De redactie Nieuwvolendam | Vandaag, 10:00 | 3 min. leestijd

St.Mauritius hoopt nieuwe vrijwilligers aan zich te binden

St.Mauritius staat als vereniging in volle bloei, maar voelt tevens een grote behoefte aan nieuwe vrijwilligers. In de hoop mensen te stimuleren de club op meerdere vlakken te helpen, laten we van de vele mensen die hart hebben voor de club, twee mensen aan het woord: damestrainer Jay Pijlman (26) en Klaas Koning, lid van de zogeheten Gouden Ploeg. Mochten mensen zich willen aanmelden, dat kan via vrijwilligerszaken@mauritiusvolendam.nl

Jay Pijlman combineerde als kind het turnen met het keepen bij RKAV Volendam. Hij stopte tijdelijk, maar het bloed kroop waar het niet gaan kon. ,,Later begon ik toch weer met turnen. Toen ik aan de ALO studeerde vroeg bestuurslid Marga Pannekeet of ik samen met Thomas Schilder freerun-training wilde geven. Ik vond het superleuk en kon ervaring opdoen.” Naderhand maakte hij een switch. ,,Inmiddels sta ik hier – sinds twee jaar – twintig uur in de week als turntrainer van de damesselectie. In de andere uren ben ik gymleraar voor de Trimaran en Piramide.”

Jay geeft, net als zijn zus Beau, in de moderne sportcampus les aan meiden in de wedstrijdsport. ,,Ik ben opgeleid tot eredivisietrainer en ben meegegroeid met de groep turnsters.” Afgelopen weekeinde stond hij in die hoedanigheid in Ahoy tijdens het NK. ,,Als kind ben je te jong om het groter plaatje te beseffen, wie er allemaal als vrijwilliger rondloopt en helpt. Inmiddels weet ik dat het moeilijker is om nieuwe mensen te vinden. Als je passie hebt voor de sport, kun je alles leren. Voor mij is het een vanzelfsprekendheid, ik keek en kijk altijd waar ik kan helpen. Ook op tijden dat ik het eigenlijk erg druk had. Dat doe je als je ergens hart voor hebt. We proberen de laatste jaren turnsters aan ons te binden en op te leiden tot assistent, ik hoop dat ook meer ouders de vanzelfsprekendheid gaan voelen om ons te helpen. Ik heb hele mooie herinneringen mogen maken in mijn jeugdjaren en wij hopen dat de nieuwe generatie turners ook die herinneringen mogen maken op deze nieuwe thuisplek. Én dat ze straks durven door te bouwen als trainer en niet meer weg willen.”

Klaas Koning: ‘Het is net als je huis, er is altijd wel wat’

Zonder de Gouden Ploeg – de zeventigplussers die hun technische kennis inzetten – geen Carla Braan Turnzaal en de fantastische trainingsfaciliteit zoals die er nu bij ligt. Het werk van die ploeg houdt nooit op, weet Klaas Koning. ,,Het is net als je huis, er is altijd wel wat. Bovendien, het gaat om een nieuw gebouw, dan leer je door ervaring. Negen van de tien zien het niet, onze ogen vallen er meteen op.”

,,Ikzelf wist niks van turnen, toen Crelis Waaijer – al veertig jaar betrokken bij Mauritius – mij vroeg of ik een paar uurtjes wilde helpen bij het inrichten van de nieuwe zaal. Op dat moment turnde mijn kleindochter Ilva al. Toen ik in deze hal kwam, was het een lege betonnen bak. Als je dan nu om je heen kijkt… Dirk Zwarthoed (Tumpie), Siem Jonk en ik trokken de kar. We hebben gezelschap van nog meer mensen, een prachtig team.”

Klaas was zelf timmerman van beroep. ,,De inrichting hier is met veel zelfwerkzaamheid gebeurd, dat was een proces, op een gegeven moment voelt het als je kindje. Janssen-Fritsen levert overal in Nederland sportmateriaal en richt tevens zalen in, maar wat ze hier zagen toen het klaar was, hebben ze niet eerder meegemaakt. Dat kwam mede door de voorbereiding die Joop Veerman, een gouden kracht, al had getroffen.”

Inmiddels trainen drie kleindochters in de hal. ,,Ik stap meerdere keren per week met trots binnen, maar je ziet ook meteen waar weer iets moet gebeuren.” Mauritius is behoorlijk afhankelijk van de ogen en handen van deze vrijwilligers. ,,Ik weet dat we van een uitstervend ras zijn. Ook omdat dit wel specialistisch en gecompliceerd werk is.” Ze hebben een eigen werkhonk. ,,Soms neem ik iets mee naar huis, zoals ik nu één van de stofzuigers aan het ontleden ben. Maandagochtend zijn we hier sowieso altijd als Gouden Ploeg. Het samenzijn heeft sociale betekenis, maar er is ook altijd wat te doen.”