Van de historische straten van Rome tot de wolkenkrabbers van New York: het leven van Guido Baratta (58) leest als een reis door de wereld van design. Toch vond de Italiaanse ontwerper vijf jaar geleden zijn thuis in Edam, waar hij een nieuw hoofdstuk begon. In zijn bescheiden studio combineert hij zijn liefde voor design met duurzaamheid en lokale betrokkenheid. ,,Design moet niet alleen mooi en functioneel zijn, maar ook betekenis hebben,” zegt Baratta. Met een achtergrond in architectuur, grafisch ontwerp en digitaal design werkte hij voor grote namen als BMW, Samsung en Adidas. Maar de drang om tastbare, duurzame objecten te creëren bracht hem uiteindelijk naar Nederland. ,,Hier in Edam heb ik de ruimte gevonden om te experimenteren en te creëren op mijn eigen manier.”

Een asteroïde op ramkoers met de aarde? Drie jaar na de Netflix-hit Don’t Look Up, waarin een vergelijkbaar scenario de wereld in zijn greep hield, volgen sterrenkundigen wereldwijd met grote aandacht de baan van asteroïde 2024 YR4. De inslagkans werd eind vorige week bijgesteld naar 3,1% – een ongebruikelijk hoge waarde in astronomische termen. Een van de wetenschappers die zich over de berekeningen heeft gebogen, is de Volendammer Thomas de Boer, sterrenkundige op Hawaï en betrokken bij het onderzoek. ,,We moeten dit serieus nemen, maar er is geen reden tot paniek.”

Op een winterse ochtend is het stil tussen de moestuinperken van Tuinvreugde Volendam. Er wordt nu niet getuinierd, maar in de verwarmde kantine is het verre van verlaten. Hier komen de leden samen voor een kop koffie en een goed gesprek. Een vaste groep tuinders – jong en oud – schuift aan, gewoon voor de gezelligheid. ,,Het sociale aspect is minstens zo belangrijk als het tuinieren zelf,” zegt voorzitter Cees Steur. Terwijl buiten de tuinen in ruststand staan, merkt hij al een paar jaar een opvallende trend: steeds meer jonge mensen willen een volkstuin.

Voor de leerlingen van groep 6 van basisschool De Samensprong was het vanzelfsprekend: als een klasgenootje iets tekortkomt, dan help je. Toen ze merkten dat hun Oekraïense medeleerling worstelde met haar oude, te kleine fiets, besloten ze in actie te komen. In het diepste geheim zamelden ze geld in om haar te verrassen met een nieuw exemplaar.

De zoektocht naar de negen Britse vliegtuigbommen die op 26 maart 1942 door een getroffen bommenwerper boven Volendam en Katwoude werden afgeworpen, krijgt een nieuwe wending. In de afgelopen weken zijn er niet twee, maar inmiddels vier tot vijf meldingen van mogelijke inslagen binnengekomen. Dit nieuwe bewijs, gecombineerd met archiefonderzoek van door Nico Kwakman, suggereert dat de bommen mogelijk over een groter gebied verspreid liggen dan aanvankelijk gedacht.

Het werk van Tim Rodermans (45) is niet te vangen in een lijstje aan de muur. Zijn doeken zijn de gevels van gebouwen, vaak wel twintig meter hoog. De Amsterdammer, die onlangs in Edam neerstreek, is een van de meest gevraagde street art-kunstenaars van Nederland. Wat begon met een spuitbus en een schetsboekje op tienjarige leeftijd, groeide uit tot een carrière waarin hij complete straatbeelden transformeert. Van tunnels en scholen tot monumentale gevels, zijn murals geven kleur aan de openbare ruimte. ,,Ik wil dat mijn werk impact heeft, dat het mensen even uit hun dagelijkse routine haalt,” zegt hij glimlachend.

Ik word vader. Van een zoon. Als alles goed gaat, mogen we in juli ons tweede kind verwelkomen. Een droom die uitkomt, maar ook meteen druk op de ketel. Want hoe gaan we dit zeggen? Tegen de opa’s en oma’s. Tegen de wereld. Zomaar zeggen ‘het wordt een jongen’ is tegenwoordig niet meer genoeg. Nee, dat moet met spektakel. Explosieven. Een live-uitzending op SBS6. En er moet iemand huilen, liefst van pure ontroering, maar een beetje paniek mag ook.

In de nacht van 26 maart 1942, tijdens een geallieerde aanval op de Duitse stad Essen, voltrekt zich hoog in de lucht tussen Edam en Volendam een drama. Een Britse bommenwerper, de Wellington W5371, wordt getroffen door een Duitse nachtjager. Terwijl het toestel langzaam zijn fatale val tegemoet gaat, dumpt de bemanning negen bommen in een poging het vliegtuig wendbaarder te maken. Acht decennia later houdt deze gebeurtenis Volendammer Nico Kwakman ‘Bol’ bezig, die zich vastbijt in de vraag: waar zijn die bommen gebleven? Zijn bevindingen vullen niet alleen de streekgeschiedenis aan, maar roepen ook vragen op over de veiligheid van de aanstaande werkzaamheden in het gebied.