Ik leefde in mijn eigen waanzin

Ik was altijd op mezelf, koos mijn eigen pad. Middelbare school kwam op Triade, daar begon ik mee te doen met andere jongens, probeerde een jointje, daarna een pilletje. In de school zelf gebeurde er wel wat, vechtpartijtjes, jongens werden opgewacht. Ook door jongens van buiten. Ik kreeg daar foute vrienden, werd meegetrokken, werd een meeloper en durfde geen nee te zeggen. Daarvoor was ik niet zo. Mijn gevoel zei wel dat het beter was om niet te doen, maar ik was bang om alleen te blijven. Ook al waren er andere jongens die er niet in mee gingen. Maar sommigen wel, dan hoorden we er tenminste bij. Toen mijn ouders dingen in de gaten kregen, zeiden ze dat die vriendengroep niet voor mij bestemd was, maar ergens kickte ik ook wel op de sensatie die het teweeg bracht. Dan denk je ’kijk mij even stoer zijn’. Maar het werkt uiteindelijk totaal averechts. Dat duurde natuurlijk een tijdje, maar voordat je erachter komt, ben je verder van huis. Doordeweeks verveling, kattenkwaad, weekend begon met een peukje. ‘Moet je ook’, eerst nee, onder druk gezet, neem je toch.