FC Volendam-medewerker Demi Siebeling werkte afgelopen maanden in De Meermin
n
‘Thuis op de bank zitten is niets voor mij’
Toen in maart de eerste coronagevallen in Nederland aan het licht kwamen en de ernst van de situatie tot ons door begon te dringen, maakten zorginstellingen zich op voor ongekend drukke en onzekere tijden. Mensen met een medische achtergrond of ervaring in de zorg werden opgeroepen om zich te melden en te komen helpen. Ook Demi Siebeling (26) uit Warder bood haar hulp aan om te helpen in het verzorgingshuis De Meermin in Edam en kreeg hiervoor toestemming van haar werkgever FC Volendam om dit onder haar gebruikelijke werktijd te doen.
Door Leonie Veerman
Met de invoering van de kabinetsmaatregelen kwamen Demi’s eigen werkzaamheden nagenoeg stil te liggen. Al sinds zij haar opleiding Sport, Management en Ondernemen afrondde aan de HvA werkt ze voor FC Volendam. Daar is ze verantwoordelijk voor de Kidsclub, verzorgt zij de player escorts en Deen Cup rond de wedstrijden, regelt zij cursussen en evenementen in het stadion én richt zij zich op een gedeelte van de financiële administratie. ,,Een ontzettend leuke en afwisselende baan”, zegt de sportieve Demi, die zelf ook zowel zaalvoetbal als veldvoetbal speelt.
Met haar collega’s was ze in eerste instantie nog erg druk met de organisatie van de laatste wedstrijden, toen het nieuws naar buiten kwam dat alle voetbalwedstrijden werden afgelast. ,,Dat was voor ons wel even schrikken”, herinnert Demi zich. ,,In eerste instantie gingen we er nog van uit dat ze werden verplaatst naar later in het seizoen, maar uiteindelijk is de hele competitie stopgezet. Voor FC Volendam was dat echt erg jammer, want het ging juist zo goed met de club. We stonden derde in de competitie, met een hele goede kans op promotie.”
[ads id=66]
Net als zoveel andere Nederlanders begonnen Demi en haar collega’s vanuit huis te werken. Demi: ,,Maar omdat de wedstrijden niet doorgingen was er minder werk. Ik kon vanuit huis nog wel wat facturen inboeken en overige administratieve taken uitvoeren, maar verder had ik erg veel tijd over.” De eerste week wist Demi nog wel raad met al die vrije tijd. ,,Het was erg mooi weer, dus ik ben de tuin gaan opknappen.’ Maar al snel sloeg bij haar de verveling toe. ,,Thuis op de bank zitten is niets voor mij”, zegt Demi stellig.
Terwijl Demi steeds minder te doen had, werd het bij haar moeder op het werk steeds drukker. ,,Mijn moeder is zorgcoördinator bij De Meermin”, vertelt Demi. “Op dat moment was er nog geen sprake van coronabesmettingen, maar waren ze wel al enorm druk met alle voorbereidingen. Toen heb ik mijn hulp aangeboden. Na even doorvragen bleek dat ze me wel konden gebruiken in het welzijnsteam.”
Demi twijfelde geen moment en nadat ze toestemming kreeg van haar leidinggevende bij FC Volendam, is ze zo’n twee a drie dagen per week gaan helpen in de gezamenlijke ruimtes. ,,Het beviel gelijk erg goed”, zegt Demi. ,,’s Morgens regelden we het ontbijt en ’s middags de lunch. Tussendoor hield ik de ouderen gezelschap en speelden we bijvoorbeeld een potje Rummikub of we gingen verven. Ik heb ook eens meegedaan met ‘Nederland in beweging’. Het was echt hartstikke leuk om te doen.”
‘Hier en daar begon
ook personeel uit te
vallen met corona-gerelateerde
verschijnselen; ik besefte
toen dat mijn hulp voor
De Meermin echt van
toegevoegde waarde was’
Het coronavirus is het verzorgingshuis De Meermin helaas niet ongemerkt voorbijgegaan. In eerste instantie kreeg Demi hier niet veel van mee. ,,De Meermin trad direct erg zorgvuldig op en hield alle mensen geïsoleerd op hun kamer, zodra zij ook maar enige lichte verschijnselen begonnen te vertonen. Alleen het zorgpersoneel betrad die kamers, uiteraard in beschermende kleding. Al snel moest ook de rest van het personeel uit voorzorg in beschermende kleding werken en werd iedereen op een vaste afdeling ingeroosterd.”
Ook Demi droeg elke dag een schort, handschoenen, mondkapje en bril tijdens haar werk in de gezamenlijke ruimte van afdeling 3. ,,Vanaf dat moment was het gezellige er wel een beetje vanaf”, herinnert Demi zich. ,,Hier en daar begon ook personeel uit te vallen omdat zij ook corona-gerelateerde verschijnselen begonnen te vertonen. Ik besefte me toen dat mijn hulp voor De Meermin echt van toegevoegde waarde was”, zegt Demi.
Bang is Demi nooit geweest. ,,Ik geloof dat het vooral voor de bewoners en hun families erg heftig is geweest. Zelf was ik vooral erg blij dat ik mezelf nuttig heb kunnen maken in deze periode. Daarbij ben ik FC Volendam ook ontzettend dankbaar dat ze me de vrijheid hebben gegeven om deze werkzaamheden bij De Meermin op te pakken. Ik heb er enorm veel van opgestoken en moet zeggen dat ik ook enorm veel respect heb gekregen voor de zorg. Ik heb van dichtbij mogen meemaken hoe hard er gewerkt wordt en dat zal me zeker nog een lange tijd bijblijven.”
Inmiddels hebben Demi en haar collega’s van FC Volendam hun werkzaamheden weer opgepakt. ,,We zijn bijvoorbeeld druk bezig met de seizoenskaartcampagne”, vertelt Demi. ,,In De Meermin is iedereen inmiddels weer coronavrij, dus dat sluit ik op een mooie manier af. Nu is het hopen dat er snel weer gevoetbald mag worden. Het liefst met publiek uiteraard. En als het even kan met dezelfde positieve energie en resultaten als het afgelopen seizoen.”
