Vandaag zijn we gesloten.

All posts by De redactie

Beplanting in vijver haalt uitzicht weg in de Papaverstraat

Vorig jaar is de Papaverstraat, gelijk na het renoveren van de Burg. van Baarstraat, keurig netjes herbestraat. Hier zijn de bewoners heel content over. Er zijn ook enkele parkeervakken bijgekomen.

 

Langs de oever van de vijver is echter beplanting gekomen. Hiermee wordt bijna de hele vijver bedekt door de al te weelderige groei. Door de struiken en waterplanten is het uitzicht ontnomen voor de bewoners van de Papaverstraat. Ze hebben er al enkele malen beklag over gedaan bij de gemeente, maar de begroeiing blijft gewoon staan.

“We kunnen de huizen aan de overkant niet meer zien en ook de appartementenflat aan de Julianaweg is aan ons oog onttrokken”, verzuchtten enkele bewoners van de straat. Ze hopen dat de groene strook aan weerskanten van de vijver toch kortgewiekt gaat worden.

Fotogalerij

Liefde is… Voor Wim & Monique is iedere dag een verrassing

‘Ik moet hem nog elke dag kneden’

,,Waarom we na 53 jaar nog steeds samen op de bank zitten? Omdat iedere dag opnieuw een verrassing is”, lacht Monique. ,,Als Wim wakker wordt, vraag ik of hij lekker geslapen heeft, wat we gaan eten en vraag ik mezelf af wat deze dag in hemelsnaam weer zal brengen?”
Door Jan Koning

,,We hebben namelijk geen idee wat de dag zal brengen”, vertelt Wim Runderkamp. De telg van de (wereld)beroemde slagersfamilie ziet er gesoigneerd uit. Geflankeerd door zijn beeldschone vrouw Monique laat hij weten dat het leven hem toelacht. ,,Het is wel altijd leuk en wij zeggen altijd ‘bij ons kan het gas wel uit’. Wat wil zeggen dat we heel makkelijk zijn. Iets waar bijvoorbeeld onze schoondochter Marga heel erg aan moest wennen. Die was altijd heel erg van het plannen, terwijl de plannen bij ons van het ene op het andere moment kunnen wijzigen. Ook al staat het eten al letterlijk op het gas. Maar ze is blij dat ze het nu een beetje leert.”

[ads id=66]

Seks
Waar de plannen tegenwoordig regelmatig wijzigen, was Monique vroeger vastberaden om zich aan een plan te houden. ,,Geen seks voor het huwelijk. Dat is ook de reden waarom Wim het meerdere keren heeft uitgemaakt in onze verkeringtijd.” Wim: ,,Om de seks, inderdaad”, lacht hij, ondeugend als hij is. ,,Monique kwam uit een nogal religieuze familie met drie nonnen en een missionaris. Leuk allemaal, maar ik kon het er niet uitzweten. Dus ging ik met een ander.” Monique: ,,Ik was in die tijd zo bang gemaakt door mijn vader en moeder, dat ik dacht dat wanneer Wim aan me kwam, ik direct zwanger zou zijn. ‘Dus kijk in Godsnaam uit.’ Tijdens onze eerste date – dat was in de bioscoop aan de Julianaweg – pakte hij mijn duim vast en begon ik helemaal te gloeien. Of toen we een keertje op het strandje bij Willem Honing aan het vozen waren en dat hij met zijn natte zwembroek tegen de mijne aan was gekomen. Ik was ervan overtuigd dat ik zwanger was geraakt. Zo erg was het.”

Futuristisch
Vier jaar lang is het aan en uit, tot ze uiteindelijk op jonge leeftijd al besluiten te trouwen. Wim werkt op dat moment al in de slagerij bij zijn vader. Monique: ,,Ik werkte eerst nog als gezinsverzorgster bij mensen thuis. Vijf dagen in de week, terwijl Wim in de slagerij werkte. Dat was in die tijd al best progressief. De vrouwen bleven meestal thuis en zorgden voor de kinderen. Een van mijn vriendinnen vroeg zichzelf zelfs af of Wim het niet in z’n eentje kon verdienen.”
Na een aantal jaar nam Wim de zaak over van vader Cor en ook Monique maakte de overstap en begon te werken bij Slagerij Runderkamp. Ze zou er bijna veertig jaar werken en zag, samen met Wim, dat de kinderen het stokje overnamen. Wim: ,,We zijn ontzettend trots op onze kinderen Niels en Sandra en er staan er inmiddels nog een aantal klaar om de lijn van slagers voort te zetten. Wat we vooral ontzettend knap vinden – en wat ons vervult met trots – is dat ze binnen een paar jaar het hele bedrijf hebben getransformeerd van een traditionele slagerij naar een iets futuristisch waar een ander niet eens bij op zou komen. En het werkt. Het werkt zelfs zo goed, dat we de winkel in De Stient zo snel mogelijk volgens hetzelfde concept willen inrichten.”

Uitgenodigd
Na tientallen jaren vol werkplezier in de slager genieten Wim en Monique inmiddels van hun welverdiende pensioen. ,,Hoe wij onze dagen vullen? Met praten over vakanties. Iedere week met als doelstelling om iedere maand een keer op vakantie te gaan”, lacht Monique. ,,We zijn overigens niet van die wereldreizigers hoor. We houden het binnen Europa en zijn gek op fietsen. We gaan ook vaak naar Zakynthos, in Griekenland. Daar hebben we mensen ontmoet. Een Nederlandse vrouw die met een Griek getrouwd is. Dat zijn inmiddels kennissen geworden en daar zijn we al een paar keer geweest. We zijn zelfs uitgenodigd voor hun huwelijk, het dopen van de kinderen en het Paasfeest. Dat is wel iets unieks. We zouden dit jaar in het voorjaar weer naar Griekenland gaan, naar drie eilanden, maar dat ging niet door vanwege Corona. Dus hebben we met de fiets – en de boot uiteraard – alle Waddeneilanden bezocht. Van Texel tot Schiermonnikoog met iedere keer twee dagen op een eiland. Eigenlijk zou je een dag langer op een eiland moeten blijven, maar het was fantastisch!”
Een prachtig avontuur voor het echtpaar dat volgend jaar hun 50-jarig huwelijk zal vieren. ,,Dit keer geen groots avontuur, maar gewoon lekker een weekje op vakantie met het gezin.”

 

Fotogalerij

Na Brykey Beat en Goud portretteren Marco en Michel straks… n

Het bijzondere van Volendamse tweelingen

Tweelingen hebben veel van hetzelfde, dat maakt ze speciaal. Soms zijn het twee mensen met één gedachte, soms lijken ze als twee druppels water op elkaar. Of heeft de één de ander verloren. Van tweelingen is sowieso bekend dat het complicaties kan opleveren tijdens de zwangerschap. Er zijn echter ook moeders, die bij de bevalling te horen kregen dat er nóg een kind ter wereld zou komen. Verhalen genoeg, zo weten Michel Veerman en Marco Bakker inmiddels. Het creatieve duo legde eerder samen lokale muzikanten (Brykey Beat) en sporters (Goud) vast in woord en beeld en gaat vanaf medio november Volendamse tweelingen portretteren, in een wekelijkse serie voor de Nivo. Michel: ,,Het gaat over gewone mensen, vaak met een bijzonder verhaal.”
Door Eddy Veerman

,,Je bent altijd aan het nadenken over iets nieuws als je het ene hebt afgerond”, begint Marco over hun derde coöperatie. ,,We bedachten dat we sowieso alle tweelingen in Volendam in kaart willen brengen. Ik heb met professor De Geus van het VU-ziekenhuis contact gezocht, want ik wilde graag berekenen hoeveel tweelingen ons dorp – gekeken naar het landelijke gemiddelde – zou moeten hebben. Dat zouden er vierhonderd kunnen zijn.”

[ads id=66]

Marco: ,,Maar we zaten zo snel op de tweehonderd en meer, dat het er best eens meer zouden kunnen zijn. Dat zou betekenen dat Volendam boven het landelijke gemiddelde zou liggen.”
Michel: ,,Het idee was om twee verschillende foto’s te maken in een studio. Waarbij de tweede net iets anders is. We zoeken sowieso naar variatie. Sommige tweelingen lijken zó veel op elkaar, dat we ook een keer hebben gevraagd om voor de tweede foto van kleding te wisselen. Zoek dan maar eens het verschil.” Marco: ,,Ik begon zelf ook te twijfelen en moest aan één van hun kinderen vragen of ze écht kleding hadden gewisseld.”
Het duo heeft al enkele tweelingen geportretteerd. Zoals bij de voorgaande samenwerkingen verzorgt Michel de tekst en dat vergde met de muzikanten en sporters veel voorbereiding. ,,Dan interviewde ik de mensen over of juist vanwege datgene wat ze hebben bereikt. Tweelingen hebben niet zo’n verhaal, daarom moet je goed luisteren en zoeken naar die andere invalshoek, naar dat bijzonderheidje.”
,,We hebben veertig vaste vragen, over verschillen, of dezelfde eigenschappen, maar zodra ze gaan vertellen, dan ga je daar op inzoomen.” Marco: ,,Uit elk verhaal moet je de krenten halen.”
Michel: ,,We hebben niet alleen ééneiige maar ook twee-eiige tweelingen. We hebben de jongste en de oudste – waarvan wij weten – al gefotografeerd, dus we beslaan de tweelingen vooralsnog van 0 tot 83 jaar. Die laatste heeft nog de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. ‘We bellen elkaar altijd als er iets in de familie’, zei één van de twee. Ze wisten ook nog te vertellen over die oorlogstijd.”

‘Er zijn tweelingen
waarbij als de
één oorontsteking
rechts heeft,
de ander pijn aan het
linkeroor voelt’

,,We wilden echt iets speciaals maken en Marco vond iets van een Amerikaanse fotograaf, wat we vervolgens naar eigen hand hebben gezet, dat is heel leuk.” Marco: ,,Je wilt toch een andere vorm kiezen dan bij de muzikanten en sporters. Het gaat nu meer om de interactie tussen de twee hoofdpersonen, je kijkt hoe ze reageren op elkaar. Tweelingen hebben tenslotte een bijzondere band.”
Michel: ,,We willen heel graag dat als mensen deze aankondiging lezen, zij de tweelingen die ze kennen aan ons mailen, want we willen zo graag – ook al kunnen we ze niet allemaal fotograferen – de lijst compleet hebben. De gemeente kan ons niet aan die lijst helpen en historici – zoals Crelis Tuip – hebben ook niet zo’n lijst, want het werkt nou eenmaal anders met stambomen. Als dit lukt, om de tweelingen van 1935 tot 2021 in kaart te krijgen, dan kom je wel ergens mee aanzetten. Dat laat mij niet los.”
,,We zouden het uiteindelijk graag bundelen in een boek. Maar zo’n dik en groot boek, dat weten we inmiddels, kost een hoop centen.” Marco: ,,We merken wel dat er belangstelling voor het onderwerp is, qua regionale media. We gaan het gewoon aftasten en dan zien we vanzelf straks waar het toe leidt.”
Fotograaf en schrijver stuitten inmiddels ook op tweelingen, waarvan de helft, soms op jonge leeftijd, is overleden. ,,Dat leidt tot gesprekken met een hele bijzondere dimensie. Een het contrast is soms heel groot. Van dramatiek naar humor. Meestal is dat met wat oudere tweelingen.”
,,We hebben ook de bijnamen er bij, dus we kunnen ook zien in welke families de tweeling het vaakst voorkomt. Stel je voor dat jouw zoon verkering krijgt met een ‘Kirrie’, dan is er een verhoogde kans op een tweeling… Het is echt interessant, als je een bloedlijn gaat maken, dan bedekt dat heel Volendam.” Michel’s ogen glinsteren. Hij is helemaal in de ban van het project. ,,Er zijn tweelingen waarbij als de één oorontsteking rechts heeft, de ander pijn aan het linkeroor voelt. En wist je dat een tweeling hetzelfde dna heeft…”
Denk je Michel en Marco te kunnen helpen, mail dan de namen van de tweeling, geboortedatum, plaats en tijd naar michelveerman68@gmail.com

Marco Bakker en Michel Veerman portretteren de tweelingen in Volendam. Foto Marion Bos

 

Fotogalerij

Halve Maen terug in de Volendamse haven

Na twee maanden van afwezigheid keerde de Halve Maen, de VOC-replica van 1609, woensdag terug in de haven van Volendam. Het museumschip is wederom te bewonderen en vormt een onderdeel van het Volendamse havengezicht.

 

In de hoek van de haven bij de rokerij van de Kale, ligt het schip afgemeerd. In elk geval tot 30 september is Volendam de thuishaven van de Halve Maen. Sinds vrijdag zijn er weer bezichtigingen mogelijk.

Er zijn vrijwilligers aanwezig die een extra uitleg kunnen geven en ruimte hebben voor vragen. Er worden ook vrijwilligers gezocht die verschillende taken voor de instandhouding van de Halve Maen kunnen verrichten. Geïnteresseerden kunnen zich aanmelden bij het VOC-schip.

Fotogalerij

Indrukwekkende eerbetoon aan Klaas Veerman (Does)

Maandagmorgen om 10.00 uur was er een indrukwekkend laatste eerbetoon van de Marken Express voor Klaas Veerman (Does). Hij is op 12 augustus op 57-jarige leeftijd overleden. Zijn leven lang maakte Klaas met de boten van de Marken Express als kapitein de overtocht tussen de havens van Volendam en Marken.

 

Met de drie grote schepen van de Marken Express werd voor Klaas de laatste vaartocht op het Markermeer gehouden. Op de voorste boot stond de kist terwijl vlaggen halfstok aan de schepen hingen.

Onder het luiden van de scheepsbel en toeters van de rondvaartboten werd het havengat uitgevaren en richting Marken gekoerst. Het zorgde voor een indrukwekkend gezicht. Hierna volgde de uitvaartdienst in de Vincentiuskerk.

Fotogalerij

Padel: fanatieke sportbeleving bij ondergaande zon en verlichte kooi n

‘Dit is ook weer Volendam, uniek’

Het eerste lokale (Slagerij Runderkamp Havenhof) padeltoernooi met aansluitend het landelijke evenement (RABO P500-toernooi) werd meteen een onvergetelijke. ,,Dit is ook weer Volendam, echt uniek”, zei Kees Kwakman nadat hij donderdagavond onder grote belangstelling bij zonsondergang toch verrassend de finale van de Dijkzicht-leden speelde en even na elven had verloren. In het weekeinde kon het publiek vervolgens genieten van de kunsten van de nummers één van Nederland én de gelegenheidsdeelname van toptennisster Kiki Bertens.
Door Eddy Veerman

Gezien zijn huidige status (analyticus bij FOX Sports) was het logisch dat Kees Kwakman na afloop van de zinderende finale in de hoogste categorie (B) de microfoon ter hand nam en de organisatie bedankte. ‘Ballap’ maakte al wel wat mee als voetballer in binnen- en buitenland, stortte zich na zijn loopbaan op tennis en raakte verknocht aan het padelspelletje. Dagenlang traden koppels uit Edam-Volendam onder tropische temperaturen tegen elkaar in het strijdperk en donderdag werden de halve finales en aansluitend de finales gespeeld.

[ads id=66]

Kwakman vormde een gelegenheidsduo met Pieter Zwarthoed, die over een uitmuntende techniek beschikt. In de poulefase speelde het duo ook al tegen hun latere tegenstanders in de finale, Hendrie Kwakman (pum) en Peter Runderkamp. Dat duo, gelouterd op de tennisbaan, won toen in de super tie-break van de derde set (10-7).
Donderdagavond volgde een herhaling, voor zo’n 250 meelevende toeschouwers, in Spaanse sferen, daar waar de sport razend populair is. Opnieuw dwongen Pieter Zwarthoed en Kees Kwakman een derde set af en opnieuw gaf de ervaring – en de klasse – van hun tegenstanders de doorslag: 6-3, 5-7, 6-3. Zo won Peter Runderkamp aan de zijde van Hendrie Kwakman als naamgever zijn eigen toernooi. ,,Het is een fantastische week, met zoveel deelnemers en mensen langs de kant. Dit kan volgend jaar weer aan.”
In de C-categorie werd ook op behoorlijk niveau gestreden. In de eindstrijd waren Roy van Antwerpen en Arjan van den Berg te sterk (7-5, 6-1) voor Jeffrey Schilder en Mike Smit. In de D-categorie hadden Huub van Maanen en Ronald Schut ook twee sets (6-3, 6-4) nodig om Dennis en Robin van den Berg van zich af te schudden.
In het weekeinde volgde het RABO P500-toernooi, een circuit van zes topevenementen door het land. Dat padel populair is, bleek in de week voorafgaand al. Veel voetballers en tennissers beoefenen de sport inmiddels en de tennisbond (KNLTB) heeft de sport ook omarmd. Eén van ’s wereld beste tennissters, Kiki Bertens, greep het toernooi in Volendam aan om ook een keer deze opkomende racketsport in toernooi vorm te spelen. Bertens, die vanwege de coronasituatie afzegde voor de US Open in Amerika, schreef zich in met collega-tennisster Richel Hoogenkamp.
Ze kwamen in de tweede ronde uit tegen onze dorpsgenoten Geranne Veerman en Giséla Kemper, die maar één game wisten te veroveren. Het duo toptennissters sneuvelde in de halve finale en daarin vond bij de mannen ook dorpeling Jasper Smit, die in de jaren voorafgaand steevast in deze week op baan 1 het Palingtoernooi tenniste, zijn waterloo.
Smit speelde met zijn voormalige dubbelpartner in het tennis, Martijn van Haasteren. Zoals verwacht moesten zij hun meerdere erkennen in de nummers één van ons land (en latere winnaars), Bram Meijer en Uriël Maarsen: 1-6, 5-7. Naast Smit mochten Hendrie Kwakman en Peter Runderkamp deelnemen aan het hoofdtoernooi – ze kregen een wild card als winnaars – en zij deden het zeer verdienstelijk in de eerste ronde: 4-6, 4-6.
Direct nadat het duo Maarsen/Meijer met overmacht de finale had gewonnen, dankte Jasper Smit als lid van de wedstrijdleiding de deelnemers, het publiek en de sponsors. Namens de Rabobank verrichtte Johan Keizer zondag de prijsuitreiking. Hij liet geen twijfel bestaan dat de bank het toernooi, gezien de groei van de sport in onze gemeente, volgend jaar weer sponsort.

Fotogalerij

In de Nivo van vandaag, 19 augustus 2020

Wij wensen iedereen veel leesplezier met onder andere de volgende onderwerpen:

• Incidenten zorgen voor onrust
• Johan Bond neemt zijn levenslessen mee en draagt ze uit
• Piet Blaauw jaagt zijn droom na in Oostenrijk, Jacqueline in Volendam
• VD|80: Hoe zit het met de bereikbaarheid en de afrit naar Spaander?
• Na Brykey Beat en Goud portretteren Marco en Michel straks…
• Het avontuur ligt te wachten op de Halve Maen in de haven van Volendam
• IT’er gemeente werkt samen met ‘briljante game-ontwikkelaar’
• Liefde Is… Voor Wim & Monique is iedere dag een verrassing
• FC Volendam verbaast voetbalwereld met constructie rond Antonucci
• Jeanine van Schendel (39) nieuwe directeur de Triad
• De tuin van Karla en Dick Smit (Dibbes)
• Padel: fanatieke sportbeleving bij ondergaande zon en verlichte kooi
• 3JS willen ook voor Volendamse jeugd spelen

Fotogalerij

Bijeenkomst gouden echtparen

Voor de eerste keer na enige versoepelingen van de Coronamaatregelen ontving burgemeester Lieke Sievers afgelopen donderdag 9 gouden echtparen in “De Amvo”. De eerste burger was er blij om dat er weer een gouden paren bijeenkomst gehouden kon worden om hen te feliciteren met het 50-jarig huwelijk.

 

Een feesttaart werd aangesneden voor bij de koffie en burgemeester Sievers ging de tafels langs om in gesprek te gaan met de jubilerende paren. Het ging om 6 echtparen uit Volendam, 2 uit Oosthuizen en 1 uit Edam. Deze echtparen waren 50 jaar getrouwd in de periode van januari tot en met half mei 2020.

De namen van de 9 aanwezige echtparen: De Groot-Mantel (Edam), Veerman-Plat, Douw-Joosen, Laan-de Roode, Nieuweboer-Jonk, Nuijens-Visser en Hansen-Kok (uit Volendam), Burggraaf-Houtman en Joosten-Steenman (uit Oosthuizen).

Fotogalerij

Wateroverlast door hoosbui

Afgelopen weekend zorgden onweersbuien voor de nodige overlast in het hele land. In onze gemeente viel het mee, maar er waren wel enkele fikse hoosbuien. Maandag omstreeks 16.00 uur was er wel een onweersbui die ruim een uur duurde.

 

De overvloedige regenval zorgde dat er her en der grote plassen ontstonden. Met name in de laaggelegen delen. Zo stond de Julianaweg ter hoogte van de Gymstuif blank. Ook in andere straten, zoals in de Maanstraat, was het weg bedekt met een laag water. Toen het stopte met regenen stroomde het regenwater snel weg.

Er was bij enkele woningen waterschade door lekkende daken. Ook in de Volendamse bibliotheek sijpelde het hemelwater via het dak naar binnen en dat betekende emmers plaatsen en dweilen. Na regen komt zonneschijn en ’s avonds was er een mooie dubbele regenboog te zien.

Fotogalerij

Scherm tegen de autokoplampen

De in- en uitrit naar de nieuwe woonwijk Keetzijde op de Broeckgouw, is enige maanden geleden gereed gekomen. Op de T-splitsing met de Keetzijde splitst de weg op het talud twee kanten op.

 

Dit om te voorkomen dat ’s avonds en in de nachtelijke uren het licht van de autokoplampen op de woningen aan het Oorgat schijnt. Met rood-witte hekken is er een “V” in de Keetzijde aangebracht bij de in- en uitrit.

Op het hek dat erachter geplaatst is, is kortgeleden een groen scherm bevestigd door de medewerkers van de gemeente, dat de lichtstralen opvangt van de auto’s. Zodoende is het probleem van het beschijnen van de woningen afdoende opgelost.

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?