Hij kijkt niet naar statistieken of streams, maar naar vingers en snaren. Regelmatig brengt Jaap de Witte zijn avonden door op YouTube, turend naar de handen van gitaristen die hij bewondert. Hoe ze ouder worden, hoe hun toon verandert. Hij weet wat dat betekent. Want ook hij moest op een dag zijn gitaar neerleggen. In die stille uren blijft één album terugkomen: Neck & Neck van Chet Atkins en Mark Knopfler. Twee gitaristen, één gesprek.

In de keuken van Bij Ootje snijdt Rico geconcentreerd witte prei. Het mes glijdt vloeiend door de groente, alsof hij dit al jaren doet. Aan de andere kant van het aanrecht legt Emma netjes de servetten op tafel en zet de kopjes zorgvuldig op hun plek. Alles verloopt volgens een vast ritme dat in korte tijd is ingesleten. De mensen die hier werken zijn cliëntchefs van Odion, en vandaag bereiden ze opnieuw een driegangenlunch voor ouderen uit de buurt.

In de kraamperiode gaat het vaak over geluk, trots en die omstreden roze wolk. Maar achter de bewerkte Instagramfoto’s van slapende baby’s en perfect georganiseerde kinderkamers gaat bij veel jonge ouders een ander verhaal schuil: gevoelens van eenzaamheid. Dat signaleren Merel van de Kamp en Sylvia Oud, pedagogisch adviseurs van de GGD bij het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) in Edam-Volendam. Hun recent gepubliceerde blog over dit onderwerp leidde tot een stroom reacties en een diepgaand gesprek over hoe ouders met een nieuw gezin worstelen.

Op 20 januari van dit jaar werd Ferry Runderkamp geboren. Een klein jongetje, zacht en slap in de armen van zijn moeder Willeke. Zijn vader Cor stond ernaast, machteloos. Nog geen uur na de bevalling lag Ferry aan allerlei slangetjes, ademend met moeite, vechtend tegen een lijfje dat niet wilde meewerken. ,,Je weet dan meteen: dit is niet zoals bij andere baby’s,” zegt Cor. ,,Zijn saturatie was niet goed en hij was zo snel uitgeput. Hij kon zijn armpjes niet optillen. Al die monitors, die piepjes… Dat is niet iets wat je voor je ziet als je aan een kraamweek denkt.”

‘Ê je niet dan ke’je niet.’ Volendammer wijsheid in zeven woorden. Met kermis bij de NIVO verkrijgbaar op een sticker. Je kwam hem overal tegen. Op tafels. Op truien. Op bierglazen. Op voorhoofden. Zelfs op de achterkant van de telefoon van vicepremier Mona Keijzer. En als iets op de telefoon van Mona Keijzer belandt, dan is het officieel.

Het is 1994. In De Jozef dragen de muzikanten sombrero’s, de blazers zetten de eerste noten van Linda Ronstadts Los Laureles in en het publiek houdt de adem in. De Mexicaanse klanken uit Canciones de mi padre zijn verrassend vertrouwd geworden in Volendam. Terwijl Annie Kras haar bloemenjurk rechttrekt en de trap afloopt, weet ze nog niet dat deze avond een blijvende herinnering zal worden voor een hele generatie dorpsgenoten.

Achter de glitter, de confetti en de schijnwerpers van de Nederlandse televisie en grootschalige evenementen staat iemand die zelden zelf in beeld komt: Jenny Smit (42). Producer, eventmanager, ‘fixer’, zoals ze zichzelf half lachend noemt. Al bijna twintig jaar regelt ze in Volendam en daarbuiten de productie van live-shows, televisieprogramma’s en kinderfeesten, van De Beste Zangers en de Sinterklaasshow tot de Mega Kidsdisco in AFAS Live. En altijd op haar eigen, nuchtere manier.

Een tuinfeest dat tot diep in de nacht doorgaat, een auto die telkens bij een andere buurman voor de deur staat – het zijn kleine irritaties die de sfeer in een wijk flink kunnen beïnvloeden. BeterBuren, inmiddels zeven jaar actief in Edam–Volendam–Waterland, ondersteunt buren bij het oplossen van conflicten. ,,Toen we begonnen, verwachtten we zo’n dertig meldingen per jaar. Inmiddels zijn dat er al ruim honderd,” vertelt projectleider Inez De Jaegher. ,,Ons doel is om wederzijds begrip te laten ontstaan door mensen met elkaar in gesprek te brengen.”

De muren van Hotel Spaander zijn opnieuw verfraaid met kunst. Niet zomaar kunst, maar een omvangrijke collectie die tot voor kort het Tandheelkundig Centrum Volendam sierde. Voor een periode van een jaar brengen Peter Veerman (Lut), Jan Schilder (Vik) en Klaas Kes namens de stichting Artist Kom Binne deze werken tijdelijk onder in het iconische hotel-restaurant, dat recentelijk een ingrijpende verbouwing heeft ondergaan.

In Edam-Volendam staat de woningmarkt onder grote spanning. Ruim 2.000 jongeren boven de 23 wonen nog bij hun ouders, terwijl nog eens duizenden staan ingeschreven bij De Vooruitgang als woningzoekende. Senioren wachten op geschikte woningen en gezinnen vinden nauwelijks ruimte om door te stromen. Minister Mona Keijzer en wethouder Marisa Kes maken zich zorgen: bouwen gaat te langzaam, de kosten lopen op, en het gebrek aan woningen bedreigt de mogelijkheden van inwoners om hier een toekomst op te bouwen.