Aandacht voor kwestie Van Baar in Raadsplein

Insprekers pleiten voor themaraad

Door: Kevin Mooijer

Erik Besseling, geboren en getogen in de gemeente Edam-Volendam, opende het thema met een voordracht over Van Baars actieve betrokkenheid bij de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. ,,De Jodenvervolging heeft in Edam hard toegeslagen. En in Edam was het burgemeester Van Baar die leiding gaf aan de uitvoering van alle anti-Joodse maatregelen. De paraaf van Van Baar staat onder een hele serie schokkende documenten.” Besseling benadrukte dat de kwestie op morele gronden moet worden beoordeeld. Piet Koning, de tweede inspreker en auteur van ‘Wereldoorlog in het dorp’, sloot zich bij die oproep aan. Na het benoemen van de achterkamertjespolitiek die na de oorlog leidde tot herinstallatie van de burgemeester, gaf Koning aan dat er ‘opnieuw iets merkwaardigs lijkt te gebeuren’.

‘Als zijn ereburgerschap niet wordt afgenomen, betekent het dat vandaag, wij als gemeente ereburger Van Baar omhelzen.’

,,Er zijn tekenen die erop wijzen dat het College op basis van het gemankeerde vooronderzoek de straatnaam toch wil handhaven.” Die gedachte leidt volgens Koning niet alleen tot verbijstering bij de betrokken onderzoekers, maar ook ‘professor dr. Rob van der Laarse, hoogleraar in herinneringsstudies van oorlog, die wij hadden gevraagd een oordeel te geven, omdat wij niet de slagers wilden zijn die het eigen vlees keurden.’
Koning citeerde tevens de enige overlevende van de 22 gedeporteerde Joden uit Edam, Michael Lowenthal: ,,De straatnaam verwijderen is wel het minste dat men kan doen.” De Volendammer besloot zijn spreektijd met een pleidooi voor een ‘open informatieve themabijeenkomst’.

Als inwoners van Edam en voorzitter van de stichting Joods Verleden Edam, nam Mick Nolte vervolgens plaats achter de microfoon. ,,Ik sta hier met een bezwaard gemoed. Tot op heden hebben wij namens de stichting op een ontzettend prettige, vruchtbare manier met burgemeester en wethouders mogen samenwerken.” Nolte erkende dat het hem moeite kostte zich nu zo kritisch uit te moeten spreken, maar gaf tegelijk te kennen dat het voor hem als Jood als plicht voelde zijn stem te laten horen.

‘Betrek de belangen van de winkeliers in de afweging voor de oplossing’

,,Van Baar is ereburger in deze gemeente. Nu staat er de regel ‘het ereburgerschap is vervallen bij zijn overlijden in 1979’.”, citeert Nolte een brief van het college aan de raad. ,,Dat het ereburgerschap bij zijn overlijden is komen te vervallen vind ik vreemd. Hoe vaak lezen wij dat iemand postuum een onderscheiding krijgt? Hij of zij is overleden, maar opdat zijn of haar naam worden geëerd, komt er postuum een onderscheiding. Het gaat na de dood verder. En als het ereburgerschap niet wordt afgenomen, betekent het dat vandaag, wij als gemeente ereburger Van Baar omhelzen. Ik moet zeggen; dat doet mij pijn.”
Ook de voorzitter van Joods Verleden Edam pleit voor een themaraad. ,,Een open gesprek waarin deskundigen, betrokkenen en belanghebbenden met u in gesprek kunnen, zonder dat er een besluit hoeft te worden genomen. Maar kijken of we in een open gesprek met elkaar deze delicate zaak verder kunnen behandelen. Als het dan ooit komt tot een besluit zal heus niet iedereen gelukkig zijn, maar zal wel de hele zaak aan de orde zijn geweest. Zal iedereen zich gehoord hebben kunnen voelen.”

Tot slot sprak E. Schokker, de voorzitter van Ondernemend Volendam, de raad toe. Als belangenbehartiger van een aantal winkeliers van de Burgemeester Van Baarstraat gaf ook Schokker aan dat ook zij behoefte hebben aan een ‘goede discussie’. ,,Maar een discussie hoort niet alleen gevoerd te worden vanuit de belangen van de mensen die leed hebben en worden gekwetst, maar ook vanuit andere belanghebbenden. Welke gevolgen kunnen er zijn voor de andere belanghebbenden? En hoe wordt daar mee omgegaan? Het gaat ons dus niet om de inhoud, maar om het proces, de oplossing en de gevolgen.” Schokker somde gevolgen op die een straatnaamwijziging teweeg zouden brengen, maar benadrukte daarbij meermaals dat de situatie van de winkeliers ‘absoluut niet vergelijkbaar is met het leed van de Joodse gemeenschap.’ Met zijn afsluitende zin vatte de voorzitter van Ondernemend Volendam zijn betoog goed samen: ,,Ik wil u verzoeken om serieus de belangen van de winkeliers te betrekken in de afweging voor de oplossing.”

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel

‘Hille Kok, één van de zeven nog levende profeten’

Hemelse boodschappen in de Asterstraat

Door: Kevin Mooijer

,,Oh wee, degene die dit op zijn geweten heeft…”, zegt Hille kijkend naar de dikgedrukte kop van een oude NIVO die leest ‘Maria gestenigd’. ,,Ik krijg kippenvel als ik eraan denk. Hoe haal je het in je hoofd om Jezus’ moeder met stenen te bekogelen?” Met regelmaat is het Mariabeeld in het Boelenspark mikpunt van vandalisme. Het door Hille gerealiseerde beeld wordt besmeurd, beklad en bekogeld. ,,Ik laat me niet door goddeloze hangjongeren van mijn stuk brengen”, zegt de ziener strijdvaardig. ,,Door de jaren heen heb ik voor hetere vuren gestaan. Sinds het prille begin zijn er veel mensen in Volendam die me met de nek aankijken, maar het deert me allemaal niet meer. De liefde die ik van Jezus en Maria ontvang is vele malen sterker dan de negatieve aardse geluiden.”

Betoverd
Het leven van een lokale profeet gaat niet altijd over rozen, dat kan Hille beamen na bijna vier decennia onverstoord het woord van ‘Onze Lieve Heer’ te verkondigen. ,,Het is me overkomen en ik kan er nooit meer mee stoppen. Ik was 42 toen mijn buurvrouw Geertje vroeg of ik mee wilde naar Lourdes. Daar is het allemaal begonnen. Ik was wel katholiek, maar meer dan dat niet. Lourdes had ik nog nooit van gehoord. Geertje vertelde over de plek waar Maria verschenen is. Het sprak me wel aan, alleen had ik thuis vier kinderen lopen. Even op de bonnefooi naar Frankrijk zou moeilijk worden.” Na overleg met haar man werd de reis naar het bedevaartsoord een feit. ,,Mijn leven is veranderd in Lourdes. Ik ben daar getuige geweest van een wonder. Bij de derde statie van de kruisweg gebeurde er iets met mij. Kijkend naar het kruis werd ik betoverd. Ik kon mijn blik niet meer afwenden van het heilige kruis, er was iets dat me vasthield. Instinctief liep ik naar achteren tot ik de muur raakte, ik had geen idee wat er gebeurde. Het kruis nam mij volledig op. Hoe lang het heeft geduurd durf ik niet te zeggen. Alle besef van tijd en omgeving was verdwenen. Ik herinner me nog dat ik na die ervaring zei: ‘ik heb Onze Lieve Heer gezien.’ Een verklaring heb ik er nog steeds niet voor. Tijdens mijn verblijf in Lourdes is hij meerdere malen in mijn gezichtsveld verschenen.” Hille glimlacht: ,,Ik heb Jezus gezien en hij is knapper dan je voor mogelijk houdt.”

‘Ik heb Jezus gezien en hij is knapper dan je voor mogelijk houdt.’

Terug in haar thuisdorp had de Volendamse haar roeping gevonden. ,,De openbaring had bezit van mijn leven genomen. Ik voelde zuiver geluk en kon nergens anders meer aan denken. Aan iedereen die het wilde horen vertelde ik over mijn ervaring en over Onze Lieve Heer en Maria. Het mooiste van alles was dat de goddelijke verschijningen mij naar Volendam waren gevolgd. Jezus is hier in huis geweest, híér in de Asterstraat. Meerdere keren. Waarom hij mij heeft uitgekozen weet ik niet. Mijn broers en zusters vragen het nog wel eens; ‘Waarom nou jij?’ Ik weet het niet. Ik kom van dezelfde garn-pel-tafel als zij. Mensen die destijds veel vaker een gebed uitbrachten dan ik hebben het ook gevraagd. Het antwoord blijft hetzelfde. Ik weet het niet, het is me overkomen.”

Maria
,,Gedurende die eerste periode verscheen Hij regelmatig voor me. Naar verloop van tijd gebeurde het minder. Ik ging aan mezelf twijfelen. Hoe sterk was mijn geloof? Hoe trouw was ik? Ik werd op de proef gesteld. Hoe lang het ook duurde voor hij weer voor me verscheen, mijn geloof bleef sterk.

”Ben jij van dat gekke mens?’, vroegen ze aan mijn kinderen. In de kroeg werd mijn man uitgelachen.’

En zo, na een periode van rust, was daar Maria. Fel schijnend stond ze in het holst van de nacht naast mijn bed. Mijn hart raakte vervuld van liefde en geluk. Ze sprak tegen me, maar ik wist naderhand niet meer wat ze heeft gezegd of hoe haar stem klonk. De ervaring is niet in woorden uit te drukken. Je mag iets zien dat anderen nooit te zien zullen krijgen. Ik was zó geïntegreerd door wat ik meemaakte, dat het in mijn hoofd niet opkwam dat mensen me niet zouden geloven.”

Hilles man en kinderen werden op school, op straat en op de dijk geconfronteerd met wat men van de roeping van hun vrouw en moeder vond. ,,’Ben jij van dat gekke mens?’, vroegen ze aan mijn kinderen. In de kroeg werd mijn man uitgelachen. Mijn gezin vroeg me te stoppen met het verkondigen van het geloof, maar dat was niet mogelijk. Wat ik mocht zien was uniek, het negeren zou een grote zonde zijn.” Ondanks haar standpunt liet het Hille niet onberoerd dat haar gezin leed onder haar roeping. ,,Ik stond in tweestrijd. Enerzijds wilde ik mijn gezin beschermen en anderzijds kon én wilde ik mijn geloof niet tekort doen. Ik heb me in het verleden vaak in slaap moeten huilen.”

Hemel en hel
De woonkamer van Hille en haar man is een groot eerbetoon aan Jezus en Maria. ,,Het heeft veertig jaar geduurd om deze verzameling bij elkaar te krijgen”, zegt Hille blijmoedig om zich heen kijkend. ,,Ik kan ongelooflijk gelukkig worden van deze schilderijen en beelden. Hoe meer ik verzamelde, hoe meer ik mocht zien. Er zijn zelfs momenten geweest waarop de hemel en hel aan me zijn verschenen in visioenen. Sinds ik de hel heb gezien draait mijn maag om als mensen spotten met de hel. Het bestaat écht. En degenen die er komen, slechte mensen, wat zij tot in de eeuwigheid moeten verduren dat komt in je ergste nachtmerries niet voor.” Hille doet een poging het helse landschap te beschrijven: ,,Uitgestrekte vlaktes, eeuwig brandend vuur, een donkere lucht, de angstschreeuwen van lijdende mensen. Het is er dramatisch en doodeng. Daar wil je niet terechtkomen. Het is compleet het tegenovergestelde van de hemel, waar alles puur licht is.” Hille lacht: ,,Als je goed leeft staat er een aan het einde van de rit een kopje koffie met een tompouce voor je klaar in de hemel. Het klinkt misschien gek, maar het is geen geintje. Je wilt nooit meer weg uit de hemel. Het is het cadeau van Onze Lieve Heer aan zijn volgers. Daarom druk ik mensen die het horen willen op het hart om hun best te doen goed te leven. Het zal het waard zijn.”

‘Als je goed leeft staat er een kopje koffie met een tompouce voor je klaar in de hemel.’

Heilige boodschappen
In 2010 stond opeens de Belgische Anna Hendrickx bij Hille voor de deur. ,,De Heer heeft mij gestuurd”, zegt ze gedecideerd. ,,Ik kom van niet gelovige ouders, maar ik kreeg een boodschap van boven. Een profeet van Christus had mijn hulp nodig. Want besef goed, Hille is één van de zeven nog levende profeten op deze aarde.” Na een kennismakingsgesprek bekeerde Anna zich tot het katholieke geloof. ,,Ik ben gelijk gaan biechten om mijn ziel te zuiveren.” Hille: ,,Op willekeurige momenten krijg ik hemelse boodschappen binnen. Daarom zorg ik altijd dat ik pen en papier in de buurt heb. Laatst schoot ik om vier uur ’s nachts wakker, mijn man is er inmiddels aan gewend. Ik pak dan pen en papier, schrijf op wat er binnenkomt en zie ’s ochtends wat de boodschap is. Iedere keer weer ben ik verbaasd over de tekst. Je moet nagaan dat ik geen literaire achtergrond heb. Ik kom net als mijn broers en zussen van de garn-pel-tafel.”

,,Zo gebeurt er af en toe iets onverklaarbaars”, zegt Hille. ,,Als mensen uit het buitenland toenadering zoeken over de heilige boodschappen die ik doorgeef staat er opeens iemand op de stoep die vijf talen beheerst. Als je budget nodig hebt om een partij heilige kruisjes te laten maken staat er opeens een financierder voor de deur. Alles wordt door boven geregeld.” De Volendamse omschrijft zichzelf als spreekbuis voor de hemel. ,,Na tientallen jaren ervaring denk ik dat het mijn missie is om medemensen die het willen horen te motiveren goed te leven. Ze doen inzien dat ze hun plekje kunnen verdienen aan de zijde van Onze Lieve Heer in het hiernamaals. Misschien kan ik mensen een duwtje in de juiste richting geven. Al lukt het bij één persoon, dan is alles het voor mij al waard geweest.”

‘Ik heb de geweldige eer om de woorden van Jezus naar de harten van de mensen te leiden.’

Als verkondiger van het woord van Jezus en Maria heeft Hille inmiddels vijf dichtbundels en een reeks ‘Hemelse Boodschappen’ op haar naam staan. ,,Het is voor mij een droom die uitkomt. Ik heb nooit iets kunnen schrijven, laat staan prachtige gedichten. En nu, op momenten dat de hogere macht het wil, komen de inspirerende teksten zo uit mijn pen rollen. Ik ben ontzettend blij dat mensen van over de hele wereld mij al hebben weten te vinden. Ik heb de geweldige eer om de woorden van Jezus naar de harten van de mensen te leiden.” Anna: ,,Het boekwerk ‘Hemelse Boodschappen’ komt binnenkort naast het Nederlands ook uit in het Engels, Duits, Frans en Italiaans. Samen met vertalers werk ik momenteel aan de versies voor die bewuste landen. Het heilige woord dat mevrouw Kok verkondigt moet over de hele wereld gehoord kunnen worden.” Hille: ,,Alles wat ik doe is voor God. Als mensen antwoord willen op een bepaalde vraag met betrekking tot het geloof of het leven, dan kunnen ze altijd bij mij terecht. Iedereen is hier welkom. Ik geef slechts door wat de Lieve Heer wil. En als ik mijn rol op deze wereld uiteindelijk netjes heb ingevuld, dan staat er straks een heerlijke tompouce met een koppie voor me klaar boven”, knipoogt ze.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel