Liefde is… John en Henk genieten van het leven
Ze zijn nog ‘maar’ acht jaar samen, maar hebben samen de hele wereld gezien. John en Henk genieten van het leven en alles wat er op hun pad komt. John: ,,Ik ben blij dat ik voor het geluk heb gekozen.”
Door Jan Koning
[ads id=66]
,,Het eerste wat ik mannen in Volendam die er niet voor durven uitkomen, wil meegeven is, wacht er niet te lang mee”, begint John Kroon. De Volendammer is – nadat hij jaren ‘in de kast zat’ – dolgelukkig met Henk Heijenga uit Groningen. John: ,,Als je te lang wacht, gooi je namelijk een hoop jaren van levensgeluk weg. Er blijven altijd mensen die negatief zullen zijn. Die altijd wat te zeiken hebben. Daar heb ik mezelf op een gegeven ogenblik overheen gezet. Ben er gewoon voor gegaan. Mijn eigen leven gaan leiden. Had veertig jaar dingen gedaan die een ander van me verwachtte en wilde nu iets gaan doen wat ik zelf wilde. Toen ik uit de kast kwam, zeiden mijn vader en moeder: ‘Je bent nu veel gelukkiger. En als jij gelukkig bent, zijn wij ook gelukkig’. Die steun heeft me zo goed gedaan.”
‘Toen ik uit
de kast kwam,
zeiden mijn vader
en moeder:
‘Je bent nu
veel gelukkiger.
En als jij
gelukkig bent,
zijn wij ook gelukkig’’
Voor John uit de kast kwam, was hij eerst getrouwd met een vrouw. ,,De eerste vijf jaar was ik echt verliefd op haar, maar de laatste vijf jaar gebeurde er iets met me. Ik raakte depressief, chagrijnig, was niet meer gelukkig. Ze vertelde me dat ik goed toneel kon spelen, maar had gehoopt dat ik het eerder had verteld. ‘Dan had je eerder gelukkig kunnen zijn’, zei ze nog. In het begin was ze woest en ontzettend verdrietig. Begrijpelijk ook. Ik heb haar jaren voorgelogen en immens pijn gedaan. Daar voel ik me ontzettend schuldig over. Gelukkig spreken we elkaar inmiddels zo nu en dan weer en is het goed.”
Terug naar het moment dat John en Henk elkaar voor het eerst zagen. John: ,,Ik was uitgenodigd door vrienden in Amsterdam Noord op een Songfestivalfeestje. Hij viel me eigenlijk direct op, omdat hij echt het type man is waar ik op val. Stoer, niet zo theatraal, lekker zichzelf.” Henk krijgt dan uiteraard de vraag voorgeschoteld; was het wederzijds? ,,Nee, haha. Ik vond het wel een leuke vent, maar hij was zo stil. We waren met een heel gezellige groep mensen en ik vroeg op een gegeven ogenblik aan iemand wie toch ‘die ene gozer was?’ Dat is een Volendammer, kreeg ik als antwoord.”
John: ,,Direct een stempel en 1-0 achter, haha.” Henk: ,,Ik wist niets van Volendam, was er een of twee keer geweest, dus hij kreeg het voordeel van de twijfel. Later op de avond stonden we samen in de keuken te kletsen en bleek er toch een klik te zijn. We wisselden telefoonnummers uit, maar pas een jaar later volgde onze eerste date.”
De eerste date is op de Zeedijk in Amsterdam en daar vliegt de vonk uiteindelijk over. Henk: ,,Al had ik nog wel allerlei bezwaren, hoor. Hij was een Volendammer, tien jaar jonger en getrouwd geweest met een vrouw. Ik dacht echt; jeetje waar begin ik aan. Toch wilde ik het wel een kans geven. En dan ben je plotseling geregeld op Volendam. Het is me alles meegevallen, hoor. Wat me wel is opgevallen, is dat het glas nooit leeg is. Als we wel eens in De Molen of bij Lotje zitten en het glas halfleeg is, wenkt John alweer dat-ie gevuld moet worden. Dat vind ik op zich wel weer grappig en tekent de gastvrijheid.”
‘Ik vind het
prima als-ie
verkleed gaat,
maar een roze tutu
moesten we maar
even niet doen’
De eerst kennismaking met de kermis was voor Henk ook onvergetelijk. ,,Werden we op maandagmorgen om 8.30 uur – we lagen nog in bed – gebeld door vrienden. ‘Waar blijven jullie nou?’ Ik dacht echt, wat is dit nou? Dus snel uit bed, aankleden en om 9.00 uur zaten we in Lotje. Aan de bami, bitterballen en wijn. Gelijk geld lappen en drinken. Dat had ik nog nooit meegemaakt, maar ik ging er met alle plezier in mee.” Henk gaat inmiddels zelfs het liefste op maandag van kermis in een roze tutu over de dijk, maar dat gaat voor John net iets te ver. ,,Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg, blijft toch mijn motto. Ik vind het prima als-ie verkleed gaat, maar een roze tutu moesten we maar even niet doen.”
De twee mannen kunnen er smakelijk om lachen. Ze genieten zichtbaar van het leven en alles wat ze samen bindt. John: ,,We gaan vaak uiteten en reizen samen de wereld rond. Dat vinden we echt leuk en is iets dat ons absoluut bindt.” Henk: ,,Steden als Vancouver, San Francisco, Berlijn, Madrid, Wenen, Brussel, Antwerpen, Dublin, Mexico en ga zo maar door. We genieten met volle teugen van het leven dat we leiden en ik ben blij dat we het samen kunnen en mogen doen.” John: ,,Dromen? Ben eigenlijk wel tevreden, maar Australië is een land waar ik toch nog wel graag eens naar toe wil.”
