‘Ik parkeer het, dat wil niet zeggen dat ik er geen gevoel bij heb. Integendeel’
Jan Bond schoot die nacht al te hulp en vervulde die rol naderhand als brandweerman
Generaties die deel waren van dat grote verhaal, kregen destijds het meeste mee. Generaties die volgden, lazen en hoorden pas later over de Nieuwjaarsbrand, de grote gevolgen, als ook van dat hoofdstuk van die handballers. De vriendengroep die ook in bar De Hemel was die nacht, noodgedwongen uit de eredivisie werd genomen, om enkele jaren later landskampioen te worden. Als lid van die lichting, de gouden generatie, trad Jan Bond niet zo vaak voor het voetlicht. De inmiddels 44-jarige dorpsgenoot sloeg zichzelf ook nooit op de borst voor de rol die hij die historische nacht vervulde. Toen het vuur gedoofd was en er weer zuurstof kwam, stond Jan op en handelde. Net zo lang tot brandweermannen hem opdroegen te stoppen generatiegenoten van de vloer te halen. Toen jaren later zijn handbalvlammetje doofde, besloot hij zelf aan te sluiten bij de Brandweer. Het direct handelen zit in hem, stoïcijns als hij oogt. En misschien ook is, maar wel met een groot hart.
Lees het volledige artikel in de NIVO van woensdag 3 december.
