All posts by De redactie

De redactie Algemeen | 6-9-2019 | 10 min. leestijd

Van de kooi in Chelsea tot voetbalprof in Volendam

Opeens bevond die negentienjarige youngster uit het Engelse Chelsea zich tussen de hossende spelers en FC Volendam-supporters, dansend op het ‘Wiegelied’. Darius Johnson. Een geboren straatvoetballer, die nooit deel uit maakte van een jeugdopleiding van een club. Hij danst langs tegenstanders en zijn aanname met twee voeten tijdens een wedstrijd met Rising Ballers (een platform voor straatvoetballers uit de wijken) ging prompt viraal. FC Volendam pikte hem op, vlak nadat hij stage had gelopen bij het grote Chelsea. Alles gaat op intuïtie. Jarenlang was het buiten schooltijd ‘just me and my ball’. ,,Hier kan ik me ontwikkelen tot teamspeler en tot een voetbalprof.”
Tekst: Eddy Veerman. Foto’s: Sonny Sier

Toen bekend werd dat hij naar FC Volendam zou gaan, ging het youtube-filmpje, waarin hij zich voorstelde, van Johnson en de Rising Ballers zoals gezegd viraal. ,,Rising Ballers heeft enorm geholpen. Ze zorgden ervoor dat ik me comfortabel voelde. Ook voor dat YouTube-filmpje. Ik heb de laatste jaren veel met ze opgetrokken, het voelt voor mij als familie.”
In datzelfde filmpje praat hij met een ‘slang’, een Engels dialect. ,,Bepaalde letters slikken wij in, in onze buurt spreken we niet alles uit.”
Die buurt is de Londense wijk Chelsea. Van die club was hij sinds kind-zijn idolaat, gevoed door zijn vader. ,,Mijn idool is Didier Drogba, voormalig speler. Ik ken zijn zoon. In 2012, toen Drogba met een kopbal Chelsea de Champions League bezorgde, dat was mijn beste moment als fan van die club. Een sterke spits. Ik heb veel wedstrijden live gezien, tussen het publiek zong ik alle liedjes mee.”
,,Als kind ging ik naar school, dan pakte ik thuis mijn rugtas en m’n bal en ging naar het veldje. We hadden een voetbalkooi, met eerst nog asfalt als ondergrond. Het lag op drie minuten wandelen van thuis. Later werd er kunstgras in gelegd.”

‘Als kind ging ik elke
dag na school naar de kooi
en was het de bal en ik’

,,Toen ik er laatst was om voor het vertrek naar Volendam herinneringen op te halen, zag ik dat de kooi verdwenen was. Werd ik wel boos om, maar ik hoorde dat ze een nieuwe gaan aanleggen. Daar liggen een hoop herinneringen van mij. Daar heb ik letterlijk leren voetballen.”
,,Je hebt er flatgebouwen van vier verdiepingen en als ik uit school kwam en ze zagen me, kwamen zij ook naar beneden, om samen te voetballen. Op een gegeven moment mocht ik ook met de wat oudere jongens meedoen, dat heeft me in fysiek opzicht sterker gemaakt. Ik moest langs hen zien te komen. Dan deden ze me eerst pijn, maar dat maakte me ook sterker.”
,,Ik had een jonger broertje. ‘Kom met mij spelen, dan kan ik je wat leren’, zei ik hem. Maar hij koos er voor om PlayStation te spelen. Zijn vriendje ging wel mee. En die is nog op stage bij de jeugdopleiding van Porto geweest. Later ging m’n broertje wel mee en hij is op stage geweest bij Wimbledon.”
,,Mijn vader en moeder waren gescheiden. Ze hebben veel voor me gedaan en deden hun best, maar er waren ook momenten dat ze niet mee konden als ik ergens op stage mocht. M’n vader werkte veel en m’n moeder werkte en had zorg voor mijn twee jongere broers. Daardoor heb ik niet bij Queens Park Rangers kunnen komen toen die me op stage wilden, omdat ik op een gegeven moment geen vervoer had.”
,,Ik speelde toen in het jeugdvoetbal, we speelden negen tegen negen. Gewoon spontaan in het park, dus we kwamen niet uit voor een vereniging. Op een gegeven moment kwamen er af en toe mensen kijken vanuit een project, een programma waarin je allerlei sporten kon beoefenen. Zij hadden de contacten met clubs.”
,,Ik had een droom. Om ooit bij Chelsea te spelen. Het was alleen maar voetbal, voetbal, voetbal. Mijn ouders zagen ook dat ik die droom had, dat ik die honger had op jonge leeftijd. Hoe ik het meeste leerde: ik ging naar huis, keek op youtube wat grote spelers als Ronaldinho met een bal deden en dan ging ik weer het veldje op en oefenen wat hij deed. Vrienden noemden me ‘D Zinho’.”
,,Ik hield niet van school, wel toen ik jong was, maar daarna niet meer. Ik haatte het om te zitten, ik wilde bewegen. Dan verloor ik mijn focus en kwam ik in de problemen. Dan werd ik vervelend en werden de letraren boos. Maar ze wisten ook dat als ik moest werken, dan kon ik het en deed ik het ook. En ze zagen in het schoolvoetbalteam wat ik kon. Met sommige leraren heb ik nog steeds contact. Ze hebben altijd geweten wat ik kon en wilde.”

‘Mijn opa overleed;
hij die had gezegd dat ik
ooit voor Chelsea zou spelen’

,,Het is ook een buurt, waar kinderen al jong roken en drinken. Ik heb een tijd gehad dat ik niet meer wilde voetballen. Ging ik rondhangen, chillen, deed ik niks. Het was nadat mijn opa was overleden. Ik had een bijzondere band met hem. Hij zei altijd dat ik ooit bij Chelsea zou komen te voetballen. Toen hij dood ging, was ik zestien, down, zelfs depressief. Hij zou me nooit kunnen zien als ik echt in een stadion zou komen te spelen. Het leidde tot een domino-effect. Ik verloor hem en ik belandde in verkeerde dingen. Ging om met vrienden die een verkeerde invloed op mij hadden, ze namen me weg bij mijn droom.”
,,Op een gegeven moment ging ik zelf ook continue op de PlayStation spelen. Ik werkte niet. Uren lang zat ik te gamen, ik ging filmpjes van mezelf als gamer op youtube posten. M’n moeder en vader vroegen zich af wat ik aan het doen was, werden boos. ‘Ga voetballen’. Ze hadden gelijk.”
,,Ben ik bij een nieuw team gegaan, de Harrow Club, uitkomend in de Sunday League. Daar kwam ik een nieuwe manager, dat was Mahrez Bettache, tegen. Eerst was het ‘hoi’ en ‘doei’, toen begonnen we samen te werken. Vier keer per week gingen we met één tegen één aan de slag, ondertussen posten we dingen daarvan op instagram. We bouwden een mooie vriendschap op en we speelden op een gegeven moment tégen de Rising Ballers. Ik was geblesseerd, maar wilde per se tegen hen spelen, want ik wist van hun bestaan en hun bereik. Ik speelde vijftien minuten en van hen uit kwam de vraag ‘wie die ene jongen was’. Dat was ik. Ze wilden me. En ze wilden Mahrez ook hebben en daardoor was ik natuurlijk comfortabel. Ik werd beter en beter elke wedstrijd. Vervolgens kwam die ‘Zinho-touch’ en dat filmpje ging viral.”
Dat leverde hem niet alleen veel views op, maar hij mocht ook een videoshoot opnemen met Chelsea-speler Eden Hazard (inmiddels Real Madrid). ,,Daarmee mocht ik mijn idool uit het huidige voetbal ontmoeten.”
Via een agentschap kon hij in oktober 2018 op stage bij Oxford United, uitkomend in de League One. ,,Maar mijn fitheid was niet goed genoeg, ik was met vakantie geweest. Ze hadden best wat meer geduld mogen hebben.”
,,Ik had nog steeds die droom, geboren en opgegroeid in Chelsea te laten zien dat het kan dat je in het eerste komt. Eén jongen uit onze wijk speelt bij Chelsea Onder 23, maar die zit vanaf zijn tiende al bij de jeugdacademie.”

‘Ik voel me niet groter
omdat ik technisch ben;
ik weet: waar je ook gaat,
het gaat altijd om respect
te verdienen’

,,Toen een goede bekende van mij me zag spelen bij een non-league-club, die ik hielp om niet te degraderen, zei hij dat hij iemand zou sturen vanuit de Chelsea-scouting. Ik zag niemand staan bij de volgende wedstrijd en alle ballen gingen over me heen, zoals dat in veel Engelse wedstrijden gaat. Ik wilde de bal in m’n voeten hebben. En dacht: wie nu heeft gekeken, zal niet onder de indruk zijn geraakt. Ging ’s avonds de telefoon. Dat was Jack. ‘Wat doe je op dat niveau? Elke keer als jij de bal aan je voeten hebt, komt er gevaar’, zei hij.”
,,Hij zei dat hij me op stage zou proberen te krijgen. Belde hij me even later: ‘morgen mag je komen’. Ik schrok. Zo snel. Dat lukt me nooit, ik ben niet voorbereid. Maar hij sprak op me in. ‘This is your time’. Het slapen ‘s avonds lukte natuurlijk niet meteen. Ik keek naar het plafond. ‘Morgen naar Chelsea’, dacht ik.”
,,Ik ging er heen de volgende morgen en mocht meteen aansluiten bij een elf-tegen-elf-partij met jongens van Onder 23. Sommige jongens kende ik en zij mij. Schitterend. Dat gaf wat vertrouwen. Kwam er al snel een dieptebal, in nam ‘m aan en chipte de bal over de keeper… Al mijn zenuwen waren meteen weg. Het ging heerlijk. Ze wilden me wel vastleggen, maar zij hebben een transferverbod opgelegd gekregen van de FIFA. Daar ging mijn droom voor dat moment. Maar hopelijk komt er alsnog een dag dat ik daar kan tekenen…”
Jasper van Leeuwen technisch directeur bij FC Volendam is aangeschoven: ,,Jack heeft veel gesproken met Chelsea, zij volgen hem en wij informeren hen. Zij waren de eerste, dus wanneer een club komt met een bod voor Darius, informeren wij Chelsea als eerste. Hij is nu in een betere positie, dan dat hij één van de vele academie-spelers is. Als Chelsea hem straks zou willen contracteren, dan willen ze hem echt en zien hem als kandidaat voor het eerste elftal. Zo’n eerste periode staat in het teken van de transitie van de kooi tot profvoetballer.”
Darius: ,,Hier kan ik me goed ontwikkelen, onder Wim Jonk. Jack vertelde me over Wim en ik kende Ajax uiteraard van de Champions League-wedstrijden. Het snelle verzorgde voetbal heb ik gezien en ik weet dat Wim enkele jongens bij Ajax heeft opgeleid.”
,,Ik ben blij dat het zo is gegaan. Als ik te vroeg naar de jeugdacademie van een club was gegaan, was ik niet de voetballer geweest die ik nu ben. De straat heeft mij gevormd, met mijn techniek. Het was altijd de bal en ik. In de academie heb je coaches die een stempel willen drukken en moet je het doen volgens de regeltjes.”
Hij had er niet al te veel moeite mee om zijn ‘childhood’ achter zich te laten. ,,Toen ik vertrok naar Nederland was er een afscheidsmaaltijd georganiseerd met de familie. Ze begrijpen me en snappen het offer dat ik moet brengen, met een vertrek naar een ander land. Ze zijn blij voor mij. Tuurlijk mis ik mijn vrienden, maar het is niet te ver weg.”
De Nederlandse taal is ‘lastig’, zegt hij. ,,Het eerste woordje dat ik leerde, was links. Als de spelers berichtjes in de groepsapp zetten, kopieer ik het en via google laat ik het vertalen.”
Sinds zijn komt verblijft hij in het Vander Valk van Katwoude, maar hij zal zich spoedig in Volendam vestigen. ,,M’n moeder wil graag dat ik zelfstandig word en zelf ga koken”, glimlacht hij.
Ze zag haar zoon – een artiest aan de bal – vrijdagavond genieten. ,,Hier ga ik veel leren. Het gaat uiteraard niet altijd om één tegen één, maar ik weet wel wat ik moet doen als die situatie zich voordoet en ik moet ook zorgen dat ik vanuit het teamspel in die positie kom. Ik moet zorgen dat er verband komt tussen mij en de andere spelers, dat je weet van elkaar hoe je het beste in elkaar naar boven krijgt.”
,,Ik wil bij FC Volendam uitgroeien tot een echte prof, op en buiten het veld. Hier wordt gewerkt aan je voeding, we eten regelmatig vis. In de gym moest ik echt even wennen, maar dat is wel heel belangrijk. En naast passeren moet het passen ook naar een hoger niveau. Ik wil graag leren. Voel me niet groter omdat ik technisch ben. Ik weet: waar je ook gaat, het gaat altijd om respect te verdienen.”

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 6-9-2019 | 1 min. leestijd

Spandoek ‘Beste Kermis’ voor de gemeente

Het is al jaren een traditie, dat op de avond vóór de kermis begint in Volendam, er een informele bijeenkomst is in “Charleston” voor de kermisexploitanten. Onder het genot van een drankje en hapje worden dan de laatste puntjes op de ‘i’ gezet voor de kermis.

Kermiswethouder Wim Runderkamp hield een toespraakje en wenste de vele aanwezigen een goede kermis toe. Hij kon ook een jubilaris huldigen. Martin Witte, van de Break Dance Power Dancer die in de Jozefstraat staat, kreeg een oorkonde en een bos bloemen. De familie Witte heeft voor de 25-ste keer een standplaats op de Volendammer kermis.

De wethouder en het kermisteam van de gemeente kreeg ook een cadeau van de Bond van Kermis Bedrijf Houders. Uit handen van Atze Lubach werd een spandoek overhandigd met: “Volendam de beste grote kermis van 2018”.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 6-9-2019 | 1 min. leestijd

Kermis 2019 is van start gegaan

Vrijdagmiddag om 2 uur begonnen de vele kermisattracties te draaien en gingen de kramen open. De start van de kermis verliep met droog weer. Meteen al kwamen de eerste kermisgangers op de twee locaties van de kermis in de Zeestraat en de Conijnstraat/Jozefstraat.

Het Kermisteam van de gemeente verdient weer een groot compliment. Vorig jaar werd door de Kermisbond BOVAK, de Volendammer kermis tot beste grote kermis van Nederland gekozen. Ook dit jaar is er voor jong en oud weer van alles te doen en te beleven. Er staan weer enkele spectaculaire attracties waarvan er een zelfs tot 60 meter hoogte reikt.

Zoals elk jaar hadden leerlingen van de Vincentiusschool de primeur. Zij liepen als eersten over de kermis en mochten enkele gratis ritjes in de attracties met het “proefdraaien”. Jets get loos, het feest kan beginnen.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 5-9-2019 | 1 min. leestijd

Nancy heropent de praktijk ‘Natuurlijk Chiropractie’

Zaterdag van 14.00 tot 16.00 uur was er Open Huis in de vernieuwde chiropractiepraktijk van Nancy Schilder aan de Burg. van Baarstraat 17. De praktijkruimte is groter geworden en een tussenwand is eruit gehaald, zodat er een grote open kamer is ontstaan.

Aan de achterkant is er een extra ruimte bijgekomen. In de voortuin was een partytent geplaatst en aan de genodigden werden drankjes en hapjes geserveerd. Nancy Schilder en Saskia Bosma konden veel felicitaties in ontvangst nemen. Rondleidingen door en uitleg over de chiropractiepraktijk werd door hen gegeven.

Nancy Schilder sprak een openings- en dankwoord uit waarna de nieuwe naam werd onthuld: ‘Natuurlijk Chiropractie’. Hierna werd het glas geheven en een toast uitgebracht op een succesvolle voortzetting van de praktijk.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 5-9-2019 | 1 min. leestijd

Djenna de Boer ‘Baby van de Maand’

Uit de geboortekaartjes die in augustus gedrukt zijn bij Drukkerij Nivo werd het kaartje getrokken van Djenna de Boer, die daarmee de ‘Baby van de Maand’ is geworden. Djenna is het dochtertje van Martin en Larissa de Boer en zij wonen in de Schoklandstraat 104.

Djenna zag het levenslicht op 3 augustus om 20.45 uur en woog bij de geboorte 3015 gram. Een fraai bloemboeket werd door Bloembinderij Roses en More uit de Burg. van Baarstraat voor de trotse moeder Larissa samengesteld.

Verder overhandigde Anita Schouteren van Parfumeriehuis Gerro en Esther in De Stient, een rijkelijk met kadootjes gevulde Pampertaart. Vanaf deze plaats nog onze hartelijke gelukwensen.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 5-9-2019 | 5 min. leestijd

‘De gemeente wilde zich desnoods met geweld de trap toe-eigenen’ n

Politie komt tussen beiden bij conflict trap Het Dril

Afgelopen maandagochtend is er veel commotie ontstaan bij de trap van het Zeestraat-viaduct naar Het Dril. De tijdelijke stalen trap werd verwijderd, waarna bouwlieden begonnen de betonnen trap ‘kermisklaar’ te maken. Rein Vogel, die verantwoordelijk is gemaakt voor de bouw van de trap en een winkeleigenaar probeerden dit tegen te gaan. Om het conflict te sussen, werden Buitengewoon opsporingsambtenaren en politiemensen ingezet.
Door Laurens Tol

Rein Vogel (68) is eigenaar van het nieuw gebouwde pand tegenover de winkels van Baltus en Rituals. Onderdeel van dit bouwproject was de constructie van de nieuwe trap.
Maandagmorgen werd Rein onaangenaam verrast. ,,Ik kreeg onverwachts bezoek van vijf ambtenaren. Op een zeer intimiderende en chanterende manier werd mij te verstaan gegeven, dat de gemeente zich desnoods met geweld de trap wilde toe-eigenen. Men meende hier het recht toe te hebben, omdat het object op gemeentelijke grond is gebouwd. De gemeente heeft echter helemaal niet de juiste papieren en vergunningen hiervoor”, vertelt Rein.
De werkzaamheden om de nieuwe trap gereed te maken voor kermis, werden toch doorgezet. ,,Het is zeer verwonderlijk dat dit gebeurt. Op 30 juli jongstleden is de trap door de instantie ‘Odij-mond’ namelijk nog als ‘niet gereed voor gebruik’ bestempeld. Er werd geconstateerd dat de afwerking nog niet in orde was. Bijvoorbeeld anti-slipgleuven in de treden ontbraken nog. Nu brengt men slechts leuningen aan en vertelt dan dat de trap daarmee af is.”
Rein wil graag uit de doeken doen wat volgens hem de afronding van de bouw heeft tegengehouden. ,,Door veel burgers, inclusief de horeca-exploitanten, word ik dagelijks lastiggevallen over deze kwestie. Deze week werd er op Facebook een bericht geplaatst waar werkelijk niks van klopt. Vandaar dat ik nu weleens openheid van zaken wil geven.”

‘De gemeente legde mij
een boete op van
160.000 euro’

Een aantal jaar geleden werd Rein door de gemeente Edam-Volendam betrokken in een project om het gebied bij Het Dril aantrekkelijker te maken. ,,In 2013 ben ik gevraagd om mee te werken de buurt wat op te leuken. Daarnaast was de verkeersontsluiting een thema. Ik werd vervolgens in contact gebracht met een bouwbedrijf/projectontwikkelaar. Samen met deze partij heeft het project gestalte gekregen. De eerste vergunning werd daarna aangevraagd.”
Van het eerste plan maakte de bouw van de trap al deel uit. ,,Een architect werd in de arm genomen om het project te tekenen. De volgende stap was het sluiten van een grondexploitatie-overeenkomst. In 2013 maakte een aannemer reeds een offerte voor de bouw van de trap. Deze partij kon zijn verplichtingen helaas niet nakomen. Daarna ontstond de eerste vertraging. Het huis kon niet op de geplande plek worden gebouwd. In het naburige pand zat een raam in de weg.”
Rein probeerde via een rechtszaak zijn gelijk te krijgen. ,,Dit deed ik, omdat het venster daar op een ongebruikelijke plek is gemaakt. Daarna heb ik de rechtszaak weer teruggetrokken. Ik besloot om water bij de wijn te doen en het nieuwe huis niet tegen het viaduct aan te laten bouwen. Het raam van de buren zou hierdoor open blijven. Deze onderhandelingen werden daarna toch gestaakt. Het project kwam niet van de grond en daar leek het bij te blijven.”
De gemeente benaderde Rein daarna opnieuw. ,,In de persoon van de heer Opmeer benadrukte men wederom het belang van de doorgang van het project. Het slagen ervan was noodzakelijk voor de buurt. Er werd een nieuwe overeenkomst opgesteld, met enkele kleine wijzigingen. Onderdeel van de afspraak was dat de gemeente de trap zou betalen. Voor de bouw ervan werd ik verantwoordelijk gemaakt. Het ging om grote bedragen.”
Het plan kon doorgang gaan vinden. ,,Als onderdeel daarvan werd vorig jaar zomer de betonconstructie van de trap opgeleverd. Iedereen was hier tevreden mee, inclusief de wethouder en projectleider. Even daarna legde de gemeente ons een bouwstop op. De oorzaak hiervan was vermoedelijk dat het huis hoger was gebouwd dan de bedoeling was. Na een kleine aanpassing werd de stop weer opgeheven. We konden weer doorgaan met bouwen.”
In juli 2018 had Rein een ontmoeting met enkele gemeente-functionarissen. ,,Met de bouwtekening zoals die er lag en was ondertekend door beide partijen, ging ik naar de afspraak. We wilden het voorstel dat in maart was goedgekeurd door de projectleider nog eens bespreken. Er werd mij verzocht om gewoon door te gaan met bouwen. Men zei: ‘meneer Vogel, ga jij lekker met vakantie. We gaan door met het project. Het project moet zo snel mogelijk af.’”

‘De kans is groot
dat de trap tijdens
kermis spekglad wordt’

Rein werd verrast door het bericht dat hem in de periode daarna bereikte. ,,De gemeente legde mij een boete op van 160.000 euro. Dit was een terugvordering van het geld dat ik heb gekregen om de trap te bouwen. Het bedrag komt ongeveer overeen met de kosten van het hele bouwproject. Deze boete ben ik gaan aanvechten in een bodemprocedure bij de rechter. Het enige dat wij gedaan hebben, is bouwen volgens de goedgekeurde tekening. Wij zijn doorgegaan met het afbouwen van het pand en de trap. Dat laatste object is nu voor zo’n tachtig procent klaar.”
Volgens Rein is de gesloten overeenkomst daarna door de gemeente ter discussie gesteld en genegeerd. ,,Betalingen om de trap af te maken, werden ook geblokkeerd. Men heeft zelfs een deurwaarder bij mij langs gestuurd om het geldbedrag te innen. Dat is vreemd, want die boete probeer ik juist aan te vechten. In september komt de zaak voor bij de rechtbank in Haarlem.”
Rein vindt het betreurenswaardig dat hij de bouw van de trap tot nu toe nog niet heeft kunnen afronden. ,,Ik had het graag willen laten afbouwen, maar de gemeente is haar betalingsverplichtingen helaas niet nagekomen. De onderdelen die nodig zijn voor de afronding liggen al klaar. De gemeente heeft mijn aannemer ook buiten mij om benaderd om ze de trap te laten afmaken. Als treurig dieptepunt eigenen ze zich de trap nu zelfs toe.”
Rein baalt ervan om in deze situatie terechtgekomen te zijn. ,,Ik ben een onwetende burger. Bij deze trap heb ik geen enkel belang. Nu ben ik er echter wel verantwoordelijk voor gemaakt en word niet in de positie gebracht om het werk af te maken. De kans is groot dat de trap tijdens kermis spekglad wordt. Ik ben dan degene die verantwoordelijk is en dat voelt op z’n zachtst gezegd niet fijn. Deze situatie levert veel stress op. Mijn vrouw en ik gaan er bijna aan onderdoor.”
De gemeente Edam-Volendam is gevraagd om een reactie. Woordvoerder Leendert Klein laat weten dat men niet naar buiten wil treden zolang de zaak onder de rechter is.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 5-9-2019 | 8 min. leestijd

‘Na afloop van de seance was ik he-le-maal gesloopt’

Kees Parre verbroederde met Krishna’s voor kermisclip

De afgelopen weken is de Nivo op zoek geweest naar de verhalen achter klassieke kermishits. We zijn ingegaan op de ontstaansgeschiedenis van Joop Vrachts ‘De Sancta Maria’ en de kermisliedjes van Klaas Tuijp (Pet). In het laatste artikel van deze serie spreken we met Kees Tol (Parre). Samen met zijn voormalige band ‘No Pictures Please’, tekende hij voor de kermishits: ‘Hare Krishna’ en ‘Onder Mijn Parresol’. Onder anderen wijlen Wim Westendorp maakte deel uit van deze formatie. De op 29 juli 2012 overleden bassist was een van de initiatiefnemers van de ‘Kermis Hit Festival’-cd’s.
Door Laurens Tol

Naast Wim en Jaap Tol (De Bok), was ook Kees een van de mensen die zich op de achtergrond actief hebben ingezet voor het ontstaan van de eerste kermis-cd in 1997.
Er was een belangrijke reden voor het ontstaan van dit initiatief. Kees vertelt: ,,Voor de komst van deze cd, werd er veel kermismuziek uitgebracht in eigen beheer. De nodige losse cd’s en cassettebandjes circuleerden door het dorp. Niet al dit materiaal was van hoge kwaliteit. Uiteraard is daar niks mis mee. Het idee achter de eerste kermis-cd was echter om een selectie te presenteren met kermismuziek van een bepaald niveau. Volgens mij is dit toen wel gelukt.”
Voor deze eerste editie zonden Kees en zijn band het nummer Hare Krishna in. ,,Dit liedje deed het onverwachts goed tijdens de kermis van dat jaar. Bij de verkiezing voor het beste kermisliedje eindigde het nummer ook hoog, al ben ik nooit een voorstander geweest van zo’n wedstrijd. Wij wilden vooral een gezellig nummer maken met een mooie clip. Die video was volgens mij de slagroom op de cake. Daar hebben we dan ook veel werk van gemaakt.”
Het maken van de clip bracht Kees in nauw contact met leden van de Krishna-groepering. ,,Op eigen initiatief had ik al beelden gemaakt met deze mensen. Deze liet ik zien aan regisseur Johan Veerman, die toen net als mij vrijwilliger was bij de LOVE. Gelukkig vond hij het goed wat ik aan hem liet zien. De volgende stap was het organiseren van een draaidag in Amsterdam, om de videoclip van het liedje te maken.”

‘Ik werd bijvoorbeeld
gereinigd en men bracht
klei aan op zeven
plaatsen van mijn lichaam’

De mensen van de Krishna-beweging werkten hier niet zomaar aan mee. ,,Om ze te helpen overtuigen, ben ik twee keer op gesprek geweest in Amsterdam. Men was wat achterdochtig geworden, omdat een groot bedrijf een jaar daarvoor de Krishna’s had misbruikt voor een reclamecampagne. Ik maakte ze duidelijk dat ik geen kwaad in de zin had en de clip alleen lokaal wilde laten uitzenden. Uiteindelijk kreeg ik ze zover dat ze meewerkten.”
Daar stond wel een tegenprestatie tegenover. ,,Bij de tweede afspraak met de Krishna’s, moest ik een zogenoemde seance meedraaien. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat heb ik een dag met deze mensen vertoefd. Daarin werd ik bijvoorbeeld gereinigd en men bracht klei aan op zeven plaatsen van mijn lichaam. Ik schrok hier niet echt van, want ik wist van tevoren wat ik ongeveer kon verwachten. Het was voornamelijk interessant om dit eens mee te maken.”
De deelname aan een langdurige processie door Amsterdam, was het zwaarste gedeelte van de dag. ,,Tijdens zo’n wandeltocht zingen de Krishna’s herhaaldelijk hetzelfde liedje. Deze mantra wordt vijf tot zes uur achtereen gezongen. Na afloop van deze seance was ik he-le-maal gesloopt. Ik was zo uitgewoond dat ik drie dagen daarna nog last had van stijve spieren en gewrichten. Elke vezel in mijn lichaam deed pijn. De Krishna’s zijn dit gewend, maar ik natuurlijk niet.”
Het harde werken werd beloond. De clip en het liedje oogsten succes. ,,Hare Krishna sloeg tijdens kermis op dusdanige wijze in, dat Jan Tuijp (Pet) van BZN ons naderhand benaderde. Hij liet het nummer horen aan Willem van Kooten van platenmaatschappij ‘Red Bullet Sounds’. Bij het horen van het liedje werd hij enthousiast. Onder de naam: ‘Ha die Christa’, werd het landelijk uitgebracht. Helaas werd het niet echt opgepakt. Een groot landelijk succes bleek er niet in te zitten.”
Het had nog wel andere gevolgen. ,,Jan Tuijp had de clip ook laten zien aan een aantal belangstellenden in de entertainmentwereld. Dit resulteerde erin dat ik werd uitgenodigd om naar Hilversum te komen. Daar ontmoette ik een productieteam dat bepaalde plannen had met mij. Ze hadden een heel verhaal uitgeschreven. Het waren echter alleen ideeën voor mij als een soort typetje. De band zou er niet bij worden betrokken en dat wilde ik niet. Ik wees het voorstel af.”
Aftrap
Kees bleef zanger van No Pictures Please. ,,Achteraf bleek Hare Krishna de aftrap te zijn voor een periode van veel optreden met de band. Daarin vulden we het repertoire van eigen liedjes aan met covers. We waren aangesloten bij Volendam Music, dat veel shows door het hele land voor ons regelde. Op den duur vergde het onregelmatige ritme dat bij het artiestenleven hoort toch te veel van mij. Ik kon het optreden steeds moeilijker combineren met mijn doordeweekse werk.”
No Pictures Please kreeg tijdens haar bestaan enkele eervolle opdrachten toebedeeld. ,,In 2001 gebeurde de ramp in café ’t Hemeltje. Er werden daarna veel acties opgestart om geld op te halen voor de slachtoffers. Wij werden toen als Volendammer band gevraagd om mee te doen aan een tour met benefietoptredens. Uiteraard deden wij dit geheel belangeloos voor de slachtoffers. Een toevallige bijkomstigheid was dat wij veel contacten overhielden aan deze reeks met optredens.”
Tijdens een van deze shows ontstond het idee voor ‘Onder Mijn Parresol’. ,,We speelden die avond in Kerkrade. Tussendoor zongen twee meisjes een Limburgse tekst op de melodie van het origineel van Onder Mijn Parresol. Het woord ‘parasol’ kwam er ook in voor. Wim Westendorp kwam toen ineens met de zin: ‘als het regent heb ik heel veel lol’. Waarna ik het afmaakte met: ‘onder mijn parasol’. Vanwege mijn bijnaam is dat later ‘parresol’ geworden.”
‘Onder Mijn Parresol’ werd een grote hit tijdens de kermis van 2002, de eerste editie na de nieuwjaarsbrand. Kees bleef nog even optreden met No Pictures Please en besloot daarna met deze band te stoppen. Hij en Wim zien elkaar daarna minder vaak. In 2010 kwam de groep nog een keer samen voor een reünie-optreden. Na afloop van deze avond wordt er door Wim gezinspeeld op het maken van een nieuw kermisliedje.
,,Wim zei: de aankomende periode heb ik het druk. Nu is er daarom geen tijd. Volgend jaar gaan we weer samenzitten voor nieuwe muziek. ‘Daar hou ik je aan’, zei ik tegen hem. Even daarna heb ik nog een basgitaar van hem mogen lenen voor een weekend. Toen ik het instrument weer terugbracht en Wim de deur opendeed, zag ik dat er iets mis was. Tegen mijn vriendin zei ik daarna dat ik vond dat hij er niet gezond uitzag. Zijn gelaat oogde nogal grauw en vermoeid.”

‘Op mijn vakantieadres
kreeg ik een telefoontje.
‘Wim Westendorp is overleden…’

Het is dan kort voor de vakantieperiode, waarin Kees met zijn gezin vertrekt naar Oostenrijk. ,,Op mijn vakantieadres kreeg ik een telefoontje. ‘Wim Westendorp is overleden’, werd mij verteld. Dan ben je wel volledig sprakeloos. Het is onwerkelijk. Als iemand ziek wordt en langzaam doordringt dat de persoon niet meer beter wordt, dan leef je mee naar het einde toe. Voor het plotselinge overlijden van een bekende, zijn geen scenario’s te bedenken. Het komt onrealistisch voor.”
Voor Kees was er helaas geen mogelijkheid om terug te keren van zijn vakantieadres voor de uitvaart van Wim. ,,Toen ik terugkwam, ben ik wel direct bij zijn moeder op bezoek geweest. Het bleek dat Wim al twee maanden voor zijn overlijden had geklaagd over bepaalde lichamelijke klachten. Hij had het druk op dat moment. Tegen zijn moeder had hij gezegd: ‘als ik klaar ben met deze werkzaamheden, ga ik naar de dokter’. Had hij dat achteraf maar eerder gedaan.”
Samen met zijn oude bandmaat Tom Tol (Spek) bezocht Kees het graf van Wim. ,,Wij zijn naar de Friese plaats gereden, waar Wim begraven ligt in een familiegraf. Zijn oom is daar ook begraven en ongeveer op dezelfde leeftijd overleden als Wim. Ook bij hem zijn hartproblemen hem fataal geworden. Het is helaas een familiekwaal binnen de familie Westendorp. Wim is 46 jaar oud geworden. Wie weet wat wij nog aan muziek hadden kunnen maken, als hij er nog was geweest.”
De rol van betekenis die Wim heeft gespeeld tijdens vele kermishitparades, moet volgens Kees niet worden onderschat. ,,Toen de eerste kermis-cd verscheen waar Wim niet aan had meegewerkt, was het gemis merkbaar. Al die jaren is hij heel belangrijk geweest. In zijn schuurtje heeft hij een groot aantal kermishits opgenomen. Niet alleen zijn eigen liedjes, maar ook die van andere artiesten. Hij had een grote gedrevenheid op dit gebied. Heel wat uren zijn er waarschijnlijk in gaan zitten. Veel gezellige liedjes die iedereen kent, zijn daar het resultaat van.”
Beun
Kees is naast zijn presentatiewerk en taken bij verschillende horeca-gelegenheden, nog altijd actief in de muziek. ,,Al vele jaren zing ik in de band ‘De Flegmatieke Zonderlingen’. Dit is een groep die puur speelt voor het plezier. Dat hebben we dan ook ook volop. Op zaterdag van kermis treden we op in de AMVO. Voor de rest ben ik niet zo’n kermisganger. Tijdens het evenement heb ik verder een coördinerende rol bij Café De Dijk.”
Kees kijkt al terug op veel mooie momenten die hij heeft meegemaakt tijdens kermissen in de voorbije jaren. ,,Met name in de jaren dat Hare Krishna en Onder Mijn Parresol uitkwamen, hebben we mooie dingen beleefd. Het is geweldig als een tent vol met mensen het nummer meezingt dat jij hebt bedacht. Ik kijk met veel plezier terug op deze tijd. Dat hoef ik niet per se nog eens te beleven. Ik zou wel graag nog eens met mijn band op de beun willen optreden.”

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 5-9-2019 | 1 min. leestijd

Kidsclub Kermisfeest een spektakel in de Jozef

De kermis in Volendam werd woensdag geopend met het Kidsclub Kermisfeest in de Jozef. De zaal stroomde bomvol en om 18.30 uur kon meester John Molenaar de eerste artiesten aankondigen.

Bij binnenkomst kregen de kinderen lichtgevende kokers aangereikt en dit zorgde voor een fantastische aanblik. Het werd een uur lang hossen, springen en meezingen geblazen voor de jongens en meisjes, waarvan er veel verkleed in de fraai versierde Jozef aanwezig waren. Alle kermisartiesten vertolkten twee krakers.

Optredens waren er van de Sammies, de BV-tjes, Volop Skik, de FC, Helmen Verplicht, Fraans Faist en als laatste Clown Peppino. Er volgde nog een toegift van presentator meester John Molenaar en juf Linda Bond. Bij het verlaten van de zaal kregen de kinderen en ouders ook nog een lekkere oliebol aangeboden.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 4-9-2019 | 1 min. leestijd

Oproep om niet meer te roken op de tribunes

Voor de aftrap van de voetbalwedstrijd stonden bestuurslid Jan Smit en Michiel Laan, supporter van FC Volendam, op de middenstip om de supporters toe te spreken. Door Jan Smit werd de microfoon aan Michiel gegeven, die aan de supporters wat wilde vragen:

“Ik ben Michiel Laan en ik heb astma. Ik kan dus niet goed tegen rook. Dan word ik heel benauwd. Ik ga heel graag naar FC Volendam om te genieten van het voetbalspel. Door het roken op de tribunes is dat helaas voor mij heel moeilijk. Ik wil jullie vragen om met mij rekening te houden en op de tribunes onder de wedstrijd niet te roken”.

Hierop volgde een applaus in het stadion. Vanaf het seizoen 2020-2021 mag er in de stadions van de betaald voetbal clubs niet meer worden gerookt.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

De redactie Algemeen | 4-9-2019 | 1 min. leestijd

Verrassingsbezoek vanwege dertig jaar Eusie’s Pool-Bar

Zondagmorgen opende Eugène de la Cour zoals gewoonlijk zijn Eusie’s Pool-Bar voor de recreanten die na het zwemmen hier even wat kunnen drinken of eten. Het was zondag een feestelijke dag, want het was 30 jaar geleden dat Eugène de la Cour als uitbater van het horecagedeelte in het zwembad is begonnen.

Eusie’s Pool-Bar is inmiddels een begrip geworden. Vanwege het 30-jarig jubileum werd zondag om 11.00 uur een verrassing opgezet door het personeel en de familie van Eugène. Ballonnen, slingers, bloemstukken en cadeaus werden door de groep meegedragen na het stiekem verzamelen op het parkeerterrein.

Terwijl uit een Bluetooth-speaker “Congratulations” van Cliff Richard was te horen betrad het gezelschap Eusie’s Pool-Bar waar Eugène de la Cour totaal verrast werd door dit bezoek.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!