Twee Volendamse winnaars in ‘3’ met Peter Tol en Nina Kwakman n n

Engelengeduld wordt beloond

Alle ingrediënten lijken aanwezig om straks internationaal te gaan ontdekken hoe ver de VWO-leerlinge op de tennisbaan kan komen. Lengte, spelinzicht, het slagenarsenaal en dat het met de mentaliteit ook goed zit, toonde zij zondag op de banen waar het allemaal begon, die van TV Dijkzicht.
Het was haar eerste deelname aan het Palingtoernooi. ,,Dan weet je dat er veel publiek komt kijken, dat maakt het een beetje anders dan normaal, maar als ik op de baan sta, is het voor mij gewoon een tenniswedstrijd.”
Op diezelfde banen liggen de voetsporen van haar grootouders, ooms en haar vader (Robert) en moeder (Elles). Menig tennisliefhebber herinnert zich de marathonpartij die Robert Kwakman in de D-categorie speelde in de finale tegen tv-presentator Frank Kramer. ,,Die verloor ik wel”, herinnert de KIVO-directeur zich. ,,Toen was ik twaalf jaar en dat was in de 6-categorie. Nina wint nu de 3, dus zij is wel wat verder.”
Zijn dochter klopte onderweg de als eerste geplaatste dorpsgenote Giséla Kemper en kwam in de finale met de twee jaar oudere Isa Kiebert een bekende tegen. ,,Ik had twee keer eerder tegen haar gespeeld. Won beide keren in twee sets, maar stond toch twee uur op de baan.” Kiebert kiest er voor het spel te vertragen, met hoge ballen tegen de baseline. ,,De meiden van mijn leeftijd spelen alles hard. Maar tegen haar moet je geduld hebben. En als het dan niet gaat zoals je wilt, moet je mentaal sterk zijn. Dus dit was wel een test. Als je het niet kan afwachten en alles uit ramt, kun je verliezen.”
Ze won de eerste set, maar verloor de tweede, in een temperatuur die de dertig graden aantikte. Nina probeerde continue tempo te maken, maar deed dat van achter de baseline. ,,Ik zou eigenlijk meer de baan in moeten. Maar ik had wel wat spanning en als je dan 0-1 achter staat in de derde set, ga je niet naar voren en de bal uit de lucht pakken. Dat is misschien wel goed om echt beter te worden.”
Robert: ,,Dan zou je je wedstrijd als training moeten zien en is het resultaat even niet belangrijk. Maar zo’n finale in Volendam wil je natuurlijk winnen.” Nina: ,,Daarom hield ik de ballen in en wist ik dat het een langere partij en met lange rally’s ging worden. In het begin van de derde set dacht ik even: dit wordt moeilijk. Maar zij maakte ook fouten en bij 2-1 kreeg ik er weer vertrouwen in. Qua niveau van tennis was dit niet de mooiste overwinning, maar dat ik ‘m er na een achterstand nog uitsleep, maakte het wel heel mooi.”
Vanaf haar twaalfde traint zij doordeweeks elke dag. ,,Eerst had ik les bij Dijkzicht van Rob Gomersbach, sinds een tijdje bij De Kloek in Middenbeemster.” Ze maakt tevens deel uit van de bondsselectie. ,,De eerste training is op maandag van kermis, dus dan ga je niet overslaan.”
Vader Robert: ,,Het mooie is dat ze met de meiden als team optrekken. Regelmatig met elkaar trainen en ook toernooien in binnen- en buitenland spelen. Je bent elkaars concurrent, maar je moet elkaar sterker maken. Ze kunnen ook goed met elkaar overweg.”
Nina: ,,Dit jaar zijn we vier weken op toernooi in buitenland geweest. Waaronder Tsjechië, Italië en op Mallorca. Gelukkig kon ik dat goed afstemmen met school (Don Bosco College, red.).”
Robert: ,,Dan wordt er ook veel aan het zelfstandig worden gewerkt. In zo’n week moeten ze de telefoons inleveren. ’s Avonds krijgen ze een half uurtje. Dat stimuleert ook dat ze meer samen optrekken. Ik zie wat dat met Nina heeft gedaan. Twee jaar geleden zat haar navelstreng nog vast als het ware, die is nu wel los”, glimlacht hij.
De toewijding voor haar sport is voor Nina normaal. ,,M’n vriendinnen vinden het leuk dat ik tennis. Ik deel niet steeds met ze als in de finale sta, ik hoef niet in de belangstelling te staan.” Ze kan niet overal bij zijn. ,,Maar mijn vriendinnen weten dat, het is mijn eigen keuze.”
Robert: ,,Ik vind het knap dat ze zich daar ook niks van aantrekt. Er is bij deze meiden gelukkig geen groepsdruk. En Nina vindt het ook fijn om op zaterdagavond samen met ons een filmpje te kijken. Sport kan je veel brengen. Plezier, discipline, omgaan met teleurstellingen, dat zijn lessen voor het leven.”
,,Ik las een tijdje geleden in het verhaal van zwemmer Luc Kroon dat andere ouders nog wel eens kunnen reageren met dat als je veel traint, je als kind veel mist. Maar ze maken juist zóveel mooie dingen mee. Het pad er naar toe, om eventueel een tennistopper te worden, is al heel mooi.”
Dat haar vader ook op goed niveau heeft gespeeld, is een pré. Nina: ,,Dat is wel belangrijk. Mijn pa en ma moeten weten wat ik doe. En wat ik voel. Dat als ik een keer verlies, dat ze dan niet zeggen: het is maar een wedstrijd. Want je traint er hard voor, dus als ik dan teleurgesteld ben, wil ik graag eerst even wat tijd voor mezelf. Daarna kunnen we er samen goed over praten.”
In juli was het NK, tot en met 14 jaar. ,,Ik hoor bij de beste vier van Nederland. Maar ik had niet veel punten gehaald in Nederland vanwege Europese toernooien, dus was wat gezakt op de ranglijst, maar wel als vijfde geplaatst.” Daardoor trof ze in de kwartfinale de nummer één geplaatste. Robert: ,,Een meisje dat al vier jaar ongeslagen is. Maar qua strijd en tennis was het Nina’s beste wedstrijd van het seizoen.”
Nina: ,,Ondanks de uitslag was ik tevreden. Zij speelt heel aanvallend, zoals ik ook zou willen spelen. Het ging in het begin gelijk op. Zij gaat dan nóg beter spelen, gaat in de baan staan en neemt de ballen sneller. Dus het was niet dat ik slechter ging spelen. Maar die wedstrijd gaf me wel het gevoel dat ik bij de beste speelsters hoor.”
Ze geniet van het spel als ze zelf op de baan staat. Robert: ,,Maar ze ziet ook zowat elke wedstrijd op tv.” Nina: ,,Het liefst kijk ik naar Simone Halep. Zij speelt lekker aanvallend.” Robert: ,,Er zijn heel veel goede meiden, heb ik deze weken weer gezien. Nina ontwikkelt zich goed. Je moet het gewoon per jaar bekijken.”

Tol: ‘Dit was nog een gemis in mijn tennisleven’
Coryfeeën gingen hem voor, maar het winnen van categorie 3, de vroegere B1, prijkte nog niet op de palmares van Peter Tol. ,,Ik ben enkele jaren ‘A-speler’ geweest en nu er weer een 3 op m’n pasje staat, wist ik dat het nu moest gebeuren. Daarom had ik alles op dit toernooi afgestemd, m’n vriendin heeft me in jaren niet zo gefocust gezien en het is goed uitgepakt.”
De voormalige tennisleraar heeft een nieuwe passie opgebouwd: het menselijk lichaam. ,,Mijn werk als fysiotherapeut is mijn hobby geworden, zo leuk vind ik het”, aldus de 33-jarige Volendammer, die dit jaar zijn studie geriatrie/gerontologie afrondt.
,,Tennis kwam daardoor op een ander plan – hoewel ik fysiek nog wel veel train – maar je probeert natuurlijk de achteruitgang te stagneren. Maar nu wilde ik hier fit en goed zijn. Ik heb drie keer de finale van de 3 verloren, werd daarna Á’, dus dit was nog een gemis in m’n tennisleven. Ik heb een goede competitie gespeeld en voelde me voorafgaand redelijk.”
Hij begon tegen dorpsgenoot Mervin Smit, die woon- en werkachtig is in Zwitserland. Het werd 7-6, 7-5. ,,Het was moeilijk, ik speelde niet mijn beste tennis, maar moest heel veel ballen slaan en dat werd de basis voor de andere wedstrijden.”
In de halve finale kwam hij een goede bekende tegen: de jongere John Veerman. ,,Een hele goede tennisser. Ik won van hem in de laddercompetitie, maar wist dat het een andere wedstrijd ging worden. Uiteindelijk kroop ik door het oog van de naald. John had me schaakmat in de eerste set (3-6). Ik hield mezelf groot, maar van binnen dacht ik: probeer nog een paar games te sprokkelen, want 3-6, 1-6 staat niet zo mooi op het scorebord.”
Vervolgens draaide het om. John gaf na afloop aan dat ik zo rustig bleef na die eerste set. Dan zie je hoe belangrijk het mentale deel en je uitstraling is. Toen ik in die lange partij in de derde set nog zo’n hoog niveau haalde, dacht ik: in deze finale moet het gebeuren.”
,,In de eerste set moest ik wennen aan zijn spel”, zei Tol over tegenstander Junior Geel. De veel oudere Volendammer probeerde in de hitte opnieuw stoïcijns te blijven. En een gentleman, want na twee geluksballetjes achter elkaar bood hij meerdere malen zijn excuses aan. Flink zwetend in zijn katoenen shirt. ,,Ook daar was ik vooraf mee bezig. Ik had veel gespeeld en niet alles was gewassen, maar ik dacht: laat ik de rol van underdog aannemen en een retroshirt aantrekken, niet te professioneel, maar wat ouder over komen.”
,,Voorheen had ik altijd rituelen en nu ook, omdat ik voelde dat het een belangrijke wedstrijd was. En in de tweede set merkte ik dat er toch ergens nog een laatje open kon, waarvan ik niet wist dat-ie er nog was.”
En zo pakte hij samen met dorpsgenote Nina Kwakman de titel in de 3-categorie. ,,Een Dijkzicht-feestje. Ik weet niet of dat al eerder is gebeurd. En heel speciaal om hier te winnen, want ik loop al bij deze club rond sinds ik kan kruipen. Door andere maatschappelijke keuzes wordt je niveau wat minder, da’s een natuurlijk proces, maar het was mooi om te zien dat de oude baas er weer even was.”

Foto: Nina Kwakman in haar finalepartij.

Foto: Peter Tol slaat een technisch fraaie backhand in de finale.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel