Over de grens
Van de oude kom naar het paradijs
Het is hier 9 uur ’s morgens en daar middernacht wanneer Martin Tuip via Skype naar Volendam belt. Al zestien jaar noemt de Volendammer het plekje Snoqualmie – dat vijftig kilometer ten oosten van Seattle (Amerika) ligt – zijn thuis. ,,Mijn huis staat midden in de natuur en kijkt uit op een indrukwekkende waterval”, begint Martin zijn verhaal. ,,Als je de oude kom van Volendam gewend bent en je verhuist vervolgens naar een plek waar de beren je tegen het lijf lopen en de edelherten in je tuin slapen, is dat toch even wennen.” De omgeving is zelfs zo bijzonder mooi dat de regisseur van jaren-90 televisieserie Twin Peaks besloot zijn show er te filmen. ,,Het leuke is dat de weg waarlangs het ‘Welcome to Twin Peaks’ bord staat en de beroemde brug uit de serie naar mijn huis leiden”, voegt Martin toe. ,,Ik woon buiten het stadje in het laatste huis aan de weg. Het is hier adembenemend mooi en heerlijk rustig, ik denk niet dat we ooit nog zouden kunnen wennen aan het drukke centrum van Volendam.”
Door Kevin Mooijer
Martin was 24 jaar oud toen hij zijn Amerikaanse vrouw, Heather, ontmoette. ,,Dat was nog ver voor de internetdating periode. We troffen elkaar op een chatforum en hadden zulke leuke gesprekken dat we elkaar eens in real life wilden ontmoeten. Uiteindelijk vonden we elkaar zo leuk dat Heather in 1997 in Volendam kwam wonen. Vijf jaar later zijn we getrouwd en weer een half jaar later kreeg ik een niet te weigeren aanbod van een Brits softwarebedrijf. Ze wilden dat ik voor ze kwam werken als tussenpersoon voor hen en Microsoft, ik moest alleen wel even naar Amerika verhuizen. Ik besloot het maar te doen.” De functie werd aangeboden in mei en in augustus woonden Martin en Heather in de Verenigde Staten. De eerste periode brachten ze vanwege de Microsoft locatie door in Bellevue. ,,Toen we op een gegeven moment een lange autorit deden met wat vrienden kwamen we langs een huis dat te koop stond. Het stond midden in de wildernis en had uitzicht op een gigantische waterval. We hebben er gelijk werk van gemaakt en inmiddels wonen we er al zestien jaar en genieten er nog iedere dag van.” Martin en Heather trokken met zijn tweeën de woning in, maar inmiddels is het gezin uitgebreid. ,,We hebben een zoon Dragan (13) en een dochter Sanna (9). Daarnaast hebben we – los van alle wildlife – een kaketoe en vier kippen. Wat dieren betreft is het hier erg gezellig. Er is een familie edelherten die iedere nacht in onze tuin slaapt. Toen ik hier net kwam wonen was dat best even wennen. Een groep herten, waarvan sommigen net zo groot als paarden zijn, die voor je raam liggen. Toch valt dat nog mee vergeleken met de zwarte beer die een tijdje terug aan de voordeur stond te krabben. Er is hier in ieder geval altijd iets te beleven met dieren. Als je eenmaal gewend bent besef je dat je in het paradijs woont. Wie heeft er nou zoveel wilde dieren én een waterval in zijn achtertuin?”
‘Iets dat ik zeker
niet mis is twee keer
per dag in de file staan’
Vanwege het feit dat Martin ver weg woont van het bedrijf waar hij voor werkt, heeft hij thuis een kantoor ingericht. ,,Als mijn kinderen ’s ochtends door de schoolbus opgehaald zijn, duik ik mijn kantoor in, lees ik de Nivo en ga ik aan het werk. Hier is thuiswerken heel normaal. Mijn dichtstbijzijnde collega woont 300 kilometer bij me vandaan. Het is ook echt niet mogelijk om dagelijks naar kantoor te reizen met zulke grote afstanden. Ik breng wel maandelijks een bezoek aan het hoofdkantoor, maar dat doe ik met het vliegtuig.” Een stad die wel te rijden is voor de familie Tuip is Seattle. ,,Seattle ligt op een half uurtje rijden hiervandaan. We gaan er geregeld even wat eten, winkelen of een evenement bezoeken. Het is echt een gezellige stad met veel live muziek, barretjes, restaurants en bovendien een goede voetbalclub die actief is in de MLS (hoogste Amerikaanse divisie). Je kunt Seattle in zekere zin vergelijken met Volendam. De zanger van Pearl Jam, Eddie Vedder, woont er en hij wordt gewoon met rust gelaten als hij op straat loopt. Dat kun je je elders niet voorstellen. Alleen in Volendam en Seattle. Je hoort veel dat Volendammers een weekje naar New York gaan, maar eigenlijk zouden ze hier eens moeten komen kijken. Ik weet zeker dat dit net zo goed bevalt!”
Broodjes kroket
De meeste vakanties brengen Martin en zijn gezin door in Hawaii. ,,Na een paar uurtjes vliegen zit je in het tropisch paradijs. We gaan er om het jaar naartoe en het gaat nooit vervelen. Eigenlijk is Hawaii het Spanje van hier.” Buiten de zomervakanties om trekt Martin er met zijn familie vaak op uit om in de wildernis te kamperen, verblijven ze in een nabijgelegen skigebied dat zes maanden per jaar geopend is, of gaan ze weekendjes weg naar Vancouver. ,,Tegenwoordig ben ik natuurlijk gewend aan lange afstanden rijden. Even naar de tandarts en je zit zo een uur achter het stuur. Op dat soort momenten kan ik nog wel eens spijt hebben dat ik in mijn tijd in Nederland niet meer naar andere Europese steden ben gereden. Vijf uurtjes rijden vanuit Volendam en je zit in Parijs. Daar lijkt het ver maar hier draai je je hand er niet voor om.” Pratend over dit onderwerp bedenkt Martin opeens iets dat hij niet mist aan Nederland. ,,Waar ik absoluut goed zonder kan leven is twee keer per dag in de file staan”, zegt hij lachend.
,,De enige vorm van file die je hier hebt is als één van de drie lokale stoplichten op rood springt.” Op de vraag wat Martin wel mist aan Volendam antwoordt hij resoluut: ,,Broodjes kroket. Ik heb gemerkt dat je de vreemdste dingen kunt gaan missen, maar broodjes kroket blijf ik aan denken. Ook mis ik met vrienden naar Ajax kijken onder het genot van een biertje. Dankzij het internet kan ik de wedstrijden tegenwoordig wel zien, maar door het tijdsverschil is het lastig alles te volgen en daarbij trek je op dinsdagochtend niet zo snel een fles bier open.”
‘Volendammers gaan vaak
naar New York,
maar ze zouden eens
deze kant op moeten reizen’
De marketing manager krijgt zijn Amerikaanse dagen makkelijk gevuld. ,,Ik ben als hobby veel bezig met auto’s restaureren. Het is de laatste tijd eigenlijk een beetje uit de hand gelopen want ik heb momenteel zes auto’s in en voor mijn garage staan. Onlangs heb ik dus maar een garage laten bouwen om ze een beetje kwijt te kunnen. Ik werk nu aan twee auto’s die voor mijn kinderen zijn als ze de juiste leeftijd hebben bereikt.”
Tradities
Martin probeert zijn kinderen zoveel mogelijk mee te geven van zijn geboorteland. ,,Helaas zien ze het nut er niet van in om Nederlands te leren omdat ze het waarschijnlijk toch nooit nodig zullen hebben. We hebben ze natuurlijk Engelstalig opgevoed omdat ze hier zijn geboren en naar school gaan. Wel proberen we ze bewust te maken van beide nationaliteiten die ze dragen. We vieren Koningsdag, Sinterklaas en kijken soms wedstrijden van Ajax. Je gelooft het niet maar Sinterklaas komt hier ieder jaar de haven van Seattle binnenvaren met zijn Pieten!” Ondanks het feit dat Martin zijn kinderen bewust wil maken van bepaalde Nederlandse tradities, was hij zelf in zijn begintijd over de grens juist voorzichtig met het soort onderwerpen die hem terug lieten denken aan zijn thuisdorp.
‘Wat ik echt kan missen
is een broodje kroket’
,,Ik heb geleerd dat wanneer je gaat emigreren je oude tradities los moet laten. Ik zat bijvoorbeeld constant met Nederlandse feestdagen in mijn hoofd; kermis, Sinterklaas, Koninginnedag, en ik had niks met de Amerikaanse feestdagen. Op een gegeven moment moet je die knop omzetten en er gewoon in meegaan. Nu vieren we alle feestdagen van beide nationaliteiten.”
‘Ik het me niet voorstellen,
maar zeg nooit nooit…’
Dan sluit Martin het gesprek af want hij moet ‘erop’. ,,Het is hier inmiddels 1 uur ’s nachts en het wekkertje gaat morgenochtend weer”, lacht hij. Op de vraag of hij ooit terugkomt naar zijn geboortedorp reageert hij: ,,op dit moment kan ik het me niet voorstellen, maar zeg nooit nooit…”
