Wendy de Koning studeert met duidelijke doelen aan toonaangevende universiteit in New York
n
n
Volendamse wil ver gaan voor een betere wereld
Aan de ene kant probeert ze zo veel mogelijk te genieten van het studentenleven. Aan de andere kant heeft ze zeer duidelijke doelen voor de toekomst. Wendy de Koning wil een steentje bijdragen aan een betere wereld en is bereid om daar ver voor te gaan. Momenteel studeert ze Internationaal Strafrecht aan de Columbia University in New York, een van de meest toonaangevende universiteiten ter wereld. Komende zomer hoopt de 24-jarige Volendamse haar masterdiploma te behalen. ,,Ik heb een gekke interesse voor terrorisme.”
Om bij het begin te beginnen: hoe ben je in New York terecht gekomen?
,,Ik ging drie jaar terug aan de slag bij een advocatenkantoor in Amsterdam. Mijn tante werkte daar en ze zochten een starter. Aangezien ik rechten studeer, werd ik gevraagd. Veel onderzoek naar het bedrijf deed ik niet. Meestal ga ik gewoon iets doen en dan zie ik het wel. Nadat ik ‘ja’ had gezegd, kwam ik er dus achter dat het een mensenrechtenkantoor was. En dat vond ik vanaf het eerste moment heel interessant.”
,,Sommige mensen die daar in dienst zijn, werken in de praktijk als advocaat en zijn tegelijkertijd professor op een universiteit. Zo was ik de secretaresse van een professor van de Universiteit van Amsterdam (UvA). Hij vroeg mij op een gegeven moment of ik het niet interessant vond om te solliciteren voor een masterprogramma waarbij je een paar maanden op de UvA studeert en een half jaar op de Columbia University in New York. Dat leek me fantastisch, maar er worden maar zes mensen van over de hele wereld voor aangenomen. In eerste instantie viel ik dan ook buiten de boot. Totdat ik na verloop van tijd werd gebeld door diezelfde professor. Er was iemand uitgevallen en daardoor kwam er een plek vrij voor mij.”
‘Studenten betalen ongeveer
70.000 euro per jaar
om hier te studeren’
,,Ik had ondertussen al andere plannen gemaakt. Ik werkte nog steeds bij het advocatenkantoor en deed daarnaast onder andere modellenwerk. De professor wilde een dag later weten of ik het zou gaan doen. Ik was in alle staten. Als ik ‘ja’ zou zeggen, zou dat betekenen dat ik mijn banen moest opzeggen en binnen een paar maanden naar New York moest verhuizen. Maar goed, ik heb het dus wel gedaan…”
En nu ben je daar in totaal een half jaar?
,,Ja, ik heb eerst drie maanden in Amsterdam gestudeerd. Sinds januari ben ik in New York en daar blijf ik sowieso tot eind mei. Tegen die tijd ben ik hopelijk meester in de rechten. Daarna blijf ik nog een maandje in Amerika om te reizen met een vriendin. Los Angeles, Las Vegas, dat werk. Even ademhalen en iets leuks doen, om vervolgens vol gas voor die carrière te gaan. Dat is het plan. Ik wil eerst op missie gaan naar een land waar ze hulp nodig hebben op het gebied van mensenrechten. En dan daarna ga ik aan de slag als mensenrechtenadvocaat, hoop ik. Of nou ja, hoop ik, dat ga ik gewoon doen.”
Hoe ziet je leven in New York eruit?
,,Vier keer per week drie uur naar school. Daarnaast zit ik best vaak in de bibliotheek. Dat is zo’n hele grote en oude, waar je heerlijk kunt studeren. Typisch Amerikaans. Verder heb ik veel vrije tijd, want je mag naast je studie niet werken. Met mijn Volendamse instelling is dat wel lastig. Ik vind ook dat ik er nog wel wat dingen naast kan doen, maar hier in de Verenigde Staten wordt daar anders over gedacht. Zij zijn ervan overtuigd dat je geen tijd hebt om te werken als je op een universiteit als deze zit. De meeste studenten maken zich er niet al te druk om, want die hebben rijke ouders. Zij betalen ongeveer 70.000 euro per jaar om hier te studeren. Omdat ik het specifieke masterprogramma vanuit Nederland mag doen, heb ik daar gelukkig geen last van.”
Is het studeren op de Columbia University wel zwaarder dan op de UvA?
,,De meesten vinden van wel. Ik vind van niet. Het is vooral anders. De professoren zitten wat meer op je huid. Ze hameren bijvoorbeeld erg op aanwezigheid. En je schrijft hier veel papers. In Nederland hadden we meer toetsen. Al met al heb ik genoeg tijd om de stad te verkennen. En ik krijg veel Nederlanders op bezoek. New York is natuurlijk een stad waar best veel mensen naartoe willen. En nu kunnen ze bij mij slapen. Veel vrienden en familieleden grijpen dat aan, haha. Ik vind het ook wel leuk, hoor. Het is prettig om af en toe weer even Nederlands te kunnen praten. Verder gaat alles hier in het Engels. Dat is ook wel goed, want als mensenrechtenadvocaat moet je de taal vloeiend spreken. Binnenkort pak ik ook het Frans op, want dat is de voertaal bij veel internationale tribunalen.”
En jij woont nu op de campus van de universiteit?
,,Nee, het was erg moeilijk om daar als internationale student tussen te komen. En daar ben ik achteraf wel blij om. Ik zit nu in East-Harlem. Ook weer zo’n gek verhaal. Een klasgenootje van me had een oproep op Facebook geplaatst waarin ze vroeg om een huis in New York. Na verloop van tijd reageerde er een meisje op dat bericht, maar toen was mijn klasgenootje al voorzien. Dus ze stuurde terug dat ze even contact moest opnemen met mij. Ik was er helemaal nog niet mee bezig. Dat komt allemaal wel, dacht ik. Maar toen belde dat Amerikaanse meisje me dus op. Ze zocht een huisgenoot en vroeg of ik bij haar wilde wonen. Nou, dat is goed, zei ik. Toen was het gewoon gefikst.”
Maar Harlem is toch een enge wijk, of niet?
,,Eng wil ik niet zeggen. Maar het is niet echt een voortvarende wijk. Dan heb ik het wel goed omschreven, denk ik. Het is minder eng dan het voorheen was, maar je ziet nog wel veel daklozen en armoede. Het is ook Spanish Harlem, dus heel veel mensen spreken hier Spaans. Het is wel een reality check. Volendam is een welvarend dorp en in Amsterdam woon ik in de Rivierenbuurt. Dan is dit wel andere koek. Maar ik ben er blij mee. Het is een leuke buurt en de locals kennen me nu ook een beetje. Ik word netjes begroet. Al met al zit ik hier beter dan op de campus, vind ik zelf. Het is een half uurtje lopen naar school en als je daar geen zin in hebt, is Uber hier supergoedkoop.”
Is er een organisatie waar je na je studie graag voor wilt werken?
,,Dan denk ik al snel aan de Verenigde Naties en Amnesty International. Als ik de kans krijg om daar aan te slag te gaan, zou ik die zeker aangrijpen. Dit soort organisaties heeft wel weinig banen beschikbaar en er zijn veel goede mensen die bij hen aan de slag willen. Maar ik denk: als je iets wilt en je gaat er vol voor, dan lukt het. Ik heb er wel vertrouwen in dat het goed komt.”
‘Hoe een ideologie iemand
kan drijven tot zulke daden.
Hoe kan dat gebeuren?’
Het hoofdkantoor van een organisatie als de Verenigde Naties zit in New York. Dat betekent ook dat je daar dan moet wonen?
,,Als je bij de grote jongens wilt meedoen, moet je hier wel naartoe. En veel reizen natuurlijk. Dat lijkt me trouwens hartstikke leuk. Natuurlijk is het lastig als je weg moet bij de mensen van wie je houdt. Maar je leert ook zoveel nieuwe dingen. Over nieuwe culturen. Over mensen. Als ik alleen maar op één plek zou zitten, zou ik ongelukkig worden. Reizen is een van de elementen die het leven enerverend houden.”
Je wilt graag de wereld verbeteren. Waar komt die drive vandaan?
,,Dat komt deels door het mensenrechtenkantoor waar ik in Nederland werkte. Mensen die niet in deze tak van sport zitten, staan vaak niet stil bij wat er allemaal in de wereld gebeurt. Sinds ik mezelf er meer in ben gaan verdiepen en veel van dichtbij zie gebeuren, ben ik erachter gekomen dat er zoveel ellende in de wereld is. Ook anno 2018. Dagelijks zie je de meest verschrikkelijke dingen, ook dicht bij huis. Op een gegeven moment moet je een keuze maken. Of je duikt er niet verder in en je laat dit gedeelte van het vak achter je, of je beslist om er iets aan te gaan doen. Ik heb voor dat laatste gekozen. Ik weet echt wel dat ik in mijn eentje geen groot verschil kan maken. Maar als ik de wereld verlaat en ik heb voor een klein beetje verbetering gezorgd, dan is het voor mij genoeg. Het is als een enge film, waarbij je eigenlijk niet verder wilt kijken, maar het dan toch doet. Ik wil elke keer weer een stapje verder.”
Zijn er specifieke dingen die je graag zou willen verbeteren?
,,Ik ben wel erg geïnteresseerd geraakt in Syrië. Ik doe veel onderzoek naar dat land en heb er ook mijn bachelorsscriptie over geschreven. Ik zou er graag naartoe willen. De Islamitische Staat is er nu dan wel verdreven, maar de strijders worden daar in gevangenissen gestopt en leven in verschrikkelijke omstandigheden. Ik denk dat er een proces moet komen om die mensen te vervolgen en zou me daar graag op willen focussen. Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb een gekke interesse voor terrorisme. Hoe een ideologie iemand kan drijven tot zulke daden. Hoe kan dat gebeuren?”
‘Ik ben bereid om mijn veiligheid
op het spel te zetten
als ik kan bereiken wat ik wil’
,,Verder schrijf ik mijn masterscriptie over business & human rights. Met andere woorden: bedrijven die mensenrechten schenden. En dan echt grote bedrijven, hè? Die komen er vaak mee weg. Wat ik me dan afvraag is: hoe kunnen we die bedrijven aansprakelijk stellen en behoeden voor dat soort daden. Het zijn niet de meest gezellige onderwerpen, maar ik vind ze wel heel interessant.”
In hoeverre is het moeilijk om jezelf af te sluiten voor de emotionele kant van het vak?
,,Als je er heel veel over leest en ziet, wordt het draaglijker. Maar soms zijn er dan weer van die momenten dat je echt wordt geraakt. Op school komen er bijvoorbeeld mensen langs die vertellen over grote zaken waar ze in het buitenland aan hebben gewerkt. Het is vaak wel heftig om zoiets dan uit de eerste hand te horen. Vorige week hadden we bezoek van Reed Brody. Hij was nauw betrokken bij het onderzoek naar de misdaden van Hissène Habré, de voormalige dictator van Tsjaad. Die man heeft tienduizenden mensen omgelegd en was ook betrokken bij verkrachting en slavernij. Maar doordat hij was gevlucht, konden ze hem niet vervolgen. Reed Brody heeft twintig jaar lang gevochten om die man voor de rechtbank te krijgen en dat is hem dus gelukt. Als ik hem dan hoor vertellen, denk ik alleen maar: dit wil ik ook. Als je zoiets kan bewerkstelligen, lever je toch echt een belangrijke bijdrage aan de wereld?”
Maar het is ook levensgevaarlijk, toch?
,,Ja, sommige dingen wel. Maar ik ben er niet bang voor. Als je gaat, dan ga je. En als dat op een missie is? In godsnaam dan maar. Dan is het tenminste een memorabele dood”, lacht ze. ,,Er is altijd risico, maar je wordt ook erg goed beveiligd. Je wordt niet snel ergens heen gestuurd als je veiligheid niet gewaarborgd kan worden. Floortje Dessing heeft laatst wekenlang ondergedoken gezeten in Jemen vanwege gevechten. Ja, dat kan vervelend zijn. Maar dan denk ik ook: dit is wel de werkelijkheid. Wij Nederlanders lopen elke dag veilig naar werk of school en zijn lekker aan het zeiken over het weer. Maar mensen in een gebied als Jemen kunnen zomaar een maand in een kelder moeten zitten, omdat er alleen maar bommen uit de lucht vallen. Het is verschrikkelijk als er dan een Nederlander in gevaar is, maar die inwoners leven elke dag op die manier. Voor die mensen zijn die levensbedreigende situaties helaas normaal. Ik ben bereid om mijn veiligheid op het spel te zetten als ik kan bereiken wat ik wil.”
Maar eerst ga je nog een paar maanden genieten in de Verenigde Staten?
,,Ja, ik heb een goed vooruitzicht. Ik ga binnenkort naar San Francisco en Miami en na deze studie nog een maandje naar Los Angeles en Las Vegas. Het is ook belangrijk om te genieten van het leven, zeker als je uiteindelijk wilt bereiken wat ik wil bereiken. Dat doe ik nu al een paar jaar, zodat ik straks voor de volle honderd procent aan de slag kan bij een mensenrechtenorganisatie. Ik ben er klaar voor.”
