gevaarlijke momenten aaneen. De fraaie 2-0 kwam van Boy Deul, na een pass Antonucci en een tussentijdse aanname van Muttieri. De Italiaan koppelde vervolgens techniek aan vechtlust en dacht de 3-0 in een leeg doel te kunnen schieten, maar uit balans geraakt, ging de bal naast.
De inmiddels binnen de lijnen gekomen Nick Doodeman leverde vervolgens drie assists af, die achtereenvolgens na mooie aanvalsopzetten door Deul, Muttieri en de eveneens – als invaller – debuterende Griek Giannis Iatroudis tot doelpunt werden gepromoveerd. Jonk liet ook Calvin Twigt van Jong Volendam debuteren.
Maandag wacht Jong AZ in Alkmaar. ,,Daar hebben we nog iets recht te zetten”, wist Marco Tol.
FC Volendam: Nordin Bakker; Mohamed Betti, Brian Plat, Marco Tol, Derry John Murkin; Martijn Kaars (74′ Leon Maloney), Boy Deul (88′ Calvin Twigt), Alex Plat, Ibrahim El Kadiri (74′ Nick Doodeman); Francesco Antonucci (82′ Samir Ben Sallam), Samuele Mulattieri (82′ Giannis Iatroudis).
Jong PSV: Vincent Müller; Shurandy Sambo (81′ Tijn Daverveld), Mees Kreekels (81′ Dennis Vos), Luis Felipe, Justin de Haas; Ismael Saibari, Emmanuel Matuta La Nkenda Nosa, Robin Schoonbrood, Richard Ledezma, Mathias Kjølø, Kristófer Kristinsson (62′ Damian Timan).

 

Fotogalerij

Het had wat voeten in aarde, maar initiatief van burgers viert twintigjarig bestaan n

De Speelderij: van lokale enquête tot landelijke voorbeeldfunctie

De afgelopen twintig jaar is het voor jonge kinderen in Edam-Volendam nooit anders geweest: om te spelen moet je bij De Speelderij zijn. Deze vanzelfsprekendheid bestond voor die tijd nog niet in de gemeente. ,,Ik vond het ontbreken van een echte speeltuin in de omgeving een groot gemis”, herinnert grondlegger Gre Nuijens zich. ,,Daarom besloot ik in 1997 een enquête in de Nivo te plaatsen om in kaart te brengen hoe andere mensen daarover dachten.” Het onderzoek zou heel wat teweeg brengen. ,,Er bleek ontzettend veel behoefte te zijn aan een speeltuin. Ik werd aangeschreven en op straat aangehouden. De daaropvolgende periode had heel wat in petto voor ons, maar het is het allemaal waard geweest.”
Door Kevin Mooijer

[ads id=66]

Op 4 september 1998 werd Stichting De Speelderij officieel opgericht. De weg naar het openen van de speeltuin was op dat moment echter nog ver. ,,Het oorspronkelijke idee was om een speeltuin te realiseren bij de IJsbaan in Volendam”, vertelt Gre. ,,Ik ontdekte al gauw dat ik het in mijn eentje nooit waar zou kunnen maken, maar na het plaatsen van de enquête kwam ik in contact met een aantal behulpzame mensen waaronder Hans Schoorl en Ria Uitentuis.” Ria: ,,Ik weet nog dat ik Gre bij de supermarkt zag lopen en bij mezelf dacht ‘die mevrouw is van de enquête uit de krant’. Ik vroeg haar of ze veel reacties op het onderzoek had gehad. Ze bleek een hele doos vol reacties thuis te hebben staan.” Hans: ,,Een van de reacties was een brief van mij waarin ik mijn hulp aanbood. Ik had destijds een dochter van één en vond het spijtig dat er in de gemeente geen geschikte speeltuin was. Ik werkte in Monnickendam naast een speeltuin en had daar wel eens een praatje met de toezichthouder daar. In die zin dacht ik dat mijn meedenken wel van meerwaarde zou kunnen zijn.”
Ria: ,,Destijds was er in de lokale politiek ook het één en ander te doen rondom het realiseren van een speeltuin. Een idee vanuit de politiek was bijvoorbeeld een plan om een speeltuin bij Honingh te laten aanleggen. Dat leek ons in verband met hard rijdend verkeer en de niet centrale ligging geen goed idee. We besloten een handtekeningenactie in Edam te gaan houden en maakten een afspraak bij de toenmalige wethouder. We haalden honderden handtekeningen op, leverden ze trots in en toen ontdekten we dat de wethouder een speeltuin op het middengebied niet zag zitten.” Terneergeslagen keerden Ria en Gre huiswaarts, waar ze niet veel later hulp uit onverwachte hoek aangeboden kregen. ,,Het CDA benaderde ons of we interesse hadden om in gesprek te gaan over het realiseren van een speeltuin in Volendam. Het enige obstakel; wij zouden de planning, organisatie en uitvoering op ons moeten nemen.”

‘Het enige obstakel
was; wij zouden
de planning, organisatie
en uitvoering op
ons moeten nemen’

De eerste stap richting de realisatie van De Speelderij betrof het aantonen dat er behoefte was. Ria: ,,We hadden een handtekeningenactie en de enquête van Gre achter de hand, maar besloten verder onderzoek te doen. We zijn langs alle basisscholen in Edam en Volendam gegaan en hebben de leraren gevraagd een enquête aan de kinderen mee te geven. Als we er meer dan honderd ingevuld terug zouden krijgen, zouden we ons verhaal goed kunnen onderbouwen richting de gemeente. Een week later lagen er 1300 ingevulde formulieren weer ingeleverd op alle basisscholen.” Uit het nieuwe onderzoek bleek dat 99% van de kinderen en hun ouders uit de doelgroep behoefte aan een speeltuin in de gemeente hadden. ,,We hadden wel verwacht dat er behoefte was, maar dat de animo zó groot was, kwam toch als een verrassing.”
Het voorstel werd met onderbouwing van de overduidelijke behoefte ingediend net voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1998. ,,De speeltuin was al opgenomen in het bestemmingsplan van het middengebied, maar we hadden de behoefte overduidelijk aan kunnen tonen. Onze missie was geslaagd”, lacht Hans. ,,Helaas kregen we vervolgens te horen dat we zelf voor de eerste delen van de financiering moesten zorgen. Ons groepje bestond uit drie huisvrouwen en een stoffige ambtenaar, maar ondanks dat zeiden we vol goede moed ‘komt goed. Gaan we regelen.’ Toen we vervolgens naar buiten liepen heb ik mezelf nog wel even achter de oren gekrabd.”
Met hulp van een notaris werd Stichting De Speelderij in het leven geroepen. Hans: ,,Het eerste plan om aan geld te komen ontstond door een actie van de Rabobank. Zij zochten een goed initiatief om te sponsoren. Ze vonden ons idee heel leuk, maar om in aanmerking te komen voor het bedrag van 25.000 gulden moesten we eerst een plan van aanpak schrijven. Via via raakten we in contact met de landelijke speeltuinenbond, waar we advies inwonnen om een realistisch plan te schetsen. We wonnen de sponsoractie van de Rabobank en maakten aanspraak op een ontwerpfonds. Een specialist heeft vervolgens een professioneel speeltuinontwerp voor ons gemaakt. We kwamen bij dat bedrijf in Zaandam aan en werden verwelkomd in een ruimte waar allerlei documentatie over speelattributen, zover het oog reikt, stond. ‘Zeg het maar’, zei die man. Die avond zagen we de speeltuin vorm krijgen.”
De volgende stap betrof het aanschrijven van bedrijven in de gemeente voor sponsoring. ,,Binnen een jaar hadden we het ontwerp en grotendeels het benodigde bedrag bij elkaar. De gemeente wilde daarom het raadsbesluit nemen om de grond ter beschikking te stellen en de kosten van bijvoorbeeld de grondwerkzaamheden voor haar rekening te nemen. De huidige locatie werd gekozen vanwege de mogelijkheid om ooit uit te breiden met een kinderboerderij en vanwege het hoge aantal omwonende kinderen op het Middengebied. Alles liep gesmeerd, tot we de vergunning officieel aanvroegen. Een aantal omwonenden hadden klachten over de locatie. Ze wilden wel een speeltuin, maar niet op die bewuste plek. Dat is uiteindelijk in zoverre geëscaleerd dat het twee rechtszaken zijn geworden. De omwonenden gingen in beroep tegen de afgegeven vergunning van de gemeente, dus wij waren als stichting geen betrokken partij. Uiteindelijk werden de bezwaren ongegrond verklaard en kregen we toestemming om de speeltuin te realiseren. We hebben daarna de omwonenden benaderd om af te spreken dat we ons aan openingstijden houden, geen avondactiviteiten zullen organiseren en er alles aan zouden doen zo min mogelijk geluidsoverlast te veroorzaken. Nu, meer dan twintig jaar later, kunnen we stellen dat het al die jaren over het algemeen helemaal goed is gegaan tussen De Speelderij en de omwonenden. Sterker nog, na verloop van tijd werden zij de grootste klanten! Eén van de buren heeft later nog eens aangegeven zich verslikt te hebben in onze plannen. Hij gaf toe dat hij blij is dat De Speelderij toch gerealiseerd is. Sportief, en een mooi compliment, toch?”

‘We hopen ooit
een kinderboerderij
en educatief centrum
te kunnen realiseren
bij de speeltuin’

De begroting van de Speelderij was gebaseerd op vierhonderd abonnementen. ,,Na het eerste weekend in 2000 zaten we direct aan die vierhonderd benodigde gezinsabonnementen. Het groeide het eerste jaar door tot 1400 abonnementen en sindsdien hebben we rond de 1000 abonnees per jaar. Dat hadden we natuurlijk nooit durven dromen.” Om zoveel belangstelling in goede banen te leiden zijn een hoop vrijwilligers nodig. ,,We begonnen met vier of vijf vrijwilligers, maar onderhand zijn dat er structureel zo’n 35. Sommige vrijwilligers zijn vanaf het eerste uur actief. Dat is toch een mooi compliment voor ons als bestuur van De Speelderij. We worden door vrijwilligers bijgestaan in werkelijk alles. Van boekhouding tot schoonmaken en van toezichthouden tot onderhoud van de speeltuin. Zonder die geweldige mensen zijn we natuurlijk helemaal nergens. We hebben samen een gezellige groep waarmee we al veel hebben meegemaakt. Ieder jaar hebben we een uniek teamuitje waarbij de partners ook meegaan. Dat zijn avonden waar we het nadien nog lang over hebben.”
Gre vult Hans aan: ,,Over het algemeen verloopt alles helemaal goed voor de Speelderij. Het enige waar we ons zorgen over maken is dat een groot deel van de vrijwilligers – waaronder wijzelf – toch wat ouder wordt. Dat een bepaalde leeftijdsgroep op een gegeven moment wegvalt is natuurlijk een realistische gedachte. We staan dus altijd open voor de aansluiting van nieuwe vrijwilligers. Wijzelf denken in principe nog niet aan stoppen, maar nieuw bloed in het bestuur is misschien toch wel eens een goed idee.”
De Speelderij van Volendam heeft het zo goed voor elkaar dat zij regelmatig als voorbeeld wordt gebruik bij besprekingen van de landelijke speeltuinenbond, de NUSO. Ria: ,,We horen vaak van collega speeltuinbestuursleden dat zij veel moeite hebben met het vinden van vrijwilligers, het rondkrijgen van de begroting en het afsluiten van voldoende abonnees. Ondanks dat we geen subsidie van de gemeente krijgen, ervaren wij wat dat betreft vrijwel nooit problemen. Ook vervanging van speeltoestellen en initiatieven als het in 2019 geopende abc-pad hebben we, met behulp van incidentele giften kunnen realiseren. Daar zijn we ontzettend trots op.”
Hans, Ria en Gre delen nog één ambitie als het gaat om de toekomst van De Speelderij: ,,We hopen ooit een kinderboerderij en educatief centrum te kunnen realiseren bij de speeltuin. Daar is tien jaar geleden al een plan voor gemaakt, maar er komt een stuk meer bij kijken omdat je met levende dieren te maken hebt. Begin dit jaar zouden we erover in gesprek gaan met de burgemeester, maar het coronavirus gooide voor nu roet in het eten. Wie zal zeggen wat de toekomst te bieden heeft voor De Speelderij en haar leden. Als het om speeltuinen gaat, zijn we zelf ook gewoon nog kleine kinderen, dus wij zien het in ieder geval met veel enthousiasme tegemoet!”

Speeltuin De Speelderij kan alleen maar bestaan en open zijn dankzij de grote inzet van de vele vrijwilligers. Zij zijn het kloppende hart van De Speelderij. Er zijn vrijwilligers voor het beheer, inspectie van speeltoestellen, schoonmaakwerkzaamheden, onderhoud, inkopen, administratie en noem maar op. Meer dan dertig grote kleine kinderen zorgen ervoor dat alle kinderen van Edam en Volendam onbeperkt kunnen spelen in de zomermaanden. Neem voor meer informatie contact op met het bestuur of vraag informatie aan via info@speelderij.nl

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?